จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 429
สองคนนี้ก็คือบุตรเทวะเสียไห่กับจอมมารจันทราโลหิตนั่นเอง
พวกเขาอยู่ห่างออกไปหลายสิบลี้ ปิดบังกลิ่นอายพลัง จ้องมองฉากที่เกิดขึ้นในเมืองจากไกลๆ จอมมารจันทราโลหิตตกใจจนหน้าซีดขาว มุมปากสั่นกระตุกไปหมด เขารู้สึกว่าหลี่มู่เป็นดาวพิฆาตในชีวิตเขาโดยแท้! ขนาดนี้ยังไม่ยอมตายอีก
“มารดามันเถอะ หลี่มู่คนนี้ปลิ้นปล้อนเสียจริง จงใจแสร้งบาดเจ็บ หลอกให้คนมากมายเพียงนี้มาติดกับ ถูกสังหารกันหมดแล้ว” จอมมารจันทราโลหิตด่าทออย่างทนไม่ไหว “เจ้านี่มันมารร้ายจริงๆ”
บุตรเทวะเสียไห่ลมหายใจค่อยๆ สงบลง เหลือบมองเขาแวบหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไร
จอมมารจันทราโลหิตเอ่ยอีก “ครั้งนี้ต้องขอบคุณท่านบุตรเทวะ คำนวณพลิกแพลงได้ยอดเยี่ยม เดาออกแต่แรกว่าหลี่มู่อาจเสแสร้ง จึงออกจากด่านเมืองมังกรมาเสียก่อน มิเช่นนั้นฝ่าบาทเอาตัวรอดได้แน่นอน แต่ข้าน้อยมีหวังตายอยู่ที่นั่น…ขอบคุณฝ่าบาทที่ช่วยชีวิตสุนัขอย่างข้าน้อยออกมา”
บุตรเทวะเสียไห่ยิ้มๆ กล่าวว่า “เจ้ารู้ก็ดีแล้ว”
ใบหน้าจอมมารจันทราโลหิตจงรักภักดี เอ่ยอย่างเทิดทูนบูชา “หลี่มู่ถึงแม้จะตึงมืออยู่บ้าง แต่ทุกอย่างอยู่ในการคาดการณ์ของฝ่าบาทหมดแล้ว ครั้งนี้ พวกเราได้รู้ไพ่ตายของหลี่มู่ ตอนชิงสมบัติสุสานเทพจะได้โอกาสดีกว่า ฝ่าบาทฉลาดล้ำจริงๆ”
บุตรเทวะเสียไห่รู้สึกว่าหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา
แต่เขามองท่าทางจงรักภักดีเลื่อมใสบูชาของจอมมารจันทราโลหิตแล้ว ไม่ใช่การพูดประชดกลับ จึงพยักหน้าเอ่ย “อืม เจ้าเข้าใจเจตนาของข้าก็ดี พวกเราออกจากที่นี่กันก่อนเถอะ การฟื้นฟูพลังเป็นเรื่องเร่งด่วน”
…..
“ท่านหญิง ถึงแล้วเจ้าค่ะ ในที่สุดเราก็มาถึงเสียที”
จ้าวจี้นั่งอยู่บนหลังสัตว์บินได้ เอ่ยขึ้นอย่างยินดี
ด้านหน้าคือด่านเมืองมังกร รีบเดินทางมาอย่างไม่รู้คืนรู้วัน ในที่สุดก็ตามมาถึง
ทั้งหมดคงยังทันกาลอยู่กระมัง
ไม่ว่าอย่างไร ไม่ว่าต้องแลกด้วยอะไร ก็จะต้องช่วยชีวิตหลี่มู่ ต่อให้ต้อง…ตาย ก็จะตายอยู่ข้างกายเขา ในโลกประหลาดใบนี้ เธอจะไม่ให้เขาโดดเดี่ยวเด็ดขาด
หวางซืออวี่คลุมชุดกันลมสีแดงชาด นั่งอยู่บนหลังมังกรดินหกปีก
ลมแรงพัดผมยาวของเธอ ในดวงตาคู่งามเต็มไปด้วยความกังวล กำลังมองเหม่อไปด้านหน้า จนกระทั่งเริ่มมองเห็นเค้าของด่านเมืองมังกร ดวงตาถึงเปล่งประกายทันที
“ต้องไม่เป็นอะไร เขาจะต้องไม่เป็นอะไร”
สาวน้อยพูดกับตัวเอง
จ้าวจี้ที่มองอยู่อีกด้านปวดใจเล็กน้อย
ตั้งแต่ได้ยินข่าวว่าหลี่มู่เข้าต่อสู้กับจักรพรรดิฉินหมิง และอาจจะได้รับบาดเจ็บสาหัส ท่านหญิงก็ตรงมายังด่านเมืองมังกรโดยไม่สนอะไรแทบจะทันที
ตลอดการเดินทาง หวางซืออวี่ใจร้อนดั่งไฟ ข้าวปลาไม่กิน ไม่มีความอยากอาหาร ดวงตามองไปข้างหน้าตลอด ริมฝีปากที่เคยงดงามเกิดแผลพุพอง…สาวงามอันดับหนึ่งของจักรวรรดิซ่งเหนือคนนี้ราวดอกไม้ที่ถูกพัดไปมากลางลมฝน ประหนึ่งจะเหี่ยวเฉาร่วงหล่นลงได้ทุกเมื่อ
แต่ก่อนจ้าวจี้ไม่เคยเห็นท่านหญิงที่ปราดเปรื่องน่ารักสดใสกระวนกระวายเช่นนี้เลย
บุกฝ่าลมฝนติดต่อกันทั้งกลางวันกลางคืน อีกทั้งนางเป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง ไม่อาจฝึกได้พลังยุทธ์มา จินตนาการออกเลยว่าร่างกายอันบอบบางนี้แบกความเหนื่อยล้าเช่นไรไว้
คนที่นั่งอยู่บนหลังมังกรดินหกปีกด้วยกันยังมีชิงเฟิงและหมิงเยวี่ย
ชิงเฟิงนิสัยสุขุม สีหน้านิ่งสงบ ส่วนหมิงเยวี่ยเอะอะตลอดทาง ใครกล้ามองคุณชายละก็ นางจะบดกระดูกมันให้เป็นผงเสีย…
“พี่สาววางใจเถอะ คุณชายจะไม่เป็นไรแน่นอน” หมิงเยวี่ยเดิมทีไม่รู้สึกอะไรกับหวางซืออวี่นัก ทว่าตลอดทางเห็นว่านางกังวลเรื่องคุณชายของตนเพียงใด จึงเริ่มที่จะยอมรับในตัวท่านหญิงซ่งเหนือคนนี้บ้างแล้ว
ในที่สุด มังกรดินหกปีกบินเข้ามาด้านในด่านเมืองมังกร และร่อนลงบนพื้นดิน
ตอนนี้ เรื่องทั้งหมดจบสิ้นลงแล้ว
“เจ้ามาแล้วเหรอ” หลี่มู่ยิ้มพลางทักทายหวางซืออวี่
หวางซืออวี่เห็นว่าหลี่มู่ปลอดภัยสบายดี ความสุขในใจก็มากล้นจนสุดจะบรรยาย เปล่งประกายทันใด ทว่าตอนเธอเห็นซ่างกวนอวี่ถิงที่กำลังยืนคล้องแขนหลี่มู่อยู่ข้างๆ ประกายในดวงตาหม่นลงอย่างรวดเร็ว
หวางซืออวี่ยิ้มบางๆ เอ่ยว่า “มาแล้ว ไม่เป็นอะไรก็ดี ข้าจะได้วางใจ”
“คุณชาย ท่านไม่เป็นอะไรใช่ไหม…” หมิงเยวี่ยก็ตรงดิ่งเข้าไปราวพายุหมุน
หยวนโห่วในร่างคนใช้ชุดเขียวเข็นรถเข็นพาชิงเฟิงออกมา
….
ผลลัพธ์ของสงครามด่านเมืองมังกรแพร่กระจายออกไปทั่วแผ่นดินใหญ่เสินโจวปานพายุคลั่ง
ถึงแม้ขั้วอำนาจหลายฝ่ายทั้งคนทั้งม้าที่มาด่านเมืองมังกรจะพ่ายแพ้ไปทั้งหมดแล้ว แต่ก็ทำให้ข่าวแพร่กระจายช้าไปเพียงวันสองวันเท่านั้น
เมื่อกำลังคนของสำนักโบราณและตระกูลปลีกวิเวกเหล่านี้พบว่าชีวิตและวิญญาณของเจ้าสำนักผู้นำตระกูลของตนถูกทำลายจนสิ้น ความตกตะลึงและความหวาดกลัวขนานใหญ่ทำให้พวกเขาสูญเสียสติไป ตกอยู่ในความวุ่นวายและหวาดผวา
ส่วนทหารต้าเยวี่ยก็ไม่คิดจะปิดบังแต่อย่างใด กระทั่งยังช่วยกระพือข่าวบางส่วนไปสู่โลกภายนอกอีกด้วย
“ผู้ใช้คลื่นวารีกับมารศักดิ์สิทธิ์กระบี่ภูตตายแล้ว ตายไปนานแล้วที่วิหารเทพหมาป่า”
“คนคลั่งหนังสือเว่ยอู๋ปิ้งก็ถูกหลี่มู่สังหาร”
“เก้ายอดคนใต้หล้าใกล้จะตายหมดแล้ว”
“น่ากลัวจริง”
“ผู้แข็งแกร่งอันดับสองของฉู่ใต้ฉีหวายก็ตายแล้วเช่นกัน”
“หลี่มู่ใช้กลอุบาย สังหารผู้แข็งแกร่งจากสำนักโบราณกับตระกูลเร้นกายถึงสามร้อยหกสิบเจ็ดชีวิตที่ด่านเมืองมังกร ในนั้นมีมหาเทวะสี่คน เทวะยี่สิบหกคน ครึ่งเทวะสามสิบเอ็ดคน…” คนที่นับสถิตินี้ตกใจจนเกือบบ้าไปเสียเอง พูดต่อไปไม่ออก
ข่าวสารแต่ละเรื่องราวกับระเบิดปรมาณูแต่ละลูกระเบิดบนแผ่นดินใหญ่เสินโจว กึกก้องทั่วฟ้าดิน ทำเอาคนมากมายมึนงงกันหมด ตกใจจนโง่งมและนิ่งอึ้งไปแล้ว
ความรู้สึกเช่นนี้เหมือนกับหลี่มู่คนเดียวจัดการสังหารผู้แข็งแกร่งสายยุทธ์ในแผ่นดินทั้งหมด กำจัดทิ้งราบคาบ
หากบอกว่าหลังจากหลี่มู่สังหารจักรพรรดิฉินหมิง ขึ้นนั่งแท่นผู้แข็งแกร่งอันดับของแผ่นดิน ยังไม่ทันจะนั่งอย่างมั่นคงก็มีคนสงสัยในคุณสมบัติแล้วละก็ ในตอนนี้เวลานี้ ต่อให้เป็นคนที่เกลียดชังหลี่มู่แค่ไหน ก็ไม่มีเหตุผลที่จะสงสัยแล้ว ทุกคนตัวสั่นงันงกกันหมด
อันดับหนึ่งใต้หล้า ไม่มีข้อโต้แย้งอื่น
มีคนบางส่วนที่ใจกล้าหน่อย ตรงเข้ามาสำรวจสิบเมืองเก้าพื้นที่ จึงเห็นเว่ยอู๋ปิ้งซึ่งกลายเป็นทิวเขาหลังจากตายไป หน้าผาสูงชันดุจผิวกระจกเรียบลื่น นั่นคือแขนขาที่ถูกดาบเทพตัดออก ทอดยาวไปกว่าร้อยลี้ ส่วนมากเป็นผาสูงชัน จุดยุทธศาสตร์บนยอดเขาสมบูรณ์แบบราวกับถูกดาบฟันขวานจามก็มิปาน
“เว่ยอู๋ปิ้งถูกดาบคลั่งแยกร่าง วิชาดาบเช่นนี้เป็นพรจากสวรรค์ชัดๆ มีเพียงเทพเจ้าถึงจะฟาดฟันได้ หลี่มู่เป็นเทพดาบจริงๆ”
ขั้นเทวะไร้สังกัดคนหนึ่งทอดถอนใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมศาสตราพลิกดารา