จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 440
หลี่มู่ในตอนนี้ค่อนข้างมึนงง
เกิดอะไรขึ้น?
ชายแก่คนนี้ที่จริงแล้วคือปีศาจลิง?
บนศีรษะมีรัดเกล้าทอง…ในใจของหลี่มู่นึกถึงลิงที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดบนดาวโลกทันที แต่ลิงตัวนั้นเป็นราชาวานรขนทองผู้โสภานี่ ขนทั่วตัวของลิงตัวตรงหน้านี้มีสีแดงราวเพลิง อีกทั้งเมื่อครู่เด็กน้อยเรียกเขาว่าท่านปู่หม่า แซ่หม่า ไม่ใช่แซ่ซุน
ทว่า ลิงแซ่หม่าตัวนี้พลังค่อนข้างน่ากลัวทีเดียว
เป็นครั้งแรกที่หลี่มู่เผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตอื่นแล้วเกิดความรู้สึกว่าตัวเองเล็กจ้อย ก่อนหน้านี้ต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งอย่างดาบจักรพรรดิและจักรพรรดิฉินหมิง ก็ไม่เคยรู้สึกเช่นนี้เลย ลิงแซ่หม่าตัวนี้เป็นระดับไหนกัน?
อย่างน้อยต้องเหนือกว่าขั้นทะลวงสวรรค์หรือขั้นสะพานเป็นตายแล้ว
มือของเขาถือรัดเกล้าทองเอาไว้ ชั่วขณะนั้นไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี
สวมกลับไปให้ลิงแซ่หม่านี่ใหม่อีกรอบ?
คาดว่ายังไม่ทันได้เข้าใกล้ ก็คงโดนลิงแซ่หม่านี่ซัดตายในทีเดียว
หลี่มู่มองไปยังพี่ใหญ่กัวอวี่ชิง อีกฝ่ายฟื้นความสามารถในการเคลื่อนไหวกลับมาแล้ว จากนั้นมองลูกศิษย์สำนักกำเนิดฟ้าทั้งสี่ที่นอนแกล้งตายอยู่บนพื้น เขาหันกายจะเข้าไปประคองกัวอวี่ชิงโดยไม่ลังเล ย่องเดินออกไปไกลๆ นอกตำหนัก…
สามสิบหกกลยุทธ์ หนีคือสุดยอดกลยุทธ์
“เจ้าจะไปไหน?” สายตาของลิงแซ่หม่าจับจ้องอยู่ที่ร่างของหลี่มู่
เห็นขนสีแดงปานเปลวเพลิงของเขาหดกลับเข้าไปในร่างอีกครั้ง ใบหน้ากลับมาเป็นใบหน้าคน หางยาวที่ก้นก็หดกลับไป กลับมาเป็นชายชรารูปร่างกำยำผมขาวยุ่งเหยิงอีกครา
สิ่งเดียวที่ต่างออกไปคือ บนศีรษะของเขาไม่มีรัดเกล้าทองนั่นแล้ว
รัศมีอำนาจน่าหวาดกลัวก็สลายไปแล้วเช่นกัน กระทั่งว่าธรรมดากว่าก่อนที่จะถอดรัดเกล้าออกเล็กน้อย ทั่วร่างไม่มีกลิ่นอายพลังใดๆ แต่ทุกคนรู้ดีว่าชายชราคนนี้น่ากลัวยิ่งกว่าเดิม
ถูกจับได้เสียแล้ว
หลี่มู่ใจสั่นสะท้าน ฝีเท้าหยุดชะงักและหมุนตัวกลับมา สีหน้าค่อนข้างแข็งทื่อ ฝืนยิ้มเอ่ยว่า “เอ่อ ท่านปู่ผู้นี้ หากข้าบอกว่าจู่ๆ ข้าก็ปวดฉี่ ท่านต้องไม่เชื่อแน่ แต่ว่าความจริงแล้วมันเป็นแบบนั้นจริงๆ…”
ชายชรามองหลี่มู่ด้วยแววตาซับซ้อน
อันที่จริง ในใจเขาก็ตกตะลึงเป็นอย่างมากเช่นกัน
ที่มาที่ไปของรัดเกล้าทองนี้ ตัวเขารู้ดีที่สุด นั่นคือรัดเกล้าทองที่บุคคลยิ่งใหญ่ระดับเจ้าลัทธิออกแบบ ด้วยกฎแห่งมหามรรคาของรัดเกล้าทอง คนที่มีพลังถอดออกได้ในห้วงดาราสมุทรอันยิ่งใหญ่นี้มีไม่เกินสองหยิบมือ
เมื่อครู่เขาเพียงแค่เห็นเจ้าหนูนี่จ้องรัดเกล้าทองตาเป็นมัน ดังนั้นจึงเอ่ยไปอย่างโมโห ใครจะรู้ว่า…เจ้าเด็กพื้นเมืองจอมกะล่อนนี่จะถอดรัดเกล้าทองออกมาได้ปานถอนหญ้าแห้ง
ทำไมถึงเป็นเช่นนี้ได้?
เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
หรือในกายของเจ้าเด็กนี่จะมีอะไรประหลาด?
หรือว่าเป็นผู้แข็งแกร่งระดับเจ้าลัทธิคนใดแปลงกายลงมา?
หรือว่านี่ก็คือโอกาสวาสนาที่ท่านอ๋องบอก?
เมื่อโอกาสมาถึงแล้ว ต่อให้เป็นขอทานข้างทางก็ถอดรัดเกล้าทองได้?
“ข้าเคยบอกเอาไว้ว่า หากเจ้าถอดรัดเกล้าทองนี้ออกได้ก็จะไม่เอาความเรื่องที่เจ้ารังแกนังหนู และยิ่งจะตอบแทนเจ้าในฐานะผู้มีพระคุณ เจ้าทำได้แล้ว ข้าก็จะรักษาสัญญา” ใบหน้าของชายชราพลันปรากฏรอยยิ้ม “วันหนึ่งเมื่อเจ้าออกไปจากดาวดวงนี้ หากเจอเรื่องลำบากอะไร ให้ไปหาข้าได้ที่ดาวฮวากั่ว”
พูดจบ เขาอุ้มเด็กหญิงตัวน้อยที่สวมเสื้อตัวโคร่งขึ้นไว้บนบ่า หมุนกายสาวเท้ายาวจากไป เพียงพริบตาก็หายไปจากข้างนอกตำหนักเซียนเหิน
“พี่ชาย นันนันจำท่านไว้แล้วนะ แย่งแม้แต่ของของเด็กผู้หญิง ท่านนี่ชั่วช้าเกินบรรยายจริงๆ คนนิสัยไม่ดี ข้าจะกลับมาหาท่านแน่” เด็กหญิงนั่งอยู่บนบ่าของชายชรา โบกมือให้หลี่มู่อย่างอาลัยอาวรณ์
“ฟู่…” หลี่มู่ตบอกถอนหายใจ
วันหลังจะไม่เที่ยวซี้ซั้วถอดรัดเกล้าให้ใครง่ายๆ อีก เกือบตายแล้ว
กัวอวี่ชิงก็ถอนใจโล่งเช่นกัน
มองออกว่าหากเมื่อครู่ลิงแก่นั่นลงมือขึ้นมาจริงๆ เขากับหลี่มู่ร่วมมือกันก็เกรงว่าจะไม่ใช่คู่มือ ชายชราที่แปลงกายมาจากลิงยักษ์คนนี้เป็นคนแข็งแกร่งที่สุดเท่าที่เขาเคยเจอมาแน่นอน น่ากลัวเป็นอย่างมาก ไม่รู้ตื้นลึกหนาบางเลย
“ไปเถอะ ถอยก่อน” หลี่มู่ค่อนข้างระแวง หนีไปก่อนค่อยว่ากัน
สำหรับคนในตำหนักพวกนั้น อย่างไรเสียก็ปล้นทรัพย์ไปแล้ว จะฆ่าคนปิดปากเสียก็คงไม่ได้ หลี่มู่รู้ตัวว่ายังไม่เหี้ยมโหดอำมหิตถึงขนาดนั้น
“พี่สาว ข้าไปแล้วนะ อย่าคิดถึงข้าให้มากนักเล่า” หลี่มู่โบกมือเอ่ยกับปู้เฟยเหยียนอย่างกวนประสาท หันกายทำท่าจะจากไป
ในตอนนี้เอง เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
ฟุ่บ!
ควันสีดำทางหนึ่งมาถึงเบื้องหน้าหลี่มู่ในชั่วพริบตาด้วยความเร็วดุจลำแสง ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นคนตัวเตี้ยหน้าตาอัปลักษณ์ ในมือถือลิ่มแหลมพิษแทงตรงมายังหว่างคิ้วของหลี่มู่
การลอบสังหารที่เกิดขึ้นนี้ ใครก็คาดไม่ถึงทั้งนั้น
ภายใต้ความตกใจ ถึงแม้กัวอวี่ชิงอยู่ใกล้ที่สุด แต่คิดจะลงมือช่วยก็ไม่ทันเสียแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมศาสตราพลิกดารา