จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 505

ในภาพเป็นเหมือนกับในป้อมค่ายใต้ดินแห่งหนึ่ง มีคนที่ใบหน้า แบบตะวันออกกลางอยู่ไม่น้อยกําลังสาละวนอยู่ ดูจากชุดที่พวกเขาใส่ ล้วนสะอาดสะอ้าน ค่อนข้างแตกต่างกับภาพของผู้ก่อการร้ายทั่วไป ดู แล้วเหมือนกับได้รับการศึกษาระดับสูงมา

ร่างสูงใหญ่อายุราวห้าสิบกว่าในนั้นคนหนึ่ง คลุมด้วยผ้าโพกหัว อาหรับ แต่งกายด้วยชุดคลุมดํายาว ในมือกุมไม้เท้าสีดินเหลืองด้าม หนึ่ง หนวดเคราจอนผมสีเทาขาว ดวงตาราวนกเหยี่ยว จ้องมองพวก ของหลี่มู่เข้ามาผ่านภาพ

“ท่านหัวหน้า กรุณาจดจําคนตรงหน้าเหล่านี้ไว้ นี่คือศัตรูของเทพ ที่แท้จริง จะต้องใช้กําลังทั้งหมดบดขยี้พวกมันเสีย สังหารญาติสนิท มิตรสหายของพวกมันให้หมด สังหารเผ่าพันธุ์มันให้สิ้น ให้พวกมันตก ขุมนรกไปตลอดกาล”

อาหรู่ฟูตะโกนขึ้นอย่างบ้าคลั่งและดิ้นรน

เขาพูดภาษาตะวันออกกลางออกมา

แต่ชัดเจนอย่างมาก ว่าหัวหน้าชุดคลุมดํายาวที่อยู่อีกฝั่ งของภาพ สามารถได้ยินคําพูดของอาหรู่ฟู

สายตาของเขามองทะลุผิวกระจกสีดํามายังพวกของหลี่มู่ เปิดปาก พูดอะไรบางอย่าง ในน�าเสียงเต็มไปด้วยความคุกคาม ยิ่งไปกว่านั้น ยัง หันไปตะโกนเรียก เงาที่กําลังสาละวนอยู่ด้านหลังจู่ๆ ก็ได้หันพรึบมอง เข้ามา ในดวงตาเต็มไปด้วยความเกลียดชังและบ้าคลั่ง เหมือนกับจะพุ่ง ทะลุกระจกสีดํานี้เข้ามาจับพวกหลี่มู่ฉีกเป็นชิ้นๆ

“เห็นแล้วหรือยัง เหล่าอัศวินของเทพที่แท้จริง จะช้าเร็วก็จะบดขยี้ พวกแกจนหมด…” อาหลู่ฟูสีหน้าบ้าคลั่งราวกับคนบ้า

ท่าทีบ้าคลั่งเช่นนี้ ไม่ว่าจะเป็นฝั่ งนั้นหรือฝั่ งนี้ของกระจกดํา ล้วน ทําเอาคนรู้สึกสันหลังวาบขึ้นมาได้

พวกผู้ก่อการร้ายจากศาสนาชั่วร้ายที่บ้าคลั่งเหล่านี้ ล้วนเป็นกลุ่ง ของคนบ้า

หลี่มู่เอ่ยขึ้น “ไม่แน่ว่าเทพที่แท้จริงของพวกแก พอรู้ว่าแกมายั่ว โมโหฉัน คงได้โกรธจนบ้าแน่ๆ”

เขาใช้งานเนตรสวรรค์ สายตาราวกับกลายเป็นมีตัวตนขึ้นมาจริงๆ ยิงพุ่งเข้าไปในกระจกสีดํานั้น เพียงพริบตาได้ราวกับก้าวข้ามระยะทาง

กว่าสิบล้านลี้ ยิงตรงเข้าไปยังร่างของหัวหน้าชุดคลุมดําถือไม้เท้าสี เหลืองดินที่อยู่หน้ากระจกคนนั้น

ตูม!

เขาที่กําลังโกรธแค้นคุกคามอะไรอยู่นั่น ถูกระเบิดปลิวไปใน พริบตา

ครึ่งร่างซีกหนึ่งของเขาเหมือนกับถูกปืนเลเซอร์ยิงอย่างไรอย่างนั้น หายวับไปกับตา ร่างคนกระอักเลือดลอยอยู่กลางอากาศ จากนั้นร่วงลง กระแทกอย่างหนักกับพื้น ไม้เท้าสีเหลืองดินเปล่งแสงออกมาปกป้อง เขาไว้

ส่วนพวกผู้ก่อการร้ายคนอื่นๆ ที่กะลังกู่ก้องโห่ร้อง ได้ตกตะลึงไป ในพริบตา

มีคนรีบร้อนเข้าไปประคองร่างหัวหน้าชุดดํา มีคนตะโกนร้องขึ้น ด้วยความตกใจ วิ่งไปหยิบอาวุธกันวุ่นวาย

กระจกสีดํา แตกเป็นชิ้นสลายไปในพริบตา “น่าเสียดาย ที่ยังไม่ตาย” หลี่มู่สั่นศีรษะ

กฎเกณฑ์วิถีสวรรค์ของดาวโลกไม่เหมือนกับแผ่นดินใหญ่เสินโจว ดังนั้นอีกด้านของกระจกสีดํา จริงๆ แล้วถูกกั้นไว้กว่าพันกิโลเมตร ไม่ สามารถสังหารหัวหน้าชุดดําคนนั้นในทันทีได้

“แต่ว่า ฉันได้ทําสัญลักษณ์ตําแหน่งป้อมใต้ดินเมื่อครู่นั่นไว้แล้ว รอ ให้พร้อมเสียก่อน ฉันจะไปที่ตะวันออกกลางสักรอบ แล้วบดขยี้พวกแก ให้สิ้นซากไปเลย”

หลี่มู่เอ่ยออกมา

วิชาอันสูงส่ง

ซูชั่วและนักรบน้อยเซี่ยวตงรู้สึกว่าอารมณ์อันตื่นเต้นและฮึกเหิม มันช่างยากที่จะควบคุมเสียเหลือเกิน

ส่วนอาหรู่ฟูก็เหมือนจะเข้าใจขึ้นมาว่าตนเองทําเรื่องที่โง่เง่า ออกไปแล้ว ไม่เพียงแต่ไม่สารามารถทําให้หลี่มู่หวาดกลัวได้ แต่ยัง กลายเป็นเปิดเผยตําแหน่งขององค์กรไปอีกด้วย ซ�ายังทําให้หัวหน้าชุด ดําบาดเจ็บหนัก…เจ้าคนหนุ่มชาวจีนคนนี้ ทําไมถึงน่ากลัวได้ขนาดนี้?

ในใจเขาตอนนี้ รู้สึกเสียใจจนอยากตายเลยทีเดียว

หลี่มู่หมอกสีดําที่กระจัดกระจายไปก็เหมือนคิดอะไรอยู่ มองไปที่ เขาแล้วเอ่ยว่า “ดูท่าว่าในร่างกายของแก จะซ่อนอะไรเอาไว้อีกนะ เมื่อ

ครู่ฉันกลับไม่รู้สึกเลย น่าสนใจ….” เพียงพริบตา พลังจิตอันแข็งแกร่ง ราวกับกระแสน�าขึ้น ห่อหุ้มร่างของอาหรู่ฟู หลี่มู่ใช้พลังอันแข็งแกร่ง เข้าค้นในร่างกายของผู้ก่อการร้ายที่แข็งแกร่งคนนี้อีกครั้ง โดยเฉพาะ ในสมอง

ทันใดนั้น หมอกแสงสีดํากลุ่มหนึ่งลอยทะลุออกมาจากระหว่างคิ้ว ของอาหรู่ฟูอย่างรวดเร็ว พุ่งตรงหนีออกไปด้านนอก

“สะกด!”

หลี่มู่ตะโกนขึ้น ปราณแห่งความปั่ นป่วนในร่างกายไหลเวียน สะกดหมอกแสงสีดํากลุ่มนั้นค้างนิ่งอยู่กลางอากาศ

“เจ้าคนติดตามที่โง่เขลา เจ้าไปยั่วโมโหกับศัตรูแบบไหนเข้ากัน” เสียงชั่วร้ายดํามืดเสียงหนึ่ง ดังลอดออกมาจากแสงหมอกสีดํา ตําหนิ อาหรู่ฟูอย่างชัดเจน

อาหรู่ฟูลิงโลดขึ้น เอ่ยว่า “ท่านเทพที่แท้จริงผู้ยิ่งใหญ่ ท่านจุติลง มาแล้วหรือ? ดีเลย ท่านผู้ยิ่งใหญ่ที่ทําได้ทุกอย่าง ขอให้ท่านจัดการเจ้า คนสมควรตายนี้ด้วย สังหารเจ้าคนชั่วช้าที่ดูหมิ่นพลานุภาพของท่าน เถิด…”

แต่ทว่าในหมอกแสงสีดํา เสียงดํามืดนั่นกลับหันไปทางหลี่มู่ เอ่ย ขึ้นด้วยน�าเสียงเจรจา “ที่แท้ท่านก็เป็นผู้บําเพ็ญนอกพิภพเหมือนกัน นี่

ถ้าไม่สู้ด้วยก็ไม่รู้เลยจริงๆ ท่านกับข้าก็เป็นคนประเภทเดียวกัน ไม่ จําเป็นต้องชักกระบี่เงื้อธนูเช่นนี้ นี่ล้วนเป็นเรื่องเข้าใจผิด เข้าใจผิด…”

หลี่มู่ไม่พูดอะไร พลังจิตตีม้วนเข้ามาห่อหุ้มแสงหมอกสีดํานี้ ใช้ วิชาลับอ่านเอาคลื่นจิตสํานึกและความทรงจํา

“อ๊า ไม่ นายท่าน ไว้ชีวิตด้วย ข้าผิดไปแล้ว…” แสงหมอกสีดําที่ถูก พลังจิตม้วนเข้ามา ราวกับหนูที่ถูกกรดกํามะถันเข้มข้นสูงสาดเข้าไป อย่างไรอย่างนั้น กรีดร้องเสียงแหลม น�าเสียงเปลี่ยนเป็นหวาดกลัวและ ประจบสอพลอ เอยขึ้นว่า “ที่แท้ก็เป็นผู้อยู่ขั้นนักรบ ข้าน้อยสมควร ตาย ไม่รู้จักเทพที่แท้จริง เป็นผู้บาปหนา ละเว้นข้าด้วย…ไว้ชีวิตข้าอ๊า ..”

มันกําลังร้องขอชีวิตอย่างบ้าคลั่ง

การเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ ทําเอาอาหรู่ฟูอีกด้านที่กําลังรอให้เทพที่ แท้จริงปรากฏตัวมาขยี้สังหารหลี่มู่ ถึงกับค้างแข็งไปในพริบตา

เขาตกอยู่ในความอึ้งที่ยากจะทําใจเชื่อได้ บางอย่างในร่างกายเขากําลังแตกสลายลงอย่างรวดเร็ว ความศรัทธากําลังพังทลาย

เขาไม่อยากเชื่อว่าเทพที่แท้จริงที่ตนเองเลื่อมใสศรัทธาอย่างแรง กล้าและมอบทุกสิ่งอย่างให้ ท่านเทพที่แท้จริงที่ทําได้ทุกสิ่งอย่าง จะ กําลังร้องขอชีวิตกับคนจีนที่อยู่ตรงหน้า…ทําไมจึงกลายเป็นเช่นนี้

สําหรับผู้ก่อการที่นับถือศาสนาชั่วร้ายอันบ้าคลั่งแล้ว สิ่งที่น่ากลัว ที่สุดคืออะไร?

แน่นอนว่าไม่ใช่ความตายและการถูกทรมานต่อกายเนื้อ แต่คือการพังทลายของความศรัทธา อาหรู่ฟูตอนนี้ทรมานเสียยิ่งกว่าความตาย เขารู้สึกว่าโลกทั้งใบของเขาล้วนแตกสลาย แต่ทว่าหลี่มู่กลับไม่ได้สนใจเขา

ทันทีทันใด หลี่มู่อ่านเอาคลื่นจิตสํานึกของแสงหมอกสีดํากลุ่มนี้จน หมด เป็นเพียงแค่จิตสํานึกร่างแยกเท่านั้น อาหรู่ฟูที่สามารถมีพลัง แข็งแกร่งขึ้นอย่างบ้าคลั่งหลังจากที่ฟ้าดินเปลี่ยนแปลงไป นั่นก็เพราะ ได้รับจิตสํานึกร่างแยกนี้มา…ไม่เพียงแต่อาหรู่ฟู แต่พวกผู้แข็งแกร่งสี่ ยอดผู้ก่อการร้ายที่เหลืออีกสามคนก็เป็นเช่นเดียวกัน

คลื่นจิตสํานึกในร่างกายของอาหรู่ฟูกลุ่มนี้ ภาพความทรงจํามีไม่ เยอะมาก