จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 506

จู่ๆ…

ฟิ้ ว!

ดาบจีนยาวรูปร่างโบราณเล่มหนึ่งพุ่งลงมาจากฟ้า ปักลงที่ ด้านหน้าของ ‘ดาบโค้ง’

เขาตกตะลึงในใจ ร่างกายชะงักงัน สงบนิ่งลงทันทีทันใด ดาบทั้ง สองกลางหลังมาอยู่ที่มือในพริบตา หนึ่งบนหนึ่งล่างตั้งท่าระวังคุ้มกัน ทั่วกาย คบดาบเย็นเยียบ

“ใครกัน?”

‘ดาบโค้ง’ ตะโกนขึ้น สายตาพิจารณาไปทั่วทิศราวกับกําลังค้นหา ศัตรู

แต่ทว่า ท่ามกลางลมพายุหิมะหวีดหวิวพัดสะท้าน

ในระยะขอบเขตสายตาที่มองเห็น กลับไม่ปรากฏเงาคนใดๆ

ขณะที่เขาเปลี่ยนไปอีกทิศทาง พอร่างกายขยับ เสียงซูมดังขึ้น ดาบยาวอีกเล่มพุ่งปักลงมาดักทางด้านหน้าของเขาอีกครั้ง

‘ดาบโค้ง’ รู้สึกท่าไม่ดี ขยับร่างเปลี่ยนทิศอีก ซูมๆๆ!

ดาบยาวนับสิบเล่มพุ่งจากฟากฟ้าลงมาปักพื้นดิน ล้อมสี่ทิศรอบ ด้านตัวเขาไว้จนหมด ราวกับค่ายกลดาบทรงกลมอย่างไรอย่างนั้น สกัด กั้นเส้นทางการเดินของเขาจนหมด

เกิดอะไรขึ้น? ผู้แข็งแกร่งจากประเทศจีนไล่ตามมาถึงแล้วหรือ? “หนี รีบหนี รีบหนีจากที่นี่” ในสมองของเขา เสียงของ ‘เทพที่แท้จริง’ ดังขึ้น

ทุกครั้งที่เขาพบกับความยุ่งยาก และทําการอธิษฐานอย่างศรัทธา ‘เทพที่แท้จริง’ ก็ล้วนจะชี้นําทางให้แก่เขา กําหนดเส้นทางให้กับเขา ‘เทพที่แท้จริง’ แต่ไหนแต่ไรล้วนควบคุมทุกสิ่งอย่าง แต่ทว่าตอนนี้ ใน น�าเสียงของ ‘เทพที่แท้จริง’ กลับเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและร้อน รน นี่ทําให้ ‘ดาบโค้ง’ ตระหนักได้ว่าท่าไม่ดีเสียแล้ว

“ทะลวง” สองมือของเขากําดาบคู่ ทะลวงออกไปทางด้านทิศใต้

ตอนนี้เอง ลําแสงเส้นหนึ่งพุ่งตรงลงมาจากฟากฟ้า ดาบถลาลม ขนาดยักษ์ราวกับเรือลําเล็กเล่มหนึ่ง ลอยลงมาห่างจากพื้นดินราวสิบ เมตร ด้านบนมีเงาคนสามคนยืนอยู่ สองคนในนั้น สวมชุดเครื่องแบบ ฝ่ายทหาร ซึ่งเป็นการบอกให้ทราบถึงที่มาและฐานะของพวกเขาแล้ว

“อะไร? คนจีน?”

‘ดาบโค้ง’ ไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เห็นตรงหน้า

พอยิ่งพลังมากขึ้นถึงระดับหนึ่ง ก็จะยิ่งเข้าใจ ว่าฉากที่เห็น ตรงหน้านี้หมายถึงอะไร นี่มันเป็นวิชาของเทพมารชัดๆ ขี่ดาบถลาลม ราวกับมาจากตํานานนิยายโบราณของจีน

“ให้ตายเถอะ ทําไมถึงได้ไวขนาดนี้?”

เสียงของ ‘เทพที่แท้จริง’ ดังขึ้นมาจากในสมองของ ‘ดาบโค้ง’

“ท่านเทพที่ทําได้ทุกสิ่ง ข้าควรทําอย่างไรกัน?” ‘ดาบโค้ง’ แอบ ถามขึ้นในใจ

“สังหาร สังหารพวกเขาเสีย ไป เจ้าทําได้” เสียงของ ‘เทพที่ แท้จริง’ เต็มไปด้วยการหลอกใช้งาน

สายตา ‘ดาบโค้ง’ ปะทุความบ้าคลั่งขึ้นมา ร่างกายทะยานขึ้นสูง ราวกับลําแสง ท่าดาบตีม้วนออกไปประดุจลมพายุที่บ้าคลั่ง พลัง

ทําลายรุนแรงถึงขีดสุด หากพูดถึงเรื่องพลังโจมตียังอยู่เหนือ ‘อูฐทราย’ ที่ป้อมก่อนหน้า พุ่งตรงฟาดฟันพวกหลี่มู่ทั้งสามคน

“สะกด!”

หลี่มู่ตะโกนขึ้น ปราณแห่งความปั่ นป่วนในร่างพันม้วนออกมา สะกดนิ่งความว่างเปล่า หยุดเอา ‘ดาบโค้ง’ และพลังโจมตีอันน่ากลัว นั่นเอาไว้บนกลางอากาศในระยะสองเมตร ราวกับเป็นตัวอย่างสตัฟที่ ถูกแช่ค้างในพริบตา

พลังจิตตีม้วนออกไป

หลี่มู่เริ่มค้นหาการคงอยู่ของแสงหมอกสีดําในร่างกายเขา

“ต้องไล่สังหารกันเช่นนี้เลยหรือ?” หมอกดํากลุ่มนั้น พุ่งหนี ออกมาจากสมองของ ‘ดาบโค้ง’ ด้วยตัวเอง ปล่อยคลื่นพลังจิตออกมา เอ่ยว่า “บางเรื่องไม่ต้องทําถึงที่สุด ภายภาคหน้าก็ยังมีโอกาสได้พบกัน บ้าง…”

“ถึงที่สุดแล้วจะทําไม พวกที่แค่ขั้นแมลงก็ยังเป็นไม่ได้อย่างเจ้า คู่ควรที่จะมาคุกคามข้าหรือ?”

หลี่มู่ไม่แม้แต่จะประนีประนอม

ท้ายสุด จิตสํานึกของหมอกแสงสีดํากลุ่มนั้นรู้ว่าคงไม่โชคดีแล้ว จึง ทําลายตัวเองทิ้งสลายหายไปในอากาศ

“พวกเรายังมีวันที่จะได้เจอกันอีก เมื่อถึงตอนนั้น บทบาทเราจะ สลับกัน ข้าจะทําให้เจ้าได้รู้ ว่าอะไรคือความโหดร้ายที่แท้จริง”

มันเปล่งเสียงสาปแช่งท้ายสุดออกมา

เจ้าสิ่งที่เรียกว่า ‘เทพที่แท้จริง’ นี่ เกลียดชังหลี่มู่อย่างที่สุดจริงๆ

แสงหมอกสีดําที่มันกรอกเข้าไปในตัวสาวก เป็นการแบ่งร่างพลัง อย่างง่ายๆ เพื่อที่จะเพิ่มพลังของตัวสาวก ให้มาช่วยงานของตนเองทํา เรื่องบางอย่าง ทว่าวิธีนี้ก็มีสิ่งที่ต้องจ่าย แสงหมอกสีดําเหล่านี้ล้วนเป็น พลังบําเพ็ญที่มันฝึกมาอย่างยากลําบาก แบ่งออกมาส่วนหนึ่ง พลังใน ตัวของมันเองก็ลดลงส่วนหนึ่ง ก็เหมือนกับเฉือนเนื้อบนร่างของมัน ออกไปนั่นเอง

เดิมทีมันแค่ต้องการจะดึงหมอกแสงกลับไป พลังก็จะฟื้ นคืนมา

แต่ว่าตอนนี้ ถูกหลี่มู่บีบคั้นจนมันต้องทําลายตัวเอง ก็เท่ากับพลัง บําเพ็ญจากการแบ่งร่างพลังทั้งสองสายได้สลายหายไปจนหมด ไม่ สามารถฟื้ นคืนกลับมาได้แล้ว แล้วจะไม่เกลียดได้อย่างไรกัน

หลี่มู่เหมือนคิดอะไรอยู่

“เจ้าเทพชั่วร้ายนี่ ทําลายคลื่นจิตสํานึกตัวเองทิ้ง ไม่ใช่เพราะกังวล ว่าฉันจะอ่านความทรงจํา แต่เพราะกังวลว่าจะถูกเปิดโปงตําแหน่งของ ตนเอง หรือก็คือ ตอนนี้มันจะต้องยังอยู่ในดาวโลก หลบซ่อนอยู่ที่ใดสัก ที่ กําลังวางแผนอะไรอยู่หรืออาจจะกําลังพักฟื้ นพลังเพื่อรอโอกาส”

จะต้องหามันออกมาให้ได้ แล้วทําลายให้สิ้นซาก

หากพูดถึงสิ่งที่พวกนี้ทําล้วนไม่ใช่สิ่งที่ดีนัก ประคองศาสนาชั่วร้าย สังหารคน ก่อความวุ่นวาย สร้างความลําบากแก่สรรพชีวิต…ล้วนเป็น สิ่งที่สืบสานกันมาของพวกผุ้บําเพ็ญสํานักชั่วร้ายจากนอกพิภพทั้งนั้น ห้ามให้พวกมันคนใดมาแผ่ขยายต่อบนดาวโลกอย่างเด็ดขาด

หลี่มู่ปลดการสะกดนิ่ง พลังจิตรุกเข้าสู่สมองของ ‘ดาบโค้ง’ และ ทําการอ่านความทรงจํา

“เทพที่แท้จริงผู้ยิ่งใหญ่ ไม่มีทางปล่อยแกไว้แน่” ‘ดาบโค้ง’ ดิ้นรน และคําราม ใบหน้าบ้าคลั่งเหมือนพวกพลีชีพที่เห็นความตายเป็นจุด กําเนิด

เขารู้ว่าการมาประเทศจีนในครั้งนี้ได้ยุติลงเรียบร้อย ตนเองก็ต้อง ถูกฝังอยู่ที่นี่ มิน่าถึงพูดกันว่า แผ่นดินตะวันออกผืนนี้ เป็นดินแดน ต้องห้ามของผู้มีพลังวิเศษ พ่อมดและนักรบ ที่แท้ประเทศจีนก็มีผู้ แข็งแกร่งระดับนี้อยู่ด้วย

ในใจของเขารู้สึกเสียใจภายหลัง

ถ้าหากไม่เข้ามาในประเทศจีน เขาก็ยังคงได้สูดลมสูดฝนอยู่ใน พื้นที่ตะวันออกกลาง กวาดล้างพวกทหารแตกพ่าย เสวยสุขกับชีวิต ไหนเลยต้องมาตายเยี่ยงนี้?