จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 73
ProjectZyphon
ช่วงเวลาเดียวกัน
ภายในคฤหาสน์แห่งหนึ่งในเมือง
‘หน้าเซียน’ โจวเข่อเอ๋อร์ที่ร่างเปลือยเปล่ายืนอยู่ริมหน้าต่าง มองไปยังเขาด้านหลังที่ว่าการด้วยสีหน้าตื่นตกใจ
เส้นโค้งเว้างดงามบนร่างโปร่งระหงเผยชัดอยู่ใต้แสงจันทร์
‘ใจมาร’ หลิงลี่ลงจากเตียง คลุมเสื้อตัวบางให้นางจากข้างหลัง
“น่าสนใจ…ในเมืองเล็กๆ เช่นนี้มีเรื่องน่าสนุกซ่อนอยู่มากมาย พี่ชาย ท่านสัมผัสได้หรือไม่?” ‘หน้าเซียน’ โจวเข่อเอ๋อร์จัดแต่งผมที่เปียกชื้นหลังจากออกแรง พูดด้วยอารมณ์หลากหลาย
หลิงลี่พยักหน้า “จันทร์ทอแสง มีสัตว์บำเพ็ญสำเร็จ อาละวาดทั่วฟากฟ้า หากไม่ใช่เจียวก็เป็นมังกร”
“น่าจะเป็นเจียว” โจวเข่อเอ๋อร์กลับมายังเตียง และสวมเสื้อผ้าทีละชิ้นๆ
ท่าทางการสวมเสื้อของนางงดงามเป็นอย่างยิ่ง
หน้าขาวครึ่งดำครึ่งของหลิงลี่ สีขาวดำที่แบ่งฝั่งชัดเจนดูแล้วน่าตกใจนัก อัปลักษณ์เป็นที่สุด
ตอนนี้มองหญิงคนรักสวมใส่เสื้อผ้า สีหน้าที่แต่เดิมเคร่งขรึมฉายแววอ่อนโยนและหลงใหล
ถึงแม้จะดูมาเป็นพันหมื่นรอบ แต่เมื่อได้มองอีกครั้งก็ยังคงงดงามสมบูรณ์เช่นเทพธิดาในดวงใจ
“หากเป็นเจียวปรากฏขึ้นจริง เกรงว่าพวกสำนักเทพทั้งเก้าคงแตกตื่น พวกเราอยู่ใกล้ย่อมได้เปรียบ ไปดูสักหน่อยเถิด” ‘หน้าเซียน’ โจวเข่อเอ๋อร์มองค้อนญาติผู้พี่ “ท่านยังจะดูอีก ดูไม่พอหรือไร…มังกรที่แท้จริงบินร่อนสู่สวรรค์ ว่ากันว่าสามารถทำลายโซ่ตรวนแห่งฟ้าดิน ทำลายท้องฟ้า หากได้อาบเลือดมังกรจะทำให้ร่างกายไม่บาดเจ็บเสียหาย กินเนื้อมังกรจะยืดอายุขัยได้อีกหกสิบปี ต่อให้เป็นเจียวที่ยังไม่ได้แปลงเป็นมังกรก็ล้ำค่าไปเสียทุกส่วน จะพลาดโอกาสไปไม่ได้เด็ดขาด”
“ได้ ต่อให้ต้องสู้สุดชีวิต ก็จะต้องชิงเลือดมังกรเนื้อมังกรมาให้น้องหญิงให้ได้” หลิงลี่กล่าวยิ้มๆ
“ห้ามตาย ชีวิตท่านเป็นของข้า”
…………
ในยามที่เจียวโมโหอ้าปากเหี้ยมโหด หลี่มู่รู้ว่าคราวนี้ได้สนุกกันครั้งใหญ่แน่แล้ว
เขาลากหมิงเยวี่ยออกมาสามสิบกว่าจั้งทันทีโดยไม่ต้องคิด
ตูม!
แสงสีเงินพ่นออกมาจากปากของเจียว ตรงไปยังตำแหน่งที่แต่เดิมขอทานเฒ่ายืนอยู่
ท่ามกลางเสียงสุนัขเห่า หลุมยักษ์เส้นผ่านศูนย์กลางเกือบหนึ่งจั้งปรากฏขึ้น
น้ำเย็นเยียบทะลักเข้าไปภายใน
“เอ่อ…เหมือนว่าจะไม่ได้โจมตีข้า” หลี่มู่เพิ่งพบว่าตนคิดไปเอง ปฏิกิริยาตอบสนองเกินเหตุไปหน่อย
การโจมตีนั้นสังหารขอทานเฒ่าไม่ได้
เขามาปรากฏกายห่างออกไปอีกสามสิบจั้ง พยุงตัวขึ้นมาจากกองหินอย่างตกใจลนลาน
ฟู่!
เจียวอ้าปากกว้าง พ่นแสงสีเงินที่ราวกับเปลวเพลิงออกมาอีก
ขอทานเฒ่ากลิ้งหลบอุตลุตอีกครั้ง
ท่าทางของเขาดูเหมือนเงอะงะ แต่กลับหลบพลังเพลิงสีเงินได้อย่างน่าอัศจรรย์และไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร แค่หน้าตามอมแมมไปบ้างเท่านั้น
เจียวคำรามอย่างโมโหโกรธา
มันพ่นแสงจันทร์สีเงินออกมาติดๆ กัน
หลี่มู่ซ่อนตัวดูละครอยู่อีกฝั่งหนึ่ง
เห็นได้ชัดมากว่าเจียวมองขอทานเฒ่ากับนักพรตตาบอดเป็นพวกเดียวกัน
แต่ว่าแสงเงินที่พ่นออกมาจากปากเช่นนี้ หรือว่าจะเป็นไอมังกร…อ้อ ไม่ใช่สิ ไอเจียว?
ขอทานเฒ่าทั้งกลิ้งทั้งคลาน หนีหัวซุกหัวซุนอยู่ริมสระน้ำตก หลบพลางตะโกนว่า “เดี๋ยวก่อน…เอ๋? หยุดเสีย เจ้ามองให้มันดีๆ หน่อย เมื่อครู่คนที่โจมตีเจ้าคือตาเฒ่าบอด ไม่ใช่ข้าสักหน่อย…”
และในตอนนี้ ท่ามกลางท้องฟ้า แสงสีเงินอีกสายหนึ่งกะพริบวาบขึ้นอีกครั้ง
นักพรตตาบอดยังไม่ตาย เขาคล้ายกับเสียสติไปแล้ว ประสานปางมือท่องอาคม กระตุ้นวิชาเวทลึกลับบางอย่าง แล้วแปลงเป็นกระบี่แสงสีเงินโจมตีพลีชีพไปยังเจียวอีกรอบ
“ก๊าซ…”
เจียวโมโหเดือดดาล ตวัดกรงเล็บต้านรับแสงดาบนั้น
ครืน บึ้ม!
วงแสงสีเงินแผ่ขยายออกเป็นชั้นๆ
ทั่วทั้งหุบเขาสั่นสะเทือน
ร่างมหึมาของเจียวสั่นสะท้านขณะถอยหลังลงไปในบึงน้ำตกเล็กน้อย
ส่วนนักพรตตาบอดโดนเจียวตบลอยไปดุจดาวตก กระแทกกับผาฝั่งตรงข้ามอย่างแรงจนเป็นโพรงใหญ่ ราวกับตะปูโดนตอกเข้าไป ไม่รู้ว่าลึกกี่ฉื่อ…
‘แม่เจ้า อนาถสุด…คราวนี้น่าจะตายแหงแก๋แล้วล่ะมั้ง’
หลี่มู่อดไม่ได้ที่จะยืนไว้อาลัยให้นักพรตตาบอดในใจหนึ่งวินาที
นี่ก็นับว่ารับกรรมที่ทำไว้แล้วกระมัง
หลี่มู่ที่ไม่ใช่เป้าโจมตียังรู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาล จึงพอจะรู้ได้ว่าขอทานเฒ่าตอนนี้สะบักสะบอมเพียงใด
ไหนจะสุนัขอ้วนลายน้ำตาลขาวนั่นอีก มันรู้มากสุดๆ จึงออกห่างจากขอทานเฒ่าไปไกลลิบ ทั้งยังเห่าใส่ขอทานเฒ่าอย่างเอาเป็นเอาตาย ทำท่าทางเหมือนข้าสุนัขตัวนี้ไม่รู้จักเจ้า อย่าได้เข้ามาใกล้เป็นอันขาด
“รีบมาช่วยเร็วเข้า” ขอทานเฒ่าตะโกน
หลี่มู่มองไปรอบๆ ไม่มีใครอื่นอีก เขาชี้หน้าตัวเองอย่างตกใจ “ข้า? ช่วยเจ้า?”
ขอทานเฒ่ากล่าว “อย่างน้อยพวกเราก็มีวาสนาได้มาพบกัน…”
หลี่มู่ได้ยินแล้วไม่เพียงไม่ช่วยเหลือ แต่กลับถอยหลังไปทันที
ชิ ประสาทรึเปล่า
อย่าว่าแต่มีวาสนาได้พบกันหลายครั้งเลย ต่อให้ดื่มเหล้าด้วยกัน ข้าก็ไม่มีทางไปช่วยเจ้าท้าทายเจียวที่อยู่ในอารมณ์โกรธหรอก อีกทั้งก่อนหน้านี้เจ้ายังบอกว่าคิดจะพาตัวหมิงเยวี่ยไป สนิทสนมกับนักพรตตาบอดปานนั้นได้ ท่าทางจะไม่ใช่คนดีอะไร ภาวนาให้ตัวเองเข้าก็แล้วกัน
หลี่มู่ลากหมิงเยวี่ยถอยไปข้างหลังต่อ
แม้แต่สุนัขอ้วนสีน้ำตาลในตอนนี้ยังตัดความสัมพันธ์กับขอทานเฒ่า สติปัญญาของเขาย่อมไม่ด้อยไปกว่าสุนัขตัวหนึ่งแน่
“มารดามันเถอะ เจ้าเด็กนี่…” ขอทานเฒ่าโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยง
ตูม!
ไอมังกรสีเงินอีกกลุ่มหนึ่งยิงเข้ามา
ขอทานเฒ่ายังไม่ทันได้พูดคำข้างหลังออกมาก็ต้องรีบหนีหัวซุกหัวซุนอีก
ในบึงน้ำ เจียวคำรามลั่น ร่างกายดุจสันเขาก่อให้เกิดคลื่นยักษ์ กลิ่นอายน่าหวาดกลัวลอยอวล ดวงตาที่เป็นดั่งสระน้ำสีเลือดฉายประกายสีแดงสด ภายในบริเวณสามร้อยจั้งราวกับกลายเป็นเขตนรกอสุรภูมิ
สิ่งมีชีวิตใดที่อยู่ในเขตแดนสีแดงล้วนสัมผัสได้ถึงความสั่นสะท้านจากดวงวิญญาณ
หลี่มู่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนตัดสินใจจากไปก่อน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมศาสตราพลิกดารา