จะอ่อยให้คุณรักหัวปักหัวปำ นิยาย บท 61

บทที่ 60

“อื้อ…ดะ เดี๋ยวค่ะคุณเจตต์” เธอพยายามทั้งผลักทั้งดันใบหน้าของอีกฝ่ายที่กำลังซุกไซ้ไปทั่วใบหน้าและลำคอเธอออก แต่รายนั้นก็ไม่ได้รู้สึกรู้สา ยังคงซุกไซ้ราวคนหิวกระหาย พร้อมกันนั้นมือไม้ก็ลูบไล้ไปทั่วเนื้อเนียนอย่างย่ามใจ

“ฉันคิดถึงเธอ” เขาบอกขณะที่ใบหน้ายังไม่ละจากริมฝีปากอวบอิ่ม กอปรกับมือไม้ที่เคยลูบไล้ก็ค่อยๆ ซุกเข้าไปใต้กระโปรงตัวสวย คงต้องขอบคุณชุดสวยของเธอที่ช่วยอำนวยความสะดวกให้เขาล้วงลึกได้ขนาดนี้

“อ๊ะ…อย่าค่ะ” เธอครางสะท้านพร้อมกับพยายามต่อต้าน เมื่อมือซุกซนไม่ได้ล้วงเปล่า แต่ยังแหวกแพนตี้ตัวจิ๋วเพื่อให้นิ้วได้สัมผัสความอวบอูมภายใน

“อย่าห้ามฉัน ไม่งั้นฉันต้องขาดใจตายอยู่ตรงนี้แน่” เสียงเว้าวอนของเขาแหบพร่า ขณะที่เลื่อนมือไปรูดซิปที่ด้านหลังของเธอลง

“ตะ แต่ว่าที่นี่มัน…” แค่คิดว่าจะต้องทำอะไรๆ กับเขาที่นี่ เธอก็อดรู้สึกประดักประเดิดไม่ได้

“ที่นี่ก็เหมือนห้องทำงานที่บ้านนั่นแหละ ลืมไปแล้วรึไงว่าครั้งแรกของเราก็เกิดขึ้นที่ห้องทำงาน” ความจริงข้อนี้ทำนัยน์ตาเธอเบิกกว้าง อดคิดไม่ได้ว่าหรือตัวเองจะถูกโฉลกกับห้องทำงานไปแล้ว และในขณะที่กำลังคิดอะไรเพลินๆ พลันชุดที่ใส่ก็ร่วงลงไปกองกับพื้น

“อุ๊ย! เดี๋ยวใครมาเห็นเข้าแล้ว…” เธอบอกเสียงกระท่อนกระแท่น เมื่ออีกฝ่ายไม่หยุดที่จะโรมรันร่างกายของเธอ

“สบายใจเถอะ! ในนี้จะมีแค่เราสองคน ไม่ว่าใครก็เข้ามาไม่ได้” เขาบอกพลางเลื่อนมือไปปลดบรา ปลดปล่อยปทุมถันคู่งามให้เป็นอิสระ พลันทั้งเนื้อทั้งตัวเธอก็เหลือเพียงแพนตี้ตัวสวยเพียงตัวเดียว

“สวย” เขาครางขณะจับจ้องความกลมกลึงของก้อนเนื้อคู่งามที่กำลังดีดเด้งท้าทายสายตา กระทั่งคนถูกท้าทายก็ไม่สามารถทานทนต่อความเย้ายวนนี้ได้อีก

“อื้อ…ไม่…เดี๋ยว” เธอครางแทบไม่ได้ศัพท์ เมื่ออีกฝ่ายทำท่าประหนึ่งกำลังลุ่มหลงด้วยการก้มลงไปตวัดลิ้นเลีย สลับขบเม้มทรวงสล้างงดงาม ทำเอาคนถูกจู่โจมสะท้านครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนจะยิ่งสะท้านมากขึ้นเมื่อเขาค่อยๆ เลื่อนต่ำลงไป กระทั่ง…