จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1934

รังสีกระบี่สีขาวอันหนึ่งปกคลุมไปทั่วฟ้าดิน มันมีพลังที่แข็งแกร่งมากๆและไม่ใช่พลังจากจักรวาลแห่งนี้ มันโจมตีใส่ใบหน้าอันใหญ่ของเทียนเต้า

ล่อหลี่กับเยนชิงเชิงก็เคลื่อนไหวทันที

มีกระจกสีดำสนิทถูกล่อหลี่หยิบออกมา เธอจับมันไว้ในมือและจ้องใบหน้าอันใหญ่ของเทียนเต้า

เยนชิงเชิงจับตาข่ายหลายสีอันหนึ่งเอาไว้ในมือ ด้านในมีพลังที่แข็งแกร่งมากๆเคลื่อนไหวอยู่

สิ่งของสองอย่างนี้ ไม่ได้มาจากจักรวาลแห่งนี้เหมือนกัน

"เปิด!"

สีหน้าของเฉินโม่นิ่งสงบมากๆ เขาโจมตีด้วยกระบี่ทันที

มีร่างกายของเด็กวัยรุ่นคนหนึ่งตกลงมาจากใบหน้าอันใหญ่ของเทียนเต้า

"เอาเลย!"

ล่อหลี่โยนกระจกกลืนจิตไปยังท้องฟ้า มีแสงสีทองปกคลุมร่างรางของวัยรุ่นคนนั้นเอาไว้

เยนชิงเชิงรีบโยนตาข่ายผูกจิตไปยังวัยรุ่นคนนั้นและตาข่ายก็จับวัยรุ่นคนนั้นเอาไว้

หลายปีมานี้ เฉินโม่ได้ตรวจสอบจนพบความจริงแล้ว เขาได้พาศิษย์น้องล่อหลี่กับเยนชิงเชิงที่มีสายเลือดหงส์สวรรค์ค้นหาทุกวิถีทางเพื่อออกไปด้านนอกหมื่นจักรวาล

จากนั้นก็สร้างอาวุธทั้งสามชิ้นนี้ขึ้นมา และใช้พลังจากนอกหมื่นจักรวาล เพื่อเอาไว้ต่อสู้กับเทียนเต้า

กระบี่ฟาดสวรรค์ได้ตัด‘จิต’กับร่างกายของเทียนเต้าออกจากกัน

จากนั้นก็ใช้กระจกกลืนจิตกับตาข่ายผูกจิตจับ‘จิต’ของเทียนเต้าเอาไว้ ถ้าสามารถทำลายจิตของเทียนเต้าได้ ถ้างั้นหมื่นจักรวาลก็จะกลับมาสงบสุขอีกครั้ง

ใบหน้าอันใหญ่ของเทียนเต้าหยุดนิ่งทันที

วัยรุ่นคนนั้นโดนกระจกกลืนจิตกับตาข่ายผูกจิตจับเอาไว้ ทำให้มันกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

น้ำเสียงของมันเหมือนผู้ชายและผู้หญิง บางทีก็เป็นเสียงเด็กและคนชรา ทั้งๆที่มันเป็นแค่คนๆเดียว แต่กลับมีเสียงของคนนับพันนับหมื่น

สองมือของคน ยังคงจับใบหน้าอันใหญ่ของเทียนเต้าเอาไว้

ถ้าไม่มีเขาค่อยช่วยเหลือ กระบี่ฟาดสวรรค์คงไม่สามารถตัดจิตของเทียนเต้าออกจากร่างกายได้

นักบำเพ็ญเซียนทุกคนเงยหน้ามองท้องฟ้า

"เรื่องทุกอย่างมันจบแล้วใช่ไหม?"

"พวกเรารอดแล้วใช่ไหม?"

ทุกคนถอนหายใจยาวๆด้วยความโล่งอก

เฉินโม่พาล่อหลี่กับเยนชิงเชิงยืนเป็นรูปสามเหลี่ยมและใช้กระจกกลืนจิตกับตาข่ายผูกจิตปิดล้อมวัยรุ่นคนนั้นเอาไว้

"ผู้รับเคราะห์ คิดไม่ถึงจริงๆว่าฉันจะมาพ่ายแพ้ด้วยน้ำมือของแก!"

"ฉันรับไม่ได้!"

สีหน้าของเฉินโม่นิ่งสงบมากๆ เขามองหน้าเทียนเต้าแล้วพูดอย่างเย็นชา "ถ้าสวรรค์มีความรู้สึก มันก็คงจะมีวันแก่ชรา เดิมทีแกไม่ควรมีความรู้สึกของตัวเองด้วยซ้ำ"

"สลายไปเลย คืนความสงบให้หมื่นจักรวาลเดี๋ยวนี้!"

พูดจบ เขาก็กวักมือ กระบี่ฟาดสวรรค์แทงทะลุกลางอกของวัยรุ่นคนนั้นทันที

ร่างกายของวัยรุ่นที่อยู่ในตาข่ายค่อยๆหายไป

ล่อหลี่กับเยนชิงเชิงโล่งอกทันที "พวกเราชนะแล้วเหรอ?"

เฉินโม่พยักหน้า ถึงแม้ทุกอย่างจะดูราบรื่นมากๆ แต่เรื่องทุกอย่างนั้นพวกเขาได้วางแผนไว้แล้ว

อย่างไรก็ตาม พวกเขาคาดคิดไม่ถึงจริงๆว่าจะได้รับความช่วยเหลือจาก‘คน’

นี่ก็คือเหตุผลหลักที่แผนการครั้งนี้ราบรื่นมากๆ!

"ไม่ว่าจะเป็นยังไง จิตเทียนเต้าได้สูญสลายไปแล้ว ตอนนี้เทียนเต้าไม่ได้มีความคิดของตัวเองอีกแล้ว หมื่นจักรวาลปลอดภัยแล้ว"

"เรื่องทั้งหมด ได้สิ้นสุดแล้ว!"

"ใช่เหรอ?"

จู่ๆก็เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น

เดิมทีใบหน้าอันใหญ่ของเทียนเต้าที่นิ่งสงบนั้น จู่ๆมันก็ปิดล้อมคนเอาไว้ มีต้าเต๋าจำนวนมากพุ่งออกมาและล้อมร่างกายของคนเอาไว้

มือของคนสะบัดทันที อย่างไรก็ตามครั้งนี้ไม่สามารถหลุดจากพลังต้าเต๋าพวกนี้ได้

"ฮ่าๆๆ อย่าดิ้นรนอีกเลย ฉันรอพวกแกมาตั้งนานแล้ว!"

"พลังพวกนี้ เป็นพลังจากด้านนอกหมื่นจักรวาล เอามาเพื่อต่อสู้กับพวกแกโดยเฉพาะ!"

"แกคิดว่าตอนนั้นพวกแกทำลายกำแพงจักรวาลได้ยังไง? พวกแกอย่าลืมนะ ฉันคือคนที่แข็งแกร่งที่สุดในจักรวาลแห่งนี้!"

"ถ้าฉันไม่อนุญาต พวกแกจะออกไปด้านนอกของหมื่นจักรวาลได้เหรอ!"

สีหน้าของเฉินโม่กับคนอื่นๆเปลี่ยนไปทันที "แย่แล้ว พวกเราหลงกลแล้ว!"

คนพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมและช้าๆ "ดังนั้นแกก็เลยรอมาตลอดเวลา รอพวกเขาเอาพลังจากโลกภายนอกเข้ามา จุดประสงค์เพื่อเอามาต่อสู้กับฉัน!"

เทียนเต้าหัวเราะเสียงดังออกมา น้ำเสียงของมันดังไปทั่วหมื่นจักรวาล "ใช่แล้ว คุณเป็นคนสร้างฉันขึ้นมา คุณน่าจะมีวิธีกำจัดฉันได้ ฉันก็เลยต้องหาแผนสำรองเอาไว้!"

"อันที่จริง ศัตรูที่ร้ายกาจที่สุดสำหรับฉัน เป็นแกมาโดยตลอด!"

"น่าเสียดาย ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแกมีอยู่จริงหรือเปล่า ฉันก็เลยลองหยั่งเชิงดู!"