จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1935

ตูมๆๆๆ!

ดูเหมือนเพื่อยืนยันคำพูดของเทียนเต้า ทำให้โลกในหมื่นจักรวาลบางส่วนเริ่มพังทลาย

การพังทลายของโลกแต่ละใบ ทำให้สิ่งมีชีวิตนับพันล้านเสียชีวิตไปด้วย

หลินหยุนที่ควบคุมพลังแห่งสรรพสิ่ง เขาสัมผัสเรื่องเหล่านี้ได้อย่างชัดเจน

เสียงหัวเราะอันเย็นชาของเทียนเต้าดังขึ้นอีกครั้ง "ฮ่าๆๆๆ ผู้รับเคราะห์ แกควบคุมพลังแห่งสรรพสิ่งได้ แต่สิ่งมีชีวิตทุกคนเสียชีวิต แกก็น่าจะโศกเศร้าและไม่สบายใจใช่ไหม!"

"พวกเราทำข้อตกลงกันไหม?"

"คุณปล่อยฉันไป ฉันจะควบคุมกฎเกณฑ์แห่งฟ้าดินของจักรวาลอันนี้ให้เป็นปกติ คุณวางใจได้ ฉันจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวเรื่องที่เกิดขึ้นในจักรวาลนี้เลย ก็เหมือนกับก่อนที่ฉันจะมีความคิดของตัวเอง"

"เมื่อทำแบบนี้ ไม่เพียงสามารถรักษาหมื่นจักรวาลได้ คุณก็ไม่ต้องโดนพลังแห่งสรรพสิ่งย้อนกลับมาโจมตีจนเสียชีวิต!"

หลินหยุนค่อยๆวางกระบี่แห่งคนลง

เฉินโม่และคนอื่นๆที่อยู่ข้างๆก็ขมวดคิ้วทันที

เป็นอย่างที่เขาพูดจริงๆ วิธีของเทียนเต้าคือวิธีที่ดีที่สุด

อย่างไรก็ตาม เทียนเต้าจะรักษาคำพูดของตัวเองจริงๆหรือเปล่า?

สีหน้าของหลินหยุนนิ่งสงบมากๆ กระบี่แห่งคนค่อยๆบินขึ้นไปบนท้องฟ้า

เทียนเต้าพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "คุณต้องคิดดีๆ ถ้าสังหารฉันแล้ว ทุกอย่างก็จะสูญสลายไปพร้อมกับฉัน!"

"สิ่งที่ต้องสูญเสีย มันคุ้มจริงๆเหรอ!"

คำตอบของหลินหยุนก็คือฟันกระบี่ออกไปทันที

"บนโลกมนุษย์มีคำพูดหนึ่ง คนที่มีอำนาจมักจะคอร์รัปชัน เทียนเต้าที่ควบคุมพลังฟ้าดินได้และมีความคิดเป็นของตัวเอง มันจะกลายเป็นปัญหาที่ไม่มีวันจบสิ้น"

"สังหารแก เรื่องทุกอย่างจะสูญสลายไปพร้อมกับแก แต่ถ้าเก็บแกไว้ สิ่งมีชีวิตทุกคนจะตายทั้งเป็น!"

"เรื่องทุกอย่างควรจบได้แล้ว!"

"ทำให้สวรรค์ที่อยู่จุดสูงสุดอย่างแก สัมผัสถึงความรู้สึกของทุกคนที่อยู่บนโลกมนุษย์บ้าง"

"น้ำสามารถพึ่งเรือได้ แต่ก็สามารถทำให้เรือล่มได้!"

หลินหยุนยกสองมือขึ้นมา ทำให้แสงสีทองจำนวนมากพุ่งออกมาจากหมื่นจักรวาล มันคือความรู้สึกของทุกสรรพสิ่ง

แสงสีทองทุกอัน เต็มไปด้วยความรู้สึกของสิ่งมีชีวิตหลายพันล้านคน

พวกเขาจะกลืนกินเทียนเต้าที่โดนกระบี่แห่งคนฟันจนกลายเป็นเสี่ยง

"ไม่ ไม่ ไม่……"

ท้องฟ้าสั่นสะเทือน มีเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดนับไม่ถ้วนดังไปทั่วหมื่นจักรวาล

เมื่อก่อน มีเพียงแค่สวรรค์กินคน ตอนนี้ ความรู้สึกของทุกคนกำลังกลืนกินสวรรค์อยู่

ตูมๆๆๆ……

เทียนเต้าสูญสลาย ทำให้หมื่นจักรวาลเริ่มแตกสลายเร็วขึ้น

มันเหมือนกับตึกสูงที่ไม่มีเสาเหล็กอยู่ ตึกจะถล่มนั้น มันก็คงใช้เวลาไม่นานหรอก

มีนักบำเพ็ญเซียนจำนวนมากบินออกมาจากโลกของตัวเอง พวกเขามองท้องฟ้าด้วยความหวาดกลัวและสิ้นหวัง

ท้องฟ้าเริ่มกลายเป็นสีเลือด พื้นดินมีลาวาสีแดงพุ่งทะลุออกมาไม่หยุด

นั้นเป็นลาวาที่อยู่ใต้แกนโลก

วันสิ้นโลกของหมื่นจักรวาลใกล้จะมาถึงแล้ว

ในโลกใบหนึ่ง บนถนนเส้นหนึ่ง มีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังอุ้มเด็กและวิ่งอย่างสุดชีวิต ด้านหลังขอเธอมีลาวาสีแดงไล่ตามอยู่

ลูกแมวที่พึ่งถือกำเนิดมาได้ไม่นาน มันโดนกลืนเข้าไปในพื้นดินทันที

ตึกของโรงพยาบาลถล่ม มีคนจำนวนมากโดนฝังทั้งเป็น

หลินหยุนมองไปที่ดาวไกอา เขามองเห็นสีหน้าของทุกคนที่เขารู้จัก และมองเห็นพายุและคลื่นยักษ์ถล่มอยู่

ตูม!

ท้องฟ้าที่อยู่เหนือศีรษะเริ่มแตกสลาย ทำให้เพลิงไฟจากโลกภายนอกพุ่งเข้ามา ทำให้กำแพงจักรวาลเริ่มหายไป

"ทำยังไงดี? ทำยังไงดี? หมื่นจักรวาลต้องสูญสลายจริงๆเหรอ?"

"ฉันไม่เต็มใจ!"

"ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้!"

"ตอนนี้ ยังมีใครที่จะสามารถช่วยจักรวาลแห่งนี้ได้!"

มีนักบำเพ็ญเซียนจำนวนมากคำรามออกมาด้วยความโกรธ

"ยังมีวิธีสุดท้ายอยู่!"

สีหน้าของหลินหยุนเคร่งขรึมมากๆ เขาบินขึ้นไปบนท้องฟ้า พลังของเขาพุ่งขึ้นมาอย่างสุดขีด พลังต้าเต๋าจำนวนมากพุ่งเข้าไปในรอยแยกที่เกิดขึ้นบนท้องฟ้า

สีหน้าของเฉินโม่เคร่งขรึมมากๆ "เขากำลังซ่อมแซมรอยแยก!"

"ช่วยเขาเดี๋ยวนี้!"

"อืม!"

ทั้งสามคนบินขึ้นไปบนท้องฟ้า ปลดปล่อยพลังต้าเต๋าออกมา และซ่อมแซมรอยแยกของกำแพงจักรวาล

มีนักบำเพ็ญเซียนจำนวนมากบินขึ้นไปบนท้องฟ้า และพยายามซ่อมแซมรอยแยกเช่นกัน