จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 32

บทที่ 32 ใครส่งพวกแกมา

เพี๊ยะ!

ซูนเจ๋อพูดไปได้สักพักก็มีเสียงฝ่ามือดังก้องกังวาน

ใบหน้าเขาถูกทิ้งรอยฝ่ามืออย่างชัดเจน

“หยวนหยวน คุณทำอะไร?”

ซูนเจ๋อมองซ่งหยวนหยวนด้วยความงุนงง

“คุณมันสัตว์นรก ฉันมันตาบอดเอง!”

ซ่งเจี้ยนโก๋ก็ตบหน้าอีกด้านหนึ่งของซูนเจ๋อ เขาโกรธจนตัวสั่น

วันนี้เขาพาซูนเจ๋อมาขายหน้าจริงๆ

เขาคิดว่าลูกเขยสมบูรณ์แบบที่เขาเลือก จะสามารถลงทัณฑ์ลูกเขยไร้ประโยชน์ของพี่ใหญ่ได้

ทว่าตอนนี้เขาพ่ายแพ้เสียแล้ว

ก่อนหน้านี้เขาคิดจะแสร้งหน้า แต่สุดท้ายกลับพังไม่เป็นท่า!

แม้แต่เขายังต้องขอให้อีกฝ่ายทำการรักษาเขา

และผู้กระทำความผิดทั้งหมดนี้คือลูกเขยของเขา ลูกเขยคนที่ต้องการฆ่าคนในครอบครัวของเขาให้ตายเพื่อโลภเอาทรัพย์สิน

น่าหัวเราะสิ้นดี

“พ่อ เกิดอะไรขึ้น? เฉินจิ้นใส่ร้ายผม...”

ซูนเจ๋อทำหน้าเขลา

“ฉันไม่ใช่เสือตัวเมีย ไม่ได้ดูธรรมดา ทั้งยังไม่ได้เจ้าอารมณ์ คุณกล้าทำร้ายพ่อแม่ของฉัน วันนี้ฉันจะฆ่าคุณ!” ซ่งหยวนหยวนระเบิดอารมณ์

ทันใดนั้นสองฝ่ามือก็ฟาดลงไปใบหน้าของซูนเจ๋อ

ซูนเจ๋อนิ่งไปสักพัก

ซ่งหยวนหยวนรู้ความลับเหล่านี้ได้อย่างไร?

เขาจำได้ว่าตัวเองเหมือนหมดสติไป แล้วหลังจากนั้นเขาพูดอะไรออกไปบ้าง?

หรือว่า?

ซูนเจ๋อตกตะลึงไปชั่วขณะ

เขาจำได้ลางๆแล้ว

จบแล้ว!

เขาเงยหน้ามองไปทางเฉินจิ้น สายตาทั้งสองเต็มไปด้วยความโกรธแค้น

“บอกมา เมื่อกี้นายใช้วิธีชั่วร้ายอะไร นายกล้าพังแผนการฉัน ฉันจะฆ่าแก!”

ซูนเจ๋อพุ่งตัวไปหาเฉินจิ้นเหมือนคนบ้า

เขารู้ว่าเมื่อเรื่องทุกอย่างถูกเปิดเผย อนาคตเขาจบสิ้นแล้ว ทั้งหมดที่เขาทำหมดสิ้นแล้ว

ซ่งเจี้ยนโก๋ไม่อาจปล่อยเขาไปได้

“ไม่เจียมตัว”

เฉินจิ้นหัวเราะเย็นชา

เมื่อซูนเจ๋อมาประชิดตัว เขาก็ยกขาขึ้นเบาๆ

จากนั้นร่างของซูนเจ๋อก็กระเด็นออกไป

หน้าอกยุบลงไป

“อ๊า!”

ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องที่ดังกังวานก็ดังขึ้นทั่วห้อง

อาหารค่ำในงานเลี้ยงคืนนี้กลายเป็นละครตลกอย่างสมบูรณ์แบบ

อุตส่าห์พาลูกเขยมาอวดเพื่อคิดจะแสร้งกวนใจซ่งเจี้ยนโก๋ แต่ทุกอย่างกลับกลายเป็นเรื่องตลก

......

งานเลี้ยงอาหารค่ำจบลงอย่างรวดเร็ว ซ่งเจี้ยนหยวนและฉินเฝิ้งเจียวก็พากันกลับบ้าน

เฉินจิ้นและซ่งชีงเหย็นนั่งด้วยกันที่บ้านสักพักก็พากันแยกย้าย

หลังจากที่ซ่งชีงเหย็นและเฉินจิ้นแต่งงานกัน พวกเขาก็ได้ซื้อบ้านข้างนอกเพื่ออยู่กันตามลำพัง

บนรถ ซ่งชีงเหย็นและเฉินจิ้นไม่ได้คุยอะไรกันเลย

ซ่งชีงเหย็นรู้สึกกลัวเฉินจิ้นมากและนึกถึงเรื่องหย่ากันอีกครั้ง

“ระวัง!”

ยิ่งนานวันบรรยากาศระหว่างคนทั้งสองก็ยิ่งอึดอัด ทันใดนั้นเฉินจิ้นก็ตะโกนขึ้นมา

ในเวลานี้ ช่วงทางแยกที่เพิ่งผ่านไป อยู่ๆก็มีรถบรรทุกที่ขับด้วยความเร็วสูงพุ่งมาตัดหน้า

ถ้ารถBMWคันเล็กของซ่งชีงเหย็นโดนรถบรรทุกขนาดใหญ่ความเร็วสูงคันนี้ชนเข้า ในตอนนั้นกระดูกทั้งร่างคงแหลกละเอียดไปหมดแล้ว

ทันใดนั้นซ่งชีงเหย็นก็กำลังตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

เฉินจิ้นรีบยื่นมือมาจับพวงมาลัยอย่างรวดเร็ว

รถของพวกเขาพุ่งออกไปทางซ้ายทันที เพราะความเร็วที่เร็วเกินไป อีกนิดเดียวรถก็อาจจะปลิวได้ และมีการดริฟท์เก้าสิบองศา

ถึงกระนั้นก็ยังถูกรถบรรทุกขนาดใหญ่ชนท้าย

ประโปรงหลังยุบลงไป รถพวกเขาหมุนไปอีก 2-3 รอบทำให้เกิดเสียงเสียดสีดังรุนแรงมาก จากนั้นก็ชนกับฟุตบาทถนนและหยุดลง

ในเวลานี้ผู้ชายแข็งแรงสองคนลงมาจากรถบรรทุก

หนึ่งในนั้น บนเเขนที่เผยออกมาเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น

ส่วนอีกคนมีรอยมีดบาดลึกบนใบหน้าของเขา

หากสังเกตดูชายทั้งสองจากรูปร่างหน้าตาของพวกเขา ก็รู้ได้ว่าพวกเขาเป็นคนดุร้ายและร่างกายถูกใช้งานหนัก

หลังจากที่ลงมาจากรถ พวกเขาทั้งสองก็ไม่ได้พูดพร่ำอะไรมาก หยิบปืนพกหันไปทางตำแหน่งที่นั่งรถBMWและยิงไม่ยั้ง

ปืนพกมีที่เก็บเสียงจึงไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมา

“ตายหรือยัง?” ชายผู้มีรอยแผลมีดและกระสุนที่แขนพูดด้วยความสงสัย