จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 69

บทที่ 69 สุนัขเฒ่าเจียงหนาน ก็อยากจะโอ้อวดบารมีที่เจียงเป่ยงั้นหรือ?

หลังจากรู้สึกถึงแรงบีบรัดที่รุนแรง สีหน้าของเสิ่นเสี้ยงหรุงก็เปลี่ยนไป

ปรมาจารย์?

เป็นไปได้อย่างไร?

ผู้เฒ่าคนนั้นที่ติดตามอยู่ข้างกายเสิ่นเสี้ยงซิง เสิ่นเสี้ยงหรุงก็รู้ว่าเขาแข็งแกร่งมาก แต่คิดมาโดยตลอดว่าเขาเป็นแค่ปรมาจารย์จ่วยเท่านั้น

อันที่จริง ปรมาจารย์ไม่ค่อยจะเกิดขึ้นบ่อยนัก ปรมาจารย์แทบจะทุกคน มักจะมีความยิ่งใหญ่ บางทีอาจจะเป็นตระกูลใหญ่ พละกำลังบางอย่างที่เป็นต้นเหตุของแรงบีบรัด ด้วยความสามารถของเสิ่นเสี้ยงซิงแล้ว ไม่น่าเชิญปรมาจารย์มาได้

แต่ตอนนี้เกิดอะไรขึ้น?

สีหน้าของเสิ่นเสี้ยงหรุงแย่มากจนถึงที่สุด

แต่สุดท้าย สีหน้าของเขาก็ผ่อนคลายลงได้เล็กน้อย

อำนาจและแรงบีบรัดนี้ องอาจห้าวหาญมาก มีความเป็นไปได้ของปรมาจารย์ แต่กลับไม่ใช่ปรมาจารย์ที่แท้จริง ใจของเสิ่นเสี้ยงหรุง สงบลงเล็กน้อยแล้ว

แต่ยังคงเคร่งขรึมอยู่มาก

ในเมื่อเป็นอย่างนี้ ผู้เฒ่าคนนั้น เขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้อย่างแน่นอน

เสิ่นหมิงเฟย เสื่นหมิงเจินและคนอื่นๆ ตอนนี้แต่ละคน ก็สีหน้าเคร่งเครียดจนถึงที่สุด

ในแผนการที่วางเอาไว้ตั้งแต่แรก พวกเขายอดฝีมือที่สูงสุดของบูโดขั้นสูงสุด จะพยายามอย่างเต็มที่ ร่วมมือกันลากปรมาจารย์จ่วยออกมาอย่างรวดเร็ว จากนั้นให้ท่านพ่อเสิ่นเสี้ยงหรุง ลงมือจัดการเสิ่นเสี้ยงซิงด้วยกำลังทั้งหมด แล้วเข้าล้อมรอบปราบปรามปรมาจารย์จ่วยที่ลึกลับคนนั้นด้วยกันอีกครั้ง ไม่ต้องถึงกับฆ่าเขา เพียงแค่จัดการเสิ่นเสี้ยงซิงได้ ปรมาจารย์จ่วยที่ลึกลับท่านนั้น ก็คงถอยออกไปเอง

แต่ตอนนี้ สถานการณ์ส่วนใหญ่เหนือความคาดหมายของพวกเขา

การวางแผนของพวกเขา ผิดพลาดแล้ว!

ผู้เฒ่าลึกลับ ช่างองอาจห้าวหาญอย่างไร้เหตุผลจริงๆ

ต่อให้ท่านพ่อเสิ่นเสี้ยงหรุงประเมินไว้ว่าไม่ใช่คู่ต่อสู้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพวกเขากี่คนที่เป็นจุดสูงสุดของบูโดขั้นสูงสุดเลย เรื่องที่อยากจะถ่วงเขาเอาไว้ชั่วครู่ แค่เข้าไปก็คงโดนฆ่าทันทีแล้ว

“ไม่รู้ว่าท่านนี้ชื่อเสียงเรียงนามอะไรหรือ?” เสิ่นเสี้ยงหรุงแข็งใจพูดออกมา

สถานการณ์เปลี่ยนไป หากเปิดฉากรบกันตอนนี้ อย่างนั้นตระกูลเสิ่นก็ต้องเผชิญหน้ากับภัยพิบัติแน่ๆ

หลังจากที่บรรพบุรุษรุ่นแรกของตระกูลตายไป ตระกูลเสิ่นก็ไม่มีปรมาจารย์อีกเลย ตอนนี้ พละกำลังที่แข็งแกร่งที่สุด ก็คือเขาแค่ปรมาจารย์จ่วยเท่านั้น ตระกูลเสิ่นจึงถดถอยลงทุกวันๆ เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่เทียบกับเจียงโจวตระกูลต้วนไม่ได้

“เจียงหนาน หลี่เฉิงเย่!” ผู้เฒ่าแซ่หลี่ค่อยๆพูดขึ้นมา

หลี่เฉิงเย่?

หลังจากได้ยินชื่อนี้ เสิ่นเสี้ยงหรุงก็ตื่นตระหนกขึ้นมาทันที

แม้เขาจะเป็นปรมาจารย์จ่วย แต่ก็ยังน่าหวาดกลัวมาก

เสิ่นหมิงเฟย เสิ่นหมิงเจินและคนอื่นๆ ก็รู้สึกได้ถึงความหวาดกลัวและหมดกำลังใจ

ชื่อของหลี่เฉิงเย่ พวกเขาเคยได้ยินมาก่อน

สิบปีก่อนตอนที่เขาเข้าขั้นปรมาจารย์ ก่อให้เกิดความฮือฮาดุเดือดที่เจียงหนาน

แต่ เพียงแค่ระยะเวลาสั้นๆห้าปี หลังจากห้าปี ในสายตาของคนนอก เขาตกระดับอย่างน่าประหลาดใจ จากขั้นปรมาจารย์ ก็ลดลงมา

ในระยะเวลาสั้นๆนี้ เขาเคยล่วงเกินศัตรู ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เป็นเพราะเขาได้รับบาดเจ็บจากลดระดับ ทุกคนจึงเห็นพ้องต้องกันว่า พละกำลังของเขา อาจจะอยู่ที่ปรมาจารย์จ่วย ก็ถือว่าคุณภาพด้อยลง

แต่ ความเป็นจริงแล้ว กลับไปหาศัตรูถึงที่บ้าน ไม่มีพยานที่จะให้ความกระจ่างได้สักคน

ในนั้นประกอบด้วยปรมาจารย์จ่วยสองท่าน

นี่ก็เป็นเขตเจียงหนาน แผ่นดินไหวใหญ่ครั้งหนึ่งเมื่อห้าปีก่อน เพราะอุบัติเหตุครั้งนั้น ปรมาจารย์จ่วยสองท่านของตระกูลจึงตกลงมา ในทันทีก็โดนตระกูลอื่นจัดการจนไม่เหลือแม้แต่กระดูก

ตอนนี้ แม้ว่าตำนานที่ปรมาจารย์ลดระดับลงมาจะกลายเป็นเรื่องตลกในใจของทุกคน แต่ชื่อหลี่เฉิงเย่ที่พูดขึ้นมา ยังคงทำให้คนหวาดกลัวจนตัวสั่น

หลี่เฉิงเย่ สามารถพูดได้อย่างไม่ละอายใจ ว่าทั้งหวาเสี้ย ภายใต้ปรมาจารย์ทั้งหมด เขาเป็นคนแรก!

เหตุผลที่ไม่มีเขา

เพราะเขาเคยเป็นปรมาจารย์!

แม้ว่าจะตกระดับลงมาแล้ว เขาก็ยังยืนอยู่ในจุดที่สูงที่สุดของปรมาจารย์จ่วย ความซาบซึ้งจนเกิดความสำนึกในปรมาจารย์ รวมไปถึงเล่ห์เหลี่ยมบางอย่างของปรมาจารย์ ยังคงใช้ได้ตามที่ใจต้องการ

“เจ้าหลี่ ไม่ว่าเสิ่นเสี้ยงซิงจะรับปากเงื่อนไขอะไรกับท่าน ข้าตระกูลเสิ่น ยินยอมให้สองเท่า ถึงสามเท่า เพื่อแลกกับการอยู่เฉยๆในวันนี้ของเจ้าหลี่!”

เสิ่นเสี้ยงหรุงรีบพูดขึ้นมา