จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 70

บทที่ 70 เส้นทางแห่งความตายมันไกล เจ้าค่อยๆเดินนะ!

ทุกคนแค่รู้สึกว่าบนร่างกายเบา การบีบรัดที่ไม่มีรูปร่างก้อนนั้นหายไปแล้ว พากันหันไปมองที่มาของเสียง

“เป็นเขา?”

“พระเจ้า!”

อย่างชัดเจน คนที่เคยเห็นเฉินจิ้นแสดงฝีมือออกมาอย่างเต็มที่ในสถานที่แข่งบูโดวันนั้นแล้ว ในทันทีก็ส่งเสียงร้องที่ทั้งตื่นตกใจทั้งดีใจออกมา

แต่คนที่ไม่เคยได้เห็น ก็ได้ยินคนอื่นๆพูดถึง ว่าชายหนุ่มคนนี้โจมตีเสิ่นหมิงเจินจุดสูงสุดของบูโดขั้นสูงสุดจนพ่ายแพ้ไปได้ กี่วันมานี้ ท่ามกลางคนรุ่นหลังของตระกูลเสิ่น เขาแทบจะกลายเป็นเทพ กลายเป็นแบบอย่างท่ามกลางคนรุ่นหลังของตระกูลเสิ่นไปแล้ว

เสิ่นเสี้ยงหรุง เสิ่นหมิงเจินเหล่าพ่อลูก หลังจากเห็นร่างนี้ ในใจก็ผ่อนคลายลงทันที

เสิ่นเสี้ยงหรุงดีใจอยู่เงียบๆในใจ สิ่งที่ตนเองเลือกถูกต้องแล้ว

แต่แล้ว เขาก็กังวลใจขึ้นมา เฉินจิ้นก็อาจจะเป็นแค่ปรมาจารย์จ่วยเท่านั้น แม้ว่าเขาจะยื่นมือเข้ามาช่วยตระกูลเสิ่น ก็คงต้านทานหลี่เฉิงเย่เอาไว้ไม่ได้เหมือนกัน

“ฝีมือต่ำต้อย!”

หลี่เฉิงเย่หรี่ตา มองร่างนั้นที่อยู่กลางอากาศ ใบหน้าที่อึมครึม ราวกับแดงระเรื่อมากขึ้น

เดินอยู่กลางอากาศอย่างนี้ หากว่ามีวิทยายุทธที่ลึกล้ำ ต้องทำได้อยู่แล้ว แม้จะเป็นหลี่เฉิงเย่เอง ก็สามารถทำได้ เพียงแต่กระบวนท่าที่ดูดีแต่ไร้ประโยชน์ประเภทนี้ ทำลายกำลังภายในไปอย่างมาก ได้ไม่คุ้มเสียก็เท่านั้น

“คนหนุ่มสาว ก็ชอบใช้กระบวนท่าที่ดูดีแต่ไร้ประโยชน์เหล่านี้เพื่อผลักตนเองไปข้างหน้า ข้าจะดูหน่อยว่าในร่างกายเจ้าจะเหลือพลังอีกสักเท่าไหร่!”

หลี่เฉิงเย่คำรามออกมาอย่างเย็นชา

เฉินจิ้นเดินลงมาจากกลางอากาศช้าๆ พูดเรียบๆ: “ก็เพียงพอที่จะฆ่าเจ้า!”

“ยโสโอหัง ต่อให้เป็นปรมาจารย์ ก็ไม่กล้าพูดว่าจะฆ่าข้า!” หลี่เฉิงเย่ราวกับได้ยินเรื่องตลกอย่างนั้น

“เจ้าหนุ่ม ขอบคุณเจ้ามากที่ยื่นมือออกมาช่วยเหลือ นี่หลี่เฉิงเย่ เรียกได้ว่าเป็นคนแรกที่อยู่ภายใต้ปรมาจารย์......” ตอนแรกเสิ่นเสี้ยงหรุงคิดจะพูดว่า ตอนนี้ฝั่งพวกเขา มีปรมาจารย์จ่วยเพิ่มมาอีกคนแล้ว หากคุยข้อเสนอกันได้ แน่นอนว่าคุยเงื่อนไขกันจะดีที่สุด แค่ตระกูลเสิ่นสามารถจัดการได้ ก็จะพยายามทำให้หลี่เฉิงเย่พึงพอใจ ไม่อย่างนั้น ต่อให้พวกเขาสองคนร่วมมือกัน ก็ยังคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลี่เฉิงเย่หรอก

“ไม่เป็นไร!” เฉินจิ้นส่งเสียงออกมา ตัดบทคำพูดของเสิ่นเสี้ยงหรุง

ทำให้เสิ่นเสี้ยงหรุงตกตะลึง

ในใจก็ทอดถอนใจแล้ว เฉินจิ้นนี่ อายุน้อยนัก มีขั้นปรมาจารย์จ่วย พลังแข็งแกร่ง พรสวรรค์โดดเด่น แต่ก็อายุน้อยเกินไปหน่อย หยิ่งยโสเกินไป และไม่ชัดเจนในความน่ากลัวของหลี่เฉิงเย่

เขารีบร้อนอยากจะบอกเฉินจิ้นเรื่องภูมิหลังของหลี่เฉิงเย่

แต่ เขายังไม่ทันได้เอ่ยปาก หลี่เฉิงเย่ก็หายตัวไปจากบนเก้าอี้แล้ว

จากนั้น กลางอากาศก็มีกลุ่มของชี่ดำ ในทันทีก็ปรากฏอยู่ด้านหน้าของพวกเขา

เสิ่นเสี้ยงหรุงตัวสั่นไปทั้งร่าง จนกระทั่งตอนนี้ เขาเพิ่งจะรู้สึกอย่างชัดเจนจริงๆ ความน่ากลัวของหลี่เฉิงเย่ในฐานะที่เป็นคนแรกภายใต้ปรมาจารย์ แม้ว่าเขาคือปรมาจารย์จ่วย แต่อยู่ในมือของหลี่เฉิงเย่ กลัวว่าก็คงยืนหยัดไว้ได้แค่ไม่กี่กระบวนท่าเท่านั้น

“ถอย!”

เสิ่นเสี้ยงหรุงตะโกนไปที่เฉินจิ้น ในทันทีท่าเท้าท่องคลื่นก็แสดงออกมา ด้วยขั้นปรมาจารย์จ่วยที่แสดงท่าเท้าท่องคลื่นของตระกูลเสิ่น แทบจะในทันทีเสิ่นเสี้ยงหรุง ก็เดินขึ้นไปบนอากาศมากกว่าสิบเมตร อย่างไรก็ตาม แม้จะเป็นอย่างนี้ หลี่เฉิงเย่ก็ปล่อยหมัดเข้าไปที่ช่องว่างระหว่างเขา ยังคงทำให้เขารู้สึกหวาดผวาขึ้นมาอีกครั้ง

พยายามหลบอย่างเต็มที่ แต่ก็ยังคงโดนฝ่ามือที่พัดลมเข้ามาปะทะให้บาดเจ็บ เลือดสดๆทะลักออกมาจากปาก ได้รับบาดเจ็บที่ไม่เบาเลย

ตอนนี้เสิ่นเสี้ยงหรุงตัวสั่นไปหมดเล็กน้อย อย่างที่คิดเอาไว้หลี่เฉิงเย่ยังสามารถแสดงเล่ห์เหลี่ยมของปรมาจารย์ออกมาได้ โจมตีกลางอากาศ!

ระหว่างปรมาจารย์จ่วยและปรมาจารย์ เป็นแม่น้ำสายหนึ่งที่ยากเกินกว่าจะข้ามไปได้โดยสิ้นเชิง

“ฝีมือต่ำต้อย!”

ในสายตาของเฉินจิ้น ผิดหวังอย่างมาก

เขายังคิดว่า จะมีกระบวนท่าอะไรที่สะเทือนไปทั่วแผ่นดิน

แต่ประโยคนี้ ราวกับเหยียบเข้าไปที่หางเล็กๆของหลี่เฉิงเย่ เขามองไปที่เฉินจิ้นทันที: “อย่าหนีล่ะ ถ้ากล้านัก!”

“น่าเสียดาย มีแต่ความกล้าหาญอย่างเดียวไม่ได้หรอก ไม่เป็นปรมาจารย์ เจ้าจะไม่มีวันรู้ถึงความน่ากลัวของปรมาจารย์ได้!”

รอยยิ้มบนใบหน้าของหลี่เฉิงเย่ยิ่งน่าหวาดกลัวมากขึ้น น้ำเสียงทำให้คนขนลุกขนชันในทันที

บนร่างของเขา ส่งพลังที่ราวกับสามารถบีบรัดโลกทั้งใบไว้ได้ ไปครอบคลุมเฉินจิ้น

เฉินจิ้นได้ยินเช่นนั้น ก็ถากถางกลับไป: “พูดราวกับเจ้าเป็นปรมาจารย์อย่างนั้น”

“ไม่ต้องพูดถึงว่าเจ้าไม่ใช่ปรมาจารย์หรอก ต่อให้ตอนนี้เจ้าเป็นปรมาจารย์ อย่างนั้น ก็จะฆ่าเจ้าราวกับฆ่าไก่ตัวหนึ่งอยู่ดี!”

พูดแล้ว บนร่างของเฉินจิ้นก็ระเบิดพลังที่สะเทือนไปทั่วแผ่นดิน และกำจัดแรงบีบรัดที่ครอบคลุมอยู่ของหลี่เฉิงเย่ทันที

ในตอนนี้ เฉินจิ้นก็เหมือนกับกระบี่แห่งปีศาจเล่มหนึ่งที่ไม่มีฝักดาบ พลังหนึ่งที่ทำให้ทุกคนตัวสั่น กดเอาไว้จนทุกคนหายใจไม่ออก

ม่านตาของหลี่เฉิงเย่หดตัวเล็กน้อย

เจ้าหนุ่มนี่ พละกำลังค่อนข้างแข็งแกร่ง

ในพลังนี้ ไม่นึกว่าจะทำให้เขา หวาดผวาได้เล็กน้อย

อยากให้รู้ไว้ เขาก็เป็นคนแรกที่อยู่ภายใต้ปรมาจารย์!

“แม้ว่าจะคาดไม่ถึงนิดหน่อย แต่ก็จำกัดอยู่เพียงเท่านี้ วันนี้ จะส่งเจ้าไปพบกับความตาย!”

รอยยิ้มบนใบหน้าของหลี่เฉิงเย่น่าหวาดกลัวมากขึ้น ส่งเสียงแปลกประหลาดออกมา

จากนั้น ชี่ดำบนร่างก็พุ่งขึ้น โบกหมัดหนึ่งออกมา

ชี่ดำที่อยู่รอบตัวของเขา ราวกับกลายเป็นเสือตัวใหญ่ คำรามไปทางเฉินจิ้น อ้าปากที่ดุร้าย ราวกับจะกลืนเฉินจิ้นลงไป

เสิ่นเสี้ยงหรุงเห็นฉากนี้จากที่ไกลๆ ก็ตกใจจนวิญญาณจะออกจากร่างแล้ว หลี่เฉิงเย่ ไม่นึกว่าจะน่ากลัวเช่นนี้

เฉินจิ้น จบเห่แล้ว

นาทีนี้ ในใจของเสิ่นเสี้ยงหรุงมีเพียงความคิดเดียว

เขาอยากจะประนีประนอมขึ้นมาในทันที ทั้งหมดของตระกูลเสิ่น สามารถมอบให้ได้ เพียงอย่างนี้ เครือข่ายของพวกเขา ถึงมีความหวังที่จะรอดชีวิต แล้วก็หวังว่าจะช่วยชีวิตของเฉินจิ้นจากอันตรายได้

ด้วยกระบวนท่านี้ เขาเคยกำจัดศัตรูมาแล้วอย่างนับไม่ถ้วน

“เกือบจะถือว่าเจ้ามีคุณสมบัติเพียงพอ!”

เฉินจิ้นยังคงยืนอยู่ที่เดิม บนใบหน้าไม่มีความกระวนกระวายแม้แต่นิดเดียว ในทางกลับกันยังปรากฏรอยยิ้มที่พึงพอใจเล็กน้อย

ครั้งนี้ เฉินจิ้นถึงกับไม่ได้ยื่นมือออกมา เพียงเอามือไพล่หลังไว้อย่างนั้น

“หนุ่มน้อย เจ้ารนหาที่ตายนะ!” แววตาของหลี่เฉิงเย่ปรากฏความคึกคักออกมา

เวลานี้ กำลังภายในกลายร่างเป็นสิงโตเจ้าป่า กระโจนเข้าใส่เฉินจิ้นแล้ว

แม้จะเป็นปรมาจารย์จ่วย แต่กระโจนเข้าใส่อย่างนี้ ไม่ตายก็ต้องบาดเจ็บสาหัส

ต่อให้เฉินจิ้นจะแข็งแกร่ง ครั้งนี้ ก็ต้องคุกเข่า!

เพราะหลังจากที่สิงโตเจ้าป่า เสือ เสือดาว งูยักษ์แทบจะพุ่งเข้าไปในเวลาเดียวกัน

ในทันทีก็แทบจะฉีกร่างของเฉินจิ้นได้

แต่ ต่อมา หลี่เฉิงเย่ก็ต้องตาค้างเสียแล้ว

เฉินจิ้นยืนอยู่ที่เดิม มือไพล่หลัง ตั้งแต่หัวจรดเท้า เหมือนกับกลายเป็นหลุมดำหลุมหนึ่ง

สิงโตเจ้าป่า กระโจนเข้าใส่เฉินจิ้น ในวินาทีนั้นที่สัมผัสถึงตัวเฉินจิ้น ก็แหลกสลายไปอย่างกะทันหัน แล้วก็หายไปในร่างกายของเฉินจิ้น

ตามมาติดๆด้วย เสือ เสือดาว งูยักษ์ ก็ตามหลังสิงโตเจ้าป่าเข้าไปกันหมด

วิ่งตะบึงเข้าไปถึงด้านหน้าของเฉินจิ้น เฉินจิ้นก็ไม่ได้ทำอะไรตั้งแต่แรกอยู่แล้ว พวกเขาเพียงสัมผัสก็แหลกสลายไปทันที!

จากนั้น ชี่ดำทั้งหมด ก็โดนเฉินจิ้นสูดเข้าไปในร่างกาย

นาทีนี้ หลี่เฉิงเย่ที่พุ่งเข้ามาถึงด้านหน้าของเฉินจิ้น ก็หยุดชะงักร่างกายเอาไว้แล้ว สีหน้าอึมครึม เปลี่ยนไปซีดเผือดในทันที ตกใจจนวิญญาณจะหลุดออกมาแล้ว

“ข้ายังถือว่าพึงพอใจ เจ้าเกือบจะมีคุณสมบัติเพียงพอให้ข้าปล่อยหมัดออกไปอย่างจริงจังแล้ว ตอนนี้ รับหมัดของข้าเสียเถอะ!”

“เส้นทางแห่งความตายมันไกล เจ้าค่อยๆเดินนะ!”

เห็นเฉินจิ้นยิ้มเพียงเล็กน้อย แล้วยกกำปั้นขึ้นมา ดูเหมือนกับโบกอย่างเบาๆและนุ่มนวล

แต่ในความเป็นจริงรวดเร็วอย่างถึงที่สุด ในอากาศแทรกไปด้วยเสียงระเบิดดังออกมาพร้อมกัน

หลี่เฉิงเย่พยายามหลบอย่างเต็มที่ แต่กลับพบว่า ตอนที่เขาคิดจะตอบสนองออกไป หมัดของเฉินจิ้น ก็มาถึงหน้าอกแล้ว

เกราะพลังแข็งแกร่งปกป้องร่างกายที่เขาภูมิใจที่สุด ราวกับเมื่อเสียง “พลั่ก” ดังขึ้น ก็แตกละเอียดทันที โดนหมัดที่แข็งแกร่งของเฉินจิ้นต่อยจนระเบิดไปแล้ว

และในเวลาเดียวกัน หมัดของเฉินจิ้น ก็ประทับตราอยู่บนหน้าอกของเขาแล้ว!

------------