จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 84

บทที่ 84 อานุภาพของดาบ

วิลล่าเทียนซิน !

เจิ้งหยางโป๋รีบหนีตลอดทางกว่าจะมาถึงที่นี่

พลังในร่างกายก็อ่อนจนถึงขีดสุด

ยุทธวิธีกรงเล็บมังกรของเฉินจิ้นนั้น นอกจากจะจับเขาได้แล้ว มากไปกว่านั้นกรงเล็บยักษ์นั้นแทบจะบีบเขาจนระเบิดออกมา อวัยวะในร่างกายเคลื่อน กระดูกผิดรูป เลือดออกทางทวารทั้งเจ็ด

เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสเฉันแล้ว !

หากไม่ได้ใช้ “ยันต์เสินสิง”อันลึกลับในวินาทีสุดท้าย เขาก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องตาย

ยิ่งคิดเจิ้งหยางโป๋ก็ยิ่งกลัว !

วันนี้ นอกจากจะช่วยเจิ้งตงหยางไม่ได้แล้ว ตรงกันฉันมคือเขาก็เกือบจะเอาตัวไม่รอด ยิ่งไปกว่านั้นยังต้องเสีย “ยันต์เสินสิง” ไปหนึ่งใบอีกด้วย

มีเพียงแต่ผู้แข็งแกร่งที่อยู่เหนือแดนเสินเท่านั้นถึงจะหลอมได้ นี่ก็ยังคงเป็นแดนเสินอันดับแข็งแกร่งของตระกูลเจิ้งในเมืองหลวงของพวกเขาได้มอบให้ในตอนที่จะจากไป

มีเพียงแค่สองใบ วันนี้เขาก็ใช้ไปแล้วใบหนึ่ง ในหัวใจรู้สึกเจ็บปวด !

นี่ยังไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด

กุญแจสำคัญคือเขาไม่สามารถช่วยเจิ้งตงหยางได้ นี่เหมือนเป็นการตัดความหวังของตระกูลเจิ้งในอีกหลายทศวรรษฉันงหน้า

“เฉินจิ้น แม้ว่าคุณจะเป็นชั้นสูงสุดปรมาจารย์ ตระกูลเจิ้งก็จะทำให้คุณตายโดยไร้ที่กลบฝัง !”

เจิ้งหยางโป๋กัดฟันพูดและในสายตาก็เต็มไปด้วยความเกลียดชัง

“ไม่ว่าฉันจะตายโดยไร้ที่กลบฝังหรือไม่ แต่คุณจะต้องตายอย่างแน่แท้ !”

ในตอนนี้หูของเจิ้งหยางโป๋ก็มีหนึ่งเสียงดังขึ้นอย่างกะทันหัน

อะไร ?

ทันใดนั้นเจิ้งหยางโป๋ก็ขนลุกขึ้นทันที

จากนั้นเขาก็รู้สึกราวกับว่าถูกหินอุกกาบาตจากนอกโลกกระแทก ร่างกายจึงลอยไปฉันงหน้าอีกครั้ง

แล้วตกลงไปในวิลล่าเทียนซินที่อยู่ตรงหน้า !

“เฉินจิ้น คุณมาเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร ?” เจิ้งหยางโป๋ไม่อยากจะเชื่อ

เขาใช้ยันต์เสินสิงหนีออกมาได้เป็นพันกิโลเมตร วิ่งตลอดทางโดยไม่ได้หยุด วิ่งอยู่ตั้งนานก่อนที่กล้าหายใจได้สะดวกขึ้น

ตลอดทางเขาไม่ได้รู้สึกถึงการติดตามของเฉินจิ้น

แต่ในขณะที่เขากำลังจะถอนหายใจอย่างโล่งอก เฉินจิ้นก็ปรากฏตัวขึ้นมาอย่างกะทันหัน

“ตงหยาง ?”

ในตอนนี้เจิ้งหยางโป๋เห็นโม้หลัวตามหลังเฉินจิ้นมาอย่างเคารพ จึงได้อุทานออกมาอย่างประหลาดใจ

“มิใช่ นี่มิใช่ตงหยาง คุณทำอะไรกับเขา ?”

ในสายตาของเจิ้งหยางโป๋เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ในดวงตาของเจิ้งตงหยางมียันต์สีดำสว่างวาบ ทั้งคนแปลกประหลาดเหมือนผี นอกจากรูปร่างที่เหมือนเจิ้งตงหยางเมื่อก่อน ยังจะมีที่ไหนที่เหมือนอีก

“แน่นอนว่าเป็นการประทานเกียรติแก่เขาอย่างยิ่ง !” เฉินจิ้นพูดอย่างเยาะเย้ย

จากนั้นจึงหันหัวมองไปยังโม้หลัวแล้วพูดขึ้น “ไปซะ สังหารเขาเพื่อเป็นการฝึก !”

เมื่อได้ยินคำสั่ง โม้หลัวเริ่มเดินไปหาเจิ้งหยางโป๋ทันที

ทุกย่างก้าวที่เฉันใกล้ พลังในตัวของโม้หลัวก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น

“ผู้ใดกัน ?”

ในตอนนี้พวกผู้รักษาความปลอดภัยของวิลล่าเทียนซินก็ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน

คาดไม่ถึงเลยว่าหัวหน้าผู้รักษาความปลอดภัยจะเป็นบูโดชั้นต้น

เขาสัมผัสได้ทันทีถึงความแข็งแกร่งของหลายคนที่อยู่ตรงหน้านี้ ซึ่งมันไกลเกินที่ความสามารถของเขาจะเปรียบเทียบได้ จากนั้นหัวหน้าผู้รักษาความปลอดภัยก็พูดอะไรบางอย่างกับเครื่องอินเตอร์คอม

“คนที่ฆ่าคน !”

โม้หลัวเอ่ยปากพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นและไร้หัวใจ !

“ใครกันที่มันกล้าหาญขนาดนี้ กล้ามาฆ่าคนที่วิลล่าเทียนซินของฉัน !”

ทันใดนั้นก็มีเสียงอันทรงพลังดังขึ้นมา

จากนั้นก็มีชายวัยกลางคนปรากฏตัวออกมายังที่เกิดเหตุอย่างฉับพลัน

“คุณจะขวางฉันอย่างนั้นเหรอ ?”

โม้หลัวมองไปที่เขาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ยันต์สีดำก็กะพริบในดวงตา

“เจิ้งตงหยาง ?”

หลังจากชายวัยกลางคนเห็นเขาแล้วก็อุทานออกมาอย่างตกใจ

เขาเป็นคุณของเวิลล่าเทียนซินคนปัจจุบัน กัวหงหย่วน ความแข็งแกร่งอยู่ในชั้นสูงสุดปรมาจารย์จ่วย ภายในสามปีจะต้องกลายเป็นปรมาจารย์อย่างแน่นอน !

เขาตระหนักดีถึงความท้าทายทุกอย่างในการเดินทางลงทางใต้ของเจิ้งตงหยาง

ในตอนนี้เขาก็สังเกตเห็นอีกคนอย่างไม่คาดคิด นั้นคือเจิ้งหยางโป๋ !

“คุณเจิ้ง !”

กัวหงหย่วนอุทานออกอย่างตระหนกตกใจอีกครั้ง !

ผลของการท้าประลองฝีมือด้วยชีวิตก็ได้กระจายไปทั่วแดนบูโดแล้ว สำหรับเรื่องเจิ้งตงหยางแล้ว นับถือเฉินจิ้นเป็นคุณนาย เขาก็รู้โดยธรรมชาติ

แต่อย่างไรก็ตาม เขานึกไม่ถึงเลยว่าเจิ้งตงหยางจะติดตามเฉินจิ้นตามล่าเจิ้งหยางโป๋

เขายังเห็นเฉินจิ้นยืนไขว้มืออยู่ไกลๆ ดวงตาของกัวหงหย่วนก็หรี่แคบลง ในตอนนี้ชื่อของเฉินจิ้นดังก้องไปทั่วทั้งแดนบูโดแล้ว เขารู้ว่าสำหรับเรื่องนี้ เขาไม่สามารถจัดการได้แล้ว

“หยางโป๋ ไม่คาดคิดมาก่อนเลยนะว่าคุณจะมันที่น่าสังเวชเช่นนี้ จนทำให้ฉันได้เปิดโลกทัศน์เลยนะ ฮ่าๆๆ”

ในตอนนี้ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นอีก

เมื่อเสียงนั้นจบไป ก็มีผู้เฒ่าที่มีผมขาวดุจขนกระเรียน ใบหน้าเปล่งปลั่งดุจทารกปรากฏตัวขึ้นฉันงๆ เจิ้งหยางโป๋

“ท่านพ่อ !”