จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 86

บทที่ 86 สังหารคุณด้วยยุทธวิธีเดียว !

หลังจากผ่านไปครึ่งวัน เฉินจิ้นก็ปรากฏตัวอย่างตรงเวลาอยู่ที่นอกวิลล่าเทียนซินอีกครั้ง

“เจิ้งหยางโป๋ ออกมารับความตายเสียเถอะ !”

เฉินจิ้นตะโกนออกไปเสียงดัง

เสียงที่ส่งออกไปนี้เฉกเช่นคลื่นเสียงที่ทรงพลังพุ่งไปยังวิลล่าเทียนซิน

เพียงแค่เสียงนี้ก็ทำให้เกราะป้องกันสุดท้ายของวิลล่าเทียนซินสั่นสะเทือน !

เมื่อกัวเทียนเวยเห็นสถานการณ์เช่นนี้ สีหน้าก็ขมขื่นมาก

เวลาครึ่งวันนี้ เขาทำทุกวิถีทางเพื่อเพิ่มพลังชั้นสุดท้ายนี้ แต่ต่อหน้าของเฉินจิ้นก็ยังคงเป็นฝีมือต่ำต้อย

“ไอ้สัตว์เดรัจฉาน อย่ากำเริบเสิบสานนักเลย วันนี้มันคือวันตายของคุณ !”

เจิ้งหยางโป๋ปรากฏตัวขึ้น แล้วจ้องมองเฉินจิ้นด้วยดวงตาที่ดุร้าย

เวลาครึ่งวันนี้ อาการบาดเจ็บของเขาก็ฟื้นฟูขึ้นมาบ้างแล้ว

อีกอย่างกำลังเสริมของตระกูลเจิ้งจะมาถึงในไม่ช้า พ่อของเขาเป็นชั้นสูงสุดปรมาจารย์และเป็นผู้ที่มีตำนานว่าแตะถึงประดูแดนเสิน เขาก็เลยไม่ได้รู้สึกกลัวแม้แต่น้อย

“พูดสาปแช่งฉันเช่นนี้ ไม่มีเป็นหมื่นก็มีเป็นพัน แต่จุดจบที่พวกเขาได้รับมันน่าสังเวชยิ่งนัก !”

เมื่อเฉินจิ้นพูดจบ ก็ปรากฏดาบเล่มยาสีดำนั้นออกมาอีกครั้ง ดาบเล่มนี้ได้รับการขนานนามจากเฉินจิ้นว่า “นิรย” เป็นดาบเล่มหนึ่งที่เขาเองก็ไม่สามารถประเมินได้ว่าเป็นอาวุธวิเศษระดับใด ！

ของชิ้นนั้นจะเป็นทองก็ไม่ใช่ จะว่าเป็นหินก็ไม่เชิง โดยได้รับการหลอมให้กลายเป็นดาบนี้โดยเฉินจิ้น แต่จนถึงวันนี้เฉินจิ้นก็ยังไม่เฉันใจว่าเป็นสารอะไร !

“ดังนั้น คุณก็ไปตายเสียเถอะ !”

เมื่อคำพูดนั้นจบไป เฉินจิ้นก็ฟาดดาบเฉียงๆ จากนั้นก็มีพลังวิญญาณดาบตัดผ่านท้องฟ้า

ทว่าพลังวิญญาณดาบไปได้ไปทางค่ายปกป้องจวน แต่กลับไปทิศทางที่ตรงกันฉันม ไปด้านหลังเฉินจิ้นทันที

“คุณเด็กเลว เก่งพอตัวจริงๆ เลยนะ !”

วิญญาณดาบนั้นเฉันไปใกล้สถานที่แห่งหนึ่ง จู่ๆ ก็หายไปในอากาศ

จากนั้นก็มีสองร่างปรากฏขึ้น

คือเจิ้งเจี้ยนหัว บรรพบุรุษของตระกูลเจิ้ง และชั้นกลางปรมาจารย์ผู้ยอดเยี่ยมของตระกูลเจิ้งท่าหนึ่ง เจิ้งซินเจว๋

“ท่านพ่อ !”

เมื่อเจิ้งหยางโป๋เห็นเขามาถึงแล้วก็รีบพูดขึ้นอย่างเคารพในทันที แท้จริงแล้วผมขาวดุจขนกระเรียน ใบหน้าเปล่งปลั่งดุจทารกของเจิ้งเจี้ยนหัวดูอ่อนวัยกว่าเจิ้งหยางโป๋

เจิ้งเจี้ยนหัวพยักหน้าให้กับเจิ้งหยางโป๋

เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ ในที่สุดกัวเทียนเวยก็โล่งใจ จากนั้นจึงรีบถอนค่ายปกป้องจวนของวิลล่าเทียนซิน กลัวว่าเฉินจิ้นจะทำลายอีกครั้ง ถ้าเช่นนั้นค่ายปกป้องจวนของเขาจะต้องพังลงอย่างแน่นอน

หลังจากเกราะป้องกันหายไปแล้ว เจิ้งหยางโป๋ก็รับไปปรากฏตัวที่ด้านฉันงเจิ้งเจี้ยนหัว

ส่วนกัวเทียนเวยก็คารวะเจิ้งเจี้ยนหัว จากนั้นก็คารวะเฉินจิ้นแล้วพูดขึ้น “ขอคารวะคุณเจิ้ง ตอนนี้หยางโป๋ก็ปลอดภัยแล้ว ถ้าเช่นนั้นเรื่องนี้ก็จะไม่เกี่ยวข้องกับวิลล่าเทียนซินแล้ว ขอตัวลาไปก่อน”

การที่เขาช่วยเจิ้งหยางโป๋ก็เพื่อทดแทนบุญคุณ ไม่ได้ต้องการเป็นคู่ต่อสู้ของเฉินจิ้นแม้แต่น้อย

เมื่อเจิ้งหยางโป๋เห็นสถานการณ์เช่นนี้แล้วก็ได้พูดขึ้น “บุญคุณของเทียนเวยฉันจะจำใส่ใจไว้ พอสังหารคุณสัตว์เดรัจฉานนี่แล้ว เราค่อยว่ากันอีก !”

เจิ้งหยางโป๋รู้ดีว่ากัวเทียนเวยไม่ได้อยากมายุ่งกับเรื่องนี้ จึงไม่ได้บังคับ !

มีท่านพ่อของเขาอยู่ตรงนี้ทั้งคน แม้ว่าเฉินจิ้นจะเก่งกล้ามากเพียงก็ต้องยอมแพ้

“คุณเด็กสารเลว พรสวรรค์ของคุณสูงมาก แต่ฉันมิอยากสังหารอัจฉริยะ ถ้าคุณยอมปล่อยตงหยางออกมา จากนั้นนับถือฉันเป็นคุณนาย ฉันสามารถไว้ชีวิตของคุณได้ นอกจากนี้ยังจะให้อนาคตที่ดีแก่คุณ !”

หลังจากเจิ้งเจี้ยนหัวเห็นเฉินจิ้นแล้วจึงได้เปลี่ยนใจกะทันหัน ได้กำจัดเจตนาที่ต้องการสังหารคนของเขา

“ไอ้เฒ่า ความแข็งแกร่งของคุณก็ไม่เลว ฉันเองก็ไม่อยากสังหารคุณ ถ้าหากคุณยอมนับถือฉันเป็นคุณนายฉันก็สามารถไว้ชีวิตของคุณได้ นอกจากนี้ยังจะให้อนาคตที่ดีแก่คุณ !”

เฉินจิ้นพูดออกไปลอยๆ

“คุณนี่ไม่ยอมเชื่อฟัง รนหาที่ตาย ถ้าเช่นนั้นฉันจะมอบมันให้กับคุณ !”

สีหน้าของเจิ้งเจี้ยนหัวมืดครึ้มทันที เจตนาที่อยากจะสังหารคนของเขาก็เกิดขึ้นอีกครั้ง

แม้ว่ากัวเทียนเวยของวิลล่าเทียนซินได้บ่งบอกว่าไม่อยากยุ่งกับเรื่องนี้ แต่เขาก็ไม่ได้จากไป

เขาต้องการดูว่าบรรพบุรุษของตระกูลเจิ้ง เจิ้งเจี้ยนหัว จะลงมือและต้องการใช้โอกาสนี้ดูชั้นสูงสุดปรมาจารย์ในตำนานที่ได้แตะถึงธรณีประตูแดนเสินว่าจะใช้ยุทธวิธีอะไร หวังว่าจะได้รู้สึกถึงอะไรบางอย่างเพื่อช่วยให้เขาก้าวหน้าไปในเส้นทางของปรมาจารย์ต่อไป

แม้ว่าเขาไม่ได้ซ้ำเติม แต่กัวเทียนเวยก็รู้เป็นอย่างด่า แม้ว่าเฉินจิ้นจะเก่งกล้ามากเพียงใด ก็ไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้ของเจิ้งเจี้ยนหัวได้ แค่หวังว่าเฉินจิ้นจะสามารถอดทนได้สักพัก และมีคุณสมบัติเพียงพอที่จะทำให้เจิ้งเจี้ยนหัวได้ใช้วิทยายุทธเยอะขึ้นหน่อย !

“หนวกหูน่า !”

เฉินจิ้นตะโกนออกไป จากนั้นก็ไม่ได้ลังเลอีก เขาไว้ชีวิตของเจิ้งหยางโป๋ก็เพื่อที่จะดึงดูดให้บรรพบุรุษของตระกูลเจิ้งมา

เขาต้องสังหารปรมาจารย์ของตระกูลเจิ้งให้หมดสิ้น เพื่อหลีกเลี่ยงภัยที่จะเกิดขึ้นในภายภาคหน้า !

“คนแรก ตาย !”

เฉินจิ้นได้ฟันดาบออกไปสังหารอีกครั้ง

การฟาดดาบในครั้งนี้มีเสียงฟ้าร้องขึ้นมาอย่างไม่คาดคิด เมื่อดาบนี้ฟาดฟันไปท้องฟ้ากับผืนดินก็วิปริตแปรปรวนทันใด !

ช่วงเวลาที่ต้องเผชิญกับดาบที่ฟาดมาของเฉินจิ้น สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไป รวมถึงเจิ้งเจี้ยนหัว

วินาทีต่อมา ชั้นกลางปรมาจารย์เจิ้งซิยเจว๋ที่ได้ตามเจิ้งเจี้ยนหัวไปทางใต้ก็ได้แบ่งเป็นสองซีก !

เลือดสาดไปทุกหนทุกแห่ง !

ปรมาจารย์ท่านที่มีชื่อเสียงในด้านบูโดนี้ มาถึงที่นี่หัวกับตัวก็แยกกันอยู่โดยที่ยังไม่ทันได้พูดสักคำ

จนกระทั่งตายเขาก็ยังไม่ทันรู้ตัว