จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 87
สรุปบท บทที่ 87 ฝังพร้อมกับศพ: จักรพรรดิมารหวนคืน
อ่านสรุป บทที่ 87 ฝังพร้อมกับศพ จาก จักรพรรดิมารหวนคืน โดย หว่อปู้ซื่อZ
บทที่ บทที่ 87 ฝังพร้อมกับศพ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายใช้ชีวิต จักรพรรดิมารหวนคืน ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย หว่อปู้ซื่อZ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
บทที่ 87 ฝังพร้อมกับศพ
“กำเริบเสิบสาน ! คราวนี้ฉันจะคอยด่าคุณจะทำอย่างไร !”
เจิ้งเจี้ยนหัวตะโกนออกไป ฉันงหน้าของเขาก็เริ่มมีจุดสีเทาเล็กๆ นับไม่ถ้วน แต่ละจุดล้วนเป็นการหลอมของลมปราณ
ล้นหลามหนาแน่น !
“ไป !”
ผมสีขาวของเจิ้งเจี้ยนหัวปลิวไสว มือทั้งคู่กวัดแกว่ง ทันใดนั้นก็มีจุดสีเทานับไม่ถ้วนยิงไปที่เฉินจิ้นอย่างรวดเร็ว
ความเร็วไม่น้อยไปกว่ากระสุนปืนไรเฟิลแม้แต่น้อย !
สามารถพูดด่าจุดสีเทาที่นับไม่ถ้วนเหล่านี้ แต่ละจุดมีอานุภาพรุนแรงมากกว่ากระสุนปืนไรเฟิล
“ถ้าเช่นนั้นฉันจะคอยดูนะ ว่าคุณจะทำอะไรฉันได้ !”
เฉินจิ้นพูดเยาะเย้ย
จากนั้นก็ยืนนิ่งอยู่ที่เดิมไม่เคลื่อนไหวแม้แต่น้อย
ก่อนที่ลมปราณสีเทาทั้งหมดจะตีไปที่ร่างกายของเฉินจิ้นก็กลายเป็นความว่างเปล่า
ม่านตาของเจิ้งเจี้ยนหัวหดลง
“ล็อกนภา !”
“ร้อยวิหคคำนับพญาหงส์ !”
เจิ้งเจี้ยนหัวร้องตะโกนออกไป ใช้ยุทธวิธีไปพร้อมกันทั้งสองท่า
“นึกไม่ถึงเลยว่าจะเป็นร้อยวิหคคำนับพญาหงส์ !”
เจิ้งหยางโป๋ร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ
ยุทธวิธีนี้ฝึกฝนได้ยากมากกว่าล็อกนภา
มันเป็นยุทธวิธีลับของบรรพบุรุษของพวกเขา !
จนถึงตอนนี้ในตระกูลเจิ้งยังไม่มีใครสักคนที่ทำความเฉันใจและฝึกฝนได้สำเร็จ
นึกไม่ถึงเลยว่าการฝึกซ้อมของท่านพ่อของเขาในครั้ง นอกจากจะแตะถึงขอบแดนเสินแล้ว ยังได้เฉันใจร้อยวิหคคำนับพญาหงส์ด้วย
เมื่อกัวเทียนเวยได้เห็นยุทธวิธีนี้แล้ว จึงเห็นที่ที่เจิ้งเจี้ยนหัวกับเฉินจิ้นอยู่ราวกับว่าเป็นอีกโลกหนึ่ง ในขอบเขตล็อกนภามีสัตว์ปีกที่บินออกมาจากลมปราณนับไม่ถ้วน มีชนิดที่หายากและนกกระจอกธรรมดา มีทุกอย่างเหมือนตัวจริง นอกจากนี้แล้วแต่ละตัวส่งลมหายใจกระหายเลือดจ้องมองไปที่เฉินจิ้น ราวกับว่ามองเห็นเหยื่อที่วิเศษที่สุด
แม้ว่าจะห่างกันไกลขนาดนี้ และไม่ได้อยู่ในเขตล็อกนภา แต่กัวเทียนเวยกับเจิ้งหยางโป๋ก็รู้สึกได้ถึงลมหายใจแห่งความสยองขวัญ
“นึกไม่ถึงเลยว่าหลังจากเฉันใจยุทธวิธีนี้แล้ว จะต้องนำมาใช้กับร่างกายของคุณเด็กสารเลวนี่ คุณจะตายก็ควรจะภูมิใจ !”
เจิ้งเจี้ยนหัวมองไปที่เฉินจิ้น จากนั้นบนใบหน้าก็เผยรอยยิ้มที่โหดร้าย
การที่ได้เฉันใจยุทธวิธีนี้ เป็นสาเหตุหลักที่ทำให้เขาได้สัมผัสกับธรณีประตูแดนเสิน
นอกจากนี้ยังเป็นพื้นฐานสำหรับเขาที่จะก้าวเฉันสู่แดนเสินทง !
ใช้ล็อกนภากับร้อยวิหคพญาหงส์ในเวลาเดียวกัน
เจิ้งเจี้ยนหัวมั่นใจด่าไม่มีใครหยุดเขาได้นอกจากผู้ที่ขึ้นสู่แดนเสินทงแล้ว
“เช่นนั้นเหรอ ?”
เฉินจิ้นยิ้มเยาะ
“ถ้าเช่นนั้นเกรงว่าอาจจะทำให้คุณต้องผิดหวัง”
“สิ่งที่คุณตั้งความหวังไว้คือยุทธวิธีนี้ แต่ในความคิดของฉัน นี่มันก็เป็นแค่ฝีมือต่ำต้อย”
ในขอบเขตล็อกนภาที่เจิ้งเจี้ยนหัวใช้นี้ มีผลกระทบต่อการเคลื่อนไหวของเฉินจิ้นเล็กน้อย
สมกับเป็นการแสดงออกชั้นสูงสุดปรมาจารย์
สิ่งที่แสดงออกมานี้ไม่ได้อยู่ในชั้นเดียวกันกับเจิ้งตงหยางกับเจิ้งหยางโป๋
แต่นั่นมันก็เป็นเพียงแค่อิทธิพลเล็กๆ น้อยๆ ต่อเฉินจิ้น
อยู่ในขอบเขตมีสัตว์ปีกนับไม่ถ้วนพุ่งไปที่เฉินจิ้น
หากถูกสัตว์ปีกสักตัวจิกเฉันสักครั้งก็จะได้รับบาดเจ็บสาหัส !
ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น อย่าว่าแต่กัวเทียนเวย เจิ้งหยางโป๋ และพวกชั้นสูงสุดปรมาจารย์คนอื่นๆ เลย แม้ว่าจะเป็นชั้นสูงสุดปรมาจารย์ เมื่ออยู่ในขอบเขตล็อกนภา การกระทำต่างย่อมได้รับผลกระทบ
เมื่อเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงของลมปราณ อาจจะทำให้ต้องเสียเปรียบมาก เพราะเป็นไปได้ที่สัตว์ปีกอันดุร้ายจะทำให้ถึงแก่ชีวิต
แต่เหมือนเฉินจิ้นจะมองไม่เห็น
“แตกสลายให้ฉัน !”
เฉินจิ้นตะโกนออกไป !
ทั้งใดนั้นบนร่างกายของเขาก็มีพลังหวนต้วนที่นับไม่ถ้วนกระจายออกมา
จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นลูกศรอันแหลมคมนับไม่ถ้วนยิงไปยังสัตว์ปีกอันดุร้ายที่ท่วมท้น !
ทันใดนั้นสัตว์ปีกที่อยู่ทั่วท้องก็หายไปทันควัน
“อุ๊ก !”
เจิ้งเจี้ยนหัวได้รับพลังย้อนกลับ จากนั้นก็กระอักเลือดออกมาในทันที
“เป็นไปได้อย่างไร ?”
เจิ้งเจี้ยนหัวตกใจไปหมดและไม่อยากจะเชื่อ
สองยุทธวิธีของเขานี้เสริมกันและกันและถือเป็นการจับคู่ที่สมบูรณ์แบบ จะแตกสลายได้อย่างไร
ยังแตกสลายได้อย่างง่ายดายถึงเพียงนี้ !
แม้ว่า “ร้อยวิหคพญาหงส์” ของเขาจะยังไม่ประสบความสำเร็จ แต่ก็แสดงอานุภาพให้เห็นได้อย่างชัดเจนแล้ว !
แม้ว่าจะให้ตัวเองแลกไปอยู่ในจุดที่เฉินจิ้นอยู่ ก็อาจจะมือไม้อ่อนจนทำอะไรไม่ถูก
กำลังภายในลดฮวบไปเยอะมาก !
แต่สำหรับเฉินจิ้นไม่ได้หนักนาอะไร
“ตอนนี้ถึงตาของฉันแล้ว !”
เฉินจิ้นตะโกนออกไป
“จะแสดงให้คุณได้เห็นว่า อะไรที่เรียกว่าเสินทง !”
“ตราปีศาจ !”
เมื่อเฉินจิ้นพูดจบ ก็มุทราด้วยมือทั้งคู่ !
ทันใดนั้นบนท้องฟ้าก็ปรากฏเงามหึมาสีดำราวน้ำหมึกเหมือนภูเขา
จากนั้นก็ทุบไปที่เจิ้งเจี้ยนหัวในทันที
“เสินทง ?”
“คุณ......คุณเป็นแดนเสิน ?”
เจิ้งเจี้ยนหัวตกใจไปหมด แต่เมื่อได้เห็นเงามหึมามีกลิ่นของความตายอันหนาแน่นจะทับลงมา เขาไม่ทันที่จะคิดอย่างละเอียด ก็รีบหลบหลีกไปอย่างรวดเร็ว
แต่แม้ว่าเจิ้งเจี้ยนหัวจะเป็นชั้นสูงสุดปรมาจารย์ ก็ถูกเงานี้ทุบร่างกายอย่างที่ไม่สามารถหนีได้เช่นเดิม
ทันใดนี้เจิ้งเจี้ยนหัวจึงกระอักเลือดออกมาหนึ่งคำ
ลมปราณป้องกันตัวของเขาท่ามารถทนระเบิดได้ก็มีรอยแตก จากนั้นก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ
มีเลือดนับไม่ถ้วนไหลออกมาจากรูขุมขนของเขา ทำให้เขากลายเป็นมนุษย์เลือดไปทั้งตัว
ในปากของเจิ้งเจี้ยนหัวกำลังร่ายมนต์
จากนั้นร่างกายทั้งหมดก็เริ่มจางและสลายไป !
“ท่านพ่อ !”
เจิ้งหยางโป๋เห็นเจิ้งเจี้ยนหัวจะใช้ยันต์เสินสิงหนีไป ในใจก็ตื่นตระหนกขึ้นทันที
เขาไม่เคยคิดเลยว่าแม้แต่ท่านพ่อของเขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินจิ้น
แถมยังพ่ายแพ้อย่างยับเยินจนต้องหนีด้วยยันต์เสินสิง
ถ้าเจิ้งเจี้ยนหัวไปแล้ว เขาจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย !
“ขอโทษนะ ลูกของฉัน ตอนนี้ฉันได้แตะถึงธรณีประตูแดนเสินแล้ว ค่อยรอให้ฉันล้างแค้นให้กับคุณ !”
เจิ้งเจี้ยนหัวรีบพูดไปในทันที แต่ในความเป็นจริงแล้ว แววตาของเขาไม่ได้รู้สึกสลดและเสียดายมากเท่าไหร่
เขาได้เดินมาถึงจุดนี้แล้ว ความสัมพันธ์ในครอบครัวไม่สำคัญสำหรับเขาอีกต่อไป และสิ่งที่เขาให้ความสำคัญคือโอกาสที่จะก้าวเฉันสู่แดนเสิน
ส่วนความสัมพันธ์ในครอบครัว ลูกหลานของตระกูลเจิ้งมีเยอะแยะมากมายขนาดนั้น !
ตราบใดที่เขาไม่ตาย ตระกูลเจิ้งในเมืองหลวงก็จะยังคงเป็นตระกูลเจิ้งในเมืองหลวงตลอดไป และยังเป็นตระกูลใหญ่ที่ทรงพลังและไร้เทียมทานที่อยู่อันดับแรกของหวาเสี้ยเช่นเดิม
เจิ้งเจี้ยนหัวสาบานไว้ว่าถ้าไม่ก้าวไปถึงแดนเสิน เขาจะไม่ออกมาจากตระกูลเจิ้งอีก !
ตราบใดที่เฉินจิ้นยังไม่เฉันสู่แดนเสิน เขาก็จะไม่สามารถทำลายค่ายที่แดนเสินอันดับแข็งแกร่งท่านนั้นทิ้งไว้ให้กับตระกูลได้ !
“ไม่ต้องห่วง เขาหนีไปไม่ได้หรอก พ่อลูกสองคนไปเป็นเพื่อนกันบนถนนหวงฉวนได้แล้ว”
แต่เมื่อเห็นฉากนี้เฉินจิ้นก็ไม่ได้รีบร้อน ค่อยๆ พูดกับเจิ้งหยางโป๋
จากนั้นเฉินจิ้นก็มองไปยังเจิ้งเจี้ยนหัวที่กำลังจะหายตัวไป
แล้วดีดนิ้วออกไปในพริบตาเดียว！
ทันใดนั้นร่างของเจิ้งเจี้ยนหัวที่กำลังจะหายตัวไปจากที่เดิมก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งอย่างสมบูรณ์
หือ ?
เจิ้งเจี้ยนหัวตกตะลึง !
ยันต์เสินสิงเป็นสิ่งที่บรรพบุรุษท่านนั้นของตระกูลเจิ้งของเขาหลงเหลือไว้ให้ มันจะไร้ประโยชน์ได้อย่างไร ?
“ยันต์เสินสิงธรรมดาๆ ใบเดียวยังเอามาแสดงต่อหน้าฉัน นี่มันเป็นการทำให้ตนเองอับอาย”
เฉินจิ้นหัวเราะเยาะ
จากนั้นเขาก็ปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าเจิ้งเจี้ยนหัว
จากนั้นก็ใช้ฝ่ามือตีลงไป
เจิ้งเจี้ยนหัวกลัวจนวิญญาณจะออกจากร่าง
ตั้งแต่เขาได้แตะขอบแดนเสินแล้ว เขาก็แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ แต่ในเวลาเดียวกันเขาก็กลัวความตายมากขึ้นเรื่อยๆ
เขามีความหวังที่จะเฉันสู่แดนเสิน จึงไม่อยากที่จะต้องตาย !
“เฉินจิ้น คุณไม่สงสัยเลยเหรอว่าปรมาจารย์ตระกูลเจิ้งของฉันมาทิศใต้ทั้งสามท่าน แล้วทำไมอีกท่านจึงไม่อยู่ คนในครอบครัวของคุณก็อยู่ในมือของฉัน ถ้าฉันตายไปแล้ว พวกเขาก็ต้องถูกฝังพร้อมกับศพไปด้วยกัน !”
เจิ้งเจี้ยนหัวตะโกนออกไปทันที
“โอ้ ? ปรมาจารย์ท่านที่สามของตระกูลเจิ้งคือเขาใช่ไหม ?”
เฉินจิ้นหัวเราะเยาะ
ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้า ตุ้บๆๆ ส่งออกมา
เห็นเพียงชายที่มีแสงสีดำในดวงตากำลังถือหนึ่งหัวแล้วก้าวเท้าเดินมา
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมารหวนคืน