จักรพรรดิมารหวนคืน นิยาย บท 87
บทที่ 87 ฝังพร้อมกับศพ
“กำเริบเสิบสาน ! คราวนี้ฉันจะคอยด่าคุณจะทำอย่างไร !”
เจิ้งเจี้ยนหัวตะโกนออกไป ฉันงหน้าของเขาก็เริ่มมีจุดสีเทาเล็กๆ นับไม่ถ้วน แต่ละจุดล้วนเป็นการหลอมของลมปราณ
ล้นหลามหนาแน่น !
“ไป !”
ผมสีขาวของเจิ้งเจี้ยนหัวปลิวไสว มือทั้งคู่กวัดแกว่ง ทันใดนั้นก็มีจุดสีเทานับไม่ถ้วนยิงไปที่เฉินจิ้นอย่างรวดเร็ว
ความเร็วไม่น้อยไปกว่ากระสุนปืนไรเฟิลแม้แต่น้อย !
สามารถพูดด่าจุดสีเทาที่นับไม่ถ้วนเหล่านี้ แต่ละจุดมีอานุภาพรุนแรงมากกว่ากระสุนปืนไรเฟิล
“ถ้าเช่นนั้นฉันจะคอยดูนะ ว่าคุณจะทำอะไรฉันได้ !”
เฉินจิ้นพูดเยาะเย้ย
จากนั้นก็ยืนนิ่งอยู่ที่เดิมไม่เคลื่อนไหวแม้แต่น้อย
ก่อนที่ลมปราณสีเทาทั้งหมดจะตีไปที่ร่างกายของเฉินจิ้นก็กลายเป็นความว่างเปล่า
ม่านตาของเจิ้งเจี้ยนหัวหดลง
“ล็อกนภา !”
“ร้อยวิหคคำนับพญาหงส์ !”
เจิ้งเจี้ยนหัวร้องตะโกนออกไป ใช้ยุทธวิธีไปพร้อมกันทั้งสองท่า
“นึกไม่ถึงเลยว่าจะเป็นร้อยวิหคคำนับพญาหงส์ !”
เจิ้งหยางโป๋ร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ
ยุทธวิธีนี้ฝึกฝนได้ยากมากกว่าล็อกนภา
มันเป็นยุทธวิธีลับของบรรพบุรุษของพวกเขา !
จนถึงตอนนี้ในตระกูลเจิ้งยังไม่มีใครสักคนที่ทำความเฉันใจและฝึกฝนได้สำเร็จ
นึกไม่ถึงเลยว่าการฝึกซ้อมของท่านพ่อของเขาในครั้ง นอกจากจะแตะถึงขอบแดนเสินแล้ว ยังได้เฉันใจร้อยวิหคคำนับพญาหงส์ด้วย
เมื่อกัวเทียนเวยได้เห็นยุทธวิธีนี้แล้ว จึงเห็นที่ที่เจิ้งเจี้ยนหัวกับเฉินจิ้นอยู่ราวกับว่าเป็นอีกโลกหนึ่ง ในขอบเขตล็อกนภามีสัตว์ปีกที่บินออกมาจากลมปราณนับไม่ถ้วน มีชนิดที่หายากและนกกระจอกธรรมดา มีทุกอย่างเหมือนตัวจริง นอกจากนี้แล้วแต่ละตัวส่งลมหายใจกระหายเลือดจ้องมองไปที่เฉินจิ้น ราวกับว่ามองเห็นเหยื่อที่วิเศษที่สุด
แม้ว่าจะห่างกันไกลขนาดนี้ และไม่ได้อยู่ในเขตล็อกนภา แต่กัวเทียนเวยกับเจิ้งหยางโป๋ก็รู้สึกได้ถึงลมหายใจแห่งความสยองขวัญ
“นึกไม่ถึงเลยว่าหลังจากเฉันใจยุทธวิธีนี้แล้ว จะต้องนำมาใช้กับร่างกายของคุณเด็กสารเลวนี่ คุณจะตายก็ควรจะภูมิใจ !”
เจิ้งเจี้ยนหัวมองไปที่เฉินจิ้น จากนั้นบนใบหน้าก็เผยรอยยิ้มที่โหดร้าย
การที่ได้เฉันใจยุทธวิธีนี้ เป็นสาเหตุหลักที่ทำให้เขาได้สัมผัสกับธรณีประตูแดนเสิน
นอกจากนี้ยังเป็นพื้นฐานสำหรับเขาที่จะก้าวเฉันสู่แดนเสินทง !
ใช้ล็อกนภากับร้อยวิหคพญาหงส์ในเวลาเดียวกัน
เจิ้งเจี้ยนหัวมั่นใจด่าไม่มีใครหยุดเขาได้นอกจากผู้ที่ขึ้นสู่แดนเสินทงแล้ว
“เช่นนั้นเหรอ ?”
เฉินจิ้นยิ้มเยาะ
“ถ้าเช่นนั้นเกรงว่าอาจจะทำให้คุณต้องผิดหวัง”
“สิ่งที่คุณตั้งความหวังไว้คือยุทธวิธีนี้ แต่ในความคิดของฉัน นี่มันก็เป็นแค่ฝีมือต่ำต้อย”
ในขอบเขตล็อกนภาที่เจิ้งเจี้ยนหัวใช้นี้ มีผลกระทบต่อการเคลื่อนไหวของเฉินจิ้นเล็กน้อย
สมกับเป็นการแสดงออกชั้นสูงสุดปรมาจารย์
สิ่งที่แสดงออกมานี้ไม่ได้อยู่ในชั้นเดียวกันกับเจิ้งตงหยางกับเจิ้งหยางโป๋
แต่นั่นมันก็เป็นเพียงแค่อิทธิพลเล็กๆ น้อยๆ ต่อเฉินจิ้น
อยู่ในขอบเขตมีสัตว์ปีกนับไม่ถ้วนพุ่งไปที่เฉินจิ้น
หากถูกสัตว์ปีกสักตัวจิกเฉันสักครั้งก็จะได้รับบาดเจ็บสาหัส !
ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น อย่าว่าแต่กัวเทียนเวย เจิ้งหยางโป๋ และพวกชั้นสูงสุดปรมาจารย์คนอื่นๆ เลย แม้ว่าจะเป็นชั้นสูงสุดปรมาจารย์ เมื่ออยู่ในขอบเขตล็อกนภา การกระทำต่างย่อมได้รับผลกระทบ
เมื่อเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงของลมปราณ อาจจะทำให้ต้องเสียเปรียบมาก เพราะเป็นไปได้ที่สัตว์ปีกอันดุร้ายจะทำให้ถึงแก่ชีวิต
แต่เหมือนเฉินจิ้นจะมองไม่เห็น
“แตกสลายให้ฉัน !”
เฉินจิ้นตะโกนออกไป !
ทั้งใดนั้นบนร่างกายของเขาก็มีพลังหวนต้วนที่นับไม่ถ้วนกระจายออกมา
จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นลูกศรอันแหลมคมนับไม่ถ้วนยิงไปยังสัตว์ปีกอันดุร้ายที่ท่วมท้น !
ทันใดนั้นสัตว์ปีกที่อยู่ทั่วท้องก็หายไปทันควัน
“อุ๊ก !”
เจิ้งเจี้ยนหัวได้รับพลังย้อนกลับ จากนั้นก็กระอักเลือดออกมาในทันที
“เป็นไปได้อย่างไร ?”
เจิ้งเจี้ยนหัวตกใจไปหมดและไม่อยากจะเชื่อ
สองยุทธวิธีของเขานี้เสริมกันและกันและถือเป็นการจับคู่ที่สมบูรณ์แบบ จะแตกสลายได้อย่างไร
ยังแตกสลายได้อย่างง่ายดายถึงเพียงนี้ !
แม้ว่า “ร้อยวิหคพญาหงส์” ของเขาจะยังไม่ประสบความสำเร็จ แต่ก็แสดงอานุภาพให้เห็นได้อย่างชัดเจนแล้ว !
แม้ว่าจะให้ตัวเองแลกไปอยู่ในจุดที่เฉินจิ้นอยู่ ก็อาจจะมือไม้อ่อนจนทำอะไรไม่ถูก
กำลังภายในลดฮวบไปเยอะมาก !
แต่สำหรับเฉินจิ้นไม่ได้หนักนาอะไร
“ตอนนี้ถึงตาของฉันแล้ว !”
เฉินจิ้นตะโกนออกไป
“จะแสดงให้คุณได้เห็นว่า อะไรที่เรียกว่าเสินทง !”
“ตราปีศาจ !”
เมื่อเฉินจิ้นพูดจบ ก็มุทราด้วยมือทั้งคู่ !
ทันใดนั้นบนท้องฟ้าก็ปรากฏเงามหึมาสีดำราวน้ำหมึกเหมือนภูเขา
จากนั้นก็ทุบไปที่เจิ้งเจี้ยนหัวในทันที
“เสินทง ?”
“คุณ......คุณเป็นแดนเสิน ?”
เจิ้งเจี้ยนหัวตกใจไปหมด แต่เมื่อได้เห็นเงามหึมามีกลิ่นของความตายอันหนาแน่นจะทับลงมา เขาไม่ทันที่จะคิดอย่างละเอียด ก็รีบหลบหลีกไปอย่างรวดเร็ว
แต่แม้ว่าเจิ้งเจี้ยนหัวจะเป็นชั้นสูงสุดปรมาจารย์ ก็ถูกเงานี้ทุบร่างกายอย่างที่ไม่สามารถหนีได้เช่นเดิม
ทันใดนี้เจิ้งเจี้ยนหัวจึงกระอักเลือดออกมาหนึ่งคำ
ลมปราณป้องกันตัวของเขาท่ามารถทนระเบิดได้ก็มีรอยแตก จากนั้นก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ
มีเลือดนับไม่ถ้วนไหลออกมาจากรูขุมขนของเขา ทำให้เขากลายเป็นมนุษย์เลือดไปทั้งตัว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมารหวนคืน