จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 121

บทที่ 121 หนึ่งร้อยเงื่อนไข

กู้หยุนหลันเป็นคนที่ไม่อยากให้ฮั่วเจี้ยนเฟิงเจอกับหลี่โม่มากที่สุด แต่ว่าเพื่อนสนิทญาติมิตรล้วนอยู่ หลี่โม่ยังคงต้องออกมาพบปะผู้คน

กู้หยุนหลันที่วิตกกังวลหลับตาลง ภายในใจแอบเกลียดชังต่อหลี่โม่ที่ไร้ความสามารถ!

เพียงแต่หลี่โม่มีความสามารถสักเล็กน้อย ตนเองก็คงไม่ต้องเหนื่อยใจเช่นนี้

ปัง

ประตูห้องนอนถูกเปิดออก หลี่โม่ที่สวมเสื้อผ้าเป็นระเบียบเรียบร้อยก็เดินเข้ามา

ฮั่วเจี้ยนเฟิงมองเสื้อผ้าของหลี่โม่แล้วตกตะลึงไปทันที ในใจร้องตื่นเต้นยกใหญ่!

นี่มันเป็นจีวองชี่รุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นใหม่ล่าสุดในแฟชั่นนี้!

ชุดนี้ทั้งชุด ราคาสูงกว่าจีวองชี่บนร่างของตนเองห้าสุดเสียอีก!

กู้หยุนหลันเห็นแล้วก็ตกตะลึงเช่นกัน ยังไม่เคยเห็นหลี่โม่ในด้านที่มีชีวิตชีวาขนาดนี้มาก่อน แต่ก่อนหลี่โม่แทบจะไม่เคยแต่งตัวเช่นนี้ ก็เป็นเพราะหลี่โม่ไม่มีชุดเสื้อผ้าที่เหมาะสม

พรึบๆ

สายตาของเพื่อนพ้องญาติพี่น้องต่างมองมาทางหลี่โม่ เห็นท่าทางของหลี่โม่แล้ว ล้วนมีความตกตะลึง

แม้แต่กู้เจี้ยนหมินและหวังฟางทั้งสองสามีภรรยา ในใจเกิดความคิดว่า หลี่โม่นับว่าจะให้หน้าตนเองแล้วสักครั้ง

"อุ๊บ~ ฮ่าๆ "

เสียงหัวเราะของกู้ชิงหลิน ทำลายบรรยากาศที่เงียบสงบ

เสียงหัวเราะดึงสติของผู้คนกลับมาแล้ว ทุกคนต่างมองไปทางกู้ชิงหลิน

กู้ชิงหลินเผยสีหน้าท่าทางที่ฉันรู้นานแล้วว่าจะเป็นอย่างนี้ออกมา เชิดหน้ามองที่หลี่โม่อย่างดูถูก

"หลี่โม่ นายสวมชุดนี้ออกมาจริงเสียด้วย หน้าไม่อายจริงๆ คิดว่าทั้งตัวสวมใส่ของเลียนแบบเกรดสูงก็จะไม่มีคนจำได้หรือ? ช่างดูถูกไอคิวของพวกเราเกินไปแล้ว อุจจาระสุนัขอย่างนายก็เหมาะที่จะสวมสินค้าข้างทาง"

คำพูดของกู้ชิงหลิน ราวกับหินที่ถูกโยนลงแม่น้ำเช่นนั้น ถาโถมระลอกคลื่นขึ้นในใจของทุกคนรอบหนึ่งทันที

ทุกคนที่เดิมทีถูกการเปลี่ยนแปลงของหลี่โม่ทำให้ตกตะลึง ในตอนนี้ก็ส่งเสียงหัวเราะขึ้นมา ในเสียงหัวเราะล้วนเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย

ฮั่วเจี้ยนเฟิงก็เผยสีหน้าที่รู้กระจ่างแจ้งในฉับพลันขึ้นมา ในใจรู้สึกละอายต่อการตกใจของตนเองเมื่อครู่ คิดไม่ถึงว่าจะถูกของเลียนแบบเกรดสูงบนร่างของเจ้าอุจจาระสุนัขนี่ทำให้รู้สึกทึ่งได้

"เหอะๆ ฉันก็ว่าแล้ว แฟชั่นจีวองชี่ชุดนี้ เป็นรุ่นลิมิเต็ดที่ปล่อยออกมา มีเงินก็ใช่ว่าจะซื้อมาได้ จำเป็นต้องมีตำแหน่งฐานะที่มากพอถึงจะมีสิทธิ์ซื้อ"

"ได้ยินมานานแล้วว่าหลี่โม่นายยากจนจนน่าสงสาร แต่ว่าคนจนความทะเยอทะยานก็ไม่สิ้นสุดใช่หรือไม่ ใส่ของเลียนแบบคุณภาพสูงนายก็ทำให้หยุนหลันขายหน้าคนอื่นนะ นายลองฟังเสียงหัวเราะของทุกคนสิ ความเยาะเย้ยในเสียงหัวเราะนั้นครึ่งหนึ่งให้นาย อีกครึ่งหนึ่งให้หยุนหลัน"

"นายทำแบบนี้กำลังทำร้ายหยุนหลัน! นายในฐานะที่เป็นผู้ชายไม่ควรที่จะพิจารณาตนเองหน่อยหรือ? ฉันยังปวดใจแทนหยุนหลัน รู้สึกไม่มีคุณค่าแทนหยุนหลัน อุจจาระสุนัขอย่างนายไม่คู่ควรกับหยุนหลัน! "

ฮั่วเจี้ยนเฟิงยิ่งพูดยิ่งสบายใจ หันหน้ากลับมาดวงตาเต็มไปด้วยความห่วงใยรักใคร่มองไปที่กู้หยุนหลัน "หยุนหลัน หลายปีมานี้เธอได้รับความลำบากแล้ว ฉันสามารถคิดออกเลยว่าเธอได้รับความลำบากมากแค่ไหน ฉันหวังว่าตั้งแต่นี้ไปเธอจะไม่รับความลำบากอีก ไม่เป็นเพราะคนสารเลวนี่ถึงได้รับความทุกข์ยากลำบากอีก"

คำพูดพวกนี้ ฮั่วเจี้ยนเฟิงเดิมทีก็เตรียมพร้อมไว้แล้ว

ก็รอเพียงโอกาสเดียว!

และโอกาสนี้ หลี่โม่ก็ให้มาแล้ว!

ฮั่วเจี้ยนเฟิงยิ่งนานยิ่งเข้าถึงบทบาท แสดงความคิดเห็นอย่างฮึกเหิมซาบซึ้งกินใจผู้คนรอบหนึ่ง ทำให้เพื่อนพ้องญาติพี่น้องตระกูลกู้ต่างล้วนตื่นเต้นขึ้นมา ในใจคิดว่า ถ้ากู้หยุนหลันสามารถติดตามฮั่วเจี้ยนเฟิงแล้ว ต่อไปการลงทุนทางการเงินก็มีช่องทางที่ดีแล้ว เช่นนั้นก็เป็นผลดีกับทุกคน

"เจี้ยนเฟิงมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งต่อหยุนหลันจริงๆ เลย ฉันเห็นแล้วก็ตื้นตันใจ ถ้าฉันเป็นหยุนหลันละก็ จะต้องหย่าร้างกับหลี่โม่แล้ว"