จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 123

บทที่ 123 นาฬิกาหรูนี่นา

ได้ฟังคำพูดของญาติพี่น้องตระกูลกู้ ฮั่วเจี้ยนเฟิงอดไม่ได้ที่จะอวดดีขึ้นมา จนอยากจะตะโกนดังๆ เสียงหนึ่ง นี่คือห้องชั้นพิเศษที่ฉันจองมาได้ ค่าใช้จ่ายทั้งหมดล้วนเป็นฉันที่จ่าย!

ถึงแม้ว่าด้วยรายรับของฮั่วเจี้ยนเฟิง ห้องชั้นพิเศษระดับสูงรับรองแขกค่าใช้จ่ายขั้นต่ำที่สุดของที่นี่ยังสูงถึงล้าน ทว่าก็ยังเจ็บปวดใจอย่างมาก

แต่เพื่อที่จะได้อุ้มคนงามกลับบ้าน ฮั่วเจี้ยนเฟิงเทหมดหน้าตักถึงที่สุดแล้ว ฮั่วเจี้ยนเฟิงที่เรียนการเงินเข้าใจดี เพียงแค่มีการลงทุนที่สูงถึงจะมีผลผลิตที่สูง

กู้ชิงหลินมองความหล่อเหลาภายนอกของฮั่วเจี้ยนเฟิง แล้วมองห้องชั้นพิเศษค่าใช้จ่ายขั้นต่ำสุดล้านกว่า อิจฉาจนพูดไม่ออกแล้ว

ถ้าไม่มีเรื่องหอไห่เยี่ยนนั้น กู้ชิงหลินก็ยังคงดูถูกฮั่วเจี้ยนเฟิงอยู่

แต่ว่าช่วงนี้ทายาทเศรษฐีพวกนั้นล้วนไม่สนใจกู้ชิงหลิน ฉับพลันทำให้กู้ชิงหลินไม่มีชีวิตที่ใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟือยแล้ว

หรี่ตามองฮั่วเจี้ยนเฟิงที่จบการศึกษาจากต่างประเทศอย่างโดดเด่นกลับมา ก็ไม่รังเกียจกู้หยุนหลันที่แต่งงานมีลูกแล้ว ยังตามจีบไม่หยุด กู้ชิงหลินเกิดความหดหู่ใจขึ้นมา

ถ้าหอไห่เยี่ยนคืนนั้นสามารถเกาะนายน้อยได้สำเร็จก็ดีสิ เช่นนั้นฉันกู้ชิงหลินก็จะกลายเป็นหญิงสาวที่มีความสุขที่สุดในเมืองฮ่านแล้ว!

กู้ชิงหลินกำลังคิดจนใจลอย ประตูห้องชั้นพิเศษถูกผลักเปิดออก หลี่โม่และกู้หยุนหลันเดินเข้ามาในห้องส่วนตัว

ทุกคนต่างใช้สายตาดูถูกมองไปที่หลี่โม่ ราวกับว่าการมาถึงของหลี่โม่ ทำลายบรรยากาศในห้องชั้นพิเศษนี้ไป

"หลี่โม่นายดูสิ นี่คือห้องชั้นพิเศษที่ค่าใช้จ่ายต่ำที่สุดสูงถึงล้านกว่า นายมีเงินจัดงานเลี้ยงวันเกิดให้พ่อตาของนายที่นี่ไหม? เกรงว่าขายไตทั้งสองข้างของนายไปก็ยังไม่พอ"

"นี่เป็นห้องชั้นพิเศษที่พี่เจี้ยนเฟิงจองไว้ เงินเดือนเล็กน้อยของคนจนแบบนาย ทำได้เพียงไปจัดงานเลี้ยงวันเกิดที่กวนเหรินถังที่ธรรมดาๆ นั่นแล้ว"

"กวนเหลินกังและกวนเหรินถังฟังดูแล้วคล้ายกัน ระดับค่าใช้จ่ายนั้นต่างกันราวฟ้าดิน ที่หนึ่งเป็นระดับงานเลี้ยงรับรองของประเทศ ที่หนึ่งเป็นระดับแผงลอยข้างถนน จะเทียบอย่างไรเล่า? นี่ก็เหมือนนายไม่มีทางเทียบกับพี่เจี้ยนเฟิงได้"

ญาติพี่น้องในตระกูลกู้ต่างคิดจะเล่นหุ้นตามฮั่วเจี้ยนเฟิง เป็นธรรมดาที่จะเอาความกระตือรือร้นทั้งหมดให้กับฮั่วเจี้ยนเฟิง ด้านหนึ่งประจบประแจงฮั่วเจี้ยนเฟิง ถือโอกาสพยายามเหยียบย่ำหลี่โม่

ฮั่วเจี้ยนเฟิงมีความสุขอย่างอิ่มอกอิ่มใจแล้ว ทั้งยังเพิ่มสายตาชื่นชมของกู้เจี้ยนหมินสองสามีภรรยา อีกทั้งยังมีความช่วยเหลือของญาติตระกูลกู้ ราวกับว่าการคว้ากู้หยุนหลันมาเป็นเรื่องที่พูดว่าทำได้ก็ทำได้แล้ว

"เรื่องเล็กน้อย ล้วนเป็นเรื่องเล็กน้อย บังเอิญมีความสัมพันธ์เล็กน้อยกับกวนเหลินกังทางด้านนี้ ดังนั้นจึงจองห้องชั้นพิเศษได้อย่างราบรื่น วันเกิดของคุณลุงกู้ เป็นธรรมดาว่าต้องจัดอย่างใส่ใจหน่อย"

ฮั่วเจี้ยนเฟิงพูดอย่างถ่อมตัว สายตากลับลอยไปทางหลี่โม่ มองหลี่โม่ที่สีหน้าไร้ความรู้สึก ฮั่วเจี้ยนเฟิงรู้สึกว่าตนเองเป็นเด็กคนนั้นที่สายตาแวววาวที่สุดในห้องชั้นพิเศษนี้ จะต้องเหยียบหลี่โม่ไว้ใต้เท้าได้แน่นอน

"ฟังสิ พี่เจี้ยนเฟิงพูดเสียถ่อมตัว เงินล้านกว่ายังไม่กะพริบตาจ่ายออกไป หลี่โม่นายทำอะไรสักเล็กน้อยหรือยัง? ยังมีหน้ามาใส่เสื้อผ้าเลียนแบบมาอวดดีอีก นายจริงจังหน่อยสิ"

ญาติไม่กี่คน ต่อว่าเป็นชุดอีกครั้ง

ราวกับว่า การต่อว่าหลี่โม่ เป็นหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบโดยธรรมชาติของพวกเขา

ฮั่วเจี้ยนเฟิงโบกมืออย่างใจกว้าง หยิบยกท่าทางของผู้ชนะมาเอ่ยว่า "อย่าพูดว่าหลี่โม่เลย เขาก็ไม่ง่ายดายเลย อย่างไรเสียคนจนก็มีศักดิ์ศรี ทุกคนว่าใช่หรือไม่"

"เจี้ยนเฟิงใจกว้างจริงๆ เลย แบบนี้ถึงจะเป็นคนที่ทำงานใหญ่สำเร็จได้ ล้วนพูดกันว่าท้องของมหาเสนาบดีสามารถบรรจุเรือ ต่อไปเจี้ยนเฟิงจะต้องเป็นคนที่มีความสามารถมากอย่างแน่นอน"

กู้ซิงเว๋ยออกแรงช่วยโอ้อวด

หลี่โม่ไม่พูดจา และก็ไม่มีท่าทีผันแปรใด เพียงแค่นั่งลงอย่างเงียบๆ ราวกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างในห้องชั้นพิเศษนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับตนเอง

กู้หยุนหลันหน้ามืดครึ้มนั่งลงไป หลี่โม่ถูกเยาะหยัน ในใจเธอก็ไม่มีความสุข แต่ว่าตัวของหลี่โม่เองก็ดึงไม่ขึ้น ไม่โต้แย้งความข้องใจนั้น กู้หยุนหลันยังจะทำอะไรได้

ฮั่วเจี้ยนเฟิงเห็นเช่นนี้ พลันรู้สึกว่าไม่สนุกแล้ว ยังเยาะเย้ยหลี่โม่ต่อไป ก็ไม่แน่ว่าจะทำให้กู้หยุนหลันรังเกียจแล้ว

ฮั่วเจี้ยนเฟิงที่สามารถโอ้อวดตนได้ตรงใจผู้คน ยิ้มแย้มหยิบเอากระเป๋าด้านข้างขึ้นมา บนกระเป๋ามีโลโก้LVขนาดใหญ่เปล่งประกายระยิบระยับละลานตา

กู้ซิงเว๋ยเห็นโลโก้LVนั้น น้ำลายแทบจะไหลออกมาแล้ว!