จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 124

บทที่ 124 หยกมังกร

หวังฟางเห็นเช่นนั้นก็เอ่ยเสียงสูง "ไม่มีความรู้ก็อย่าได้เสแสร้งเลย โดยเฉพาะหลี่โม่นายฟังให้ดี ฟังเจี้ยนเฟิงแนะนำนาฬิกาที่เขามอบให้เรือนนี้ เพิ่มความรู้ให้มากหน่อย"

หลี่โม่สีหน้าไร้ความรู้สึกมองไปที่หวังฟางรอบหนึ่ง จากนั้นสายตาหันกลับไปทางฮั่วเจี้ยนเฟิง

สายตาของฮั่วเจี้ยนเฟิงและหลี่โม่ปะทะกัน ความรู้สึกเย่อหยิ่งประเภทหนึ่ง เกิดขึ้นอยู่ในใจของฮั่วเจี้ยนเฟิง

ฉันเป็นนักเรียนนอก เคยคลุกคลีอยู่ที่วอลล์สตรีท เห็นโลกมามากกว่านายเยอะ!

คนจนอย่างนายจะมาแข่งอะไรกับฉัน อ่านสถานการณ์ออกว่าต้องทำอย่างไรก็รีบถอยออกไปแล้วเปิดทางให้ซะ

สายตาของฮั่วเจี้ยนเฟิงกลอกไปมาครุ่นคิดวิธีการในใจอย่างไร้เสียง

ส่วนหลี่โม่เหมือนกับสถานีวิทยุที่พังไปแล้วเช่นนั้น แต่ไหนแต่ไรก็ไม่รับข้อความทางสายตาของฮั่วเจี้ยนเฟิงส่งมาให้ เพียงใช้สายตาที่ว่างเปล่า มองไปที่ฮั่วเจี้ยนเฟิงเงียบๆ

ฮั่วเจี้ยนเฟิงถูกสายตาของหลี่โม่ทำให้ตกใจเล็กน้อย ใจคิดว่าฉันเป็นกระเบื้องเคลือบชั้นดีหนึ่งในหมื่น ไม่อาจไปชนกับเศษหินอย่างหลี่โม่ได้

ถ้าไอ้ของสกปรกอย่างหลี่โม่ อยู่ๆ เกิดกลายเป็นหมาบ้ามากัดตนเอง นั่นก็เป็นเรื่องใหญ่ที่ไม่คุ้มกันแล้ว

"แค่กๆ "

ฮั่วเจี้ยนเฟิงจัดการอารมณ์เล็กน้อย หยิบกล่องนาฬิกาข้อมือมาเอ่ยว่า "นี่คือเหรียญทองคำบริสุทธิ์ ใช้เหรียญมูลค่ายี่สิบดอลลาร์ หลังเจาะรูด้านในแล้วทำขึ้นเป็นนาฬิกาเหรียญทองอย่างละเอียดงดงาม ผู้ผลิตคือVacheron Constantin ที่มีชื่อเสียง"

"นาฬิกาเหรียญทองเป็นที่นิยมอย่างมากในสังคมชนชั้นสูงที่นั่น แม้แต่เจ้าหน้าที่ระดับสูงก็มีติดไว้ ดังนั้นราคาก็นับว่าไม่ถูก นาฬิกาเหรียญทองเรือนนี้ฉันจ่ายเงินซื้อไปเป็นเงินเกือบหนึ่งแสนดอลลาร์ ครั้งนี้ใช้โอกาสงานเลี้ยงวันเกิด มอบให้คุณลุงกู้เป็นของขวัญวันเกิด"

ฮั่วเจี้ยนเฟิงพูดจบ บนใบหน้ามีท่าทีลำพองใจ มองไปทางกู้เจี้ยนหมิน

นาทีนี้ ญาติพี่น้องทุกคน ต่างตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออกแล้ว!

Vacheron Constantin เอย!

แบรนด์หรูเอย!

กู้ซิงเว๋ยจ้องนาฬิกาเหรียญทอง ลูกกระเดือกขยับขึ้นลงไม่หยุด นั่นคือเขากำลังกลืนน้ำลายไม่หยุด ถ้าไม่กลืนให้เร็วล่ะก็ น้ำลายก็จะไหลออกมาตามมุมปากของเขาแล้ว

"หนึ่งแสนดอลลาร์หรือ แลกเปลี่ยนกลับมานับเป็นมากกว่าหกแสนแล้ว เด็กดีของฉัน"

ในใจกู้ซิงเว๋ยอิจฉาถึงขีดสุด

กู้เจี้ยนหมินได้ยินว่าราคามากกว่าหกแสน ดีใจจนปากหุบไม่ลงแล้ว

"ดูเธอสิ ส่งของขวัญที่มากขนาดนี้ ลุงไม่รู้ว่าจะทำดีกับเธอยังไงแล้ว เธอได้มาเป็นลูกชายของลุงคงดีไปแล้ว"

กู้เจี้ยนหมินพูดไปก็มองไปทางกู้หยุนหลัน ในคำพูดมีความหมายลึกๆ ซ่อนอยู่

ถึงแม้เขาจะไม่อยากให้ลูกสาวแต่งงานใหม่ แต่ว่าเผชิญหน้ากับทายาทเศรษฐีอย่างฮั่วเจี้ยนเฟิง ในใจเขายังคงปล่อยวางลงเล็กน้อย

คงไม่ถึงขนาดที่ ลูกสาวแสนดีของตนเอง ตลอดทั้งชีวิตเกาะติดอยู่กับคนไร้ค่าอย่างหลี่โม่หรอกมั้ง!

กู้ชิงหลินหัวคิ้วเลิกขึ้น เชิดหน้าเอ่ยขึ้น "หลี่โม่ นายดูคนเขาก็ให้ของขวัญวันเกิดแล้ว นายที่เป็นลูกเขยไม่ควรแสดงออกสักหน่อยหรือ? อย่าพูดนะว่านายไม่ได้เตรียมของขวัญวันเกิด"

"เฮ้อ ใช่แล้ว ถ้าไม่ใช่กู้ชิงหลินเตือนขึ้นคงลืมไปแล้ว คนยากจนอย่างนายเตรียมอะไรมาอวยพรวันเกิดล่ะ หยิบออกมาให้ฉันดูหน่อย จะได้เปิดหูเปิดตา"

กู้ซิงเว๋ยถากถางต่อทันที

"คนนอกอย่างเจี้ยนเฟิงให้ของขวัญที่มีค่ามากขนาดนี้แล้ว ของขวัญจากนายที่เป็นลูกเขยถ้าสู้คนเขาไม่ได้ นายก็อย่าได้เป็นลูกเขยนี่เลย เปลี่ยนคนมาเป็นแทนก็ได้แล้ว"

กู้เจี้ยนกั๋วในเวลานี้ ก็สอดปากมาอีกหนึ่งประโยค

ตลอดทาง เขาไม่ได้พูดอะไร

ยังคงโกรธเคืองบ้านรองตระกูลกู้ด้วยเรื่องการร่วมมือของบริษัทรุงคาง

แต่ว่าในตอนนี้ เขาทนไม่ไหวอยากจะเยาะหยันถากถางหลี่โม่แล้ว

อย่างไรก็ตาม ครั้งก่อนหลี่โม่ใช้อำนาจบาตรใหญ่อย่างกำเริบเสิบสานเช่นนั้น ไม่เอาลุงใหญ่อย่างเขามาไว้ในสายตาแม้แต่น้อย!

"เหอะๆ เห็นหน้าที่เหมือนกับหน้าคนตายของเขา จะต้องไม่ได้เตรียมแน่ ก็เหมือนกับมากินฟรีดื่มฟรี"

สะใภ้บ้านสามตระกูลกู้ ก็คือเฉาซูเฟินภรรยาของกู้เจี้ยนเจียง ครั้งนี้ก็ตามดูถูกอีกประโยคหนึ่ง

ฟังคำพูดแดกดันถากถางของเหล่าญาติพี่น้อง มือของหลี่โม่ก็ยื่นเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ ลูบกล่องไม้เนื้อแข็งในกระเป๋ากล่องหนึ่ง

นั่นมันเป็นของที่เฉาหงหรุ้ยประธานของบริษัทการค้าไห่ทงมองให้ตนเมื่อครั้งนั้น!