จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 125

บทที่ 125 สิ่งของที่ใช้ในราชวงศ์

เสียงชายชราสูงใหญ่อย่างมาก พอพูดขึ้นเสียงก็ดังไปทั่วทั้งห้อง

คนที่กำลังระเบิดหัวเราะ รอยยิ้มค่อยๆ แข็งค้างอยู่บนหน้า มองไปที่ชายชราที่พูด สีหน้าท่าทางต่างเปลี่ยนเป็นไม่ปกติอยู่บ้าง

กู้ซิงเว๋ยมองชายชรา ไม่รู้ว่าควรหรือไม่ควรมอบหยกขาวแกะสลักลายมังกรในมือให้ชายชรา

"นี่คือหยกมังกร? ยังเป็นของในตำนานอีก? ท่านปู่ ท่านไม่ใช่มองผิดไปหรือ"

กู้ซิงเว๋ยไม่พอใจเล็กน้อยที่ชายชราพลันพูดขึ้น ดังนั้นจึงพูดจาไม่ค่อยเกรงใจ

"เหอะๆ นายรู้ว่าฉันเป็นใครไหม? ตั้งแต่ฉันเกิดมาจนถึงตอนนี้ มองสิ่งของไม่เคยมองพลาดมาก่อน"

ชายชราพยุงสองมือยืดหน้าอกขึ้น มีกลิ่นอายที่ค่อนข้างไม่ธรรมดา

"คุณสวี่ ของสิ่งนี้เป็นหยกมังกรจริงหรือ? "

กู้เจี้ยนหมินเอ่ยอย่างประหลาดใจ

"แค่กๆ นั่นต้องดูให้ละเอียดถึงจะรู้"

ชายชราแสร้งทำเสียงสูงพูดมาประโยคหนึ่ง

"ซิงเว๋ย เอาของส่งมานี่ ท่านนี้คือสวี่ฝันเม่า หัวหน้าคณะกรรมการประเมินพิพิธภัณฑ์เมืองฮ่าน และก็เป็นเพื่อนเก่าแก่ของฉันมานานปี" กู้เจี้ยนหมินแนะนำขึ้น

หลายครั้งหลายครา ส่งของขวัญทางการค้า ล้วนต้องส่งของเก่าแก่สักหน่อย

เพื่อสิ่งของเก่าแก่เหล่านั้นเป็นจริงหรือปลอม กู้เจี้ยนหมินมักจะไปหาสวี่ฝันเม่าให้ชี้ขาด ไปมาก็หลายครั้งแล้ว จึงได้กลายเป็นเพื่อนสนิทสนมกับสวี่ฝันเม่า

กู้ซิงเว๋ยได้ยินสวี่ฝันเม่าสามคำนี้ก็ตะลึงไปเล็กน้อย จากนั้นในใจก็อุทานเสียงดัง "ท่านก็คืออาจารย์สวี่? เมื่อครู่ฉันปากไม่ดี ไม่มีมารยาทมากเกินไป ขอให้ท่านอภัยให้ด้วยเถอะ"

"ฉันอยู่ที่ตลาดที่ขายของโบราณมักจะได้ยินคนพูดถึงชื่อเสียงของอาจารย์สวี่ ท่านคือผู้เชี่ยวชาญการประเมินวัตถุโบราณอันดับหนึ่งของเมืองฮ่านเราเลยนะ"

กู้ซิงเว๋ยประจบจนสุดชีวิต

สวี่ฝันเม่าพลิกหน้าเล็กน้อย ไม่ได้สนใจกู้ซิงเว๋ยสักนิด

คนที่ตอนแรกเย่อหยิ่งแล้วค่อยมาเคารพทีหลังเช่นนี้ สวี่ฝันเม่านั้นเจอมาเยอะแล้ว สำหรับคนเช่นนี้นั้นไม่นิยมชมชอบ

ยิ่งไปกว่านั้นในใจของสวี่ฝันเม่า ถูกหยกมังกรตรงหน้าดึงดูดไปโดยสมบูรณ์ ก็ไม่ได้สนใจที่จะมองกู้ซิงเว๋ย

ไม่นาน พนักงานโรงแรมก็นำเอาอุปกรณ์ครบชุดเดินเข้ามา

สวี่ฝันเม่ารับผ่านมือ สวมถุงมือสีขาว หยิบไฟฉายส่องสว่างและแว่นขยายขึ้นมา สวี่ฝันเม่ามองหยกมังกรอย่างละเอียด

เพียงแค่มองท่าทางเป็นมืออาชีพของสวี่ฝันเม่า ทุกคนในที่นี้ต่างก็สูดหายใจเย็น

สิ่งของที่สามารถถูกผู้ประเมินวัตถุโบราณท่านนี้ให้ความสำคัญได้ แน่นอนว่าจะต้องมีคำพูดบางอย่าง

หรือว่า หลี่โม่นี่โชคดีเกินไปแล้ว จ่ายยี่สิบซื้อของจริงมาได้?

"นี่คงไม่มีทางเป็นของจริงหรอกนะ? เมื่อครู่ใครพูดว่าเป็นงานฝีมือกระจก ที่แท้พูดออกมาเชื่อถือได้หรือไม่? "

"เหอะๆ นี่ไม่ต้องถามว่าเชื่อถือได้หรือไม่ ข้างทางตลาดที่ขายของโบราณของที่ขายคุณภาพอะไรล่ะ พวกเธอไม่รู้หรือ? ทั้งหมดล้วนเป็นงานฝีมือของปลอม"

"พวกคนที่ขายวัตถุโบราณถ้าติดขนเข้าไปก็เป็นลิงเจ้าเล่ห์ จะเอาของมีมาตรฐานมาขายถูกๆ ได้อย่างไร ปัจจุบันการเก็บได้ของล้ำค่ายากยิ่งกว่าปีนขึ้นฟ้า ไม่ต้องคิดมากแล้ว อีกอย่างคนจนนั่นก็ไม่มีโชคดีในการเก็บได้ของล้ำค่าหรอก"

ญาติพี่น้องกลุ่มหนึ่งแสดงความคิดเห็นกันเสียงต่ำ แต่ว่าในใจมีความกังวลเล็กน้อย

อย่างไรเสีย สวี่ฝันเม่าก็ยังไม่ได้ผลสรุปออกมา ทุกอย่างล้วนเป็นได้

กู้เจี้ยนกั๋วและกู้เจี้ยนเจียงสองพี่น้อง ต่างก็มองสบตากันและกัน ส่ายหัวเล็กน้อย

กู้ชิงหลินที่ถูกพี่สาวน้องสาวประคองให้ยืนอย่างทุลักทุเล พูดเสียงแหลมว่า "นี่มันจะเป็นของจริงได้ยังไง หลี่โม่คนจนนั่นจะสามารถซื้อของจริงมาได้ยังไง! "

ทุกคนต่างสงสัยยากจะคาดเดา ล้วนคิดว่ากู้ชิงหลินพูดได้ถูกต้อง!

หลี่โม่จะซื้อของจริงมาได้อย่างไร โดยเฉพาะที่พูดว่าใช้เงินยี่สิบซื้อหยกมังกรมา ยิ่งทำให้ทุกคนต่างไม่อาจรับได้

"มีอะไรเป็นไปไม่ได้กัน ในแวดวงของโบราณวัตถุของพวกเรา เรื่องการเก็บได้ของล้ำค่าถึงแม้จะมีน้อย แต่ก็ยังคงมีอยู่ อีกทั้งยังมีอยู่ทุกปี พวกเธออย่าได้อิจฉาริษยาน้องชายท่านนี้ เขาสามารถใช้เงินยี่สิบซื้อของสิ่งนี้มาได้ แปลว่าเขามีสายตาที่เฉียบแหลมไงล่ะ! "

สวี่ฝันเม่ามองหลี่โม่ด้วยสายตาชมเชย พูดเสียงสูงว่า "น้องชาย นายลองพูดสิว่าซื้อหยกมังกรมาได้อย่างไร? "

"ฉันเห็นมันที่แผงขายริมถนน ตอนความรู้สึกแรก ก็รู้สึกว่านี่คือของเก่าแก่ หลังจากนั้นฉันก็ดูอย่างละเอียด เห็นว่าเนื้อผิวเป็นหยกเหอเถียนจริง อีกทั้งยังนุ่มนวลเกลี้ยงเกลา ตอนนั้นจึงมั่นใจว่าเป็นของจริงแล้ว"

"จากนั้นฉันยังดูงานแกะสลักอีก และรูปร่างมังกร แน่ใจว่านี่คือของในราชวงศ์ฮั่น เข้าใจว่าในสถานการณ์เห็นการล่าสัตว์จิตใจเบิกบาน ก็ต่อราคากับเจ้าของแผง ในที่สุดซื้อมาได้ในราคายี่สิบ เดิมทีฉันอยากจะเก็บสะสมไว้ นี่ไม่ใช่ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของพ่อตาหรือ ฉันเลยหยิบออกมาเป็นของขวัญมอบให้พ่อตาเสียเลย"

หลี่โม่เล่าอย่างสงบนิ่ง เหมือนกับกำลังเล่าเรื่องเล็กน้อยจนไม่มีค่าพอต่อการเอ่ยถึง

กู้หยุนหลันที่ด้านข้างดวงตาเผยแววตกตะลึง รู้สึกว่าหลี่โม่ในตอนนี้ ราวกับมีบางอย่างไม่เหมือนเดิมแล้ว จนกระทั่งหลี่โม่กำลังเล่าอะไร ล้วนฟังไม่ค่อยเข้าใจ

"ดี! ช่างเป็นคนที่มองได้เฉียบขาดจริงๆ มีคนหนุ่มที่ช่างสังเกตเช่นนายมีไม่ค่อยมากแล้ว นี่เป็นของในราชวงศ์ฮั่นจริง อีกทั้งยังเป็นจักรพรรดิที่มีชื่อเสียงของราชวงศ์ฮั่น สิ่งของที่พระเจ้าฮั่นอู่ตี้ทรงใช้! "

คำพูดของสวี่ฝันเม่า ก้อนหินกระทบน้ำและทำให้เกิดคลื่นนับพัน ทำให้ทุกคนที่อยู่ที่นี่ต่างรู้สึกว่าจิตใจได้รับการโจมตีอย่างรุนแรง

สิ่งของที่พระเจ้าฮั่นอู่ตี้ทรงใช้ เช่นนั้นสำหรับทุกคนที่อยู่ที่นี่ เป็นสิ่งของที่อยู่ไกลจนเอื้อมไม่ถึง!

นี่มันคือสิ่งของที่ราชวงศ์ที่ยิ่งใหญ่ทรงใช้ คิดไม่ถึงว่าจะวางอยู่ต่อหน้าทุกคน!

ความรู้สึกเช่นนี้ ทำให้ทุกคนราวกับว่าอยู่ในฝันเช่นนั้น ลวงตาขนาดนั้น ไม่เป็นจริงขนาดนั้น

"ในเมื่อเป็นสิ่งของที่ราชวงศ์ทรงใช้ นี่ก็ไม่สามารถจะจินตนาการได้เกินไปแล้ว"

กู้ซิงเว๋ยพึมพำประโยคหนึ่ง ต่อจากนั้นถามเสียงอ่อนว่า "นี่เป็นสิ่งของของพระเจ้าฮั่นอู่ตี้จริงหรือ? เช่นนั้นมีมูลค่าเท่าไหร่? "