จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 125

บทที่ 125 สิ่งของที่ใช้ในราชวงศ์

เสียงชายชราสูงใหญ่อย่างมาก พอพูดขึ้นเสียงก็ดังไปทั่วทั้งห้อง

คนที่กำลังระเบิดหัวเราะ รอยยิ้มค่อยๆ แข็งค้างอยู่บนหน้า มองไปที่ชายชราที่พูด สีหน้าท่าทางต่างเปลี่ยนเป็นไม่ปกติอยู่บ้าง

กู้ซิงเว๋ยมองชายชรา ไม่รู้ว่าควรหรือไม่ควรมอบหยกขาวแกะสลักลายมังกรในมือให้ชายชรา

"นี่คือหยกมังกร? ยังเป็นของในตำนานอีก? ท่านปู่ ท่านไม่ใช่มองผิดไปหรือ"

กู้ซิงเว๋ยไม่พอใจเล็กน้อยที่ชายชราพลันพูดขึ้น ดังนั้นจึงพูดจาไม่ค่อยเกรงใจ

"เหอะๆ นายรู้ว่าฉันเป็นใครไหม? ตั้งแต่ฉันเกิดมาจนถึงตอนนี้ มองสิ่งของไม่เคยมองพลาดมาก่อน"

ชายชราพยุงสองมือยืดหน้าอกขึ้น มีกลิ่นอายที่ค่อนข้างไม่ธรรมดา

"คุณสวี่ ของสิ่งนี้เป็นหยกมังกรจริงหรือ? "

กู้เจี้ยนหมินเอ่ยอย่างประหลาดใจ

"แค่กๆ นั่นต้องดูให้ละเอียดถึงจะรู้"

ชายชราแสร้งทำเสียงสูงพูดมาประโยคหนึ่ง

"ซิงเว๋ย เอาของส่งมานี่ ท่านนี้คือสวี่ฝันเม่า หัวหน้าคณะกรรมการประเมินพิพิธภัณฑ์เมืองฮ่าน และก็เป็นเพื่อนเก่าแก่ของฉันมานานปี" กู้เจี้ยนหมินแนะนำขึ้น

หลายครั้งหลายครา ส่งของขวัญทางการค้า ล้วนต้องส่งของเก่าแก่สักหน่อย

เพื่อสิ่งของเก่าแก่เหล่านั้นเป็นจริงหรือปลอม กู้เจี้ยนหมินมักจะไปหาสวี่ฝันเม่าให้ชี้ขาด ไปมาก็หลายครั้งแล้ว จึงได้กลายเป็นเพื่อนสนิทสนมกับสวี่ฝันเม่า

กู้ซิงเว๋ยได้ยินสวี่ฝันเม่าสามคำนี้ก็ตะลึงไปเล็กน้อย จากนั้นในใจก็อุทานเสียงดัง "ท่านก็คืออาจารย์สวี่? เมื่อครู่ฉันปากไม่ดี ไม่มีมารยาทมากเกินไป ขอให้ท่านอภัยให้ด้วยเถอะ"

"ฉันอยู่ที่ตลาดที่ขายของโบราณมักจะได้ยินคนพูดถึงชื่อเสียงของอาจารย์สวี่ ท่านคือผู้เชี่ยวชาญการประเมินวัตถุโบราณอันดับหนึ่งของเมืองฮ่านเราเลยนะ"

กู้ซิงเว๋ยประจบจนสุดชีวิต

สวี่ฝันเม่าพลิกหน้าเล็กน้อย ไม่ได้สนใจกู้ซิงเว๋ยสักนิด

คนที่ตอนแรกเย่อหยิ่งแล้วค่อยมาเคารพทีหลังเช่นนี้ สวี่ฝันเม่านั้นเจอมาเยอะแล้ว สำหรับคนเช่นนี้นั้นไม่นิยมชมชอบ

ยิ่งไปกว่านั้นในใจของสวี่ฝันเม่า ถูกหยกมังกรตรงหน้าดึงดูดไปโดยสมบูรณ์ ก็ไม่ได้สนใจที่จะมองกู้ซิงเว๋ย

ไม่นาน พนักงานโรงแรมก็นำเอาอุปกรณ์ครบชุดเดินเข้ามา

สวี่ฝันเม่ารับผ่านมือ สวมถุงมือสีขาว หยิบไฟฉายส่องสว่างและแว่นขยายขึ้นมา สวี่ฝันเม่ามองหยกมังกรอย่างละเอียด

เพียงแค่มองท่าทางเป็นมืออาชีพของสวี่ฝันเม่า ทุกคนในที่นี้ต่างก็สูดหายใจเย็น

สิ่งของที่สามารถถูกผู้ประเมินวัตถุโบราณท่านนี้ให้ความสำคัญได้ แน่นอนว่าจะต้องมีคำพูดบางอย่าง

หรือว่า หลี่โม่นี่โชคดีเกินไปแล้ว จ่ายยี่สิบซื้อของจริงมาได้?

"นี่คงไม่มีทางเป็นของจริงหรอกนะ? เมื่อครู่ใครพูดว่าเป็นงานฝีมือกระจก ที่แท้พูดออกมาเชื่อถือได้หรือไม่? "

"เหอะๆ นี่ไม่ต้องถามว่าเชื่อถือได้หรือไม่ ข้างทางตลาดที่ขายของโบราณของที่ขายคุณภาพอะไรล่ะ พวกเธอไม่รู้หรือ? ทั้งหมดล้วนเป็นงานฝีมือของปลอม"

"พวกคนที่ขายวัตถุโบราณถ้าติดขนเข้าไปก็เป็นลิงเจ้าเล่ห์ จะเอาของมีมาตรฐานมาขายถูกๆ ได้อย่างไร ปัจจุบันการเก็บได้ของล้ำค่ายากยิ่งกว่าปีนขึ้นฟ้า ไม่ต้องคิดมากแล้ว อีกอย่างคนจนนั่นก็ไม่มีโชคดีในการเก็บได้ของล้ำค่าหรอก"

ญาติพี่น้องกลุ่มหนึ่งแสดงความคิดเห็นกันเสียงต่ำ แต่ว่าในใจมีความกังวลเล็กน้อย

อย่างไรเสีย สวี่ฝันเม่าก็ยังไม่ได้ผลสรุปออกมา ทุกอย่างล้วนเป็นได้

กู้เจี้ยนกั๋วและกู้เจี้ยนเจียงสองพี่น้อง ต่างก็มองสบตากันและกัน ส่ายหัวเล็กน้อย