จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 126

บทที่ 126 มูลค่าหลายสิบล้าน

ตอนที่กู้ซิงเว๋ยถามว่าหยกมังกรมูลค่าเท่าไหร่นั้น ในใจเคร่งเครียดอย่างมาก เมื่อครู่เขาเยาะหยันหลี่โม่อย่างร้ายกาจไป

เหลือบตามองหลี่โม่ที่กำลังมอบหยกมังกรของพระเจ้าฮั่นอู่ตี้ออกไป กู้ซิงเว๋ยก็รู้สึกว่าหน้าเจ็บเล็กน้อย

สีหน้าของกู้ชิงหลินและคนอื่นๆ ต่างก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย ทุกคนต่างขมวดคิ้วแน่น ราวกับว่ายิ่งหยกมังกรมีค่ามาก พวกเขายิ่งเป็นทุกข์เช่นนั้น

โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่พูดว่าหยกมังกรมีค่าแค่เงินยี่สิบเมื่อครู่ ในตอนนี้ยิ่งรู้สึกอับอายจนหน้าแดงก่ำ แค้นที่บนพื้นไม่มีรอยแยก ตนเองจะได้มุดลงไปซ่อนตัวด้านใน

คิ้วกระบี่ทั้งคู่ของหลี่โม่ผูกเป็นปมขึ้นมา ในใจลึกๆ ไม่ค่อยสงบ

เดิมคิดว่าจองห้องชั้นพิเศษล้านกว่าได้ มอบนาฬิกาเหรียญทองมากกว่าหกแสนได้ จะสามารถกลายเป็นคนที่ยอดเยี่ยมของวันนี้ได้ แต่ว่าดูไปแล้วไม่เป็นเช่นนั้นแล้วสิ!

ก่อนหน้านี้ใครพูดว่าหลี่โม่เป็นคนไร้ค่า เป็นคนจนไม่ใช่หรือ?

คนจนไร้ค่าสามารถมอบสิ่งของที่ราชวงศ์ทรงใช้ออกมาได้?

ฮั่วเจี้ยนเฟิงยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่าปวดใจ จัดการได้ไม่ดีก็ไม่แน่ว่าเงินสองล้านวันนี้ก็จ่ายไปเสียเปล่าแล้ว!

ฮั่วเจี้ยนเฟิงที่ปวดใจไม่หยุดมองไปทางกู้หยุนหลัน เห็นดวงตาของกู้หยุนหลันมองไปที่หลี่โม่ไม่กะพริบ ทันใจนั้นในใจก็ร้องโหยหวนไม่หยุด

กู้หยุนหลันตกตะลึงไปโดยสิ้นเชิง คิดไม่ตกว่าการเปลี่ยนแปลงจะใหญ่โตขนาดนี้ ตอนแรกยังกังวลว่าของขวัญที่หลี่โม่หยิบออกมาจะขายหน้าคนอื่น ตอนนี้ดูไปแล้วคนที่ขายหน้าไม่ใช่หลี่โม่ แต่กลับเป็นพวกคนชั่วร้ายที่โวยวายเสียงดังก่อนหน้านี้

หลี่โม่อมยิ้มน้อยๆ เอ่ย "อาจารย์สวี่ เชิญพูดมูลค่าของหยกมังกรนี้ดู ฉันเองก็อยากทราบอย่างมาก อย่างไรเสียก็ซื้อมาจากข้างทาง นี่ควรจะเป็นการเก็บได้ของล้ำค่ากระมัง"

ในใจของฮั่วเจี้ยนเฟิงและคนอื่นๆ ว้าวุ่น ใครมันจะมาเก็บได้ของล้ำค่า นายเห็นพวกเราไม่สบายใจ ตั้งใจพูดเช่นนี้มาแทงใจเพิ่มสินะ!

จ่ายเงินยี่สิบก็สามารถกลายเป็นคนที่ยอดเยี่ยมที่สุดของวันนี้ได้ การเปรียบเทียบเช่นนี้ ฮั่วเจี้ยนเฟิงรู้สึกว่า ตนเองที่จ่ายไปสองล้านเหมือนกับกลายเป็นหมูไปทั้งที่ยังมีชีวิตอยู่

สวี่ฝันเม่าเบิกบานเล็กน้อย ไอสองเสียงแล้วเอ่ยว่า "แค่กๆ หยกมังกรนี้แต่ไหนแต่ไรก็ไม่เคยซื้อขายมาก่อน ฉันก็พูดออกมาตรงๆ ไม่ได้ว่ามันมีมูลค่าเท่าไหร่ ก็พูดตามการอ้างอิงแล้วกัน"

"หยกเหอเถียนแกะสลักหมีหยกขาวในสมัยพระเจ้าฮั่นอู่ตี้เช่นเดียวกันนี้ ในการประมูลในฤดูใบไม้ร่วงของคริสตีส์ไม่นานมานี้ ประมูลออกไปในราคาสามสิบหกล้าน หยกมังกรชิ้นนี้ถ้าได้ขึ้นประมูลล่ะก็ ราคามีแต่จะสูงขึ้นไม่มีทางต่ำลง"

ตึง

มีคนนั่งไม่มั่นคง ร่วงตกไปจากเก้าอี้ลงไปเลย!

ส่วนฮั่วเจี้ยนเฟิง กู้ซิงเว๋ย กู้ชิงหลินและคนอื่นๆ ต่างรู้สึกว่าทั้งร่างกำลังจะพังทลายแล้ว

"สวรรค์ มากกว่าสามสิบหกล้าน นั่นก็คือเริ่มที่สี่สิบล้านแล้ว ของสิ่งนี้คิดไม่ถึงว่าจะล้ำค่าขนาดนี้"

"ฉันอิจฉานิดหน่อยแล้ว ตอนฉันฉลองงานเลี้ยงวันเกิด ลูกเขยแค่ให้ของราคาแสนเดียว เทียบไม่ได้โดยแท้เลย"

"หลี่โม่คนนี้ก็ไม่ได้สุดจะทนอย่างที่พูดกันนี่นา อย่างน้อยที่สุดการเก็บได้ของล้ำค่าแบบนี้มาได้ สามารถเป็นคนที่ทำอะไรขึ้นมาก็ทำได้อย่างดี"

เพื่อนเก่าแก่ของตระกูลกู้ไม่กี่คน ในตอนนี้ก็พูดคุยพึมพำกัน ถึงแม้เสียงจะไม่ดัง แต่ว่ายังคงชัดเจนเข้าหูของทุกคน

กู้หยุนหลันมุมปากค่อยๆ โค้งเป็นรอยยิ้ม หินก้อนใหญ่ในใจนับว่าวางลงได้แล้ว หลี่โม่คนนี้ในที่สุดก็สู้ขึ้นครั้งหนึ่งแล้ว

เห็นรอยยิ้มน้อยๆ ของกู้หยุนหลัน หลี่โม่ก็ยิ้มตามขึ้นมา ขอเพียงแค่กู้หยุนหลันมีความสุข หลี่โม่ก็ยิ่งมีความสุข

กู้ชิงหลินจ้องมองหลี่โม่อย่างดุร้าย รู้สึกเพียงความปวดแสบปวดร้อนบนใบหน้า คิดถึงเรื่องที่ทำคำที่พูดเมื่อครู่แล้ว ราวกับล้วนกลายเป็นการตบหน้าทีละฉาด เหวี่ยงตบลงบนใบหน้าของกู้ชิงหลิน