จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 214

บทที่ 214 เอาเรื่องถึงที่

เช้าวันใหม่ กู้หยุนหลันที่ไม่ได้นอนหลับทั้งคืนและลุกจากเตียงด้วยสีหน้าซีดเซียว

ในใจเธอเต็มไปด้วยเรื่องของโอหยางจงเฉิง จึงทำให้เธอนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน

หลี่โม่เห็นกู้หยุนหลันนั่งอยู่ข้างเตียงเขาจึงยื่นมือออกไปกอดเธอจากด้านหลัง

“คุณกังวลอยู่เหรอ?”

หลี่โม่ถามเบาๆ

กู้หยุนหลันพยักหน้าแล้วเอียงศีรษะไปพิงอยู่ที่บนไหล่ของหลี่โม่ที่อยู่ด้านหลัง

“เรื่องวันนี้คงผ่านไปยากแล้วล่ะ”

กู้หยุนหลันตอบอย่างเศร้าใจ

สิ่งที่หลี่โม่พูดเมื่อคืนกู้หยุนหลันไม่ได้จริงจังเลยแม้แต่น้อย เธอไม่คิดว่าหลี่โม่จะจัดการกับคนอย่างโอหยางจงเฉิงได้แน่นอน

อย่าว่าแต่เป็นหลี่โม่เลย แม้แต่คนในเมืองฮ่านก็มีไม่กี่คนที่สามารถต่อกรกับโอหยางจงเฉิงได้ ดังนั้นครั้งนี้กิจการของตระกูลกู้คงต้องเจอกับวิกฤตครั้งใหญ่แล้ว

“อย่ากังวลนะ ผมคอยช่วยคุณอยู่”

หลี่โม่พูดเบาๆ

กู้หยุนหลันส่ายหัวแล้วขยับศีรษะออกจากบนไหล่ของหลี่โม่

“ฉันจะเตรียมตัวไปบริษัทก่อนนะ วันนี้ที่บริษัทมีประชุมด่วนน่ะ”

“คุณไปเตรียมตัวก่อนสิ ผมจะไปเตรียมอาหารเช้าให้คุณนะ”

เมื่อเห็นหลี่โม่เดินออกจากห้องนอนแล้วตรงไปที่ห้องครัว กู้หยุนหลันก็รู้สึกอบอุ่นใจเล็กน้อย

แต่ความอุ่นใจนั้นก็ถูกความกังวลในใจกลืนกินไปในไม่ช้า

หลังจากกู้หยุนหลันเตรียมตัวเสร็จและกินอาหารเช้าที่หลี่โม่เตรียมไว้ให้เธอเรียบร้อย เธอก็เดินออกจากประตูบ้านอย่างเร่งรีบ

หลี่โม่เก็บถ้วยชามบนโต๊ะอาหารด้วยรอยยิ้ม จากนั้นหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วส่งข้อความไปหาโอหยางจงเฉิงเพื่อเน้นย้ำถึงรายละเอียดในการมาขอขมาของพวกเขา

กู้หยุนหลันมาถึงบริษัทอย่างกระวนกระวายใจ เมื่อไปถึงในห้องประชุมของบริษัทก็เห็นคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้นั่งอยู่ที่นั่งประธาน ส่วนด้านซ้ายขวาของเขาก็มีกู้เจี้ยนกั๋ว กู้เจี้ยนเจียง กู้ซิงเว๋ย กู้ชิงหลินนั่งอยู่ด้วย

ทั้งห้าคนเมื่อเห็นกู้หยุนหลันเดินเข้ามาก็มองเธอด้วยความรังเกียจ ในสายตาทุกคนกู้หยุนหลันก็คือสาเหตุที่ทำให้ตระกูลต้องเจอกับปัญหานี้

“สารเลว เธอยังมีหน้ามาอีกเหรอ! เธอดูนี่สิ ผู้ร่วมธุรกิจที่ขอยกเลิกสัญญาเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ! ยังมีคนที่จะขอคืนสินค้าอีกมากมาย!”

กู้ชิงหลินโยนเอกสารให้กับกู้หยุนหลัน

แม้กู้หยุนหลันจะรู้สึกเสียใจ แต่เธอทำได้เพียงค่อยๆ เดินเข้าไปนั่งลงในที่นั่งของเธอ

“กู้หยุนหลัน! เดิมทีธุรกิจของเรากำลังเฟื่องฟูและกำลังจะขยายไปทั่วเมือง แต่เพราะเธอคนเดียว! ดันไปหาเรื่องคุณโอหยางจงเฉิง เป็นไงล่ะทีนี้เจอปัญหาเข้าแล้ว ไม่ว่ายังไงเธอต้องรับผิดชอบเรื่องนี้!”

กู้เจี้ยนเจียงดุด่าเธออย่างรุนแรง

ในตอนนี้ ต้นตอของปัญหาทั้งหมดอยู่ที่โอหยางจงเฉิง ถ้าสามารถทำให้โอหยางจงเฉิงพึงพอใจได้ ตระกูลกู้ก็อาจจะรอดพ้นจากวิกฤตครั้งนี้ได้

คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ในขณะนี้ก็คิดเหมือนกับกู้เจี้ยนกั๋ว อีกอย่างคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ที่ถูกกู้เจี้ยนกั๋วพูดกรอกหูก็เห็นด้วยกับความคิดของเขา นั่นก็คือการบังคับให้กู้หยุนหลันไปอยู่กับโอหยางจงเฉิง

“หยุนหลัน เธอต้องเข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้ของครอบครัวเรา ปัญหาทุกอย่างในตอนนี้ขึ้นอยู่กับคุณโอหยางคนเดียว ถ้าเธอสามารถทำให้คุณโอหยางมีความสุขได้ปัญหาทุกอย่างก็จะไม่เป็นปัญหาอีกต่อไปเธอว่าไหม? เพราะฉะนั้นตอนนี้เธอต้องคิดให้รอบคอบ เธอต้องทำเพื่อครอบครัว”

กู้ซิงเว๋ยพูดกระตุ้นอีกเสียง

กู้ชิงหลินยิ้มอย่างได้ใจแล้วหยิบมือถือขึ้นมา “มา ฉันจะช่วยเธอโทรเอง”

“พวกคุณ......”

กู้หยุนหลันน้ำตาเต็มเบ้าตา เธอไม่สามารถกลั้นน้ำตาได้อีก

“พวกเราทำไม เพราะเธอกับไอ้สามีเหลือขอของเธอที่ไปทำร้ายร่างกายคุณโอหยางต่างหาก ไม่อย่างนั้นเรื่องมันจะบานปลายขนาดนี้ไหม? ครอบครัวเธอมันไร้ประโยชน์เลยจริงๆ!”

กู้เจี้ยนกั๋วทุบโต๊ะแล้วพูดอย่างเสียงดัง “รีบโทรหาคุณโอหยางเดี๋ยวนี้!”

กู้ซิงเว๋ยลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วเข้าไปแย่งกระเป๋าของกู้หยุนหลันเพื่อจะหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมา

“คิดให้ดีก่อนที่จะไปขอโทษคุณโอหยางนะ พูดจากับเขาดีๆ พูดเสียงหวานๆ พูดเพราะๆ เข้าใจไหม? อย่าทำตัวซื่อบื้ออีก อย่าทำให้เรื่องมันใหญ่กว่านี้ ถ้ายังทำให้คุณโอหยางพอใจไม่ได้พวกเราทุกคนต้องไส้แห้งอย่างแน่นอน!”

กู้หยุนหลันกัดฟันแล้วพูดอย่างหนักแน่น “หนูไม่ไป”

“แมร้งเอ๊ย!”

กู้ซิงเว๋ยโกรธจนพูดโพล่งออกมาแล้วนำกระเป๋าของกู้หยุนหลันโยนลงไปบนโต๊ะ “เธอหาเรื่องใช่ไหม!”

กู้ชิงหลินเม้มปากแล้วพูดอย่างดูถูกว่า “เธอจะเสแสร้งจนเคยชินไปแล้ว เชื่อไหมว่าฉันจะหาคนมาลากคอเธอไปนอนอยู่บนเตียงของคุณโอหยางอย่างเปลือยกายได้ พูดดีๆ ก็ฟังกันด้วยนะ อุตส่าห์ให้เกียรติกันแล้ว ตอนนี้ไม่ใช่เรื่องของเธอคนเดียว มันเป็นเรื่องของทุกคนในบ้านเธอเข้าใจไหม!”

แคร่ก!

ประตูห้องประชุมถูกผลักออกแล้วเลขาก็เดินเข้ามาด้วยความตื่นตระหนก “ข้างนอกมีขบวนรถหรูขับเข้ามาค่ะ เป็นป้ายทะเบียนของเมืองเอกด้วยนะคะ”

“ป้ายทะเบียนเมืองเอก? คุณโอหยางมาเอาเรื่องถึงที่แล้ว!”