จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 225

บทที่ 225 คุณเข้าใจผิดหรือเปล่า?

เมื่อได้ยินเสียงของเฉียวเจิ้งหลง ฮั่วเจี้ยนเฟิงก็ผงะไปชั่วขณะ จากนั้นใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

คุณชายฉิน คุณชายจางและคนอื่นๆ ต่างก็แสดงรอยยิ้มที่สดใสบนใบหน้าทันที

สำหรับพวกเขาแล้ว ขอแค่ได้ทักทายกับเฉียวเจิ้งหลงต่อหน้าก็ถือว่าเป็นเรื่องอันทรงเกียรติแล้ว

ฮั่วเจี้ยนเฟิงเงยหน้าขึ้นอย่างเย่อหยิ่งแล้วเหลือบมองหลี่โม่และพูดอย่างเย็นชา “เหอะ! นายลำบากแน่ เฉียวเจิ้งหลงเกลียดคนที่ชอบแอบอ้างที่สุด สิ่งที่นายพูดเมื่อกี้นี้พวกเราทุกคนได้ยินหมดแล้ว”

หลี่โม่มองทั้งสองเหมือนคนปัญญาอ่อน ไม่รู้ว่าพวกเขาเอาความกล้ามาจากไหนถึงกล้าพูดเช่นนี้ได้

ฮั่วเจี้ยนเฟิงรู้สึกโกรธมากที่เห็นสีหน้าของหลี่โม่ เขารู้สึกว่าหลี่โม่กำลังจงใจยั่วยุพวกเขา

เฉียวเจิ้งหลงเดินเข้ามาในงานพร้อมกับบอดี้การ์ดมากมาย

สายตาของผู้คนจับจ้องไปที่เฉียวเจิ้งหลงและหลายๆ คนก็มารวมตัวกันที่หน้าประตูเพื่อต้องการกล่าวทักทายกับเขา

หลังจากกวาดมองไปทั่วห้องแล้วสายตาของเฉียวเจิ้งหลงก็จดจ่อไปที่หลี่โม่

มุมปากของเขายกขึ้นและกำลังจะยิ้มด้วยความเคารพ แต่สุดท้ายก็ถูกสายตาของหลี่โม่สั่งให้หยุดไป ซึ่งเฉียวเจิ้งหลงก็เข้าใจดีกว่าหลี่โม่ไม่ต้องการเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขา

ลองคิดดูว่าถ้าสถานะของคนอย่างหลี่โม่ถูกเปิดเผย คนรวยทุกคนที่มาร่วมงานจะมีท่าทีต่อเขาอย่างไร โดยเฉพาะบางคนอาจจะเข้าไปตีสนิทกับเขาอย่างไม่เกรงใจหรืออาจทำให้สาวๆ หลายคนต้องตบตีแย่งชิงกันเพื่อจะได้ปีนขึ้นไปบนเตียงของหลี่โม่

เมื่อฮั่วเจี้ยนเฟิงเห็นสายตาของเฉียวเจิ้งหลงที่มองไปที่หลี่โม่เขาก็เออออในใจเองว่าเฉียวเจิ้งหลงต้องไม่รู้จักหลี่โม่อย่างแน่นอน

ใครอยากให้หลี่โม่คุยโม้เองล่ะ กล้าบอกว่าเฉียวเจิ้งหลงเป็นคนเชิญเขามาร่วมงานได้ยังไง โดยนิสัยของเฉียวเจิ้งหลงแล้ว ถ้าถูกใครเอาชื่อมาแอบอ้างเขาต้องส่งคนไปฆ่าคนคนนั้นอย่างแน่นอน

“สวัสดีครับท่านประธานเฉียว ผมเสี่ยวฮั่ว ชื่อจริงชื่อฮั่วเจี้ยนเฟิงจากบริษัทการลงทุนติ่งซินครับ”

ฮั่วเจี้ยนเฟิงพยายามตีสนิท

เฉียวเจิ้งหลงเงยหน้าแล้วตอบสั้นๆ ว่า “ออ”

แม้เสียงตอบของเฉียวเจิ้งหลงจะไม่เต็มใจมากนัก แต่ฮั่วเจี้ยนเฟิงก็ยังรู้สึกตื่นเต้นและพูดต่อทันที “ท่านประธานเฉียวครับ ไอ้หมอนี่ไม่รู้มันแอบเข้าไม่ได้ยังไง ผมสังเกตเห็นตั้งแต่แรกแล้วครับ ผมพยายามถามว่าเขาได้รับเชิญจากใคร แต่ไอ้กระจอกคนนี้กลับเอาชื่อของท่านประธานมาแอบอ้างครับ มันหาว่าท่านเป็นคนเชิญมันมาครับ”

“ท่านว่ามันน่ารำคาญไหมครับ ไม่กลัวใครเลยจริงๆ กล้าใช้ชื่อของท่านมาแอบอ้างแบบนี้ ผมว่ามันคงหิวแล้วพยายามเข้ามาแอบกินของว่างที่นี่หรือพยายามจะขโมยอย่างอื่นก็ได้นะครับ”

ฮั่วเจี้ยนเฟิงพูดในสิ่งที่เขาเตรียมไว้แล้วชี้ไปที่หลี่โม่

นัยน์ตาของคุณชายฉินกับคุณชายจางเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ทั้งสองคิดว่านี่เป็นโอกาสที่จะได้ตีสนิทกับเฉียวเจิ้งหลง ดังนั้นจึงเออออไปด้วย

“แต่งตัวผ้าขี้ริ้วก็แย่พอแล้ว ยังพูดจาเกินเหตุแถมยังใช้ชื่อของท่านมาแอบอ้างแบบนี้ พวกผมเพิ่งได้ยินแล้วกำลังจะสั่งสอนมันอยู่พอดีเลยครับ”

“เหลือขอจริงๆ ไม่รู้จักเจียมตัวไม่พอยังทำตัวแย่ๆ กับคนอื่นอีก คนแบบนี้สมควรลากไปทุบตีสั่งสอนมันสักตั้ง ดูว่ามันจะกล้าเอาชื่อของผู้ใหญ่มาแอบอ้างอีกไหม”

ทั้งสองพูดอย่างเมามัน เมื่อเห็นสีหน้าของเฉียวเจิ้งหลงเคร่งเครียด ทั้งสองก็รู้สึกดีใจ เพราะคิดว่ามีผลงานต่อหน้าเฉียวเจิ้งหลงแล้ว ไม่แน่อาจจะเป็นช่องทางที่จะสร้างความสัมพันธ์กับเฉียวเจิ้งหลงได้

ส่วนเฉียวเจิ้งหลงรู้สึกโกรธมาก ไม่ง่ายเลยที่หลี่โม่จะให้เกียรติมาร่วมงานของเขา เพราะนี่คือโอกาสที่เขาจะได้เข้าหาหลี่โม่ แต่สุดท้ายดันถูกพวกไม่เอาไหนก่อเรื่องให้เขาอีก ถ้าหลี่โม่โกรธขึ้นมาแล้วใครจะรับผิดชอบได้

อย่าว่าแต่เฉียวเจิ้งหลงเป็นหนึ่งในราชาใต้ดินทั้งสี่ของเมืองฮ่านเลย ต่อให้เป็นราชาใต้ดินของทั้งประเทศก็ทนรับต่อความโกรธของหลี่โม่ไม่ได้อย่างแน่นอน!

ดังนั้นเฉียวเจิ้งหลงจึงมองฮั่วเจี้ยนเฟิงด้วยความโกรธเกรี้ยวแล้วถามเขาว่า “คุณเป็นผู้นำเหรอ?”

ฮั่วเจี้ยนเฟิงเห็นความโกรธของเฉียวเจิ้งหลงก็รู้สึกดีใจแล้วเหลือบมองไปที่หลี่โม่และพยักหน้าตอบ “ใช่ครับ ผมเห็นมันก่อน แล้วเราก็รีบเข้ามาจับผิดมันครับ”

ผั๊วะ!

เฉียวเจิ้งหลงตบหน้าฮั่วเจี้ยนเฟิงด้วยความแรงจนหน้าของฮั่วเจี้ยนเฟิงถึงกับสั่นไปทั้งใบ จากนั้นเขากุมใบหน้าแล้วมองไปที่เฉียวเจิ้งหลง