จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 226

บทที่ 226 การประมูลเริ่มขึ้น

“คุณคิดว่าผมโง่เหมือนคุณเหรอ?”

เฉียวเจิ้งหลงเคาะหัวของฮั่วเจี้ยนเฟิงอย่างรุนแรงจนสมองของเขาดังก้องและมีดาวประกายปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา

สำหรับความประพฤติของฮั่วเจี้ยนเฟิงในขณะนี้เฉียวเจิ้งหลงรู้สึกโมโหและแอบด่าในใจ เพราะตัวเขายังแสดงความขอโทษแล้ว แต่ฮั่วเจี้ยนเฟิงกลับไม่รู้จักทำตามเลย!

“คุณหลี่ครับ ให้ผมไล่พวกมันออกไปจากงานไหมครับ ผมไม่ควรเชิญพวกที่ไม่รู้จักสัมมาคารวะพวกนี้มาเลยครับ”

เฉียวเจิ้งหลงพูดอย่างรู้สึกผิด

เหล่าคนรวยที่เห็นสถานการณ์ต่างก็พากันตกใจและแอบเดาว่าหลี่โม่คนนี้คือใครกันแน่

แต่ดูจากการแต่งตัวของหลี่โม่แล้ว เหล่าคนรวยก็เดาไม่ออกจริงๆ เลยว่าเขาคือใครมาจากไหน

สำหรับในสายตาของหลี่โม่นั้น ฮั่วเจี้ยนเฟิงเป็นแค่มดน้อยตัวหนึ่งที่ไม่จำเป็นต้องสนใจเขาเลย

“ช่างมันเถอะ”

หลี่โม่พูดเบาๆ

“คุณหลี่เป็นคนใจกว้างจริงๆ เลยครับ ถือว่าพวกมันโชคดีไป ไม่อย่างนั้นผมว่าจะตบพวกมันให้เข็ดสักหน่อย พูดจาไม่รู้จักสัมมาคารวะจริงๆ”

เฉียวเจิ้งหลงพูดแล้วหันมองไปที่ฮั่วเจี้ยนเฟิง

ฮั่วเจี้ยนเฟิง คุณชายฉินและคุณชายจางต่างก็ก้มหน้าก้มตาเหมือนเด็กที่เพิ่งกระทำความผิดและไม่กล้าส่งเสียงใดๆ เพราะถ้ากล้าเอ่ยปากพูดอะไรอีกคงถึงคราวตายอย่างแน่นอน

“งั้นเชิญทางนี้ครับคุณหลี่ ผมส่งคุณไปที่ห้องส่วนตัวนะครับ การประมูลใกล้จะเริ่มขึ้นแล้วครับ”

เฉียวเจิ้งหลงโค้งคำนับแล้วนำทางหลี่โม่ไปที่ห้องส่วนตัว เมื่อการประมูลเริ่มขึ้น เหล่าคนรวยที่เข้าร่วมการประมูลก็จะเข้าไปในห้องส่วนตัวเพื่อรับชมการถ่ายทอดสดและเสนอราคาประมูลผ่านโทรศัพท์

จนกระทั่งหลี่โม่เดินจากไปทุกคนถึงจะรู้สึกโล่งใจและเริ่มกระซิบพูดคุยกันขึ้นมา

“คุณหลี่คนนี้เป็นใครกันแน่ ทำไมท่านประธานเฉียวถึงให้เกียรติเขาขนาดนี้นะ หรือว่าเขาเป็นลูกมหาเศรษฐี?”

“ว่าไปน่า ลูกมหาเศรษฐีจะแต่งตัวธรรมดาแบบนี้ได้ไง อีกอย่างเขามาคนเดียวไม่เห็นมีบอดี้การ์ดคอยคุ้มกันเลย ต่อให้เขาจะติดดินแค่ไหนก็ควรมีคนคอยติดตามหน่อยไหม”

“ใครจะไปรู้ล่ะ แต่ที่รู้ๆ คือเราต้องจำหน้าเขาไว้ให้ดีแล้วอย่าทะลึ่งไปหาเรื่องเขาอีกก็แล้วกัน”

ทุกคนพูดคุยและแยกย้ายกันไป ไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับฮั่วเจี้ยนเฟิงและเพื่อนๆ ของเขา เพราะเกรงว่าจะเจอปัญหาไปด้วย

คุณชายจางมองหน้าฮั่วเจี้ยนเฟิงแล้วพูดว่า “คุณช่วยให้คำอธิบายกับพวกเราหน่อยได้ไหม”

“ใครจะไปรู้ ไอ้หมอนั่นมันก็แค่กระจอกคนหนึ่งที่คอยเกาะเมียกิน มันเป็นลูกเขยบ้านตระกูลกู้ที่ไม่เอาไหนเลย วันๆ ขอเงินเมียเป็นอาชีพ แล้วจะให้ผมอธิบายกับพวกคุณยังไง!”

ฮั่วเจี้ยนเฟิงร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา เขาคิดไม่ออกจริงๆ ว่าทำไมเฉียวเจิ้งหลงถึงดีต่อหลี่โม่เช่นนี้ มันช่างไม่สมเหตุสมผลเลยจริงๆ

คุณชายจางกับคุณชายฉินต่างก็ตกตะลึงเมื่อเห็นสีหน้าของฮั่วเจี้ยนเฟิงไม่มีทีท่าว่าจะเล่ห์เหลี่ยม แต่ถ้าฮั่วเจี้ยนเฟิงไม่ได้โกหก แล้วเฉียวเจิ้งหลงเป็นบ้าอะไรไป ต่อให้หลี่โม่เป็นลูกบุญธรรมของเขาก็ไม่จำเป็นต้องเคารพกับหลี่โม่ขนาดนี้

การแสดงความเคารพของเฉียวเจิ้งหลงนั้นไม่ต่างอะไรกับการแสดงความเคารพปู่ของเขาเลย!

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ถือว่าเราเฮงซวยไปก็แล้วกัน ผมไม่กล้าอยู่ต่อแล้วล่ะ ออกจากที่นี่ก่อนค่อยว่ากัน”

“คุณชายจางพูดถูก ออกไปก่อนดีกว่า พี่เจี้ยนเฟิงจะไปด้วยกันไหม? อยู่ต่อคงไม่ปลอดภัยหรอกนะ”