จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 265

“พวกคุณคือใคร?”

กู้หยุนหลันถามด้วยความตื่นตระหนก

หลี่โม่ยืนอยู่ด้านข้างกู้หยุนหลันและมองไปที่เฝิงจื่อฉาย

ส่วนเฝิงจื่อฉายมองไปที่กู้หยุนหลันด้วยความตื่นเต้นและน้ำลายแทบไหลออกจากปาก

“สวยจริงๆ ไม่แปลกใจเลย”

เฝิงจื่อฉายเข้าใจในสิ่งที่ฮั่วเจี้ยนเฟิงคลั่งไคล้ทันที เมื่อเผชิญกับความงามของกู้หยุนหลันแล้วไม่มีชายคนไหนที่ไม่ต้องการเธออย่างแน่นอน

ฮั่วเจี้ยนเฟิงคนนี้เป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ อุตส่าห์แนะนำสาวสวยคนนี้ให้เขา ในเมื่อมาถึงจุดนี้แล้วเฝิงจื่อฉายก็จะไม่เกรงใจอีก เขาจะเอาสุดสวยคนนี้ไปให้จางจงหยาง ถ้าจางจงหยางได้เธอคนนี้เขาต้องดีใจอย่างแน่นอน และเฝิงจื่อฉายก็เชื่อว่าของขวัญชิ้นนี้จะทำให้การงานของเขาราบรื่นมากขึ้นอย่างแน่นอน!

“คนสวย ไม่ต้องตกใจหรอกนะ พี่เป็นคนดี แต่เพื่อนพี่ฝากพี่มาจัดการกับไอ้กระจอกคนนี้ ดังนั้นเธอมายืนหลังพี่นะ พี่รับปากว่าจะไม่แตะต้องเธอเลย”

เฝิงจื่อฉายเหมือนคุณยายหมาป่าที่เกลี้ยกล่อมหนูน้อยหมวกแดง

“คนแค่นี้ไม่พอให้ผมกระทืบหรอก”

หลี่โม่พูดอย่างเย็นชา

กู้หยุนหลันไม่ได้ตื่นตระหนกมากนัก เพราะเธอเคยเห็นหลี่โม่จัดการกับคนมากกว่าสิบคนมาแล้ว ซึ่งคนหกคนที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้กู้หยุนหลันเชื่อว่าหลี่โม่จะจัดการได้อย่างง่ายดาย

“ไอ้กระจอกพูดจาอวดดีจริงๆ เลยนะ ทำไมนายถึงมั่นใจขนาดนี้ ฝีมือของลูกน้องพี่มันหนึ่งต่อสิบอยู่แล้ว แล้วนายคิดว่านายเป็นใคร”

เฝิงจื่อฉายรู้สึกว่าหลี่โม่ไม่เพียงแต่ไร้ค่าและเขายังเชื่อว่าหลี่โม่มีปัญหาทางสมองอีกด้วย เพราะถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่นๆ เขาต้องคุกเข่าอ้อนวอนขอความเมตตาไปแล้ว

ลูกน้องทั้งหกคนของเฝิงจื่อฉายเมื่อได้ยินคำดูถูกของหลี่โม่ก็โกรธจนลุกเป็นไฟ

“ไอ้เศษสวะอย่างนายยังกล้าหาว่าพวกเราไม่พอกระทืบงั้นเหรอ นายรู้จักพวกเราแล้วหรือยัง? พวกเราเป็นชูราทั้งหกแห่งจินไห่เชียวนะ บอกได้เลยว่าในเมืองจินไห่นี้ไม่มีใครไม่รู้จักชื่อเสียงของพวกเราหรอก”

“ไอ้กระจอกคนนี้มันตาบอดไปแล้วแน่เลย ยังกล้าพูดจาเย่อหยิ่งขนาดนี้ คนสวย คุณรีบหลบไปอยู่หลังเฮียฉายก่อน ถ้าคุณทำให้เฮียฉายชอบใจ รับรองว่าคุณจะมีชีวิตที่ดีในอนาคตอย่างแน่นอน”

“คนสวย รีบไปหาเฮียฉายของเราซะ เดี๋ยวจะถูกลูกหลงเอานะ พวกเราจะอัดไอ้กระจอกคนนี้ให้มันตาสว่างสักที!”

เฝิงจื่อฉายยกนิ้วก้อยขึ้นแล้วแคะจมูกของเขา จากนั้นดีดขี้มูกใส่หลี่โม่ “เราจะให้โอกาสกับนายครั้งสุดท้ายนะ รีบคุกเข่าขอร้องแล้วคลานมาเลียรองเท้าของพี่ให้สะอาดซะ แล้วนายจะได้ไม่ต้องเจ็บตัว”

“ฝันไปเถอะ”

หลี่โม่พูดอย่างเย็นชา

“ให้ตายเถอะ! ไอ้หมอนี่มันดื้อด้านจริงๆ อยากตายมากนักใช่ไหม! ในเมืองจินไห่ยังไม่เคยมีใครกล้าพูดจาแบบนี้กับพี่เลย พวกนายรีบจัดการมันซะ วันนี้มันจะต้องเลียรองเท้าของพี่!”

เฝิงจื่อฉายที่รู้สึกหงุดหงิดก็โบกมือด้วยความโกรธและสั่งให้ลูกน้องของเขาลงมือจัดการกับหลี่โม่

ลูกน้องทั้งหกที่เห็นหลี่โม่ยืนติดกับกู้หยุนหลันก็รู้สึกลังเลใจ

ถ้ากู้หยุนหลันอยู่ไกลออกไปจากนี้พวกเขาก็จะจัดการกับหลี่โม่ได้สบายกว่านี้ แต่ตอนนี้ทั้งสองยืนใกล้กันเกินไป พวกเขาจึงกลัวกู้หยุนหลันจะถูกลูกหลงไปด้วย

หลี่โม่ที่เห็นลูกน้องของเขารู้สึกลังเล เขาจึงยิ้มแล้วกวักมือเรียกพวกเขาทั้งหมด

“เข้ามาสิ อยากรู้ว่าชูราทั้งหกของพวกคุณจะเก่งแค่ไหนกัน”

หลี่โม่พูดไปด้วยแล้วเดินหน้าไปด้วย เขาตั้งใจจะยืนห่างจากกู้หยุนหลัน แต่ยังให้เธอยืนอยู่ในวิสัยทัศน์ของเขา

ซึ่งระยะของหลี่โม่ที่ยืนห่างจากกู้หยุนหลันเพียงพอสำหรับการปกป้องเธอจากการโจมตีอย่างกะทันหันของศัตรู

ลูกน้องทั้งหกเริ่มได้ใจและคิดว่าหลี่โม่นั้นโง่เขลาจริงๆ ที่เดินเข้ามาให้จัดการถึงที่