จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 273

“โอเค! ไอ้ยาจกคุณเตรียมตัวแพ้เถอะ ถึงเวลาอย่าปฏิเสธความรับผิดชอบ ต้องยอมรับเมื่อตนเองพ่ายแพ้ ลุงลู่คุณเป็นพยานน่ะ”

เมื่อเฝิงจื่อฉายพูดจบก็พาเหอลี่ฉุนและคนอื่น ๆหันหลังเดินออกไป ฮั่วเจี้ยนเฟิงลังเลสักครู่ แล้วก็เดินตามหลังเฝิงจื่อฉายไป

เมื่อเห็นเฝิงจื่อฉายและคนอื่นๆ เดินออกไปแล้ว ลู่เจี้ยนปินกล่าวด้วยความกังวลว่า “คุณหลี่ คุณประมาทไปแล้ว หินหยกธรรมชาติหมายเลข 9 นั้นมีคุณภาพดีที่สุดในบรรดาหินธรรมชาติกลุ่มนี้ ผู้เชี่ยวชาญหลายคนต่างดูมาแล้ว หินหยกธรรมชาติหมายเลข 9 สามารถตัดออกมาเป็นหยกสีเขียวมรกต ซึ่งชิ้นอื่นๆไม่สามารถเทียบได้”

กู้หยุนหลันเริ่มกังวลขึ้นมา เธอใช้สองมือจับแขนของหลี่โม่ไว้แน่น “หลี่โม่ คุณ....คราวนี้คุณประมาทจริง ๆ”

หลี่โม่พลิกดูรายการประมูล และเหลือบดูรายการประมูลหินหยกธรรมชาติคร่าวๆ ยิ้มและกล่าวว่า “ไม่ต้องกังวล พวกเขาไม่สามารถชนะได้”

ลู่เจี้ยนปินเอามือทั้งสองปิดหน้าตนเอง เขาไม่รู้ว่าหลี่โม่เอาความมั่นใจมาจากไหน หินธรรมชาติเหล่านั้นลู่เจี้ยนปินเป็นคนจัดประมูล และเขารู้ดีว่าหินธรรมชาติพวกนั้นมีคุณภาพอย่างไร

“คุณหลี่ หินธรรมชาติเหล่านี้ล้วนผ่านมือผม ผมมีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับหินธรรมชาติเหล่านี้ แม้จะมีคำกล่าวไว้ว่า ผู้เชี่ยวชาญก็ไม่สามารถแน่ใจได้เต็มร้อย แต่จากประสบการณ์ที่สะสมมา สำหรับหินหยกธรรมชาติผมยังสามารถบอกเบาะแสบางอย่างได้”

หลี่โม่พยักหน้า กล่าวอย่างใจเย็นว่า ”ผมรู้ ขอบคุณในความหวังดีของเถ้าแก่ลู่”

“อึม”

ลู่เจี้ยนปินถอนหายใจ และหยุดห้ามปรามหลี่โม่

ฉู่จงเทียนเดินกลับเข้ามา แล้วเดินไปหาหลี่โม่จากนั้นกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “คนพวกนั้นไปกันหมดแล้ว? ไอ้สารเลวจางจงหยางเป็นคนที่มีความทะเยอทะยานสูงมาก ต่อไปเราต้องให้เขารู้ซึ้งถึงความเจ็บปวด”

ลู่เจี้ยนปินดึงตัวฉู่จงเทียน เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ให้ฉู่จงเทียนฟัง

“ท่านเทียน ผมพยายามเต็มที่แล้ว แต่ผมก็ไม่สามารถเกลี้ยกล่อมคุณหลี่ได้”

ลู่เจี้ยนปินกล่าวอย่างลำบากใจ

“ไม่เป็นไร คุณหลี่บอกว่าสามารถชนะได้ ก็ต้องสามารถชนะได้อย่างแน่นอน”

ลู่เจี้ยนปินพูดไม่ออกอยู่พักหนึ่ง ไม่สามารถเข้าใจได้ว่าทำไมฉู่จงเทียนถึงเชื่อในตัวหลี่โม่มากขนาดนี้

หลี่โม่กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “พวกคุณจะไปไหนก็ไปไหนเถอะ ไม่ต้องมารอที่นี่แล้ว”

ฉู่จงเทียนมีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างรวดเร็ว รู้ว่าหลี่โม่อยากอยู่สองต่อสองกับกู้หยุนหลัน

“คุณหลี่ พวกเรานั่งอยู่ข้างหน้า ถ้าคุณมีอะไรก็สามารถสั่งได้โดยตรง”

เมื่อฉู่จงเทียนพูดจบ ก็ดึงลู่เจี้ยนปินเดินไปนั่งตรงที่นั่งข้างหน้า

“คุณแน่ใจจริง ๆหรือ?”

กู้หยุนหลันถามเสียงเบา ๆ

“มั่นใจแน่นอน คุณอย่ากังวลไปเลย”

หลี่โม่กล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ที่ฉู่จงเทียนเคารพคุณเช่นนี้ เป็นเพราะเฉียนฝูจริงหรือ?”

กู้หยุนหลันอดไม่ได้ที่จะถาม

หลี่โม่พยักหน้า “เป็นเพราะเฉียนฝูจริง ๆ”

กู้หยุนหลันยังอยากถามต่อ ขณะหวังฟางและกู้เจี้ยนหมินเดินเข้าไปพร้อมกัน ยังมีคนจำนวนมากเดินเข้ามาร่วมการประมูล

เมื่อสักครู่คนเหล่านั้นกำลังดูงานโชว์ตัวอย่าง แต่ตอนนี้งานโชว์ตัวอย่างสิ้นสุดลงแล้ว และกำลังจะถึงเวลาประมูล ดังนั้นคนที่ดูงานโชว์ตัวอย่างเสร็จจึงเดินเข้ามาในห้องประมูล

กู้เจี้ยนหมินลำพองใจ เขายังคงพึมพำว่าหยกชิ้นนั้นดีแค่ไหน หวังฟางกล่าวอย่างหงุดหงิดว่า “มีอะไรน่าพึมพำ ถึงคุณจะชอบแต่ก็ไม่มีเงินซื้อ ก็เหมือนกับลูกเขยเศษสวะของคุณ แม้แต่หยกที่แตกหักก็ยังไม่มีปัญญาซื้อ”

“ฉันก็ไม่เคยหวังกับไอ้คนไร้ประโยชน์ มันคงจะดีถ้ามีลูกเขยที่มีความสามารถ หยกสีเขียวชิ้นนั้นดูไม่เลว เสียดายราคาจะต้องสูงมาก ดังนั้นฉันจึงทำได้เพียงแค่มองชื่นชมเท่านั้น”

กู้เจี้ยนหมินเหล่มองหลี่โม่ ส่ายศีรษะด้วยความเหยียดหยาม