จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 278

หลังจากที่เฝิงจื่อฉายและคนอื่น ๆ คุกเข่าก้มกราบสามครั้ง ฉู่จงเทียนก็เตะกล่องดาบชูราไปตรงหน้าของเฝิงจื่อฉาย

พวกที่สอดรู้สอดเห็นต่างถอยไปข้างหลัง กังวลว่าตอนที่เฝิงจื่อฉายใช้ดาบแทงตนเอง3ครั้ง 6รู(แทงทะลุต้นขา3ครั้ง) เลือดจะกระเด็นใส่ตนเอง

กู้หยุนหลันค่อยๆดึงหลี่โม่ ไม่อยากดูฉากนองเลือด

“เรื่องนี้ฝากคุณดูแลด้วย”

หลี่โม่กำชับฉู่จงเทียน จากนั้นก็พากู้หยุนหลันหันหลังแล้วเดินจากไป

เฝิงจื่อฉายมองไปที่หลังของหลี่โม่อย่างเคียดแค้น จากนั้นก้มหน้ามองดาบชูราในกล่อง

“ท่านเทียน ไอ้ไร้ประโยชน์ก็ไปแล้ว ผมไม่ต้องแทงตนเอง3ครั้ง 6รู(แทงทะลุต้นขา3ครั้ง)แล้วใช่ไหม”

เฝิงจื่อฉายถามเสียงสั่น

“เจี้ยนปิน คุณเป็นพยาน คุณต้องแน่ใจว่าพวกเขาได้ปฏิบัติตามสัญญาการเดิมพันแล้ว”

ฉู่จงเทียนดึงลู่เจี้ยนปินเข้ามาเกี่ยวข้อง

ลู่เจี้ยนปินพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “เมื่อยินยอมเล่นการพนัน ก็ต้องยอมรับเมื่อตนเองพ่ายแพ้”

เฝิงจื่อฉายหลับตาลงอย่างดุดัน ยื่นมือที่สั่นเทาออกมา และจับด้ามอันเย็นเฉียบของดาบชูรา

ถ้ารู้ว่าตนเองจะแพ้ เฝิงจื่อฉายจะไม่เอาดาบชูราออกมา แต่จะเอากรรไกรตัดเล็บออกมาแทน!

เฝิงจื่อฉายจับดาบชูราด้วยมือที่สั่น เขาไม่มีความกล้าที่จะยกดาบเล่มนี้ขึ้นมา

เลือด หลังดาบเป็นหยัก ถ้าแทงเข้าร่างกายคงต้องตายแน่นอน!

แม้จะไม่ตาย ก็ต้องเจ็บปวดทรมานเป็นอย่างมาก

“ท่านเทียน ลุงลู่ พวกเราปรึกษาหารือกันหน่อยได้ไหม?”

เหงื่อเม็ดโตได้ผุดขึ้นบนหน้าผากของเฝิงจื่อฉาย

“โอ้ หาเรื่องใส่ตัวจะหนียังไงก็หนีไม่พ้น ถ้าพวกคุณไม่กล้า ผมจะให้คนมาช่วยพวกคุณดีไหม”

ลู่เจี้ยนปินกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ร่างกายของเฝิงจื่อฉายโยกเยกไปมา หน้ามืดแล้วก็หมดสติไป

เหอลี่ฉุน ไป๋เชียนหลี่ และคนอื่น ๆ ชะงักไปครู่หนึ่ง และพวกเขาทั้งหมดทำตามเฝิงจื่อฉายแกล้งทำเป็นหมดสติ

ผู้คนที่สอดรู้สอดเห็นถึงกับอึ้งไปเลย ไม่คิดว่าไอ้พวกนี้ที่ปกติหยิ่งยโส ตอนนี้ทำไมถึงได้ขี้ขลาดตาขาวเช่นนี้

ลู่เจี้ยนปินสีหน้าเย็นชา โบกมือ มีบอดี้การ์ดหน้าตาดุก้าวเดินไปข้างหน้า หยิบดาบชูราขึ้นแล้วแทงไปที่ต้นขาของเฝิงจื่อฉาย

มีดแทงทะลุต้นขาของเฝิงจื่อฉาย และเลือดก็พุ่งออกมาอย่างบ้าคลั่งตามร่องเลือด

“โอ๊ย!”

เฝิงจื่อฉายจึงได้สติขึ้นมาเพราะความเจ็บปวด เขาจับต้นขาด้วยมือทั้งสองข้างและคร่ำครวญอย่างเจ็บปวดเหมือนหมูที่กำลังถูกเชือด

บอดี้การ์ดดึงมีดออกมาและแทงต่อไป เฝิงจื่อฉายรู้สึกเจ็บปวดแล้วก็หมดสติไปอีกครั้ง

เมื่อบอดี้การ์ดได้จัดการเหอลี่ฉุนและคนอื่น ๆ เรียบร้อยแล้ว ฉู่จงเทียนถ่ายรูปและส่งไปให้หลี่โม่ดู

“โอเค ส่งพวกเขาไปโรงพยาบาล อย่าให้ใครต้องเสียชีวิต”

ฉู่จงเทียนออกคำสั่ง

ลูกน้องของลู่เจี้ยนปินรีบนำเฝิงจื่อฉายและคนอื่นๆ ไปส่งที่โรงพยาบาล

ขณะเดียวกันหลี่โม่และกู้หยุนหลันได้กลับมาถึงโรงแรมแล้ว หลี่โม่หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดูข้อความจากฉู่จงเทียน หลังจากนั้นก็เก็บโทรศัพท์มือถือไว้

หวังฟางกับกู้เจี้ยนหมินเป็นห่วงกู้หยุนหลันตลอด เมื่อได้ยินเสียงพูดของหลี่โม่กับกู้หยุนหลัน ทั้งสองคนก็เดินออกไปจากห้องตนเอง แล้วเดินเข้าไปในห้องของกู้หยุนหลัน

หวังฟางสังเกตทั้งสองคนอย่างละเอียด และมองไปที่หลี่โม่ด้วยความสงสัย “เศษสวะอย่างแกไม่ถูกคนอื่นจัดการหรือ? เจี้ยนเฟิงบอกว่าแกต้องถูกแทง3ครั้ง 6รู(แทงทะลุต้นขา3ครั้ง)ไม่ใช่หรือ”

หลี่โม่กล่าวอย่างเก้อเขินว่า “ผมชนะพนัน ดังนั้นไม่ใช่ผมที่ถูกแทง3ครั้ง 6รู(แทงทะลุต้นขา3ครั้ง)”

หวังฟางกับกู้เจี้ยนหมินอยู่ในภวังค์ จากนั้นกู้เจี้ยนหมินก็ถามด้วยความเป็นห่วง “แก แกหมายความว่าอย่างไร คือพวกคนเมืองจินไห่ที่ถูกแทง3ครั้ง 6รู(แทงทะลุต้นขา3ครั้ง)หรือ?”