จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 297

“ฝ้านหยวน?”

จางจงหยางอ่านตัวอักษรบนแผ่นป้ายของคฤหาสน์โบราณในภาพถ่ายนั้น ในสมองครุ่นคิดครู่หนึ่ง ก็คิดว่าฝ้านหยวนเป็นสถานที่แห่งใด

ฝ้านหยวนเป็นภัตตาคารจัดเลี้ยงสุดอลังการ ซึ่งอู๋เต้าเหวินเป็นผู้สร้างขึ้น ตั้งอยู่ในเมืองฮ่าน โดยมีจุดหลักคอนเซปต์ในการจัดงานเลี้ยงส่วนตัวระดับไฮเอนด์ในรูปแบบเชิงพาณิชย์และเป็นการสร้างรูปแบบที่แตกต่างออกไปในการจัดเลี้ยงเชิงธุรกิจส่วนบุคคลและหน่วยงานอย่างเป็นทางการ

“ฮ่า ๆ อู๋เต้าเหวินเปิดภัตตาคารเองเหรอ ทำลายก็ต้องทำลายแล้วล่ะ รอจนถึงวันที่ฉันได้ครอบครองเมืองฮ่าน ธุรกิจด้าน อุตสาหกรรมอาหารและจัดเลี้ยงจะต้องตกอยู่ในมือของฉัน”

จางจงหยางที่มีความทะเยอทะยาน เตรียมพร้อมที่จะรวบรวมธุรกิจอุตสาหกรรมมากมายในเมืองฮ่านไว้ครอบครองเป็นของตนเอง ก่อนอื่นต้องทำลายฉู่จงเทียนก่อน ควบคุมเขตอิทธิพลของเมืองฮ่านได้สำเร็จ

“เฮียหยางผู้ยิ่งใหญ่ อีกหน่อยเฮียหยางก็จะมาเป็นประมุขแห่งเมืองฮ่าน”

ลูกน้องไม่ปล่อยให้เสียโอกาสที่จะประจบสอพลอ

“ฮ่า ๆ ๆ แกช่างพูดเสียเหลือเกิน อีกหน่อยหากฉันได้เป็นประมุขของเมืองฮ่าน พวกแกก็จะได้ตำแหน่งที่ควรจะได้ในเมืองฮ่าน”

จางจงหยางหัวเราะคำโตด้วยความปิติยินดี

“ต้องขอบคุณเฮียหยางที่ให้การอุปถัมภ์ ผมจะตั้งใจทำงานให้ดี”

ลูกน้องพูดด้วยความดีใจ

“ถ่ายทอดคำสั่งออกไป ให้เดินทางที่ไปฝ้านหยวนอย่างรวดเร็ว”

ตามคำสั่งของจางจงหยาง ขบวนรถพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วราวกับลูกศรที่พุ่งไป พุ่งไปยังฝ้านหยวนด้วยความเร็วราวกับสายฟ้า

......

ฝ้านหยวน

หัวหน้าพนักงานต้อนรับสวมใส่ชุดโบราณที่ดูมีเสน่ห์ ยืนด้านหน้าเพื่อนำทาง ให้คำแนะนำต่อซีเหมินจื้อเผิงและเหอซูฟางอย่างไม่หยุดปาก

“เครื่องประดับประดาด้านในฝ้านหยวนของพวกเรา ทั้งหมดเป็นของโบราณแท้ที่รวบรวมมา นี่ก็เป็นความพิเศษของฝ้านหยวนของพวกเราที่แตกต่างจากที่อื่น ๆ”

“ฉากทิวทัศน์ของหินสำหรับตกแต่ง ร่องหิน เสาหิน อื่นๆ เหล่านี้ล้วนเป็นของเก่าแก่จริง ๆ อีกทั้งต้นสนและต้นไซเปรสรอบ ๆบริเวณนี้ เป็นต้นไม้เก่าแก่อายุนับร้อยปีที่ย้ายมาจากภูเขา สามารถกล่าวได้ว่าในฝ้านหยวนอิฐก้อนหนึ่งกระเบื้องแผ่นหนึ่งให้ความรู้สึกถึงความร่วมสมัยอยู่”

กู้เจี้ยนหมินพยักหน้าซ้ำ ๆ หวังฟางมึนงงไม่ได้พูดอะไร ถูกหัวหน้าพนักงานต้อนรับแนะนำจนอ้าปากค้างไปเรียบร้อยแล้ว

“ฉันเชื่อ ทั้งหมดนี้เป็นของโบราณทั้งหมด ถ้าอย่างนั้นมูลค่าการก่อสร้างต้องใช้เงินที่ประเมินค่าไม่ได้เลย”

หวังฟางพูดด้วยความประหลาดใจ

ซีเหมินจื้อเผิงยิ้มแล้วพูดว่า: “ที่นี่ต้องมีสไตล์ เพียงแค่มีสไตล์สูงพอ ก็จะทำให้คนแห่กันเข้ามา นี่เป็นกลยุทธ์การตลาดที่ร้ายกาจอย่างหนึ่ง”

“จื้อเผิงเก่งกาจจริง ๆ แค่มองก็สามารถมองออกถึงกลยุทธ์การตลาด หยุนหลันเธอต้องเรียนรู้วิธีการทำธุรกิจกับจื้อเผิงให้ดี ๆ”

หวังฟางดึงตัวกู้หยุนหลัน อยากจะผลักให้กู้หยุนหลันและซีเหมินจื้อเผิงรวมเข้าด้วยกัน

กู้หยุนหลันเอนตัวไปด้านหลังเพื่อต่อต้าน หวังฟางเหลือบมองเธอด้วยความโกรธ

ทุกคนเดินเข้ามาตรงไปที่โต๊ะที่จองไว้ ซีเหมินจื้อเผิงถือเมนูอาหารขึ้นมาดู

“หอยเป๋าฮื้อชั้นยอดจากออสเตรเลีย คนละหนึ่งที่ ไอ้สวะเคยกินหอยเป๋าฮื้อชั้นยอดหรือเปล่า? อีกเดี๋ยวก็ลองชิมหอยเป๋าฮื้อชั้นยอดนี้ มีขนาดความใหญ่ที่แตกต่างกับหอยเป๋าฮื้อธรรมดาทั่วไป ก็คงใช่แม้แต่หอยเป๋าฮื้อธรรมดาคุณก็คงยังไม่เคยรับประทานซินะ”

ซีเหมินจื้อเผิงได้โอกาส เริ่มต้นสั่งอาหารเพื่อจ้องจะสร้างความอับอายให้กับหลี่โม่

หลี่โม่นั่งอยู่อีกมุมก้มหน้ามองแก้วน้ำชา แท้จริงแล้วไม่ได้สนใจซีเหมินจื้อเผิงเลย

ซีเหมินจื้อเผิงเห็นหลี่โม่ไม่พูดจา ยิ้มแล้วพูดว่า: “คุณทำไมไม่พูดจาบ้างล่ะ? หากคุณไม่เคยรับประทานหอยเป๋าฮื้อธรรมดาทั่วไป งั้น ฉันก็จะสั่งหอยเป๋าฮื้อธรรมดามาให้คุณที่หนึ่ง ให้คุณลองชิมความแตกต่างของมัน”