จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 317

“ท่าทีของคุณมันไม่เหมาะสมกับการที่เป็นคนขอความช่วยเหลือจากคนอื่นเลยนะ ถ้าคุณยังเป็นแบบนี้ผมว่าจะไม่พาคุณไปเสียเวลาจะดีกว่า”

หลี่โม่พูดอย่างเย็นชา

เมื่อต้องเผชิญกับความเกลียดชังของคนตระกูลหวางหลี่โม่รู้สึกไม่พอใจมาก ถ้าไม่ใช่เพราะเป็นญาติของกู้หยุนหลันเขาไม่มีทางสนใจคนกลุ่มนี้อย่างแน่นอน

“นายมันชักจะมากเกินไปแล้ว! ให้โอกาสนายพาไปก็ถือว่าเราให้เกียรตินายมากแค่ไหนแล้ว อย่าหลงตัวเองมากไป” หวางจงเหิงรู้สึกโกรธจนพับแขนเสื้อและพร้อมที่จะใช้กำลังทันที

แต่หวางจงเสวียนยกมือขึ้นแล้วห้ามเขาไว้ “อย่าไปถือสาคนแบบนี้เลย นายจะเปื้อนมือเปล่าๆ น่ะ”

“พี่ใหญ่ แล้วจะเอายังไง คอนแทรคกับบริษัทหยุนจงหลันกรุ๊ปเป็นเรื่องสำคัญสำหรับเรานะ ถึงยังไงเราก็ต้องไปหาคุณหลี่ผู้ลึกลับคนนั้นอยู่แล้ว”

หวางจงเหิงพูดไปด้วยแล้วเหลือบมองหลี่โม่ด้วยสายตาเกลียดชังไปด้วย

“เหอะๆ”

หลี่โม่หัวเราะเย็นชาและไม่ได้สนใจหวางจงเหิงเลย

“สัญญาเล่มนี้พี่ต้องไปเซ็นกับประธานซุน ถึงเวลาแล้วเราค่อยไปขอความช่วยเหลือจากประธานซุนก็ได้”

ซุนฮุ่ยกางผู้จัดการของบริษัทหยุนจงหลันกรุ๊ปก็คือฟางเส้นสุดท้ายของหวางจงเสวียน

เดิมทีจะใช้ความสัมพันธ์ของกู้หยุนหลันเพื่อเข้าหาคุณหลี่ผู้ลึกลับคนนั้น แต่เมื่อเห็นใบหน้าที่หยิ่งยโสของหลี่โม่แล้วหวางจงเสวียนก็สิ้นหวังทันที และที่เขายังไม่ลุกไปไหนก็เพื่อจะกลั่นแกล้งหลี่โม่ก่อน

“ไปหาประธานซุนก็เท่านั้น ถึงอย่างไรแล้วเอกสารการเซ็นรับรองเงินทุนก็ต้องผ่านการลงนามของคุณหลี่คนนั้นอยู่ดี เฮ้อ อะไรมันจะยุ่งยากขนาดนี้”

หวางจงเฉิงส่ายหัวและถอนหายใจ

หลี่โม่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเริ่มปัดโทรศัพท์ของเขาโดยที่ไม่สนใจพวกเขาทั้งสาม

เมื่อเห็นหลี่โม่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นเกมหวางจงเหิงก็หัวร้อนและทุบโต๊ะด้วยความรุนแรง “ไอ้เหลือขอ นายทำอะไรได้นอกจากเล่นเกม นายทำไมไม่โทรหาเจ้าของบริษัทหยุนจงหลันกรุ๊ปเลยล่ะ นายบอกนายจัดการเรียบร้อยแล้วไม่ใช่เหรอ โทรหาเขาต่อหน้าพวกเราสิ”

“พวกคุณมันน่าเบื่อจริงๆ ถ้าไม่เชื่อคำพูดผมก็บอกมาตรงๆ สิครับ ผมจะได้กลับบ้านเลย”

หลี่โม่ลุกขึ้นและเตรียมที่จะเดินออกไป

“ยังกล้าเล่นลิ้นอีกเหรอ นายฟังไม่เข้าใจใช่ไหมว่าเราพูดอะไร สั่งให้นายโทรก็โทรสิวะ”

“เหอะ ๆ คุณคิดว่าเขาจะว่างรับสายคุณตลอดเหรอ โทรไปรบกวนเขาบ่อยๆ แบบนี้ อย่าว่าแต่ไปขอพบเขาเลย เดี๋ยวสัญญาของพวกคุณจะถูกยกเลิกซะมากกว่า”

หลี่โม่ยิ้มพูด

เมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของหลี่โม่ หวางจงเสวียนก็ขมวดคิ้วด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

ถึงยังไงวันนี้เขาก็ต้องเข้าบริษัทหยุนจงหลันกรุ๊ปอยู่แล้ว ก็แค่หลี่โม่ไปด้วย ลองดูสักครั้งก็แล้วกัน ถ้าไม่ได้เรื่องค่อยกลับมาจัดการมันทีหลัง

หวางจงเสวียนคิดในใจและลุกขึ้นแล้วพูดว่า “อย่าพูดเรื่องไร้สาระให้มากไป เราไปบริษัทหยุนจงหลันกรุ๊ปตอนนี้เลย หวังว่านายจะทำได้ตามที่พูดนะ”

หลี่โม่ยิ้มจางๆ แล้วหันเดินออกไป

หวางจงเหิงจ้องไปที่แผ่งหลังของหลี่โม่แล้วตะโกนอย่างไม่พอใจ “พี่ใหญ่ครับ พี่จะเชื่อคนอย่างมันจริงๆ เหรอ ถ้ามันพาเราไปหาเศรษฐีผู้ลึกลับคนนั้นได้จริงๆ ผมจะกินอึแล้วไลฟ์สดโชว์เลยครับ”

“งั้นคุณก็เตรียมตัวเลยนะ ผมรอดูไลฟ์สดคุณอยู่”

หลี่โม่พูดโดยไม่หันกลับมามองเขา

“แมร้ง! ไอ้เหลือขอนี่มันจะหลงตัวเองมากไปแล้ว ผมอยากฆ่ามันจนเต็มทนแล้วนะ!”

“น้องรอง ใจเย็นๆ เราไปดูสถานการณ์ก่อนค่อยว่ากัน”