จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 446

หม่างจือแกว่งไปทางหลงเทาด้วยร่างกายที่กว้างเท่าบานประตู หลงเทารู้สึกขาอ่อนและสั่นสะท้านด้วยความตกใจและเขาพูดด้วยความตื่นตระหนกว่า “คูณ…คูณชายสาม คุณคิดจะทำอะไร คุณไม่ควรทำกับฉันแบบนี้นะ ถึงแม้ว่าการซื้อขายระหว่างเราจะล้มเหลวแต่มิตรภาพระหว่างคุณกับฉันนั้นยังอยู่เสมอนะ!”

“ใครมีมิตรภาพกับแก ที่ฉันเรียกแกมาวันนี้แค่อยากให้แกมาเป็นคู่ฝึกหัดก็เท่านั้น ถ้าแกสามารถเอาชนะหม่างจือได้ ฉันจะให้เครดิตแก แต่ถ้าหากแกไม่สามารถชนะได้ ฉันจะฝังแกทั้งเป็นในภายหลัง”

ใบหน้าของคุณชายสามหลินเต็มไปด้วยความเกลียดชัง และความโกรธทั้งหมดที่อัดอั้นมานานก็พุ่งขึ้นมาในเวลาเดียวกัน ถึงขั้นจินตนาการว่าหลงเทาเป็นหลี่โม่ และเริ่มวางแผนในใจว่าในวันพรุ่งนี้เขาจะจัดการหลี่โม่ด้วยวิธีไหนจึงจะได้ผลที่ดีที่สุด

ต้องสั่งสอนหลี่โม่ต่อหน้าสาวงามทั้งสองให้ได้ และก่อนที่หลี่โม่จะเสียชีวิต จะต้องทำให้เขาเห็นว่ากูจะทำให้ภรรยาของเขามีความสุขด้วยวิธีไหน!

เมื่อเห็นว่าคุณชายสามหลินไม่สนใจเรื่องศีลธรรมเลย หลงเทาก็มองไปที่หลี่โม่ด้วยสายตาขอความช่วยเหลือ “ฉันควรทำอย่างไร!”

“เขาต้องการสู้กับคุณ ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วคุณก็ต้องขึ้นไปต่อสู้กับเขาตามที่เขาพูดมา ถ้าคุณสู้ไม่ไหว คุณก็คุกเข่าขอร้องเขาแล้วกัน”

หลี่โม่พูดด้วยน้ำเสียงเฉยเมย

หลงเทาหัวใจสลาย และไม่รอให้หม่างจือลงมือก่อน เขารีบคุกเข่าลงที่ข้างหลังของหลี่โม่และเอามือไว้บนหัวจากนั้นก็หลับตาและตะโกนว่า “พี่ใหญ่ ฉันแบกรับมันไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ท่านรีบใช้พลังเวทมนต์อย่างรวดเร็วเถอะ”

หม่างจือหยุดไปชั่วขณะ หลังจากนั้นก็มองไปที่หลงเทาซึ่งกำลังคุกเข่าและเอามือไว้บนหัวอยู่ด้วยสายตางุนงงแล้วพูดพร้อมกับแกว่งกำปั้นไปมาว่า “คุณเป็นอะไรไป ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย คุณช่างกระตือรือร้นกับการให้ความร่วมมือในครั้งนี้ซะเหลือเกิน”

หลงเทาพูดด้วยใบหน้าเศร้าโศกว่า “จะไม่ให้กระตือรือร้นได้อย่างไร ก็ฉันไม่อยากโดนซ้อมนี่ ขอเถอะพวกคุณก็คิดซะว่าฉันเป็นแค่อากาศก็พอ”

“ให้ตายสิ อย่างคุณมาเป็นหัวหน้าเขาได้ยังไงเนี่ย ตลกชะมัดเลย! ใครก็ได้ ไอ้คนที่ยืนอยู่ตรงนั้น มาต่อสู้กับฉันเดี๋ยวนี้เลย แล้วเวลาที่ฉันออกหมัดปุ๊บนายก็ให้ความร่วมมือด้วยการล้มถอยหลังปั๊บเลยนะ แบบนี้ฉันจะได้ยั้งมือและแสดงความเมตตาต่อนายได้เล็กน้อย และยังสามารถหลีกเลี่ยงการชกต่อยนายจนตายได้”

หม่างจือทำท่าทางถอยหลังและพูดอย่างมีความสุขว่า “ดูให้ดีนะ นายต้องกระโดดถอยหลังแบบนี้ ท่าทางของฉันจะได้เท่และหล่อพอ ปรมาจารย์ไทจิหลายคนที่ถ่ายวิดีโอเพื่อหลอกลวงผู้คนทำท่าทางแบบนี้กันทั้งนั้น และฉันก็อยากจะลองดูกับเขาบ้างเช่นกัน”

หลี่โม่ยิ้มพร้อมกับพยักหน้า และกล่าวอย่างให้ความร่วมมือว่า “ได้ไม่มีปัญหา ตามที่นายต้องการ ฉันจะให้ประสบการณ์ที่ดีที่สุดแก่นายอย่างแน่นอน”

“ดีมาก เข้ามาสิ!ฉันจะชกคุณให้ตายคาที่ด้วยหมัดของฉันเอง!”

หม่างจือตะโกนเรียกอย่างไร้เดียงสา กำหมัดแน่อย่างสุดความสามารถ

ส๊วบ!

หมัดส่งเสียงทะลุอากาศราวกับว่าอากาศถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ ด้วยหมัดนี้

“เตรียมตัว เริ่มกันเถอะ!”

หม่างจือตะโกนเสียงดัง จากนั้นก็ส่ายเอวและสะโพก ทำให้หมัดของเขาแข็งแรงขึ้นเล็กน้อย ดูเหมือนว่าเขากะจะเอาคนอื่นให้ตายด้วยหมัดเดียวจริงๆ

ลุงเป้าพยักหน้าเล็กน้อยในขณะที่มองดู “ศิษย์น้อง ฝีมือของนายไม่เลวเลยนะ นายสามารถใช้พลังของทั้งร่างกายของนายได้แล้ว หากนายฝึกฝนและเรียนรู้หมัดหนึ่งนิ้วเพิ่ม นายจะมีอนาคตที่สดใสอย่างแน่นอน”

“ฮิฮิ หม่างจือนับเป็นลูกศิษย์ของฉันครึ่งหนึ่ง ฉันพร้อมที่จะสอนทุกอย่างให้กับเขาเสมอ ต่อไปนี้ฉันจะให้เขาไปทำภารกิจแทนฉัน และฉันก็จะได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย”

เฉียนเปิดตาพึงพอใจในตัวหม่างจือมาก ในบรรดาลูกน้องของเขาหม่างจือเป็นคนที่มีความสามารถและเรียนรู้ไวที่สุดของเขา

คุณชายสามหลินฟังไม่เข้าใจความหมายของทั้งคู่ เขาแค่รู้สึกว่าหมัดนี้ของหม่างจือนั้นแข็งแกร่งและว่องไวอย่างมาก แต่ฟังทั้งสองพูดถึงเคล็ดลับของหมัดนี้แล้ว เขาก็รู้สึกว่าหมัดนี้ของหม่างจือยังมีความเชี่ยวชาญอยู่บ้าง

“ท่านทั้งสองครับ พวกท่านคิดว่าหมัดนี้ของหม่างจือจะสามารถทำให้ไอ้หมอนั่นสาหัสถึงขั้นไหนครับ?”

คุณชายสามหลินถามด้วยความสงสัย

“เลือดออกในสมองก็มากเกินพอแล้ว และถ้าหากหม่างจือไม่เบาแรงลงและเขาก็ไม่หลบ เขาอาจถูกชกจนหัวแตกก็เป็นได้” เฉียนเปิดตากล่าวอย่างมีชัย