จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 527

ระหว่างทางคางเหวินซิงขับรถ พลางถามอย่างตื่นเต้น “อาจารย์ เมื่อกี้ผมได้รับข้อความจากธนาคาร สามสิบสองร้อยล้านเชียวนะครับ! นี่เป็นครั้งแรกที่ผมใช้ความสามารถของตัวเองหาเงินมาได้เป็นร้อยล้าน!”

ถึงคางเหวินซิงจะเป็นลูกคนรวย แถมยังรับผิดชอบโครงการลงทุนในตระกูลมูลค่าหลายพันล้าน แต่นั่นเป็นเพียงการที่ตระกูลคางต้องการฝึกฝนเขา และส่งเขาไปจัดการ

พูดตรงๆ การที่คางเหวินซิงไปก็แค่เป็นสัญลักษณ์เท่านั้น ลูกน้องฝีมือดีได้จัดการไว้เรียบร้อยแล้ว คางเหวินซิงไม่ต้องทำอะไรมาก อย่างมากก็แค่เซ็นชื่อเท่านั้น

คางเหวินซิงเคยทำโครงการเล็กๆ แต่เพียงชั่วครู่ชั่วคราวเท่านั้น เงินที่ได้แค่แปดถึงสิบล้านเท่านั้น

ครั้งนี้เพียงครั้งเดียว เขาสามารถทำเงินได้ถึงสามสิบสองร้อยล้าน คางเหวินซิงจะไม่ตื่นเต้นได้อย่างไร

เฉินเสี่ยวถงแบะปากและพูดอย่างไม่พอใจว่า “นั่นได้มาจากความสามารถของนายเหรอ ถ้าไม่มีพี่หลี่โม่ นายจะทำอะไรได้ กลัวว่าจะแพ้จนหมดตัวมากกว่า”

คำพูดของเฉินเสี่ยวถง เหมือนน้ำเย็นที่ราดลงมาบนหัวคางเหวินซิง ทำให้ความตื่นเต้นเมื่อครู่ดับวูบลง

“เฉินเสี่ยวถง คุณพูดถูก เป็นเพราะอาจารย์ ผมถึงหาเงินได้เยอะขนาดนี้ เมื่อกี้ผมตื่นเต้นจนลืมตัว”

“นี่สิถึงจะถูก คนเราต้องรู้จักตัวเอง ไม่งั้นก็จะอวดดีได้ง่ายๆ”

เฉินเสี่ยวถงพูดจบ ก็กอดแขนของหลี่โม่

“ฉันพูดถูกไหมพี่หลี่โม่ เมื่อกี้คางเหวินซิงเหมือนจะอวดดีออกมา ฉันเลยกดวิญญาณความอวดดีของเขากลับไป”

เฉินเสี่ยวถงเชิดหน้าอย่างได้ใจ สีหน้าของเธอเหมือนอยากได้รับคำชม

หลี่โม่สะบัดแขนเบาๆ เขาอยากดึงแขนที่ถูกเฉินเสี่ยวถงกลับมา

เมื่อสังเกตเห็นเจตนาของหลี่โม่ เฉินเสี่ยวถงยิ่งใช้แรงกอดแขนของหลี่โม่ ขณะเดียวกันเธอทำแก้มป่องและมองหลี่โม่ด้วยท่าทางน่ารัก

“พี่หลี่โม่ ให้ฉันกอดหน่อยสิ ฉันขอสัมผัสความรู้สึกปลอดภัยสักหน่อย เดี๋ยวกลับไป ฉันก็ทำได้แค่มองแล้ว”

เฉินเสี่ยวถงใช้ความออดอ้อนที่มีอยู่ทั้งหมดออกมา

หลี่โม่หมดคำจะพูด เขาทำได้เพียงกุมขมับ “นี่ ทำตัวปกติหน่อยได้ไหม เธอเป็นแบบนี้ ฉันจะไล่เธอออกไปจริงๆ นะ”

“แงๆๆๆ ฉันน่าสงสารจะตาย พี่จะไล่ฉันออกไปได้ยังไง ฉันซักผ้า ล้างจาน กล่อมนอน ได้หมดเลยนะ”

น้ำเสียงของเฉินเสี่ยวถงออดอ้อนเป็นอย่างมาก เหมือนกับตัวการ์ตูนญี่ปุ่นอย่างไรอย่างนั้น

ถึงจะเป็นหลี่โม่ ก็ยังต้านทานไม่ไหว เขาหลับตาแล้วพูดว่า “เงียบหน่อย ฉันขอสงบจิตสงบใจหรือที่เขาเรียกว่าจิ้งจิ้ง”

“ทำไมต้องจิ้งจิ้ง จิ้งจิ้งคือใคร หรือจะให้ฉันเปลี่ยนชื่อเป็นจิ้งจิ้ง พี่จะได้ต้องการฉัน”

เฉินเสี่ยวถงพูดจบก็ยิ้มอย่างซื่อๆ

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเฉินเสี่ยวถงที่บ้าผู้ชาย หลี่โม่ไม่มีวิธีรับมือเลย ไม่ว่าจะใช้ไม้อ่อนหรือไม้แข็งกับเฉินเสี่ยวถง ก็ไม่ได้ผลเลย

คางเหวินซิงทำสมาธิ เขาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้และตั้งใจขับรถต่อไป

ความเร็วของรถอยู่ในระดับที่พอดี ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงกว่าก็ขับกลับมาถึง

เมื่อเห็นอาคารใกล้เข้ามา เฉินเสี่ยวถงแอบถอนหายใจเบาๆ เธอปล่อยแขนของหลี่โม่อย่างอาลัยอาวรณ์

ใกล้ถึงหน้าบ้านแล้ว กอดแขนหลี่โม่ต่อไปจะดูไม่เหมาะสม ถ้ากู้หยุนหลันเข้าใจผิดขึ้นมา เป็นเรื่องแย่แน่

ในจิตสำนึกของเฉินเสี่ยวถง เธอไม่ต้องกลัวหลี่โม่ แต่เธอต้องกลัวกู้หยุนหลัน