จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 554

“ความสัมพันธ์ของผมกับเฉียนฝูไม่จำเป็นต้องพูดมากกับพวกคุณ พูดมากแล้วพวกคุณก็ไม่เชื่อ พวกคุณรู้เพียงว่าเขาเชื่อฟังคำพูดของผมก็พอแล้ว!”

หลี่โม่เอาไพล่หลังแล้วเชิดหน้าขึ้น ท่าทางดูหมิ่น

เมื่อเห็นท่าทางจองหองของหลี่โม่ กู้เจี้ยนกั๋วและกู้เจี้ยนเจียงก็โกรธจนอกจะแตกตายแล้ว รู้สึกว่าท่าทางในขณะนี้ของหลี่โม่ทำให้คนโกรธมากเกินไปแล้ว

“อย่าพูดจาเหลวไหล! เฉียนฝูจะเชื่อฟังแกได้อย่างไร แกคิดว่าแกเป็นใคร!”

กู้เจี้ยนเจียงพูดอย่างอดไม่ได้

หลี่โม่ไม่สนใจกู้เจี้ยนเจียง เพียงแค่มองไปที่คุณปู่กู้อย่างไม่แยแส

คุณปู่กู้ถอนหายใจอย่างหนัก พูดด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจว่า “โทรถามดู ดูว่าผู้ซื้อเหล่านั้น ใช่เฉียนฝูยุยงส่งเสริมให้มาจริงหรือเปล่า”

“พ่อ! ยังต้องถามอีกเหรอ! ไอ้หมอนี่เพียงแค่พูดเพ้อเจ้อเพียงอย่างเดียวเท่านั้นเอง! ไม่จำเป็นต้องเชื่อด้วยซ้ำ!”

“ให้ถามแกก็ถาม พูดจาไร้สาระมากมายทำไม!”

คุณปู่กู้สีหน้าท่าทางก็ยิ่งไม่พอใจขึ้นมา

กู้เจี้ยนกั๋วไม่กล้าโต้แย้ง ทำได้หยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างช่วยไม่ได้ และเริ่มค้นหาหมายเลขโทรศัพท์ของอดีตผู้ซื้อเพื่อติดต่อ

กู้เจี้ยนหมินฉวยโอกาสดึงหลี่โม่ไว้ และพูดกระซิบว่า “นายบอกความจริงกับฉันมา นายมีความสัมพันธ์อะไรกับเฉียนฝูกันแน่?”

“บอกกับพ่อแล้วไม่ใช่เหรอ ผมเคยช่วยชีวิตหลานชายของเขา ตอนนั้นในตระกูลทำให้หยุนหลันลำบากใจ ผมก็ขอความช่วยเหลือจากเฉียนฝู”

ดวงตาของกู้เจี้ยนหมินกลอกตาไปมาสองครั้ง มองไปที่หลี่โม่อย่างลึกซึ้ง และพยักหน้าเล็กน้อย

อยู่ในใจของกู้เจี้ยนหมิน และไม่ได้เชื่อคำอธิบายของหลี่โม่ทั้งหมด แต่ว่ากู้เจี้ยนหมินเชื่อว่าเฉียนฝูคงจะเชื่อฟังหลี่โม่อย่างแน่นอน

ฉากในวันเกิดครบรอบของคุณท่านตระกูลหวางก่อนหน้านี้ ปรากฏขึ้นในสมองของกู้เจี้ยนหมิน เมื่อนึกถึงฉากนั้นที่เฉียนฝูขับรถมารับหลี่โม่ กู้เจี้ยนหมินก็ยิ่งเชื่อว่าความสัมพันธ์ระหว่างหลี่โม่และเฉียนฝูไม่ธรรมดา

ในเวลานี้กู้เจี้ยนหมินไม่คิดสืบหาความจริงต่อไป แต่กลับแทบรอไม่ไหวที่จะได้เห็นฉากที่กู้เจี้ยนกั๋วและกู้เจี้ยนเจียงเสียหน้า

หลายปีมานี้ กู้เจี้ยนหมินถูกกู้เจี้ยนกั๋วและกู้เจี้ยนเจียงกดขี่มาหลากหลายอย่าง ได้รับความทุกข์ทรมานมามากมาย ในขณะนี้สามารถเห็นพวกเขาถูกบีบให้ยอมรับความพ่ายแพ้ ก็ย่อมเป็นเรื่องที่ทำให้คนมีความสุขเป็นธรรมดา

อีกฝ่ายก็รับสายที่กู้เจี้ยนกั๋วโทรออกไปแล้ว ไม่รอให้อีกฝ่ายพูด กู้เจี้ยนกั๋วพูดอย่างกระตือรือร้นขึ้นมา “พี่จางครับ ผมเจี้ยนกั๋ว กู้เจี้ยนกั๋ว”

“อ๋อ เจี้ยนกั๋ว ฉันยังมีประชุมอีก ไม่สามารถพูดคุยกับคุณได้มากนัก สินค้าของตระกูลกู้ของพวกคุณทางของฉันนำเข้ามาไม่ได้จริงๆ พวกเราไว้ค่อยคุยกันทีหลังนะ”

“พี่จางพี่อย่าเพิ่งวางสาย ผมไม่ได้มาคุยเรื่องการสั่งซื้อสินค้ากับพี่”

กู้เจี้ยนกั๋วพูดอย่างกลัดกลุ้มใจ

“งั้นคุณจะพูดอะไร?”

“ผมได้ยินคนบอกว่า ตอนนั้นพวกพี่มาสั่งสินค้าที่ตระกูลกู้ของพวกเรา ทั้งหมดได้รับยุยงส่งเสริมจากเฉียนฝูเหรอครับ?”

“แฮะ คุณก็ได้ยินแล้วเหรอ เป็นเรื่องจริง หลายวันก่อนเฉียนฝูก็บอกว่าไม่จำเป็นต้องสั่งสินค้าเข้าอีกต่อไปแล้ว ดังนั้นพวกเราจึงหยุดทันที สั่งสินค้าอื่นมาอย่างมากก็ขาดทุนเล็กน้อยก็ขายออกไปได้ สั่งสินค้าของพวกคุณ ต้องขาดทุนย่อยยับถึงจะสามารถขายออกไปได้ เอาชีวิตของพวกเราชัดๆ!”

ใบหน้าชราของกู้เจี้ยนกั๋วก็แดง รู้สึกว่าการโทรนี้ ก็เหมือนกับการเสียงตบดังก้อง ตบลงไปที่บนใบหน้าของตัวเองอย่างรุนแรง

“ไม่ได้โอเวอร์ขนาดนั้นมั้ง คุณภาพของสินค้าของพวกเรายังมีการรับประกัน”

กู้เจี้ยนกั๋วโต้แย้ง

“ฮ่าๆ คุณไปสอบถามในตลาดด้วยตัวเองเถอะ ฉันไม่พูดมากแล้ว ยังมีธุระ วางสายก่อนแล้ว”