เมื่อคุณปู่กู้เห็นว่าไม่ได้รับประโยชน์ใดจากในมือของหลี่โม่ ดังนั้นจึงเปลี่ยนกลยุทธ์ ต้องหากู้หยุนหลันเพื่อขอผลประโยชน์
ไม่ว่ายังไงกู้หยุนหลันก็เป็นหลานสาวแท้ของคุณปู่กู้ คุณปู่กู้รู้สึกว่าตราบใดที่ทุ่มเทใบหน้าชราออกไป ต่อให้กู้หยุนหลันจะไม่อยากทำก็ต้องทำประโยชน์บางอย่างให้กับในตระกูล
หลี่โม่ขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกว่าคุณปู่กู้ทำมากเกินไปแล้ว พูดถึงขนาดนี้แล้ว ยังอาศัยว่าตนอายุมากทำตัวเป็นผู้อาวุโสไปขอประโยชน์
“คุณปู่ สิ่งที่ผมพูดไปค่อนข้างชัดเจนแล้ว ถ้าหากปู่ยังดึงดันทำตามใจตนเองโดยไม่รับฟังต่อไป งั้นปู่ก็โทรหาหยุนหลันเถอะ”
“เหิมเกริม! แกคิดว่าแกเป็นใคร! แกก็แค่ลูกเขยแต่งเข้าในตระกูลกู้ของเราเท่านั้นเอง!”
กู้เจี้ยนกั๋วเบิกตากว้างแล้วตะคอก
“เหอะๆ”
หลี่โม่หัวเราะ หันหลังแล้วเดินออกไปข้างนอก
“ท่าทีอะไรของแก! หยุดเดี๋ยวนี้!”
กู้เจี้ยนกั๋วก้าวไปข้างหน้าแล้วคว้าแขนของหลี่โม่ไว้ ตัดสินใจว่าวันนี้ต้องสั่งสอนหลี่โม่อย่างเด็ดขาด
กู้เจี้ยนหมินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก้าวไปห้ามอยู่ตรงกลางของทั้งสองคน “พี่ใหญ่ มีอะไรค่อยๆพูดค่อยๆคุยกัน อย่าได้ทะเลาะกับหลี่โม่!”
“เหอะ! แกว่าเขามีท่าทางพูดจาดีๆมั้ย? แกดูเขามีท่าทางของคนรุ่นหลังอยู่บางหรือเปล่า!”
คุณปู่กู้ถือโทรศัพท์ไว้แล้วพูด “หุบปากให้หมด ฉันจะโทรหาหยุนหลัน!”
กู้เจี้ยนกั๋วรีบหุบปากไม่พูดอย่างรวดเร็ว แต่จับมือของหลี่โม่ไว้ไม่ปล่อย
หลี่โม่มองไปที่กู้เจี้ยนกั๋วอย่างเย็นชา กู้เจี้ยนกั๋วรู้สึกเย็นที่หลังคอเล็กน้อย สภาพจิตใจทั้งหมดก็สั่นสะเทือนสยบด้วยถูกสายตาของหลี่โม่ และมือที่จับหลี่โม่ไว้ก็อดไม่ได้ที่จะปล่อยออกไป
“แกทำตัวดีๆรออยู่ตรงนี้ ไม่มีคำสั่งของพวกเรา แกห้ามออกไปแม้แต่ก้าวเดียว”
กู้เจี้ยนกั๋วกัดฟันพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ
คุณปู่กู้โทรติดแล้ว หลังจากที่โทรติดก็มีเสียงครึกโครมดังมา
“สวัสดีค่ะ คุณปู่”
“หยุนหลัน แกรีบกลับมาเดี๋ยวนี้ ฉันมีเรื่องจะคุยกับแก”
กู้หยุนหลันตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ในขณะนี้เป็นเวลานี้ที่ต้อนรับแขกจากทุกทิศทุกทาง จะออกไปได้อย่างไร
“คุณปู่ค่ะ พ่อของหนูและหลี่โม่ก็กลับไปแล้วไม่ใช่เหรอ? เกิดเรื่องอะไรขึ้นค่ะ?”
“อย่าพูดถึงหลี่โม่เด็กเวรคนนั้นกับฉัน! ไอ้หมอนั่นทำให้ฉันโมโหแทบตายแล้ว! แกเป็นประธานของหยุนจงหลันกรุ๊ป ต้องทำผลประโยชน์ให้ในตระกูลบ้างใช่หรือเปล่า ผลิตภัณฑ์ที่ผลิตด้วยกิจการของตระกูลแทบจะขายไม่ออกแล้ว แกต้องให้หยุนจงหลันกรุ๊ปซื้อไว้ทั้งหมด!”
กู้หยุนหลันฟังจนในใจรู้สึกเหน็บหนาวอย่างฉับพลัน การกระทำนี้ของคุณปู่ตัวเอง ไม่สอดคล้องกับจริยธรรมทางธุรกิจขั้นพื้นฐานด้วยซ้ำ
“คุณปู่ ตอนนี้ยังต้องต้อนรับแขกจากทุกทิศทุกทาง ไม่มีเวลากลับไปจริงๆ ไม่งั้นรอจัดการธุระเสร็จแล้วหนูค่อยกลับไปคุยกับปู่อย่างละเอียด”
“คุยอย่างละเอียดอะไร? ไม่ต้องคุยอย่างละเอียด แกแค่ตอบว่าจะรับปากหรือไม่รับปาก!”
คุณปู่กู้ค่อยๆพูด
กู้หยุนหลันกุมหน้าผาก พูดอย่างลังเลว่า “สิ่งที่หลี่โม่พูด ก็แทนความหมายของหนู เขาพูดว่าทำอย่างไงก็ทำอย่างนั้น”
“แก! นังเด็กอย่างแกจะทำให้ฉันโมโหตายใช่มั้ย! หลี่โม่แค่เศษสวะคนหนึ่ง มีสิทธิ์อะไรมาแทนแก!”
คุณปู่กู้เกือบจะโกรธจนเดือดเป็นฟืนเป็นไฟแล้ว ตอนแรกคิดว่าการโทรหากู้หยุนหลันก็สามารถแก้ปัญหาได้ แต่คาดไม่ถึงว่ากู้หยุนหลันกลับผลักความรับผิดชอบให้หลี่โม่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมังกร
อ่านมาถึงตอน 263 เน่าสนิท ไอ้คนเขียนก็ช่างมีความอดทน มีแต่เรื่องดูถูกโง่ๆ หลายร้อยรอบ วนอยู่อย่างนั้น กุก็ทนอ่านอยู่ได้...
อ่านสนุกมากเลยครับ...