จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 557

กู้เจี้ยนเจียงอิจฉาตาร้อนเป็นอย่างมากจริงๆ ถ้าหากสามารถได้คฤหาสน์ในราคาต้นทุนมาหลังหนึ่ง เก็บไว้สองปีค่อยขายออกไป ก็แค่ขึ้นตามราคาบ้านตามในปัจจุบัน ตราบใดที่ขายออกไปได้ก็สามารถที่จะหาเงินบำนาญครึ่งชีวิตหลังได้แล้ว!

หลี่โม่ยิ้มแล้วส่ายหน้า “อาสาม ผมไม่ได้มีเกียรติมากขนาดนั้นจริงๆ ผมได้มาในราคาทุน นั่นเป็นค่าไหว้ครูที่คุณชายใหญ่แห่งตระกูลคางให้ผม ถ้าอาอยากจะซื้อ อย่างมากสามารถลดให้อาได้ยี่สิบเปอร์เซ็นต์”

ส่วนลดยี่สิบเปอร์เซ็นต์สำหรับการซื้อบ้าน เป็นส่วนลดที่หาไม่ได้อีกแล้ว โดยทั่วไปต่อให้จะเห็นแก่ความสัมพันธ์ สามารถลดราคาได้สิบเปอร์เซ็นต์ก็ถือได้ว่าสุดยอดแล้ว

สำหรับพื้นที่ของบ้านที่ตารางวาหนึ่งนับหมื่น เงินที่ลดมาลงจากส่วนลดสิบเปอร์เซ็นต์ก็ไม่น้อยแล้ว นับประสาอะไรกับเงินที่ประหยัดจากส่วนลดยี่สิบเปอร์เซ็นต์

สีหน้าของกู้เจี้ยนเจียงทรุดลงในทันที ลดยี่สิบเปอร์เซ็นต์นั้นไม่สอดคล้องกับความคาดหวังในใจของเขา

“นี่ นี่น้อยไปหน่อยนะ ไม่ว่ายังไงก็ต้องลดห้าสิบเปอร์เซ็นต์ถึงจะได้ ไม่อย่างนั้นก็แสดงเกียรติของคุณชายใหญ่แห่งตระกูลคางออกมาไม่ได้ ก็ยิ่งแสดงเกียรติของนายอาจารย์ของคุณชายใหญ่แห่งตระกูลคางออกมาไม่ได้!”

กู้เจี้ยนเจียงพูดเหลวไหล ก็แต่อยากให้หลี่โม่พยายาม หาผลประโยชน์ให้กับตัวเองมากๆ

ตัวเองได้รับผลประโยชน์ ยังไงก็ดีมากกว่าติดตามกู้เจี้ยนกั๋วแล้วยุ่งทั้งวันจนไม่มีเวลา

“ผมรับประกันสิ่งนี้ไม่ได้ ต้องมีเวลาไปคุยกับคุณชายใหญ่แห่งตระกูลคาง แต่ลดราคาคฤหาสน์ห้าสิบเปอร์เซ็นต์ผมว่าเป็นไปไม่ได้ ในชุมชนที่ ตระกูลคาง พัฒนาใหม่ในเมืองฮ่าน เป็นไปได้ที่จะเอาให้อาสามหลังหนึ่ง”

ไม่ใช่ว่าจะไม่สามารถให้ผลประโยชน์กับกู้เจี้ยนเจียงได้ เพียงแต่หลี่โม่รู้สึกว่าไม่ควรให้ผลประโยชน์กับเขามากเกิน ช่วยเหลือมากเกินไปถ้าหยุดช่วยเหลือก็จะกลายเป็นทำให้เกลียดกัน

ให้ผลประโยชน์กับกู้เจี้ยนเจียงมากเกินไป ยากที่จะหลีกเลี่ยงทำให้เขารู้สึกว่าผลประโยชน์ทั้งหมดเป็นสิ่งที่เขาสมควรได้รับ ต้องรักษาระยะเขาไว้ เตือนเขาอย่างต่อเนื่อง ถึงจะสามารถทำให้เขารู้ตำแหน่งของตัวเอง

กู้เจี้ยนเจียงถอนหายใจอย่างเศร้าๆ แต่คิดดูแล้วมีก็ดีกว่าไม่มี ได้บ้านลดราคาห้าสิบเปอร์เซ็นต์มาหลังหนึ่ง ทำเงินได้หลายสิบล้านก็ยังง่ายอยู่

“งั้นก็ได้ นายก็ช่วยพยายามมากหน่อย ถ้ามีคฤหาสน์ ก็จะดีมาก เรื่องสำเร็จแล้ว ฉันจะให้อั่งเปากับนาย”

“เหอะๆ ต้องใช้อั่งเปาที่ไหนกัน อาสามนี่อากำลังดูถูกผมนะ”

หลี่โม่พูดอย่างราบเรียบ

กู้เจี้ยนเจียงหัวเราะอย่างละอายสองครั้ง ไตร่ตรองความหมายในคำพูดของหลี่โม่ รู้สึกว่าหลี่โม่เหมือนกับกำลังตักเตือนอะไรกับตัวเอง

“อะแฮ่ม”

คุณปู่กู้กระแอมสองครั้ง “หลี่โม่ นายจะกลายเป็นอาจารย์ของคุณชายใหญ่แห่งตระกูลคางได้อย่างไร นายสอนอะไรเขา?”

“คุณชายใหญ่แห่งตระกูลคางชอบขับรถ ระดับการขับรถของผมก็ยังถือได้ว่าดี ดังนั้นเขาก็ไหว้ผมเป็นอาจารย์ และเรียนรู้ทักษะการขับรถจากผม”

คุณปู่กู้ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง คำด่าหยาบคายนับไม่ถ้วนในใจก็ออกมา

เกิดอะไรขึ้นกับเรื่องบ้านี่?

ทักษะการขับรถของหลี่โม่จะดีแค่ไหนกันเชียว คุณชายใหญ่แห่งตระกูลคางต้องการขับรถเล่นจริงๆ ยอดฝีมือรถแข่งประเภทไหนที่เชิญมาเป็นอาจารย์ไม่ได้บ้าง จะไหว้หลี่โม่เป็นอาจารย์ได้อย่างไร!

ไม่ใช่คุณปู่กู้ไม่เข้าใจ แต่เรื่องราวทำให้คนล้มล้างอารมณ์ความคิดจริงๆ

ในเวลาเดียวกันกู้เจี้ยนเจียงก็คิดไม่ออก มองยังไงก็รู้สึกว่าทักษะการขับรถของหลี่โม่ไม่ได้ดีอย่างนั้น

“เหอะๆ มีความสามารถ หลี่โม่นายมีความสามารถจริงๆ ก่อนหน้านี้ทุกคนมองข้ามไป ไม่สังเกตเห็นว่าความสามารถของนายจะโดดเด่นขนาดนี้ นายก็ไม่บอกกับพวกเราก่อน”

กู้เจี้ยนเจียงกัดฟันประจบประแจง เรื่องซื้อบ้านราคาถูก ยังต้องพึ่งพาให้หลี่โม่ช่วยเหลือ