จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 632

เมื่อเห็นว่าเสือผีละลายเป็นเลือด หลี่โม่ก็ทำมือเคารพไปรอบด้าน จากนั้นก็พูดว่า “ฟางฉี พวกนายหลับให้สบายเถอะ”

เมื่อพูดจบหลี่โม่ก็ออกจากคฤหาสน์ตระกูลฟาง แล้วขับรถไปทางเมืองฮ่าน

เมื่อหลี่โม่กลับถึงเมืองฮ่าน ก็เป็นเวลาเที่ยงแล้ว กู้หยุนหลันและคนอื่นๆที่กลับไปพักบ้านเก่าคืนหนึ่งก็กลับมาถึงคฤหาสน์แล้ว

ในตอนที่หลี่โม่กลับเข้าบ้าน แม่บ้านก็ทำกับข้าวเสร็จเรียบร้อยแล้ว กู้หยุนหลันและคนอื่นๆก็นั่งอยู่บนโต๊ะกำลังเตรียมจะทานข้าว

เมื่อเห็นว่าหลี่โม่กลับมา หวังฟางชักสีหน้าพูดว่า “หลี่โม่ นายหายไปทำอะไรมาทั้งคืน? แล้วให้พวกเราลำบากกลับไปพักตั้งคืนหนึ่ง แต่ตัวนายกลับไม่เห็นแม้แต่เงา เก่งขึ้นหน่อยแล้วได้ใจงั้นหรอ ออกไปเหลวไหลข้างนอกละสิ!”

“แม่ พูดอะไรกันนะ หลี่โม่จะไปเหลวไหลข้างนอกได้ยังไงกัน” กู้หยุนหลันช่วยหลี่โม่พูด

เฉินเสี่ยวถงมองหลี่โม่ด้วยสายตาไม่พอใจ ในใจคิดว่าถ้าหากว่าหลี่โม่ออกไปเหลวไหลข้างนอกจริงๆ นั่นก็แสดงว่าเฉินเสี่ยวถงคนนี้ไม่มีเสน่ห์เลยสักนิดนะสิ ถ้าอย่างนั้นชีวิตนี้ก็พ่ายแพ้เกินไปแล้ว

“เมื่อคืนมีธุระจริงๆครับ แต่ว่าตอนนี้จัดการธุระเสร็จหมดแล้ว ต่อไปน่าจะไม่มีปัญหาอะไรอีกแล้วครับ”

หลี่โม่ตอบกลับอย่างคลุมเครือ ถือเป็นการให้คำอธิบายกับครอบครัว

กู้หยุนหลันตบเก้าอี้ข้างกายแล้วพูดว่า “รีบไปล้างมือแล้วมานั่งกินข้าว ยุ่งทั้งคืนคงจะเหนื่อยแล้วละสิ”

“ฉันไปล้างมือก่อน”

หลังจากที่หลี่โม่ล้างมือเสร็จก็มานั่งที่ห้องอาหาร หวังฟางถามอย่างไม่จบไม่สิ้นว่า “ไหนพูดมาสิว่าเมื่อคืนนายไปทำอะไรมา”

“ไปช่วยไว้ทุกข์ที่บ้านเพื่อนมาครับ ก็กลัวว่าจะทำให้โชคร้ายกัน เลยไม่ได้พูดออกมาตรงๆ”

หลี่โม่หาข้ออ้างมาแก้ตัว

“แค่กๆ”

กู้เจี้ยนหมินไอสองที จากนั้นก็พูดว่า “หยุนหลัน ลูกชายของเพื่อนพ่อคนหนึ่งกลับมาจากเรียนปริญญาเอกที่เมืองนอก อยากจะหางานหนึ่งที่เหมาะสม ฉันเนี่ย โม้กับเพื่อนคนนั้นไว้เยอะ บอกว่าเธอเป็นประธานของหยุนจงหลันกรุ๊ป เพื่อนของฉันคนนั้นก็จะให้ฉันแนะนำลูกชายของเขาไปสัมภาษณ์งานที่เธอให้ได้”

หลายวันมานี้กู้เจี้ยนหมินไปเที่ยวหาเพื่อนญาติพี่น้อง ขี้โม้ต่อหน้าพวกเพื่อนเก่าไว้ไม่น้อย ยังไงซะหยุนจงหลันกรุ๊ปก็เป็นธุรกิจใหญ่ กู้เจี้ยนหมินจึงคิดว่าขี้โม้สักหน่อยก็ไม่เป็นไร

แต่ว่าเพื่อนเก่าที่เจอเมื่อวานกลับเกาะแกะกู้เจี้ยนหมินไว้อย่างหน้าด้าน จะให้กู้เจี้ยนหมินช่วยลูกชายหางานให้ทำให้ได้

กู้เจี้ยนหมินเสียหน้าปฏิเสธไม่ได้ แล้วเมื่อวานยังเป็นการขี้โม้หลังจากดื่มเหล้าด้วย จึงได้ขี้โม้เกินจริงไปหน่อย ดังนั้นกู้เจี้ยนหมินจึงปฏิเสธไม่ได้

หลังจากลังเลมาทั้งคืน ตอนนี้กู้เจี้ยนหมินเก็บไว้ไม่อยู่แล้ว ในที่สุดก็พูดเรื่องนี้ออกมา

หลังจากพูดจบกู้เจี้ยนหมินก็พยายามส่งสายตาให้กับหลี่โม่ ส่งสัญญาณว่าให้หลี่โม่รีบช่วยพูด

หลี่โม่หัวเราะพูดว่า “นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ให้เขามาสัมภาษณ์ก็พอแล้ว ถ้าหากว่าเป็นคนมีพรสวรรค์จริงๆก็จะมีตำแหน่งให้เขาอยู่แล้ว ถ้าหากว่าไม่ใช่คนเก่ง งั้นผมก็จะเป็นคนไล่เขาไปเอง จะไม่มีทางปล่อยให้พ่อตาลำบากใจแน่ครับ”

กู้เจี้ยนหมินดีใจ พยักหน้าพูดว่า “ดี งั้นเรื่องนี้ก็รบกวนนายด้วยนะ อย่าได้หาเรื่องอะไรละ ใช่สิ เหล่าจูบอกว่าเย็นวันนี้ลูกชายของเขาจองที่ไว้ที่กวนเหลินกัง พวกนายไปเจอกับเขาที่กวงเหลินกังก็พอแล้ว ส่วนรายละเอียดพวกเลขห้องเดี๋ยวฉันค่อยส่งให้พวกนาย”

หลังจากที่สั่งไปหมดแล้ว กู้เจี้ยนหมินเหมือนกับว่ายกภูเขาออกจากอก สบายใจขึ้นเยอะ จากนั้นจึงเรียกทุกคนเริ่มทานข้าว

หลังจากที่ทุกคนทานข้าวเที่ยงเสร็จ ก็นั่งคุยด้วยกัน

คุยกันไม่นาน กู้เจี้ยนหมินเห็นว่าใกล้ถึงเวลาที่ลูกชายของเหล่าจูนัดไว้แล้ว จึงได้เร่งหลี่โม่และกู้หยุนหลันออกไป