จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 645

ในที่สุดแก่เฒ่าหวางก็รู้สึกกลัวขึ้นมา จ้องมองหลี่โม่ด้วยความประหลาดใจแล้วพูดว่า：“นายอย่าเดินไปข้างหน้าอีกเลย ฉันจำได้แล้ว ฉันล้มลงด้วยตนเองในระหว่างที่เดินข้ามถนน ลูกชายรีบๆ ! รีบมาช่วยพาแม่กลับบ้านไปพักผ่อน "

การตบหน้าทีหนึ่งของหลี่โม่นั้น ยังคงทำให้แก่เฒ่าหวางเจ็บหน้าปวดฟันอยู่เลย ถ้าหากโกงเงินมาไม่ได้ ใครจะยอมให้คนอื่นตบหน้าละ

แก่เฒ่าหวางรู้สึกว่าไม่มีความหวังที่จะโกงเงินได้ เธอจึงตัดสินใจถอยออกอย่างเด็ดขาด

ชายหนุ่มสองคนจับแก่เฒ่าหวางแล้วจะจากไป หลี่โม่กระชากคอเสื้อปกหลังของแก่เฒ่าหวาง และคว้าแก่เฒ่าหวางไว้

แก่เฒ่าหวางหันกลับมามองด้วยความตื่นตระหนกใจ แล้วพูดด้วยสีหน้าที่โศกเศร้าว่า：“เจ้าหนุ่ม สิ่งไหนที่ให้อภัยผู้อื่นได้ก็ควรจะให้อภัยผู้อื่นนะ ถ้าวันหลังมีใครมาโกงเงินนายอีกแล้วก็ นายสามารถบอกชื่อเราแก่เฒ่าหวางได้เลย รับรองว่าพวกเขา ไม่กล้าที่จะโกงเงินนายอีก ”

แก่เฒ่าหวางที่ในฐานะผู้ที่ก่อตั้งอุตสาหกรรมโกงเงินของเมืองฮ่าน คำนี้พูดออกมาได้อย่างเต็มด้วยความมั่นใจ ณ ตอนนี้ ผู้คนที่ทำงานในอาชีพที่อุตสาหกรรมโกงเงินในเมืองฮ่าน ส่วนมากทุกคนต่างก็เป็นลูกศิษย์และหลานๆ ของเขาหมด

“ผมรู้สึกว่าความคิดของพวกคุณมีปัญหา ดังนั้นผมจึงจะส่งพวกคุณไปที่สถานีตำรวจเพื่อไตร่ตรองเรื่องนี้”

หลี่โม่พูดอย่างจริงจัง

แก่เฒ่าหวางและลูกชายสองคนของเขา ถูกหัวหน้าจางและคนอื่นๆ นำตัวไป เมื่อตอนที่จากไป ทั้งคู่จ้องมองหลี่โม่เต็มไปด้วยความแค้น

แม้ว่าจะไม่ได้พูดคำแข็งแกร่งออกมา แต่แม่ลูกสามคนก็แอบสาบานในใจว่า ชาตินี้ พวกเขาจะต้องแก้แค้นกลับมาแน่นอน

เบนซ์ออกเดินทางอีกครั้ง กู้หยุนหลันถอนหายใจยาวๆ รู้สึกถึงความซับซ้อนของมนุษย์

“ทำไมถึงมีคนแบบนี้ด้วย ไร้ตรรกะ ไร้เหตุผล และยังไร้ขีดจำกัด คนแบบนี้อยู่รอดมาได้อย่างไร”

กู้หยุนหลันที่หดหู่ใจเริ่มคิดเชิงปรัชญา

“นี่เป็นการแสดงความปรารถนาของสัตว์ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับผลประโยชน์ของตนเอง และอยู่เพื่อความสนองตัณหาของตนเองเท่านั้น พวกเขาเป็นคนหยาบคายที่เห็นแก่ตัว ตรงกันข้าม คนเห็นแก่ตัวที่สง่างามน่ากลัวกว่า”

กู้หยุนหลันมองหลี่โม่ด้วยดวงตาที่สว่างสดใส：“นายค่อนข้างมีความคิดเชิงปรัชญานะ ฉันเพิ่งพบว่านายไม่ได้เรียบง่ายเลย เมื่อก่อนแกล้งทำเป็นโง่ คือมีวัตถุประสงค์อะไรใช่ไหม”

“ใครโง่ ผมเป็นทั้งพลเรือนและการทหารมาโดยตลอด ฉลาดและมีสติปัญญานะครับ ผมก็แค่เกิดช้าไปไม่กี่ปีนั่นเอง มิฉะนั้น ทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปและฟิสิกส์ควอนตัมทั้งหมดจะถูกสร้างขึ้นโดยผมแน่นอน”

หลี่โม่พูดพร้อมกับยกคอขึ้นสูง

กู้หยุนหลันเหลือบมองหลี่โม่ แอบหัวเราะขึ้นมา：“นายเกิดก่อนไม่กี่ปี อย่างมากก็เป็นได้แค่ พระอิคคิวที่หัวเราะคิกคัก“

“ทำไม นายอยากให้ผมเป็นพระเหรอ”

“นายอยากเป็นอะไรก็เป็นสิ เกี่ยวอะไรกับฉัน”

กู้หยุนหลันหน้าแดงและพูดว่า นี่มันปากไม่ตรงกับใจชัดๆ

เมื่อรถขับไปถึงที่กวนเหลินถังและหยุดลง หลี่โม่กับกู้หยุนหลันลงมาจากรถ พนักงานเสิร์ฟวิ่งเหยาะๆ เข้ามา และนำทางให้ทั้งสองคนด้วยความเคารพ

ผู้จัดการของกวนเหลินถังได้รับแจ้ง ก็รีบออกมาต้อนรับหลี่โม่

“คุณหลี่ กู้หยุนหลัน ผมได้เตรียมห้องส่วนตัวไว้ให้แล้ว ทั้งสองท่านสามารถรับประทานอาหารและพักผ่อนก่อนได้ครับ การบรรยายจะเริ่มตอนแปดโมงเย็น”

“รู้ละ พวกเราพักผ่อนก่อน มีเมนูพิเศษอะไรก็เสิร์ฟขึ้นมาให้บ้าง”

หลี่โม่ขี้เกียจสั่งแล้ว มาตรฐานอาหารของกวนเหลินถังค่อนข้างดี และให้พวกเขานำเมนูเด็ดเสิร์ฟมาให้ทาน คงไม่น่าจะแย่

ผู้จัดการยิ้มและพูดว่า：“ได้ครับ ผมรีบไปให้พนักงานเตรียมไว้ให้ ทั้งสองท่านรอสักครู่นะครับ”

ไม่นานอาหารก็เสิร์ฟขึ้นมา หลี่โม่และกู้หยุนหลันทานอาหารและพูดคุยอย่างมีความสุขไปพร้อมกัน พิงโซฟา และพูดคุยกันขึ้นมาทันที

เมื่อเวลาเจ็ดโมงห้าสิบนาที ผู้จัดการเข้ามาเชิญหลี่โม่ไปบรรยาย

“คุณหลี่ การบรรยายจะเริ่มขึ้นเมื่อเร็วๆ นี้ ผมพาคุณทั้งสองท่านเข้าไปก่อน จากนั้นคนที่มาฟังบรรยายค่อยตามเข้ามาทีหลัง”