จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 73

 บทที่ 73 ความโกรธลุกลามไปที่หัวใจ

เฉียนเสี่ยวเหวินที่ได้ยินแบบนี้ รีบเช็ดปากสีหน้าพัวพันและพยักหน้า:“ ฉันจะบอกนาย แต่นายห้ามบอกคุณหยุนหลันว่าฉันเป็นคนบอกนะ กู้หยุนหลันถูกหุ้นส่วนใหม่ที่ชื่อหวางเมิ่งเหยาตบ และหวางเมิ่งเหยาเป็นแฟนของกู้ซิงเว๋ย

“ทำไมถึงตบกู้หยุนหลัน?”

กู้เมิ่งเหยาเป็นแฟนของผู้อำนวยการกู้ เธออยากที่จะช่วยผู้จัดการกู้เอาคืนมากกว่าเพราะตอนนี้กู้หยุนหลันเป็นรองผู้อำนวยการ และตำแหน่งนี้เป็นเมื่อก่อนเป็นของกู้ซิงเว๋ย

“ถูกตบที่ไหน?”

ที่สำนักงาน เธอถูกตบต่อหน้าพนักงานทั้งหมด แถมยังถูกตบไปสองครั้ง ฉันโกรธแทนคุณหยุนหลันนะ หวางเมิ่งเหยาเป็นคนที่อันธพาลมาก ยังมีประธานค่อยหนุนหลังด้วย

เขาไม่ได้เห็นกู้หยุนหลันอยู่ในสายตาเลย หวางเมิ่งเหยาที่พึ่งมาที่บริษัทเมื่อวานนี่เองแต่เธอไปมีเรื่องกับคนไปทั่ว เธอเหมือนปีศาจที่น่ากลัว เฉียนเสี่ยวเหวินพูดด้วยน้ำเสียงที่แค้น

เมื่อเฉียนเสี่ยวเหวินพูดจบ เธอแสดงสีหน้าที่ตกใจ เหมือนเธอก็ได้นึกอะไรขึ้นได้:“ หลี่โม่นายไม่ใช่จะไปสั่งสอนหวางเมิ่งเหยาให้กู้หยุนหลันใช่ไหม?”

คนที่ไม่เอาไหนอย่างหลี่โม่จะกล้าทำแบบนี้หรือ?

เพราะในครอบครัวของตระกูลกู้ เขาไม่มีฐานะอะไรเลย และจะไปสั่งสอนหวางเมิ่งเหยาอีก สิ่งที่ฉันกลัวคือกู้หยุนหลันจะอยู่ในบริษัทนี้ยากขึ้นน่ะสิ

เฉียนเสี่ยวเหวินได้เตือนหลี่โม่ว่า:“ หลี่โม่ ฉันว่าเรื่องนี้นายอย่าไปยุ่งดีกว่า เพราะหวางเมิ่งเหยาหุ้นส่วนใหม่ และท่านประธานยังต้องเอาใจนางเลย ถ้านายทำอะไรนางจริงๆ การกระทำของนายจะทำร้ายกู้หยุนหลันนะ

หลี่โม่ได้ยิ้มมุมปาก และเล่นโทรศัพท์ไป:“ โอเคๆ เข้าใจแลัว ฉันจ่ายเงินแล้วนะ ฉันไปก่อนนะ” หลี่โม่ลุกขึ้นและเดินออกไปอย่างเงียบๆ

เฉียนเสี่ยวเหวินเห็นหลี่โม่เดินจากไป ใจของเธอรู้สึกกังวล และเธอมองไม่ออกว่าหลี่โม่เป็นคนแบบไหนกันแน่ โดยเฉพาะสายตาของเขา ดูน่ากลัวมาก ที่สำคัญเฉียนเสี่ยวเหวินรู้สึกว่าเรื่องนี้จะไม่มีทางผ่านไปง่ายๆ แน่นอน

ขณะนี้ กู้หยุนหลันอยู่ในห้องทำงานของตัวเอง ทำร่างโครงการแผนการความร่วมมือกับบริษัทรุงคางอยู่

สาเหตุที่ว่างานที่เยอะ เวลาที่น้อย ทำให้บริษัทวินเซิงได้เสียลูกค้าไปมาก ถึงแม้ว่าจะมีการร่วมมือกับบริษัทรุงคางแล้วทำให้ดึงลูกค้ากลับมาได้ไม่น้อยก็ตาม แต่ผู้ลงทุนของบริษัทก็หายไปเกือบครึ่ง ต้องเร่งหาคู่ค้าใหม่เพิ่มเติมให้เร็วที่สุด

ปั้ง!

ประตูของสำนักงานได้ถูกผลักออกอย่างแรง

หวางเมิ่งเหยาได้เข้ามาพร้อมความโกรธ และเอาเอกสารฟาดไปที่โต๊ะอย่างแรง และด่าด้วยความโมโหว่า:“ ผู้อำนวยการกู้ ทำไมเอกสารของโครงการความร่วมมือกับบริษัทรุงคางยังไม่เสร็จ? นี่ก็ผ่านไปแล้วหนึ่งวัน เธอจะใช้เวลาเตรียมการนานแค่ไหนกัน? หรือว่าเงินที่พวกเราลงทุนในบริษัท เพื่อเลี่ยงคนที่ไร้ฝีมือแบบเธอ?”

กู้หยุนหลันลุกขึ้นทันทีและตอบด้วยรอยยิ้มว่า:“ ประธานหวาง การร่วมมือกับบริษัทรุงคาง ฉันกำลังจะไปเจรจา แบบแผนก็กำลังเขียน เย็นนี้ฉันจะไปเจรจารายละเอียดอีกครั้ง

สีหน้าที่เย็นชาของหวางเมิ่งเหยาเธอชี้ไปที่หน้าของกู้หยุนหลัน: “ตอนเย็นหรือ? แล้วตอนเช้าเธอทำอะไรอยู่? หรือแผนกเธอมีความสามารถแค่นี้? ผู้อำนวยการกู้ ไม่ใช่สิร้องผู้อำนวยการกู้ เธออย่าคิดนะว่าพึ่งได้เลื่อนตำแหน่งแล้วจะอู้งานได้ เธอเป็นส่วนหนึ่งของบริษัทวินเซิง เธอต้องทำเพื่อบริษัทให้มากๆ และตอบแทนผู้ลงทุนที่เอาเงินมาลงทุน ฉันให้เวลาเธอหนึ่งวัน เธอต้องทำแบบเอกสารให้เสร็จ ไม่งั้นตำแหน่งรองผู้อำนวยการของเธอให้คนอื่นไปเถอะ! ”

หวางเมิ่งเหยาตั้งใจที่จะมาหาเรื่องแน่เลย!

ถึงกู้หยุนหลันจะทำแบบร่างเสร็จภายในวันนี้ หวางเมิ่งเหยาก็จะตีแบบเอกสารนั้นกลับมาเหมือนเดิม!

หวางเมิ่งเหยากำลังที่จะช่วยกู้ซิงเว๋ยกลั่นแกล้งกู้หยุนหลันแน่เลย ต่อไปเธอจะหาวิธีต่างๆมาหาเรื่องกู้หยุนหลันแน่ๆ และทำให้กู้หยุนหลันต้องลงจากตำแหน่งรองผู้อำนวยการให้ได้ที่สุด

เป็นคนที่เจ้าเล่ห์จริงๆ!

เธอมาแย่งตำแหน่งรองผู้อำนวยการของกู้ซิงเว๋ยได้อย่างไง!

กู้หยุนหลันได้อธิบายไปว่า:“ ประธานหวาง การร่วมมือกับบริษัทรุงคางแน่ชัดแล้ว ขั้นตอนต่อไปคือการตกลงรายละเอียดและการต่อรอง การเจรจาต่อรองรายละเอียดต่างภายในวันเดียวคงเป็นไปไม่ได้ ท่านอย่าลืมสิว่า เราดำเนินธุรกิจด้านยาและเภสัชนะ การเจรจาต่อรองต่างๆ ยิ่งต้องระมัดระวัง ให้เวลาดิฉันแค่วันนี้ ฉันคง.......”

เพี๊ยะ!

กู้หยุนหลันยังไม่ทันพูดจบ หวางเมิ่งเหยาได้ตบไปที่หน้าของกู้หยุนหลัน

และพูดว่า:“ ที่ฉันตบเธอเพื่อจะทำให้เธอตาสว่าง หวังว่าเธอคงเข้าใจ ฉันเป็นนักลงทุนนะ ฉันพูดคำไหนคือคำนั้น อย่าลืมนะเธอเป็นแค่รองผู้อำนวยการของบริษัทวินเซิงเท่านั้น ฉันสั่งอะไรไปเธอมีหน้าที่แค่ทำตาม เธอไม่มีสิทธิ์ขัดขืน ไม่มีสิทธิ์สงสัยเข้าใจไหม?”

กู้หยุนหลันกำหมัด ดวงตาที่เริ่มมีน้ำตาออกมา เธอมองหวางเมิ่งเหยาด้วยสายตาที่เย็นชา

นอกประตู มีพนักงานเห็นเหตุการณ์จำนวนมาก พวกเขารู้สึกสิ่งที่กู้หยุนหลันต้องเผชิญมันไม่ยุติธรรมเลย

หุ้นส่วนใหม่คนนี้นี้ทำไมถึงชอบรังแกคนอื่นแบบนี้ เธอทำเกินไปมาก!

โอ๊ย ดูทรงแล้วในบริษัทนี้ตำแหน่งรองผู้อำนวยการไม่ได้อยู่กันง่ายๆ เลย

ตอนนี้กู้ซิงเว๋ยได้ดื่มน้ำชาอยู่ที่ห้องทำงานของตัวเอง และเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด เขายิ้มออกมาด้วยความสะใจ

เฉียนเสี่ยวเหวินก็พึ่งถึงที่บริษัท เธอเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นเช่นกัน เธอลุกลนและรีบส่งข้อความไปหาหลี่โม่:“ หลี่โม่ หวางเมิ่งเหยามาหาเรื่องพี่หยุนหลันอีกแล้ว แถวยังตบพี่หยุนหลันด้วย!

หลี่โม่กำลังสูบบุหรี่อยู่ลานกว้างตรงข้ามกับบริษัท วันนี้หลี่โม่ไม่กล้าทำอะไรทั้งนั้น เขากำลังรอให้กู้หยุนกลันเลิกงาน

เมื่อหลี่โม่เห็นข้อความนั้นรู้สึกโมโหมาก

ให้ตายเถอะ!

หลี่โม่ได้ทิ้งบุหรี่และเดินเข้าไปที่บริษัทวินเซิงด้วยความโกรธ

ภาพในบริษัท หวางเมิ่งเหยากำลังจ้องมองกู้หยุนหลันอยู่ แล้วเอาแขนกอดที่หน้าอกแล้วหัวเราะ:“ เป็นอะไร ดูสีหน้าเธอไม่ค่อยพอใจนะ?”

กู้หยุนหลันหายใจเข้าและเก็บความรู้สึกที่น้อยใจไว้ข้างใน:“ ประธานหวางพูดถูกค่ะ ฉันจะไปที่บริษัทของรุงคางเพื่อได้ข้อสรุปแผนการให้เร็วที่สุดค่ะ”

พูดจบ กู้หยุนหลันหันหลังและหยิบกระเป๋ากำลังที่จะเดินออกไป แต่แน่นอนว่าหวางเมิ่งเหยาไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ แบบนี้แน่