จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 75

บทที่ 75 ท่านเฉียวมาถึง

ชั่งอวดดีอวดเก่งซะจริง

หลี่โม่เป็นเพียงแค่ลูกเขยที่ไม่เอาไหนของตระกูลกู้ เขามีสิทธิ์อะไรมาพูดแบบนี้ ชั่งตลกซะจริง

สีหน้าของหวางเมิ่งเหยาดูไม่พอใจ

วันนี้หวางเมิ่งเหยาตัดสินใจแล้ว เธอจะให้หลี่โม่ชดใช้ในสิ่งที่เขาทำอย่างสาสม และไล่กู้หยุนหลันนออกจากบริษัทให้ได้

บริษัทนี้ต้องเป็นของพี่ซิงเว๋ยคนเดียวเท่านั้น

หวางเมิ่งเหยาจะไม่ยอมให้คนที่ต่ำต้อยอย่างกู้หยุนหลันมาแย่งตำแหน่งรองผู้อำนวยการไปจากกู้ซิงเว๋ยได้แน่นอน

ตอนนี้เฉียนเสี่ยวเหวินยื่นอยู่ข้างกู้ เธอมองไปที่แววตาของหลี่โม่ แววตาของหลี่โม่ตอนนี้เป็นแววตาที่หญิงสาวใฝ่ฝัน

แววตาดูเกรงขามมาก!

การกระทำเมื่อกี้ของหลี่โม่ ดูเท่มาก

ปกติเขาดูเป็นคนที่อ่อนแอ แต่เมื่อทำเพื่อกู้หยุนหลันแล้ว เขาดูแข็งกร้าวมาก

แต่หลี่โม่ก็ไม่มีสมองเหมือนกันนะ เขาไปตบหวางเมิ่งเหยาได้ไง เขาไม่รู้หรือว่าเธอเป็นคุณหนูชองเมืองฮ่าน

พี่ชายเธอหวางฮ่านเชายังเป็นคนที่มีชื่อเสียงในเมองฮ่านอีกด้วย

ที่หวางฮ่านเชามีชื่อเสียงแบบนี้เพราะท่าเฉียว และเขายังได้รับคำชมจากท่านเฉียวไม่น้อยเลยนะ

ท่าเฉียวคือใครหรือ?

เฉียวเจิ้งเมืองฮ่านหลงไง

เป็นหนึ่งในสี่เสือของสังคมอิทธิพลมือ

ใครในเมืองฮ่านใครที่ได้ยินชื่อนี้ก็ต้องสั่นสะท้านแน่นอน

ทำอย่างไงดี?

ใจของเฉียนเสี่ยวหวินร้อนรนไปหมด เธอคิดทุกวิถีทางที่จะช่วยกู้หยุนหลัน เธอยังเตรียมที่จะแจ้งตำรวจแล้วด้วย

ขณะเดียวกันหลี่โม่ได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและส่งข้อความ

ในสำนักงานขณะนี้ ทุกคนได้พูดคุยและกระซิบกัน

“อะไรกันเนี่ย” หลี่โม่คนนี้ดุร้ายมาก เขายังตบหวางเมิ่งเหยา หวางเมิ่งเหยาเป็นหุ้นส่วนของบริษัทนี้นะ เขาไม่รอดแน่ๆ

คนไร้ค่านี้คิดว่าตัวเองใหญ่มาจากไหนนะ พี่ชายของหวางเมิ่งเหยา หวางฮ่านเชา เป็นถึงคนของท่านเฉียวนะ ไม่ใช่ใครที่ไหนจะมามีเรื่องด้วยได้นะ

ใช่สินะ เขาพยายามที่จะออกตัวแทนคนอื่น เดียวจะดูว่าเขาจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร ฉันว่ารองผู้อำนวยการกู้จะซวยไปด้วยนะ

ทุกคนใช้สายตาที่โกรธจ้องทุกการกระทำของหลี่โม่

 หลี่โม่บังอาจทำร้ายร่างกายหุ้นส่วนในบริษัท พวกเขาก็ต้องรับกำที่ตัวเองไม่ได้ก่อไปด้วย

ถ้าเกิดท่านประธานถามถึงเรื่องนี้ พวกเราจะซวยปด้วย

กู้ซิงเว๋ยคิดไปคิดมา เขาถึงตัดสินใจรีบเดินมา เขาทำเป็นโกรธและถามด้วยความห่วงใย:“ เหยา เหยา เกิดอะไรขึ้น? ฉันไม่อยู่แค่ไม่กี่นาที ทำไมถึงเป็นแบบนี้? ”

หวางเมิ่งเหยาที่เห็นกู้ซิงเว๋ยวิ่งมา เธอได้แสดงสีหน้าน่าสงสารแล้วชี้ไปที่หลี่โม่:“ กู้ซิงเว๋ย นายดูสิ พวกขยะพวกนี้มันทำร้ายฉัน นายต้องช่วยฉันจัดการพวกมันนะ!”

กู้ซิงเว๋ยโมโหและชี้ไปที่หลั่โม่:“ หลี่โม่ นายทำร้ายร่างกายหวางเมิ่งเหยาได้อย่างไง! เมิ่งเหยาเป็นหุ้นส่วนของบริษัทเรานะ นายมีสิทธิ์อะไรที่จะมารังแกเธอที่นี่? บังอาจ บังอาจมากเกินไปแล้ว ฉันต้องการให้นายขอโทษเมิ่งเหยาเดี๋ยวนี้!”

หวางเมิ่งเหยาตอนนี้ไม่ยอมเช่นกัน และพูดด้วยความโมโหว่า:“ ไม่ได้ ถึงเขาจะขอโทษฉันก็ไม่มีผลอะไร ฉันจะไม่ให้เรื่องนี้จบง่ายๆ แน่ เขากล้าตบฉัน ฉันจะให้พี่ชายฉันหักแขนของเขาทิ้งซะ!”

หลี่โม่เฉยชาและส่ายหัว ผู้หญิงที่ไม่รู้อะไรเลย เธอยังไม่รู้ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นแน่นอน

ตระกูลกวาง?

เฮอ เฮอ

ฉันหลี่โม่ถ้าจะจัดการใครสักคน ฉันจะไม่ปรานีเลย

พวกนายบังคับให้ฉันต้องทำแบบนี้นะ และอย่ามาหาว่าฉันเลือดเย็นก็แล้วกัน

เห็นหลี่โม่ที่ยังกล้าที่จะส่ายหัว กู้ซิงเว๋ยรู้สึกหัวร้อนทันที และตะโกนไป:“ ไอบ้าเอ๊ย หลี่โม่ กิริยาท่าทางอะไรของนาย หรือนายจะทำร้ายร่างกายฉันด้วยหรือ?”

บ้า ชะมัด!

ครั้งก่อนที่หลี่โม่ทำร้ายกู้ซิงเว๋ย กู้ซิงเว๋ยยังไม่มีโอกาสได้เอาคืนเลย ไม่คิดเลยว่าวันนี้เขาจะมาถึงที่นี่

ก็ดี จัดการหลี่โม่และกู้หยุนหลันที่เดียว

เกิดเรื่องแบบนี้ ตำแหน่งรองผู้อำนวยการของกู้หยุนหลันคงต้องเปลี่ยนคนแล้วละ

และหลี่โม่จะไม่สามารถอยู่ได้อย่างเป็นสุขในตระกูลกู้แน่นอน

ทำร้ายหวางเมิ่งเหยาก็เหมือนกับทำร้ายตระกูลกวาง!

“ หลีกไป หลีกไป”

ขณะนี้ตรงทางเข้า หวางฮ่านเชาพาลูกน้องที่ร่ายใหญ่ตรงเข้ามา

พึ่งเข้ามาพึ่งบริษัท เขามีสีหน้าที่เย็นชา อาฆาตเต็มล้น ทำให้ทุกคนกลัวจนไม่กล้าเข้าใกล้

พวกเขารู้ว่าหลี่โม่และกู้หยุนหลันคงไม่รอดแน่ๆ

กวางห่านเชามาแล้ว

กู้ซิงเว๋ยที่จะไปจับมือกับหวางห้านเชา แต่กลับถูกเขาจ้องด้วยสายตาที่โหดเหี้ยมทำให้กู้ซิงเว๋ยหยุดชะงัด :“ อย่ามาขวางทางฉัน ใครเป็นคนทำร้ายน้องสาวฉัน? ออกมาซะดีๆ!”

เสียงตะโกนที่ดังกึกก้องทั่วสำนักงาน ทำให้ทั้งสำนักงานสั่นสะเทือนไปหมด

“พี่ พี่มาถึงสักที พี่ดูแก้มของน้องสิ ถูกตบจนแดงไปหมดแล้ว น้องพึ่งไปตัดตาสองชั้นมาน้องต้องไปทำใหม่แน่ๆ พี่ต้องจัดการเรื่องนี้ให้น้องนะ!”

หวางเมิ่งเหยาเห็นหวางฮ่านเชามาถึง เธอได้รีบตรงเข้าไปกอด และแสดงสีหน้าที่น้อยใจ

ไม่คิดเลยว่า ผู้หญิงที่ดูเป็นผู้ใหญ่คนนี้จะเป็นภรรยาของหลี่โม่

ทั้งสองคนไม่คู่ควรกันจริงๆ

แต่ก็ดี วันนี้ฉันจะพานางกลับไปสนุกกัน

หวางเมิ่งเหยาชี้ไปที่หลี่โม่ด้วยสีหน้าที่ได้ใจ:“ นายต้องคุกเข่าขอโทษฉัน ฉันจะตบหน้านายยี่สิบครั้งด้วย!”

ใจของหวางเมิ่งเหยาเต็มไปด้วยไฟแห่งความโกรธ เมื่อกี้ที่เธอโดนตบต่อหน้าพนักงานทุกคน มันทำให้เธอ อับอายขายหน้ามาก เธอต้องชำระแค้นครั้งนี้

“ได้ พี่จะช่วยน้องเอง พี่จะให้มันคุกเข่าขอโทษน้อง และให้น้องตบหน้ามันสี่สิบครั้ง” หวางเมิ่งเหยาหัวเพราะด้วยความซะใจ

สำหรับหลี่โม่ ไม่ได้อยู่ในสายตาหวางห้านเชาเลย

แต่วินาทีต่อมา หลี่โม่จ้องมองหวางห้านเชาด้วยความเย็นชา:“ ฉันไม่อยากมีเรื่องกับใคร แต่ถ้านายยังหาเรื่องฉันอยู่แบบนี้ ฉันจะทำให้นายรู้ว่ามีเรื่องกับฉัน นายจะต้องเสียใจ!”

หวางห้านเชาโมโห:“ นายเจียมตัวบ้างนะ รีบขอโทษฉัน ไม่งั้น ฉันจะให้ลูกน้องของฉันมาจัดการนาย! ”

มันเกินไปแล้ว!

หลี่โม่คนนี้กล้าที่จะมาต่อกรกับฉันหรือ?!

เขาไม่เจียมตัวเลยนะ!

จากเสียงคุยกันของคนรอบๆ หวางห้านเชาได้รู้ว่า หลี่โม่ที่อยู่ตรงหน้านี้ เป็นลูกเขยของตระกูลกู้ ลูกเขยที่ไม่ได้เรื่อง!

ชั่งตลกสิ้นดี

“ถูกต้อง คนที่เปรียบเหมือนขยะอย่างนาย อย่ามาอวดดีเลย พี่เชา พี่ต้องสั่งสอนเจ้านี้ให้สาสมนะ ต้องล้างแค้นแทนน้อง

หวางเมิ่งเหยาพูดด้วยความโกรธอยู่ข้างๆ และแสดงสีหน้าที่ท้าทายและเยาะเย้ย

กู้ซิงเว๋ยได้ออกไปอย่างเงียบๆ เรื่องต่อไป เขาจะไม่ไปมีส่วนร่วม ไม่งั้นละก็ถ้าท่านประธานถามถึงเรื่องนี้ เขาก็จะเอาตัวไม่รอด

กู้ซิงเว๋ยได้ออกจากบริษัทและไปร้านกาแฟที่อยู่ใต้ตึก สั่งกาแฟมาดื่ม และนั่งรอหวางห้านเชาจัดการเรื่องนี้

“จัดการมันเลย เอาให้แขนมันหักเลยนะ!” หวางห้านเชาตะโกนสั่งลูกน้อง

ลูกน้องของหวางห้านเชา ได้ออกมาทันที กำลังที่จะจัดการกับหลี่โม่

ทันใดนั้น

เติ้งๆๆ เสียงฝีเท้าลอยมา และเสียง เรียกชื่อที่ดัง

“ท่านเฉียวมาถึงแล้ว”

ประตูสำนักงานได้ถูกเปิดออก และมีคนที่ใส่สูทสิบกว่าคนตรงเข้ามา

นำโดยหัวหน้าของเขา ที่มี สรีระที่ดูดี ใส่สูทสีเทา และก้าวเท้าเข้ามา เป็นจุดสนใจของทุกคนในตอนนี้เลย

“หวางห้านเชา นายกล้าทำร้ายเขาหรือ ข้าเฉียวเจิ้งหลงจะฆ่าครอบครัวนายให้หมด!”