จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 87

บทที่ 87 ตกใจ อิจฉา ริษยา

“คุณผู้ชาย กรุณารอสักครู่ ฉันจะไปเรียกผู้จัดการของเรามาเดี๋ยวนี้”

พนักงานสาวหน้าเคาน์เตอร์คนเมื่อกี้ เพิ่งจะรู้สึกตัวจากความตกใจ รีบโค้งเคารพ แล้วก็รับวิ่งไปที่ห้องทำงานของผู้จัดการ

ไม่ทันได้เคาะประตู โจวเสวี่ยบุกเข้าไปเลย แล้วตะโกนว่า “ผู้จัดการๆ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!”

เฉาเจิ้นผู้จัดการธนาคารตอนนี้กำลังจู๋จี๋อยู่กับคนรัก แน่นอนว่าคนรักก็ต้องเป็นพนักงานเคาน์เตอร์คนหนึ่งของธนาคาร

โจวเสวี่ยบุกเข้ามาอย่างไม่ได้ตั้งใจ แน่นอนว่าเห็นแล้วก็รีบหันหลังจะออกไป “ขอโทษค่ะ ฉันออกไปก่อน”

เฉาเจิ้นหน้าตาอึ๋มขรึม บอกให้พนักงานสาวคนนั้นออกไปจากใต้โต๊ะของเขา แล้วก็พูดเสียงดุว่า “โจวเสวี่ย มีเรื่องอะไรร้อนรนขนาดนี้ เธอไม่รู้ว่ากฎของพนักงานข้อ 13 คืออะไรใช่มั้ย?”

โจวเสวี่ยกลัวมาก ก้มหัวแล้วเอาแต่พูดว่าขอโทษ

พนักงานสาวคนนั้นที่ทำงานในล็อบบี้ก็ใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้ว หันไปหึใส่หน้าของโจวเสวี่ยสองที แล้วเดินออกไปอย่างหยิ่งเชิด

“พูดมา มีเรื่องอะไร?”เฉาเจิ้นใบหน้าไม่สบอารมณ์ สูบบุหรี่ ตัวเขากำลังทำถึงครึ่งก็ถูกขัด ไม่สบายตัวสุดๆ

โจวเสวี่ยร้อนรน “ผู้จัดการคะ ข้างนอกมีลูกค้ารายใหญ่มาค่ะ ในบัตรมีเงินเก็บหมื่นล้าน!”

“เท่าไหร่นะ?หมื่นล้าน?!”

ปัง!

เฉาเจิ้นตบโต๊ะแล้วลุกขึ้นยืน ดวงตาถลน หายใจติดขัด ตัวสั่นไปหมด!

คนอะไรจะมีเงินเก็บหมื่นล้านกัน!

แล้วยังมาปรากฏที่สาขาย่อยของเขาอีก!

นี่ถ้าได้ทำการลงทุนหนึ่งที่ราคาพันล้าน อย่างนั้นตัวเขาก็คงไม่ต้องทำหน้าที่อะไรไปหนึ่งปีแล้ว!

ไม่แน่ ปีหน้าอาจจะได้เลื่อนตำแหน่งเป็นประธานของสาขาย่อยก็ได้!

ที่สำคัญที่สุดคือ ถ้าทำให้ลูกค้ารายใหญ่คนนั้น แบ่งมาฝากในธนาคารเขาสักหน่อย อย่างนั้นผลงานของเขาในปีนี้ก็พุ่งขึ้นแล้ว!

พอดีเลย วันก่อนที่ประชุมในสาขาหลัก บริษัทย่อยของเขาก็ถูกตำหนิแล้ว ผลงานการฝากเงินแย่เกินไป อยู่ระดับสุดท้าย!

หลายวันมานี้เฉาเจิ้นปวดหัวกับมันไม่น้อย

ถ้ายังเป็นอย่างนี้ต่อไป ตำแหน่งผู้จัดการสาขาย่อยของเขาก็จะถูกไล่ออกแล้ว!

ไม่มีเวลาที่จะคิดอย่างละเอียด เฉาเจิ้นก็รีบวิ่งออกไป “ไป รีบพาฉันออกไปหาเร็ว!”

มาถึงล็อบบี้ธนาคาร เมื่อเจอกับหลี่โม่ครั้งแรก เฉาเจิ้นยังลังเลนิดหน่อย แต่เมื่อผ่านการชี้ตัวจากโจวเสวี่ย เขาก็รีบเข้าไปหาอย่างยิ้มแย้ม ยื่นมือทั้งสองข้างออกไป “คุณหลี่ครับ ยินดีต้อนรับคุณมาทำรายการการเงินที่ธนาคารของเรา ได้พบคุณนั้นดีจริงๆ พวกเราไปนั่งคุยกันที่ห้องVIPมั้ยครับ?”

หลี่โม่จับมือกับเฉาเจิ้น พยักหน้าแสดงถึงคำตอบว่าได้

ทางฝั่งกู้หยุนหลันรู้สึกว่าสถานการณ์ไม่ค่อยดี ก็รีบเดินเข้าไป ขมวดคิ้วแล้วถาม “หลี่โม่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

นี่เป็นถึงผู้จัดการธนาคาร ทำไมถึงสุภาพกับหลี่โม่ขนาดนี้?

หรือว่า บัตรใบนั้นที่หลี่โม่ให้คุณแม่มีเงินหมื่นล้านจริงๆ?

เมื่อกี้หวังฟางก็คอยเอาแต่พูดให้กู้หยุนหลันฟังว่าในบัตรมีเงินหมื่นล้าน

กู้หยุนหลันไม่เชื่อแน่นอนอยู่แล้ว ถ้ามีเงินนี้จริงๆ ทำไมหลี่โม่จะต้องปิดบังเธอด้วยละ

แต่ว่า สภาพตอนนี้ บวกกับท่าทางของผู้จัดการ ทำให้กู้หยุนหลันสงสัยมากจริงๆ แล้วถามอย่างจริงจังว่า “หลี่โม่ นายบอกฉันมาตามตรงว่าในบัตรนี้มีเงินอยู่เท่าไหร่?”

หลี่โม่อธิบายว่า “หยุนหลัน เธอคิดมากไปแล้ว น่าจะเป็นเพราะบัตรมีปัญหาอะไรสักอย่าง ฉันไปสักพักก็กลับมา”

เฉาเจิ้นเป็นคนฉลาดจึงเข้าใจได้ในทันที แล้วพูดว่า “คุณผู้หญิงท่านนี้ คุณสบายใจได้ ไปเพียงครู่เดียวเท่านั้น ไม่ทำให้คุณเสียเวลาแน่นอนครับ”

กู้หยุนหลันเห็นว่าเป็นอย่างนี้ก็พูดอะไรไม่ได้เลยทำแค่พยักหน้าตกลง

ด้านนี้ หลี่โม่และเฉาเจิ้นมาถึงห้องรับรองลูกค้าVIP

เฉาเจิ้นประจบประแจงอย่างกระตือรือร้น ทั้งเช็ดโซฟาและชงชาให้

สำหรับหลี่โม่ที่อ่อนวัยขนาดนี้ เฉาเจิ้นเองก็ตกใจนิดหน่อย ยังไงซะ นี่ก็เป็นเจ้าของเงินเก็บหมื่นล้านเชียวนะ!

เงินเก็บส่วนตัวมีถึงหมื่นล้าน นี่มันต้องมีความสามารถและเบื้องหลังแบบไหนกันนะ

คนแบบนี้จะดูธรรมดาขนาดนี้เชียวหรอ?

คิดๆไปแล้วก็คงใช่ น่าจะเป็นนายน้อยของตระกูลไหนสักตระกูลออกมาใช้ชีวิตดู

“คุณหลี่นี่มีความสามารถตั้งแต่อายุยังน้อยเลยนะครับ ไม่คิดเลยว่าคุณจะมีเงินมากขนาดนี้ คาดไม่ถึงจริงๆครับ”เฉาเจิ้นพูดยิ้มๆ

คนที่นั่งข้างๆ แน่นอนว่าต้องเป็นผู้หญิงของเฉาเจิ้นอยู่แล้ว พนักงานสาวในล็อบบี้ที่อยู่ใต้ร่างเขาคนเมื่อกี้

ในตอนนี้เธอกะว่าจะใช้เสน่ห์ของตัวเองมายั่วยวนหลี่โม่ ทำท่าทางอ่อย ยกขาไม่หยุด และเปลี่ยนท่านั่งไปมา ไม่มีปิดบังสักนิด

แต่ว่าหลี่โม่ทำเหมือนไม่เห็น

ผู้หญิงแบบนี้ เมื่อก่อนก็เจอมาเยอะแล้ว

“ผู้จัดการเฉา ผมมีคำขอแค่ข้อเดียว เดี๋ยวถ้าแม่ยายและภรรยาของผมถาม ให้บอกว่าระบบธนาคารผิดพลาด เข้าใจมั้ยครับ?”หลี่โม่ถามนิ่งๆ