จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 92

บทที่ 92 ใครมันมีอำนาจขนาดนี้

จ้าวไห่และซูหย่าถึงเป็นคนแรก

เมื่อเจอกับหลี่โม่ ใบหน้าจ้าวไห่เต็มไปด้วยความสงสัย ความเร็วรถGTRของเขาไม่ช้านี่ คนอื่นๆยังไม่ถึงเลย แต่หลี่โม่กลับถึงก่อน?

“โอ๊ะ หลี่โม่ ไม่คิดว่านายจะเรียกรถได้เร็วขนาดนี้เขียว?ใช้ทางลัด?”

จ้าวไห่หัวเราะพูดประชด ในตอนที่พูด ก็ใช้สายตากวาดมองด้านหลังของหลี่โม่

Bentley Flying Spur รุ่นใหม่ล่าสุด เหมือนว่าเมื่อกี้หลี่โม่จะลงมาจากรถคันนั้นนี่?

ใช่หรอ?

น่าจะเป็นเพราะตัวเองตาลายแหละ

ซูหย่าก็ประชดตามมา “วิ่งมาละมั้ง

จ้าวไห่หัวเราะ

หลี่โม่ก็ไม่ได้สนใจอะไร

ทั้งสองหันหลังแล้วเดินเข้าไปก่อน

หลี่โม่รอสักพัก เฉียวเจิ้งหลงวิ่งมา พูดกับหลี่โม่ไม่กี่คำ แล้วก็จากไป

พอดีกับที่เพื่อนๆคนอื่นๆก็มาถึงที่แล้ว

“หลี่โม่?นายมาถึงก่อนเนี่ยนะ”หลายคนเห็นหลี่โม่อยู่หน้าประตู ต่างก็แสดงออกถึงความสงสัย

ไอ้นี่มันไม่มีรถไม่ใช่หรอ ทำไมถึงเร็วกว่าพวกเขาที่มีรถอีก?

ร้ายจริงๆ!

หลี่โม่ยิ้ม “คนขับใช้ทางลัด”

แต่ละคนได้ฟังก็เข้าใจ

ซ่งเหวินเหวินกลับปากร้ายพูดไป “คนขับรถอะไร เรียกรถก็เรียกรถสิ ไม่เสแสร้งจะตายหรอ”

ซ่งเหวินเหวินตอนนี้ไม่มีความรู้สึกอยากได้หลี่โม่เหมือนเมื่อกี้แล้ว

อยู่ในรถ เธอได้ยินมาแล้วว่าหลี่โม่นั้นเป็นไอ้คนขี้แพ้ทุกอย่าง

เปิดร้านอะไร เหมาร้าน 5 แสนอะไรกัน ปลอมทั้งนั้น

จะต้องเป็นการหาคนมาแสดงแน่นอน

เรื่องนี้ ซ่งเหวินเหวินก็เล่าให้ทุกคนฟังแล้ว ทุกคนต่างก็คิดว่า หลี่โม่ไม่อยากเสียหน้าต่อหน้าซูหย่าจึงได้หาคนมาเล่นละคร

ทุกคนส่ายหัว แสดงออกถึงรอยยิ้มดูถูก แล้วก็เดินจากไป

หลี่โม่ก็ทำแค่เพียงยิ้มเท่านั้น งานเลี้ยงนี้ ช่างน่าเบื่อจริงๆ

ผู้คนต่างหาความสูงส่งจากการเหยียบตัวเขา

ไม่นาน ทุกคนก็อยู่ในห้องอาหาร

กวนเหลินกัง ค่าใช้จ่ายไม่น้อยเลย เป็นร้านเหล้าที่ขึ้นชื่อ

สามารถมากินข้าวที่นี่ได้ต่างก็เป็นคนรวยทั้งนั้น

เพื่อนเก่าหลายคนไม่เคยมา ต่างก็มองไปรอบๆ

ปกติแล้วงานเลี้ยงนั่งตรงไหนก็ได้ แต่วันนี้ไม่เหมือนปกติ

ทุกคนต่างก็ประจบประแจงชื่นชมให้จ้าวไห่นั่งหัวโต๊ะ จากนั้นคนอื่นๆถึงนั่งลง

แต่ว่าหลี่โม่โดนผู้คนลืมไปตั้งนานแล้ว หาที่นั่งมุมหนึ่งแล้วก็นั่งลง

ทุกคนก็ไม่ได้พูดอะไร ยังไงซะในใจทุกคนก็รู้ดีแล้ว

สถานะของหลี่โม่นั้นไม่มีใครอยากมาประจบเขาหรอก

เพิ่งนั่งลง จ้าวไห่ก็กดกริ่งเรียกพนักงาน “เอาไวน์ Musigny มาสามขวด และเอาเหล้า Moutai มาอีกสองขวด”

ไม่นาน พนักงานก็ยกเหล้าเข้ามาเสิร์ฟ

“ว้าว! ไวน์ Musigny ขวดละหมื่นเชียวนะ!”

“ว้าว เถ้าแก่จ้าวสุดยอด! มีเงินนี่ใจกว้างจริงๆ”

“ไม่สนแล้ว ต่อไปฉันจะติดตามกับเถ้าแก่จ้าวแล้ว”

ทุกคนต่างก็ตื่นเต้น สายตาอิจฉาตาร้อน

จ้าวไห่ยิ้มแล้วพูดว่า “เฮ้อ นี่ก็ไม่เท่าไหร่ แค่เหล้าไม่กี่ขวดเอง พวกนายก็รู้ พวกเราที่เปิดบริษัท ต้องติดต่อกับลูกค้า เพราะงั้นจึงรู้จักเหล้าดี ไวน์ Musigny ของ Domaine Leroy ขวดละหมื่นถือว่าไม่แพงแล้ว”

ซูหย่าได้ยินคำนี้ ดวงตาประกาย เมื่อก่อนจ้าวไห่ก็เคยจีบเธอเอง

อู๋เต้าเหวินยังพูดไม่จบ ก็รับรู้ถึงสายตาเย็นชาของหลี่โม่

เขาก็รีบแก้คำพูด “ไม่มีอะไรครับ เชิญทุกคนตามสบาย”

ในห้องอาหารต่างก็พูดคุยกัน ว่าใครมันใหญ่โตขนาดนี้ ถึงกับมีผู้จัดการของกวนเหลินกังมาส่งเหล้าให้เองกับมือ

“ใครกัน?พวกนายมีใครรู้จักผู้จัดการอู๋คนนี้บ้าง?”

นี่เป็นไวน์ราคาขวดละหลายหมื่นเชียวนะ และยังให้มาถึงสามขวด!

ทุกคนต่างก็มองหน้ากัน ต่างก็เดากันไปว่าใครกันที่ใหญ่โตขนาดนี้

แน่นอนว่าไม่มีใครมองไปที่หลี่โม่ เขามันก็แค่ไอ้ขี้แพ้ จะมีอำนาจขนาดนั้นได้ไง

อู๋เต้าเหวินและหลี่โม่สบตากัน ยังดีที่เขาตาไวปากไว ไม่อย่างนั้นตัวตนของคุณหลี่ถูกเปิดเผย อย่างนั้นเขาก็ถูกเด้งออกจากกวนเหลินกังแน่นอน

เมื่อกี้ที่อู๋เต้าเหวินอยู่ห้องผู้จัดการ พนักงานหน้าเคาน์เตอร์ก็วิ่งเข้ามาบอกว่าคุณหลี่มา

เขาก็รีบลงมาทันที แล้วไปเลือกเหล้าไวน์ที่ดีมาเองกับมือ ก็เพื่อให้หลี่โม่ชอบใจ แล้วแสดงความเคารพต่อหน้าเขา

แต่คิดไม่ถึงเลยว่า เกือบจะทำให้เขาไม่พอใจซะแล้ว

อู๋เต้าเหวินก็ถือว่าฉลาด เห็นทุกคนกำลังคาดเดา ก็ค่อยๆย่องออกไปจากห้องอาหาร

“ว้าว ใครมันมีอำนาจขนาดนี้กัน?รีบถ่ายลงโซเชียลเร็ว นี่เป็นถึง Tradition Riesling Qualitatswein เชียวนะ คนธรรมดาไม่มีทางได้ดื่มหรอก!”

สาวๆแต่ละคนต่างก็ตื่นเต้นดีใจ เอาโทรศัพท์ออกมาแล้วถ่ายรูปกันใหญ่

“ฮ่าๆ ฉันดูแล้ว ผู้จัดการอู๋คนนี้ต้องเห็นว่าเป็นเถ้าแก่จ้าวของพวกเราถึงได้เอามาให้เองกับมือแน่เลย”

เสิ่นหยางพูด ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

ทุกคนได้ยินต่างก็พยักหน้าเห็นด้วย

“ใช่แล้ว พวกเราทั้งโต๊ะ ก็คงมีเพียงแค่เถ้าแก่จ้าวที่มีอำนาจนี้แล้วแหละ”

“เฮียไห่ คุณรู้จักผู้จัดการของกวนเหลินกังก็ไม่บอกพวกเรา นี่เป็นเซอร์ไพรส์ที่ให้พวกเราหรอ?”

“เถ้าแก่จ้าวสุดยอด!ใจกว้าง!”

ทุกคนต่างก็ชื่นชมยกยอ

ในใจจ้าวไห่กลับสงสัย เขาไม่ได้รู้จักผู้จัดการของกวนเหลินกังสักหน่อย แต่ว่าเสียหน้าไม่ได้ เขาทำได้แค่เพียงยิ้มแย้มแล้วพูด “ฮ่าๆ เรื่องเล็กๆ ทุกคนดื่มอย่างมีความสุขก็พอ ถ้าไม่พอ ฉันค่อยให้เสี่ยวอู๋เอาเข้ามาอีก”