บทที่ 92 ใครมันมีอำนาจขนาดนี้
จ้าวไห่และซูหย่าถึงเป็นคนแรก
เมื่อเจอกับหลี่โม่ ใบหน้าจ้าวไห่เต็มไปด้วยความสงสัย ความเร็วรถGTRของเขาไม่ช้านี่ คนอื่นๆยังไม่ถึงเลย แต่หลี่โม่กลับถึงก่อน?
“โอ๊ะ หลี่โม่ ไม่คิดว่านายจะเรียกรถได้เร็วขนาดนี้เขียว?ใช้ทางลัด?”
จ้าวไห่หัวเราะพูดประชด ในตอนที่พูด ก็ใช้สายตากวาดมองด้านหลังของหลี่โม่
Bentley Flying Spur รุ่นใหม่ล่าสุด เหมือนว่าเมื่อกี้หลี่โม่จะลงมาจากรถคันนั้นนี่?
ใช่หรอ?
น่าจะเป็นเพราะตัวเองตาลายแหละ
ซูหย่าก็ประชดตามมา “วิ่งมาละมั้ง
จ้าวไห่หัวเราะ
หลี่โม่ก็ไม่ได้สนใจอะไร
ทั้งสองหันหลังแล้วเดินเข้าไปก่อน
หลี่โม่รอสักพัก เฉียวเจิ้งหลงวิ่งมา พูดกับหลี่โม่ไม่กี่คำ แล้วก็จากไป
พอดีกับที่เพื่อนๆคนอื่นๆก็มาถึงที่แล้ว
“หลี่โม่?นายมาถึงก่อนเนี่ยนะ”หลายคนเห็นหลี่โม่อยู่หน้าประตู ต่างก็แสดงออกถึงความสงสัย
ไอ้นี่มันไม่มีรถไม่ใช่หรอ ทำไมถึงเร็วกว่าพวกเขาที่มีรถอีก?
ร้ายจริงๆ!
หลี่โม่ยิ้ม “คนขับใช้ทางลัด”
แต่ละคนได้ฟังก็เข้าใจ
ซ่งเหวินเหวินกลับปากร้ายพูดไป “คนขับรถอะไร เรียกรถก็เรียกรถสิ ไม่เสแสร้งจะตายหรอ”
ซ่งเหวินเหวินตอนนี้ไม่มีความรู้สึกอยากได้หลี่โม่เหมือนเมื่อกี้แล้ว
อยู่ในรถ เธอได้ยินมาแล้วว่าหลี่โม่นั้นเป็นไอ้คนขี้แพ้ทุกอย่าง
เปิดร้านอะไร เหมาร้าน 5 แสนอะไรกัน ปลอมทั้งนั้น
จะต้องเป็นการหาคนมาแสดงแน่นอน
เรื่องนี้ ซ่งเหวินเหวินก็เล่าให้ทุกคนฟังแล้ว ทุกคนต่างก็คิดว่า หลี่โม่ไม่อยากเสียหน้าต่อหน้าซูหย่าจึงได้หาคนมาเล่นละคร
ทุกคนส่ายหัว แสดงออกถึงรอยยิ้มดูถูก แล้วก็เดินจากไป
หลี่โม่ก็ทำแค่เพียงยิ้มเท่านั้น งานเลี้ยงนี้ ช่างน่าเบื่อจริงๆ
ผู้คนต่างหาความสูงส่งจากการเหยียบตัวเขา
ไม่นาน ทุกคนก็อยู่ในห้องอาหาร
กวนเหลินกัง ค่าใช้จ่ายไม่น้อยเลย เป็นร้านเหล้าที่ขึ้นชื่อ
สามารถมากินข้าวที่นี่ได้ต่างก็เป็นคนรวยทั้งนั้น
เพื่อนเก่าหลายคนไม่เคยมา ต่างก็มองไปรอบๆ
ปกติแล้วงานเลี้ยงนั่งตรงไหนก็ได้ แต่วันนี้ไม่เหมือนปกติ
ทุกคนต่างก็ประจบประแจงชื่นชมให้จ้าวไห่นั่งหัวโต๊ะ จากนั้นคนอื่นๆถึงนั่งลง
แต่ว่าหลี่โม่โดนผู้คนลืมไปตั้งนานแล้ว หาที่นั่งมุมหนึ่งแล้วก็นั่งลง
ทุกคนก็ไม่ได้พูดอะไร ยังไงซะในใจทุกคนก็รู้ดีแล้ว
สถานะของหลี่โม่นั้นไม่มีใครอยากมาประจบเขาหรอก
เพิ่งนั่งลง จ้าวไห่ก็กดกริ่งเรียกพนักงาน “เอาไวน์ Musigny มาสามขวด และเอาเหล้า Moutai มาอีกสองขวด”
ไม่นาน พนักงานก็ยกเหล้าเข้ามาเสิร์ฟ
“ว้าว! ไวน์ Musigny ขวดละหมื่นเชียวนะ!”
“ว้าว เถ้าแก่จ้าวสุดยอด! มีเงินนี่ใจกว้างจริงๆ”
“ไม่สนแล้ว ต่อไปฉันจะติดตามกับเถ้าแก่จ้าวแล้ว”
ทุกคนต่างก็ตื่นเต้น สายตาอิจฉาตาร้อน
จ้าวไห่ยิ้มแล้วพูดว่า “เฮ้อ นี่ก็ไม่เท่าไหร่ แค่เหล้าไม่กี่ขวดเอง พวกนายก็รู้ พวกเราที่เปิดบริษัท ต้องติดต่อกับลูกค้า เพราะงั้นจึงรู้จักเหล้าดี ไวน์ Musigny ของ Domaine Leroy ขวดละหมื่นถือว่าไม่แพงแล้ว”
ซูหย่าได้ยินคำนี้ ดวงตาประกาย เมื่อก่อนจ้าวไห่ก็เคยจีบเธอเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมังกร
อ่านมาถึงตอน 263 เน่าสนิท ไอ้คนเขียนก็ช่างมีความอดทน มีแต่เรื่องดูถูกโง่ๆ หลายร้อยรอบ วนอยู่อย่างนั้น กุก็ทนอ่านอยู่ได้...
อ่านสนุกมากเลยครับ...