จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 93

บทที่ 93 นี่มันหักหน้ากันได้แบบ

นี่ก็คือหมูตายไม่กลัวโดนน้ำร้อนลวก ยังไงซะก็เบ่งใหญ่ไปแล้ว จะเสแสร้งอีกหน่อยก็ไม่เป็นไร

ทุกคนได้ฟังก็ต่างอิจฉา “เถ้าแก่จ้าวสุดยอด!ต่อไปต้องตามพี่เท่านั้นแล้ว!”

ตอนนี้ในสายตาซูหย่ามีแต่จ้าวไห่ และยังเป็นแบบยิ่งดูยิ่งหล่อซะด้วย เธออยากจะจับจ้าวไห่กินซะเดี๋ยวนี้เลย

ผู้ชายคนนี้ เธอต้องได้

เพราะอย่างนี้เธอเลยไปห้องน้ำ จงใจใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้น เพื่อสะดวกต่อเรื่องที่เธอจะทำต่อไป

เมื่อเธอกลับถึงห้องอาหารอีกครั้ง เธอนั่งข้างจ้าวไห่ จงใจที่จะอ่อยจ้าวไห่ จนอีกฝ่ายแทบจะทนไม่ไหว

โดยเฉพาะคนเที่ยวกลางคืนอย่างจ้าวไห่ เพียงแค่มองก็รู้แล้วว่าตอนนี้ซูหย่าคิดอะไร เขาหัวเราะแล้วชนแก้วกับซูหย่า

ทั้งสองคนทำอะไรกันใต้โต๊ะไม่น้อยเลย

เมื่อบรรยากาศได้แล้ว

ซูหย่าก็พูดออกมาว่า “หลี่โม่ ร้านที่นายเปิดชื่ออะไรหรอ ปีหนึ่งได้กำไรเท่าไหร่?ไม่ก็ นายปิดแล้วก็มาทำที่จ้าวไห่ดีกว่า”

ตอนนี้เธอดูถูกหลี่โม่มากๆ

คิดว่าเข้าไปในตระกูลกู้แล้วจะมีอำนาจ?

ก็ยังเป็นขยะเหมือนเดิม

ตอนนี้ที่ซูหย่าพูดแบบนี้ เธอจงใจแน่นอน ตามที่เธอคิด ถึงปม่ว่าหลี่โม่จะเก่งแค่ไหน เปิดร้านเส็งเคร็งแค่นั้น จะเก่งสู้จ้าวไห่ได้รึไง?

คนเขาเดือนเดียวก็กำไรหลักล้านแล้ว

ดังนั้น เมื่อคำพูดซูหย่าออกจากปาก ทุกสายตาในห้องก็มองไปที่หลี่โม่ มีสายตาหลากหลายรูปแบบ

จ้าวไห่เองก็มองไป

เขายักคิ้วแล้วก็ถามอย่างดูถูกออกไป “หลี่โม่ นานเปิดร้านหรอ?เมื่อกี้ทำไมนายไม่พูดละ”

หลี่โม่ตอบกลับนิ่งๆ “เรื่องเล็กน้อย จะไปสู้เทียบเถ้าแก่จ้าวได้ยังไง”

จริงๆแล้วหลี่โม่กลัวว่าพูดออกมาแล้วจ้าวไห่และคนอื่นๆจะอยากมุดดินหนี

ตัวเองแค่ออกเงิน 40ล้านก็ซื้อร้านเสริมสวยสปาไว้แล้ว

พูดถึงพวกเพื่อนร่วมเก่าที่หน้าซื่อใจคดแบบนี้ หลี่โม่รังเกียจไปถึงก้นลึกหัวใจ

คนพวกนี้ พูดถึงเขามานานขนาดนี้ ต่างก็เป็นคนดูถูก ประชด เหยียดหยามทั้งนั้น

จ้าวไห่หัวเราะแล้วถามว่า “ร้านอะไร ไหนลองพูดมาสิ ฉันลองดูว่าจะมีโอกาสได้ร่วมธุรกิจกับพวกนายมั้ย”

ไอ้คนนี้ยังสามารถเปิดร้านได้?

ล้อเล่นนะสิ!

หลี่โม่ตอบตามความจริง “เป็นร้านเสริมสวยเหมือนกัน ก็แค่มีหุ้นนิดหน่อย ไม่ถือว่าใหญ่อะไร ก็แค่อยู่เฉยๆไม่ต้องทำอะไรแล้วรับเงิน”

จ้าวไห่ขมวดคิ้ว “ที่แท้ก็อย่างนี้นี่เอง ก็ว่าทำไมถึงไม่สนใจที่ฉัน ก็ดี ในเมื่อทุกคนก็อยู่อย่างดี ฉันเองก็มีความสุข อย่างนั้นวันนี้ฉันก็ขออวยพรนายดีขึ้นเรื่อยๆ ให้ร้านเสริมสวยเล็กๆของนายขยายไปทั่วโลก”

พูดจบ เถ้าแก่จ้าวก็ชวนทุกคนชนแก้ว

ทุกคนดื่มหมดแก้ว แต่ในใจต่างก็ไม่พอใจ

บุคคลที่ทุกคนประชดดูถูก แต่คิดไม่ถึงเลยว่าหลี่โม่จะเปิดร้านเสริมสวยแล้ว

ถึงแม้จะแค่หุ้นส่วน แต่ก็ไม่เลวแล้ว ดีกว่าพวกที่ต้องทำงานอย่างพวกเขาเยอะ

เพิ่งนั่งลง จ้าวไห่ก็ถามอย่างอยากรู้อยากเห็น “ใช่สิ ร้านเสริมสวยของพวกนายชื่ออะไร กลับไปฉันลองหาคนถามดู ไม่แน่บริษัทฉันอาจจะได้ร่วมธุรกิจกับพวกนายก็ได้”

หลี่โม่พยักหน้าแล้วตอบกลับ “พูดกับไม่พูดก็เหมือนกัน ถ้าอย่างนั้นก็ไม่พูดดีกว่า ก็แค่ร้านเล็กๆเฉยๆ”

พูดจบ ทุกคนก็เงียบ แสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่ตื่นเต้น

แต่อีกฝั่งทุกคนต่างก็เอาแต่ประจบจ้าวไห่

ยังไงซะ นี่ก็เป็นตัวเด่นของวันนี้

หลี่โม่เปิดร้าน?นั่นก็คงเป็นแค่ร้านเล็กๆเท่านั้นแหละ

เทียบกับจ้าวไห่ สู้ไม่ได้สักนิด

ก็แค่ร้านเสริมสวยเล็กๆ จะมีอนาคตอะไร?

หลี่โม่นั่งกินกับแกล้มเงียบๆ ถ้ารู้อย่างนี้แต่แรก เขาก็คงไม่มาแล้ว

ต่างก็เอาแต่ดูจ้าวไห่อวดเก่ง น่าเบื่อ

เมื่อกินกันไปได้สักพัก จ้าวไห่และซูหย่าก็ออกไปด้วยกัน บอกว่ามีธุระนิดหน่อย

แต่ว่าคนในห้องรู้ดีว่าไปทำเรื่องอย่างว่านะสิ

โดยเฉพาะผู้ชายในห้องต่างก็คิดถึงหุ่นสุดแซ่บของซูหย่าแล้วก็บอกว่าจ้าวไห่นั้นได้กำไรจริงๆ

เป็นอย่างที่คิด หลังจากนั้นสิบกว่านาที จ้าวไห่กลับเข้ามาด้วยใบหน้าอิ่มเอม

ซูหย่าตามเข้ามาด้วยใบหน้าแดงก่ำ เสื้อผ้ามีรอยยับอย่างเห็นได้ชัด

อีกอย่าง หลังจากที่ทั้งสองกลับมา ก็ตัวติดกันเลย

ทุกคนก็ไม่ได้พูดอะไร แค่รู้กันดีก็พอแล้ว

มีเพียงซ่งเหวินเหวินที่โมโหมาก ไม่คิดเลยว่าจะถูกแย่งไปก่อน

ไม่นาน เมื่อดื่มกันไปได้เต็มที่ จ้าวไห่ที่ดื่มไปไม่น้อย ก็เอากุญแจรถ GTRโยนไปบนโต๊ะ “รถคันนี้ฉันซื้อมาครึ่งปีแล้ว ไม่ค่อยอยากขับแล้ว พวกนายใครอยากได้ฉันขายครึ่งราคา สิ้นปีฉันเตรียมซื้อเฟอร์รารีแล้ว”