จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี นิยาย บท 22

บทที่ 22 คืนนี้คุณเป็นนางเอก

วันที่สิบสองเดือนแปด เวลากลางคืน

ชุมชนไฮโซแห่งหนึ่งในเมืองเจียง ในบ้านสมัยใหม่หลังหนึ่ง

“แม่คะ สถานการณ์ตรงเขาเจื่อเช่วเป็นยังไงบ้างคะ?”

หานหยุนซีที่สวมชุดแต่งงานสีขาวลายเส้นไหมทอง ตรงหน้าอกประดับด้วยเพชรสองเม็ด แต่งหน้าอย่างงดงาม ยืนอยู่หน้ากระจกแกว่งกระโปรงไปมา

“ทางนั้นยังไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆเลย เมื่อดูจากภาพที่โดรนถ่ายมา คฤหาสน์สูงศักดิ์บนเขาได้ตกแต่งเรียบร้อยหมดแล้ว กลีบกุหลาบเต็มพื้น รุ่งโรจน์สดใส!”

“คุณชายของตระกูลที่ยิ่งใหญ่ยังไม่ปรากฏตัวอีกเหรอคะ?”

“สาวน้อยตื่นเต้นอะไรกัน ตระกูลที่สูงศักดิ์ขนาดนี้ ต้องการหน้าตาต้องการให้ผู้คนสนใจ เหล่าตระกูลต่างๆในเมืองเจียงเทียบไม่ได้เลย คุณชายคนนั้นคงจะจงใจทำให้คนในเมืองเจียงค่อยๆรอไป แบบนี้ถึงจะได้แสดงฐานะออกมาอย่างเด่นชัด!”

คุณนายบอกให้หานหยุนซีไม่ต้องใจร้อน ตัวเธอเองนั้นกลับเดินไปเดินมาในห้อง ไม่ได้หยุดเลยแม่แต่นาทีเดียว “สาวน้อย ในที่สุดบ้านเราก็จะลืมตาอ้าปากได้แล้ว รอให้หนูแต่งเข้าตระกูลมหาเศรษฐีก่อน ต่อให้เป็นคุณย่าหานก็ต้องดูสีหน้าของลูก แม่ทนพอแล้วกับอีแก่ที่ไม่ยอมตายเสียที!”

“วางใจเถอะค่ะ นางเอกของเมืองเจียงในคืนนี้ ถูกกำหนดมาแล้วว่าเป็นหนู”

หานหยุนซีสีหน้าเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจและมั่นใจ

ภาพดังกล่าวนี้ได้ปรากฏบนใบหน้าของลูกสาวตระกูลหานทุกคน พวกเธอต่างแต่งเนื้อแต่งตัวให้ตัวเองอย่างสวยงาม รอให้คนของทางเขาจื่อเช่วมาเชิญ

แม้แต่หญิงสาวที่ถูกกำหนดแล้วว่าไม่มีสิทธิ์ เช่นเดียวกันพวกเธอก็เต็มไปด้วยความหวังและความปรารถนา

เมืองเจียง ชุมชนที่เก่าแก่แห่งหนึ่ง ในบ้านหลังหนึ่งในตึกแห่งหนึ่ง

“แม่คะ แม่ว่าหนูสวยมั้ยคะ?”

หานหยู่ถิงทำท่าคารวะ เมื่อเทียบกับชุดแต่งงานแบบตะวันตกของหายหยุนซี ชุดที่เธอใส่เป็นชุดแต่งงานแบบชาวจีน

สดใสและงดงาม สง่าผ่าเผย

“สวยมาก ลูกสาวแม่สวยมาก หลิวเซียงหลันยิ้มไม่หุบเลย แล้วหันหน้ามาถาม ‘เจี้ยนเย่’ฝั่งเขาจื่อเช่วมีการเคลื่อนไหวอะไรมั้ย?

“ไม่มี คุณชายยังไม่ปรากฏตัวเลย!”

หลิวเซียงหลันมองดูเวลา แล้วพูดพึมพำ “แค่หกโมงกว่าเอง ยังเช้าอยู่เลย ตระกูลใหญ่ก็แบบนี้แหละมักจะวางมาด เพื่อจะแสดงฐานะที่สูงศักดิ์ออกมา รอให้หยู่ถิงแต่งเข้าไปก่อน บ้านเราก็จะลืมตาอ้าปากได้แล้ว มากมายไปด้วยเงินทอง!”

เวลานี้ หานหยู่เยนเดินออกมาจากห้องนอน

“พี่คะ ช่วยดูหน่อยว่าชุดนี้ เป็นไง?”

“ก็ไม่เลว!”

หานหยู่เยนกวาดสายตาไปรอบหนึ่ง ดื่มน้ำไปหนึ่งอึกแล้วหัวเราะกล่าว: “พ่อคะ แม่คะ หยู่ถิง พวกเธอทำแบบนี้มันวุ่นวายไปแล้ว คุณชายของตระกูลไหนก่อนแต่งงาน จะไม่มาพบหน้าเจ้าสาวก่อนละ เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ลูกสาวของตระกูลหานนะ

“เธอพูดอะไรเนี่ย ของขวัญงานวันเกิดของคุณย่าเธอลืมไปแล้วเหรอ นอกจากลูกสาวตระกูลหานยังจะเป็นใครได้อีก”

หลิวเซียงหลันพูดอย่างไม่เกรงกลัว “เรารู้อะไรบ้างเกี่ยวกับความหมายของตระกูลใหญ่เขา ไม่แน่คุณชายตระกูลนั้นได้สืบข้อมูลของหยู่ถิงอย่างละเอียดแล้วก็เป็นได้ ไม่จำเป็นต้องเจอหน้ากันเลย แต่งงานโดยตรง เผด็จการแบบนี้ นี่แหละถึงเป็นมาดที่คุณชายควรจะมี!”

“คุณชายเผด็จการ หนูชอบ” หานหยู่ถิงหัวเราะขึ้นมา

หานหยู่เยนส่ายหัวอย่างจำยอม ไม่ได้พูดอะไรมาก ไม่อยากขัดความฝันที่สวยงามของคนในครอบครัว หันหลังเดินกลับไปที่ห้องนอนจัดการเอกสารของบริษัทต่อ

ในห้องรับแขก โทรศัพท์ดังขึ้น

“หืม?”

หานหยู่ถิงมองดูโทรศัพท์มือถืออย่างขมวดคิ้ว “สายของโล่เฉิน โทรมาหาฉันทำไม?”

หลิวเซียงหลันฮึ่มอย่างเย็นชา: “นี่มันกี่โมงมันแล้ว นายนั่นยังเตร็ดเตร่อยู่ข้างนอก รีบให้เขากลับมาเลย เดี๋ยวแม่ต้องสั่งสอนเขาดีๆหน่อยแล้ว!”

“ฮาโหล โล่เฉิน โทรมาหาฉันทำไม?”

ปลายสายอีกฝั่ง เสียงของโล่เฉินหนาและมีพลัง “พี่สาวเธออยู่บ้านมั้ย?”

“อยู่สิ หาเขาก็โทรไปเบอร์ของเขาสิ โทรมาหาฉันทำไม ฉันยุ่งอยู่ วางแล้วนะ”

“เฮ้ยรอก่อน อยู่ข้างๆเธอหรือเปล่า?”

“ไม่อยู่!”

“งั้นก็ดีเลย ฉันมีเรื่องให้เธอช่วยหน่อย”

หานหยู่ถิงใบหน้าเต็มไปด้วยความหงุดหงิด “มีอะไรก็รีบว่ามา”

“ไปบอกให้พี่สาวของเธอใส่ชุดที่สวยที่สุด แล้วไปที่สวนสาธารณะหลิงหู หากเธอถามขึ้นมาก็ไม่ต้องบอกว่าฉันเป็นคนบอกให้เธอไป ให้บอกไปว่าบริษัทเฉิงหยู่ได้จัดกิจกรรมที่สวนสาธารณะ”

“เรื่องนี้เหรอ?”

“ใช่แล้ว ขอร้องละ”

ฝั่งนี้วางสาย หลิวเซียงหลันก็รีบวิ่งไปที่ห้องนอน กล่าวอย่างเร่งรีบ: “หยู่เยน เร็วเข้า รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าสวยๆ.......ใช่ ชุดนี้แหละ ชุดราตรีสีดำ ดูแพงและมีสง่าราศี”

“แม่ แม่จะทำอะไรคะ?” หานหยู่เยนงงไปหมด

หานหยู่ถิงที่พิงอยู่ประตู แล้วกล่าว: “บริษัทเฉิงหยู่ได้จัดกิจกรรมที่สวนสาธารณะหลิงหู พี่คะ พี่รีบไปดูหน่อยเถอะค่ะ”

“เหรอ? โอเค”

หานหยู่เยนรีบแต่งหน้าแต่ตาอย่างรวดเร็ว แล้วก็ขับรถบีเอ็มออกไปจากชุมชน

ในบ้าน หานเจี้ยนเย่ถามอย่างสงสัย เมียจ๋า: “เรื่องของโล่เฉิน ทำไมคุณถึงได้กระตือรือร้นนัก?”

“ไม่เกี่ยวกับคนไร้ประโยชน์คนนั้นหรอก!”

ใบหน้าของหลิวเซียงหลันไม่สามารถคาดเดาได้ แล้วกล่าว “ตอนนี้ข้างนอกลือกันว่าหยู่เยนกับประธานฟ่านมีความสัมพันธ์ที่คลุมเครือ เห่อๆ อันนี้ถือเป็นโอกาสที่ดีเลย!”

“หมายความว่ายังไง? คุณคงไม่เชื่อว่าหยู่เยนเธอจะ..........”