จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี นิยาย บท 31

บทที่ 31 ไม่มีความสนใจในด้านผู้หญิง

โล่เฉินไม่ใส่ใจกับคำพูดเสียดสีของหญิงสาว นั่งลงมาเทน้ำชาให้ตัวเองอย่างลอยหน้าลอยตา ถามด้วยรอยยิ้ม“สาวสวย ชื่ออะไร？”

“แซ่เซี่ย”

หญิงสาวมีสีหน้าเหลือทน“อย่าชักช้ารีบเอาของออกมา หากคิดจะหลอกฉัน คืนนี้คุณต้องถูกหามออกไปแน่”

“สาวสวย ถึงแม้คุณจะเป็นนักบู๊ อีกทั้งยังฝึกฝนจนมีกำลังภายในสำเร็จ แต่อยากเอาผมให้อยู่หมัดสงสัยคงยังไม่เพียงพอ”

ทันใดนั้นสีหน้าของเซี่ยซือหานก็พลันเปลี่ยนสี เริ่มระวังตัวขึ้นมา“คุณเป็นใคร？”

โล่เฉินใช้มือกดลงไป เอ่ยอย่างอ่อนโยนว่า“คุณเซี่ยไม่ต้องตึงเครียด ผมไม่มีเจตนาร้ายกับคุณแต่อย่างใด และผมเป็นใครก็ไม่สำคัญ ในเมื่อเป็นการแลกเปลี่ยนก็คงต้องพูดให้กระจ่างใช่หรือไม่ คุณได้กระดานหินมาจากไหน？”

เซี่ยซือหานจ้องหน้าโล่เฉิน แต่กลับไม่อาจทะลุเข้าไปภายในจิตใจได้ จึงรู้สึกระแวงขึ้นมา

“หาเจอในภูเขาโบราณแห่งหนึ่ง”

“สามารถพูดให้ละเอียดหน่อยได้ไหม”โล่เฉินไล่ถาม

“ที่เขาไป๋หมั่น ซึ่งตั้งอยู่ฝั่งตะวันตกของชานเมืองจีนหลิง ในอดีตตรงนั้นเป็นสนามสู้รบ แล้วได้กลายเป็นที่ฝังศพอันแสนวุ่นวายในภายหลัง ภูเขารูปนี้ใหญ่สูงตระหง่านเป็นหลายสิบกิโลเมตร แต่รัฐบาลไม่ได้จัดแผนภูมิศาสตร์แต่อย่างใด จึงถูกจัดอยู่ในประเภทพื้นที่ร้าง แต่ก็ดึงดูดนักเสี่ยงตัวยงไม่น้อย”

เซี่ยซือหานหยุดพูดชั่วครู่ จากนั้นก็เอ่ยต่อไปอีกว่า“หนึ่งเดือนก่อน ฉันกับเพื่อนอีกไม่กี่คนก็ไปเสี่ยงผจญภัยด้วยเช่นกัน

จึงพบกระดานหินอยู่ในป่าลึกของเขาไป๋หมั่น”

“คุณว่ากระดานหินมีมูลค่าไหม？”

“เป็นนักบู๊ทั้งทีก็ต้องดูออกอยู่บ้างแหละ กระดานหินรูปนั้นแปลกพิสดารมาก แต่ฉันไม่อาจหยั่งรู้สิ่งที่ซ่อนเร้นไว้ได้ ไม่ใช่โบราณวัตถุติธรรมดาแน่ๆ คงต้องมีความลึกลับอะไรบางอย่างเป็นแน่”

โล่เฉินแอบถอนหายใจ เพราะความรู้สึกของเซี่ยซือหานนั้นดีเลิศเหลือเกิน

แต่ใต้หล้านี้ผู้ที่สามารถไขปริศนาความลึกลับของกระดานหินหกเหลี่ยมได้ นอกจากเขาโล่เฉินแล้วก็ไม่มีใครอื่นอีก

“ฉันพูดได้ชัดเจนเพียงพอแล้ว ตอนนี้คุณเอาของแลกเปลี่ยนออกมาให้ฉันดูหน่อย ฉันจะได้พิจารณาดูว่าคุ้มค่าหรือไม่”

“บนตัวผมไม่มีของสำหรับแลกเปลี่ยนกับคุณได้”

เซี่ยซือหานที่มีใบหน้าอันงดงามจ้องตาค้าง ตบลงไปที่โต๊ะเสร็จก็ลุกขึ้นยืน เอ่ยด้วยความโมโห “ไอ้บ้า คุณกล้าเล่นตลกกับฉันเหรอ อยากตายหรือไง！”

“อย่าใจร้อนอย่างนี้สิ โกรธง่ายจะทำให้แก่เร็วนะ และยังไม่ดีกับสุขภาพผิวกายอีกด้วย”

โล่เฉินมีท่าทีเรียบเฉย เขามองรูปร่างสูงโด่งได้สัดส่วนของเซี่ยซือหาน ยิ้มบางเบาว่า “ถึงแม้ผมจะไม่มีสิ่งของมาแลกเปลี่ยนกับคุณ แต่ผมสามารถช่วยชีวิตคุณได้！”

“คุณหมายความว่ายังไง！”

“คุณน่าจะเจ็บปวดทรมานน่าดู พิษยิงส้าในร่างกายกำลังสำแดงฤทธิ์ โชคดีที่พลังกำลังภายในของคุณแข็งแกร่งมาก แต่ก็สามารถควบคุมได้ชั่วคราวเท่านั้น นานสุดหนึ่งเดือน สั้นสุดก็หนึ่งอาทิตย์ พิษยิงส้าจะค่อยๆแพร่กระจายไปทั่วทั้งร่างกาย จะซึมแทรกเข้าไปภายในกระดูกและอวัยวะภายในทุกที่ พอถึงเวลานั้นเทพเจ้าก็ไม่อาจช่วยคุณได้ คุณต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยเลย”

ระหว่างที่โล่เฉินเปล่งทุกถ้วนคำออกมา สีหน้าของเซี่ยซือหานก็หวาดหวั่นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

เธอโดนพิษยิงส้าจริงแท้และเจ็บปวดทรมานมาก คาดไม่ถึงว่าผู้ชายตรงหน้าจะดูออกแค่เพียงแวบเดียว

ความจริงแล้ว สาเหตุที่เซี่ยซือหานนำกระดานหินมาที่บริษัทประมูลก็เพื่อเสี่ยงโชคดู

หวังว่าจะมียาวิเศษปรากฎขึ้นหรือมีผู้มากฝีมือช่วยเธอขจัดพิษยิงส้าออกไปจากร่างกายของเธอ

“คุณไม่เชื่อ？”

โล่เฉินเห็นเซี่ยซือหานมีสีหน้าสลับเปลี่ยนไปมา จึงกล่าวต่อไปว่า“ตอนแรกพิษยิงส้าจะเข้าจู่โจมหัวใจก่อน แต่คุณฉลาดใช้กำลังภายในขัดเป่าพิษไปอยู่ในจุดจฺวี้เชวี่ย(จุดมู่ของหัวใจ อยู่บริเวณท้อง บนแนวเส้นกึ่งกลางลำตัว)”

“เป็นเพราะเช่นนี้ สีหน้าของคุณจึงขาวซีดผิดปกติ หากผมพูดไม่ผิดล่ะก็ตอนนี้บริเวณท้องของคุณกำลังปวดแสบเป็นพักๆ มีเหงื่อไหลท่วมตัว แผ่นหลังมีเหงื่อเย็นไม่ขาดสาย”

ฟังมาถึงจุดนี้ ความสงสัยส่วนสุดท้ายของเซี่ยซือหานมลายหายไปหมดสิ้น

เธอค่อยๆนั่งลงด้วยสีหน้าเคร่งขรึมเจือแววความหวัง“คุณสามารถขจัดพิษยิงส้าจริงเหรอ？”

“แน่นอน แต่คุณต้องบอกผมก่อนว่าเกิดจากสาเหตุใด เมื่อกี้คุณยังเล่าไม่หมด มีจุดปิดบังอยู่”

เซี่ยซือหานยิ้มฝืดๆ“ปิดอะไรคุณไม่ได้จริงๆ คุณเป็นใครกันแน่？”

โล่เฉินยิ้มแบบไม่มีทีท่าว่าจะตอบ เซี่ยซือหานไม่อยากหาเรื่องใส่ตัว พูดต้นสายปลายเหตุด้วยละเอียดยิบย่อย

ที่แท้หนึ่งเดือนก่อน

เธอกับเพื่อนนักบู๊สองคนไปเสี่ยงผจญภัยที่เขาไป๋หมั่น แล้วเจอหลุมน้ำแข็งอยู่ในป่าลึกแห่งนี้โดยบังเอิญ

กระดานหินอยู่ภายในหลุมน้ำแข็ง

ด้วยความอยากรู้อยากลองเซี่ยซือหานจึงดึงกระดานหินออกมา จากนั้นก็มีสิ่งแปลกประหลาดเกิดขึ้นกะทันหัน มีพลังยิงส้า

พุ่งออกมาจากด้านในหลุมน้ำแข็ง จนปกคลุมเพื่อนนักบู๊ของเธอทั้งสองคนทั่วทั้งร่างกาย

ทั้งสองตายอย่างน่าอนาถอยู่ตรงนั้นทันที

สำหรับเซี่ยซือหานที่กอดกระดานหินไว้ จึงขัดเป่าพลังยิงส้าออกไปจนรอดชีวิตมาได้ แต่ก็ยังคงมีพิษยิงส้าซึมแทรกสู่ภายในร่างกาย

“กระดานหินสามารถขับไล่ยิงส้าได้ต้องเป็นของวิเศษแน่ มีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นเครื่องรางในตำนาน หลุมน้ำแข็งนั้นน่ากลัวมาก ฉันเลยหนีจากจีนหลิงมายังเมืองเจียง”

สีหน้าของโล่เฉินเคร่งขรึม เขาคาดเดาว่าหลุมน้ำแข็งก็คือจุดที่เมื่อครั้งโบราณผู้ที่ชื่อเซี่ยหยูสามารถผนึกปีศาจน้ำไว้ได้

ผ่านมาสามพันปีแล้ว

ไม่รู้ว่าปีศาจน้ำตนนั้นจะตายหรือยัง หากยังมีชีวิตอยู่ต้องเป็นภัยคุกคามของมนุษย์เป็นแน่

“ทำไมกระดานหินถือขาดไปหนึ่งแฉก？”

“ตอนที่ฉันดึงกระดานหินออก มีมุมหนึ่งหักหล่นเข้าไปในหลุมน้ำแข็ง”เซี่ยซือหานตอบ

โล่เฉินโล่งอกไปเปลาะหนึ่ง

ยังมีมุมอีกหนึ่งแฉกอยู่ก็ไม่มีปัญหาอะไร ถึงแม้ปีศาจน้ำจะยังคงมีชีวิตอยู่ แต่ก็ไม่สามารถออกมาบนโลกภายนอกได้ รอให้เขาฟื้นฟูได้หมดแล้วจะลองไปดูสักครั้งด้วยตัวเอง