จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี นิยาย บท 43

บทที่43 มหาเศรษฐีอันดับหนึ่งแสดงอำนาจ

ในมณฑลไม่มีเมืองชื่อเจียงโจว แต่ที่เรียกแบบนั้น ก็เพราะธุรกิจของฟ่านหงชางนั้นอยู่ที่เมืองเจียง เลยทำให้หลายๆ เมืองรอบๆ เลยได้ดีไปด้วย

จะเรียกว่ามหาเศรษฐีในเมืองเจียงนั้นมันจะเล็กเกินไป

เพราะว่าการกระทำที่แข็งแกร่งของฟ่านหงชาง เมืองเจียงและเมืองอื่นๆ รวมเป็นหนึ่ง เลยรวมกันแล้วเรียกว่า “โจว” （โจวคือเมืองใหญ่ในสมัยโบราณจีน） เลยได้ฉายาว่า “เจ้าสัวของเจียงโจว”

อันที่จริง งานวันเกิดของคุณท่าน จีนหลิงมีผู้มีอิทธิพลอำนาจมาไม่เยอะ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น ส่วนใหญ่เป็นเถ้าแก่ใหญ่ในเจียงโจว

เป้าหมายจริงๆ ของพวกเขา คือเพื่อมาเจอฟ่านหงชาง

ถึงแม้ว่าตระกูลเสี้ยงจะแข็งแกร่งมากแต่ว่าก็แค่ในเมืองเอก ไม่มีธุรกิจใดๆ ในเจียงโจว แต่ฟ่านหงชาง กลับเป็นธุรกิจเจ้าของที่อันดับหนึ่งเลย

จะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ยากที่จะสู้คนมีอำนาจในพื้นที่ได้

ดังนั้น เมื่อฟ่านหงชางมา ก็ต่างพากันหันมามองทันที

ผู้ดูแลงานในร่มเข้ามาทักทาย ก่อนจะยิ้มแล้วพูด： “คุณชายฟ่าน รีบนั่งเร็ว มานี่หน่อย รีบมาเอาพวกเขาออกไป อย่ามารบกวนคุณชาย”

“ห๊ะ？”

ทันใดนั้น ฟ่านหงชางก็ม่านตาหดลง

เขาคิดไม่ถึงเลยว่าโล่เฉินจะมาอยู่ที่นี่ด้วย ก็รู้ได้เลยว่ากำลังจะเกิดเรื่องใหญ่ ผู้ดูแลคนนี้อยากจะเอาโล่เฉินทั้งสองคนโยนออกไป กล้ามากจริงๆ

ในฐานะที่เป็นลูกศิษย์ เขาเข้าใจโล่เฉินมากที่สุด

ในตอนนั้นเอง อาจารย์ของเขากำลังเริ่มอยากจะฆ่าแกงกันแล้ว

ถ้าเกิดว่าลงมือไป ชิงเฟิงซานจวนจะต้องมีเลือดไหลนอง ถ้าเกิดว่าเคยได้อยู่บนจุดสูงสุด ก็คงจะไม่เป็นอะไร แต่ตอนนี้เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นมา มันจัดการยากมาก แถมยังจะ……

“หยุดนะ！”

ฟ่านหงชางรีบพูดขึ้น ก่อนจะมีเหงื่อแตกออกมา

ตัวตนของโล่เฉินนั้นไม่สามารถเปิดเผยได้ ไม่อย่างนั้นถ้าเกิดว่าเปิดเผยออกไปเมืองหลวงจะต้องสนใจ แล้วถึงตอนนั้นโล่เฉินจะตกอยู่ในอันตราย

“คุณชายฟ่าน คุณหมายถึงอะไร？” ผู้ดูแลไม่เข้าใจ

ฟ่านหงชางหายใจเข้าลึกๆ ในใจนั้นโกรธเป็นอย่างมาก เลยพูดขึ้นมา： “นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย วันเกิดของคุณท่านจะมามีเรื่องได้อย่างไร จะให้คนอื่นออกไปงั้นเหรอ？”

ผู้ดูแลอธิบาย： “ไอ้หนุ่มคนนี้ไม่มีบัตรเชิญก็ปะปนเข้ามาในงานในร่ม แถมยังเข้ามาแย่งที่นั่งของคนอื่นแล้วยังจะทำร้ายคนอื่น ยิ่งไปกว่านั้นยังไม่ดูแลคุณท่านกับคุณชายสามอีก คนแบบนี้ต้องเอาออกไป สกปรกที่ของตระกูลเสี้ยง”

ไอเศษสวะ！

ฟ่านหงชางกำหมัดแน่น แต่ว่าเขาไม่สามารถแสดงออกมามากเกินไปได้ เขามีสีหน้าเย็นชาจากนั้นจึงพูดออกมาชัดๆ ：

“อย่างแรก ทางเข้าของงานในร่มนั้นมันรัดกุมมาก จะปะปนเข้ามาได้อย่างไร ต้องมีคนพาพวกเขาเข้ามาแน่นอน

อย่างที่สอง ที่นั่งเยอะแยะขนาดนั้น หรือว่าบนเก้าอี้มีชื่ออยู่หรือไง！ในเมื่อไม่มี แล้วจะบอกว่าแย่งที่นั่งคนอื่นได้อย่างไร มันต้องมีคนตั้งตทำอย่างแน่นอน

ต้องลงมือให้คนอื่นเจ็บเลยหรือไง？เหอะๆ มีใครไม่รู้ฐานะของตระกูลเสี้ยงบ้าง นอกจากคนโง่ถึงจะทำเรื่องโง่ๆ แบบนี้ได้ แน่นอนว่าผู้หญิงคนนั้นต้องเริ่มก่อนแน่นอน

ทั้งหมดนี้ ผู้ดูแลเองก็ไม่ได้มั่นใจ แต่จะไล่คนอื่นออกไปแบบนี้ ถือว่าคุณทำงานผิดพลาด แถมยังเป็นเหมือนการตบหน้าตระกูลเสี้ยงอีกด้วย”

เมื่อพูดออกไป ทุกๆ คนก็พูดอะไรไม่ออก

“ชายกับหญิงคู่นี้ถูกแกล้งก่อนแน่นอน ทำไมพอมาถึงในมือผู้ดูแล ถึงได้กลายเป็นคนก่อเรื่องล่ะ หรือว่าผู้ดูแลเองก็ตั้งใจลำเอียงงั้นเหรอ？”

ผู้ดูแลมีสีหน้าค้างไป เพราะรู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก และแอบด่าฟ่านหงชางอยู่ในใจอีกด้วย

เจ้าสัวของเจียงโจวแล้วอย่างไร อยู่ต่อหน้าตระกูลเสี้ยงก็เป็นแค่หนอนตัวเล็กๆ เท่านั้นเอง

“คุณชายฟ่านพูดถูก แต่ว่าไอ้หนุ่มคนนี้ไม่เคารพคุณท่านกับคุณชายสาม แขกที่นี่ต่างเห็นกันหมด”

ผู้ดูแลพูดอย่างซื่อสัตย์ออกมา： “ฉันในฐานะเป็นผู้ดูแล ก็ต้องปกป้องหน้าตาของตระกูลเสี้ยง จะทนให้มีคนแบบนี้อยู่ได้อย่างไร！”

“มานี่หน่อย เอาพวกเขาออกไป！”

“ฉันจะรอดูว่าใครจะกล้าทำ！” ฟ่านหงชางเดินเข้ามา ก่อนจะพูดเสียงดัง

ทั้งดังและหนักแน่น ทำให้ผู้ดูแลต้องถอยหลังออกไป

คนในงานต่างมองกัน ด้วยความตกใจกลัว

ใครจะไปคิด ว่าเจ้าสัวฟ่านหงชางจะโกรธมากขนาดนี้เพราะเรื่องเล็กๆ นี้

หรือว่า……

ฟ่านหงชางนั้นแข็งแกร่งจนสามารถมาสู้กับตระกูลเสี้ยงได้แล้ว นี่อยากจะเข้าควบคุมจีนหลิง โดยใช้งานวันเกิดในครั้งนี้เป็นการประกาศอำนาจเหรอ？

เถ้าแก่ใหญ่ๆ เจ้าสัว นักธุรกิจที่โดดเด่นในเจียงโจวนั้น สนใจไม่น้อยเลย