จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี นิยาย บท 46

บทที่46 บุญคุณต้องทดแทนความแค้นต้องชำระ

ถึงโล่เฉินจะเป็นลูกนอกสมรสของฟ่านหงชางจริงๆ แต่ก็ไม่ได้มีสิทธิ์ควบคุมการทำอะไรของเขาเลย ยิ่งในตอนนี้ ศัตรูก็ยังเป็นต้ายเหรินจง

นี่คือผู้มีอิทธิพลอำนาจที่เท่าเทียมกันเลยล่ะ

หงเหลยถิงเงียบไป โล่เฉินพูดต่อ： “คุณออกจากชิงเฟิงซานจวนไปแล้ว อยากจะมีตัวเลือก วันนี้ช่วยฉันล้อมร้านSPAเจ้าหญิงม้าขาวเอาไว้ ฉันโล่เฉินติดบุญคุณของคุณเอาไว้”

“คุณคิดดีๆ เถอะ”

วางสายไป โล่เฉินพูดขึ้น： “เตรียมรถ พวกเราจะไปที่ร้านSPAเจ้าหญิงม้าขาว”

“โอเค อาจารย์”

ฟ่านหงชางไม่เกรงกลัวเลย เขารู้ความแข็งแกร่งของโล่เฉิน

ไม่ต้องพูดถึงที่กบดานของกองกำลังจากสังคมอิทธิพลมืด ถึงจะเป็นค่ายทหารที่แข็งแกร่ง ก็ยังเข้าไปได้เช่นกัน

“อาจารย์ คุณหานเธอ……”

“ไม่ต้องบอกเธอ รอช่วยฉู่เฟิงออกมาก่อน ค่อยกลับมารับเธอ”

ฟ่านหงชางรีบขับไปที่ร้านSPAเจ้าหญิงม้าขาว

ในขณะเดียวกัน ที่เขตหนึ่งในเมืองเจียง หงเหลยถิงกำลังร้อนรนใจ เพราะกำลังคิดอยู่ว่าจะลงมือดีไหม

โล่เฉินพูดถูก

เขาออกจากชิงเฟิงซานจวน ก่อนจะแอบตัดสินใจ เจียงโจวไม่ใช่ของตระกูลเสี้ยง ถึงแม้ว่าตระกูลเสี้ยงจะเป็นคนพยุงเขาขึ้นมา แต่ว่าก็ไม่สามารถเป็นหมาตามตูดของตระกูลเสี้ยงได้ตลอดไป

หงเหลยถิงมีความทะเยอทะยานของตัวเอง

ความทะเยอทะยานนี้ ต้องผ่านฟ่านหงชางที่เป็นเจ้าสัวของเจียงโจวไปก่อนถึงจะปล่อยตัวเองได้ โล่เฉินเป็นลูกชายของเขา

เพื่อโล่เฉิน สามารถกู้หน้าตระกูลเสี้ยงได้ และได้เห็นฐานะของโล่เฉินในใจของฟ่านหงชาง

“อะเป้า”

“ท่าน อยากจะไปไหม？”

หงเหลยถิงกัดฟัน พลางพยักหน้า： “แม่งเอ้ย ต้ายเหรินจงไม่ชอบเขามาตั้งนานแล้ว ก่อนหน้านี้มาทำร้ายพวกพ้องพวกเรา เลยจะใช้โอกาสนี้เอาคืนเขา”

“ท่าน มันควรจะเป็นแบบนี้ตั้งนานแล้ว”

“เรียกคนมารวมตัว พวกเราจะไปร้านSPAเจ้าหญิงม้าขาว”

……

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง เบนท์ลีย์คันหนึ่งก็มาอยู่ที่ด้านหน้าของร้านSPAเจ้าหญิงม้าขาว

เพิ่งจะลงจากรถ ประตูของร้านSPAเจ้าหญิงม้าขาวก็มีผู้หญิงเข้ามาต้อนรับ พลางพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “คุณท่านชาย ยินดีต้อนรับค่ะ จะมาทำSPAหรือจะมาโรงอาบน้ำเหรอ？”

นี่เป็นคำพูดเป็นนัยของร้านSPAเจ้าหญิงม้าขาว

ทำSPAหมายถึงเล่นพนัน ส่วนเข้าแช่น้ำนั้นหมายถึงเข้าไปอาบน้ำในโรงอาบน้ำจริงๆ

“พาฉันไปที่บ่อน”

“ห๊ะ？”

ผู้หญิงหลายๆ คนอึ้งไป คิดไม่ถึงเลยว่าจะตรงไปตรงมาขนาดนี้

เพียงไม่นาน โล่เฉินกับฟ่านหงชางก็ปรากฏตัวที่ชั้นใต้ดินชั้นหนึ่ง

ที่นี่พื้นที่กว้างใหญ่ มีการพนันหลายรูปแบบ คนเยอะแยะมากมาย

ใต้ดินมีสามชั้น ชั้นแรกเป็นของคนทั่วไป เล่นกันไม่มาก ชั้นสองเป็นของVIP เป็นพวกที่มีเงินหนักกันทั้งนั้น

ส่วนชั้นสาม เป็นพวกมหาเศรษฐีถึงจะเข้าไปได้

“หงชาง จัดเตรียมไปที่ชั้นสาม”

โล่เฉินพูด

มันง่ายมากเลย ฟ่านหงชางหยิบบัตรเครดิตออกมา ก่อนจะยืนยันตรงเคาน์เตอร์ด้วยเงินสองร้อยล้าน ถือเป็นแขกคนสำคัญ

คุณหนูคนสวยพาพวกเขาไปที่ชั้นสาม

เมื่อเทียบกับทั้งสองชั้น ที่นี่เงียบและสง่างามมาก ตกแต่งได้อย่างหรูหรา มีโต๊ะไม่มาก มีเศรษฐีสามสิบกว่าคนกำลังเล่นไพ่กันอยู่

ในขณะเดียวกัน เศรษฐีทุกๆ คนต่างมีหญิงสวยขนาบข้างอยู่

“อาจารย์ คุณจะทำอย่างไร？”

“แลกชิปมาให้ฉันหนึ่งแสน ทางนั้นเหมือนจะเล่นไฮโลอยู่ ฉันจะไปเล่นดู”

หลังจากนั้นสิบห้านาที

เศรษฐีหลายๆ โต๊ะมีสีหน้านิ่งไป ไอ้หนุ่มกร่างคนหนึ่งใช้เงินแสนมาชนะเงินสามสิบล้าน ไม่แพ้เลยแม้แต่น้อย！

“คุณโกงนี่” เศรษฐีคนหนึ่งตะโกนออกมา

“โกงอะไร？คุณอธิบายให้ฉันฟังหน่อยว่าฉันโกงอย่างไร ฉันไม่ได้เป็นคนเขย่าลูกเต๋าเองนะ ถ้าจะบอกว่าโกงเจ้ามือก็ต้องโกง”

“นี่……” เศรษฐีมองไปทางเจ้ามือที่เขย่าลูกเต๋า

เจ้ามือคนนั้นรู้สึกร้อนรนในใจ เขาโกงจริงๆ แต่ว่าไม่ได้เล่นให้โล่เฉินชนะ แต่ให้เขาแพ้

แต่เขาค้นพบ ว่าเครื่องโกงนั้นมันเสีย

เห็นผีจริงๆ เลย

“เถ้าแก่ต้ายของพวกเรามีชื่อเสียงขนาดนั้น จะปล่อยให้เราโกงได้อย่างไร นอกเสียจากฉันจะอยากตาย บางคนเกิดมาก็โชคดี ทำอะไรไม่ได้จริงๆ”

ฟ่านหงชางมีสีหน้าเย็นชา ก่อนจะเดินออกจากมุมมืดหนึ่ง

แสงไฟสาดลงบนหน้าของเขา ต้ายเหรินจงยกเปลือกตาขึ้น “ฟ่านหงชางเจ้าสัวฟ่าน ทำไมถึงเป็นคุณ”

“ฉันจะพาคนไป”

ต้ายเหรินจงมีสีหน้านิ่งเฉยลง ก่อนจะยิ้มเยาะ “เจ้าสัวเป็นคนใหญ่คนโตในเจียงโจว แต่ว่ามันจะอย่างไรล่ะ ฉันต้ายเหรินจงใช้ชีวิตมาครึ่งหนึ่งแล้วไม่ตกใจอะไรหรอก ในเมืองเจียง ใครก็ทำอะไรฉันไม่ได้ รวมไปถึงคุณฟ่านหงชาง！”

“คุณก็ลองดู” ฟ่านหงชางพูดด้วยความโกรธ

“ไว้หน้าคุณอยู่นะ ฉันจะปล่อยไอ้หนุ่มคนนี้ไป พาเขาออกไปไกลๆ อย่ารอให้ฉันเปลี่ยนความคิด แบบนั้นเจ้าสัวของเจียงโจวอาจจะเปลี่ยนคนก็ได้นะ！”

ต้ายเหรินจงไม่เกรงกลัวเลย

หลายปีมานี้มีหญิงสวยกับบ่อน เขาชนะใจคนมากมาย แล้วมีเส้นสายมากมาย ไม่ใช่แค่เมืองเจียง

เขาถึงกับคิดว่า คนของตัวเองนั้นเทียบกับฟ่านหงชางได้เลย ดังนั้นต้ายเหรินจงจะกลัวอะไร ไม่ต้องไว้หน้าเลย！

“พวกพ้อง ขอบคุณที่คุณมาช่วยฉัน แต่ว่าพวกคุณไปเถอะ ฉันไม่อยากทำให้คุณเหนื่อยไปด้วย” ฉู่เฟิงพูดอย่างอ่อนแอ

“พ่อของคุณให้ฉันมา ฉันต้องรับทำงานแทนเขา เพียงแค่คุณตอบรับฉัน ว่าจะไปกับฉันไหม？”

ฉู่เฟิงมีประกายออกมาจากตา ไม่กี่วินาทีต่อมา เขามองไปทางต้ายเหรินจง “เหม่ยจวนล่ะ เหม่ยจวนอยู่ที่ไหน？”

“หญิงเลวคนนั้น ถูกฉันเล่นงานไปตั้งนานแล้ว！”

ผ่าง

ทันใดนั้น ฉู่เฟิงเบิกตาโผลงทั้งสองข้าง เส้นเลือดปูดขึ้นมา

ความโกรธนั้นมันพุ่งพล่านขึ้นมา ทำให้โล่เฉินถึงกับตกใจ

“คุณโกหก ซ่อนเหม่ยจวนเอาไว้งั้นเหรอ ปล่อยเธอออกมา”

ต้ายเหรินจงหัวเราะเยาะเย้ย “ฉู่เฟิง คุณคิดว่าฉันจะปล่อยนังสารเลวนั่นเหรอ ตอนนั้นฉันให้เธอมาเป็นผู้หญิงของฉัน เธอหนีไปกับคุณ มันไม่ไว้หน้าฉันเลย ให้ฉันต้องเสียหน้าต่อหน้าพวกพ้องของฉัน”

“คิดไม่ถึงเลย ว่าพวกคุณจะกล้าขนาดนี้ ไม่หนีไปเมืองไหนแต่กลับกล้าอยู่ที่เมืองเจียง นี่มันดูถูกฉันนี่หน่า！”

“เหอะๆ ในเมื่อถูกฉันจับมาแล้ว จะไม่มีทางปล่อยไปอย่างแน่นอน อยู่กับฉันมาตั้งนาน ฉันก็ต้องเอากลับคืนมาหน่อย ฉันทำจนเธอเป็นลมไปห้าครั้งแล้ว นังสารเลวนั่นไม่เลวเลยจริงๆ ฉันให้ผู้ชายยี่สิบกว่าคนมาทำให้เธอมีความสุขแล้วล่ะ”

โห่

ฉู่เฟิงตัวสั่น เกลียดเคียดแค้นเป็นอย่างมาก เสียงคำรามออกมาอย่างน่าหวาดกลัว เหมือนเสียงระเบิดออกมาจากลำคอ

“น่าเสียดายนะ ไม่มีสติ แถมยังตายแล้ว เห้อ ฉันเตรียมให้เธอมาเป็นทาสของฉัน ใครจะไปรู้ว่าไม่ทนขนาดนี้”

พรวด

ฉู่เฟิงโกรธเป็นอย่างมาก ปากก็กระอักเลือดออกมา จากนั้นร่างกายของเขาก็อ่อนแอลง ดวงตาทั้งสองข้างไร้แวว น้ำตาก็ไหลออกมา