จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี นิยาย บท 47

บทที่47 ความแค้นที่ฆ่าแกงคนรักนั้นไม่ชำระไม่ได้

“เหม่ยจวนร่างกายอ่อนแอ พอโดนหนาวก็จะเป็นไข้ ทำไมคุณถึงได้โหดร้ายขนาดนี้ คุณรู้ไหมว่าเธอลำบากขนาดไหน”

“ถึงเธอจะร่างกายอ่อนแอ แต่ว่าทำงานบ้านได้อย่างดี ตอนเที่ยงของทุกวันก็ทำอาหารให้คุณพ่อ เธอสวยและเป็นแม่ศรีเรือน รู้เรื่องดี คุณลงมือได้อย่างไร！”

“หลายปีมานี้ พวกเราไม่มีลูก เพียงเพราะเหม่ยจวนกลัวเจ็บ ฉันเลยทนไม่ได้ที่จะให้เธอคลอดลูกอย่างเจ็บปวด”

“แต่ว่าสัตว์เดรัจฉานอย่างคุณ……”

ฉู่เฟิงลุกขึ้นจากพื้นตัวสั่นเทา พร้อมกับกระอักเลือด

เขาลุกขึ้นมา

ทำตัวตรง

ในตานั้นไม่มีอารมณ์อะไรแต่กลับมีความอยากฆ่าเป็นอย่างมาก ฉู่เฟิงกัดฟัน “คุณ สมควรตาย！”

“มา ฆ่าฉันสิ หัวฉันอยู่ตรงนี้ไง ลงมีดเลย……พรวด……มาฆ่าฉันสิ！”

ต้ายเหรินจงมั่นใจไม่กลัวอะไรเลย

มีบอดี้การ์ดชายฉกรรจ์แปดคนยืนอยู่ ข้างนอกก็เหมือนกัน

โล่เฉินมองต่อไปไม่ไหว ตามคำพูดของคุณท่านกับฉู่เฟิง และรูปในบัตร ทำให้เขามั่นใจได้：

เหม่ยจวนเป็นภรรยาที่ดี เป็นสะใภ้ที่ดี ผู้หญิงที่ดี

ทันใดนั้น ผู้หญิงในครอบครัวที่ดีคนนี้ กลับเสียชีวิตอย่างน่าอับอาย และน่าสังเวช

“คุณสมควรตายจริงๆ”

โล่เฉินอดไม่ได้ที่จะเปิดปากพูด

ต้ายเหรินจงปลายตามอง พลางมองไปทางฟ่านหงชาง พบว่าทั้งสองคนไม่ไหวติง พลางหัวเราะเย็นชา： “เคยให้โอกาสพวกคุณ แต่พวกคุณไม่รับเอง เจ้าสัว เหอะๆ คิดจริงๆ เหรอว่าฉันจะลงมือกับคุณ ไม่กล้าลงมือหรอก！”

“เอาคนมา ตีให้ไอ้หนุ่มนี่พิการไปเลย”

เพี๊ยะ！เพี๊ยะ！เพี๊ยะ！

คนฆ่าทั้งสามคนเข้ามา แต่ว่าเพียงวินาทีเดียวทั้งสามคนก็กระเด็นไป

โล่เฉินลงมือ ชายร่างใหญ่ที่เหลือห้าคนเองก็ถูกตีจนเป็นลมไป ในห้องรับรองมีแต่ความตาย

“คุณ……”

“เพี๊ยะ！”

เพียงมือเดียว ต้ายเหรินจงก็กระเด็นออกไปไกลและกระแทกอยู่ที่พื้น ก่อนจะตกลงไปที่เท้าของฉู่เฟิง

ในตอนนั้นเอง ต้ายเหรินจงก็มีความกลัวออกมา

“คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นนักสู้มือฉมังขนาดนี้ แต่ว่าแล้วจะทำไม ข้างนอกนั้นเป็นคนของฉันทั้งนั้น คุณสามารถทำร้ายได้หลายคน แต่ถ้ากล้าทำร้ายฉัน ก็ต้องรับผิดชอบสิ่งที่จะเกิดขึ้นเองด้วย！”

ผ่าง

ฉู่เฟิงเตะคางของต้ายเหรินจง

เท้าหนักมากเลย เตะจนต้ายเหรินจงมึนไป ปากมีแต่เลือด เขากระแอมอยู่นาน เป็นเลือดออกมาทั้งนั้นเลย

“โอ๊ย”

มีเสียงร้องอย่างโอดครวญขึ้นมาในห้องรับรอง ต้ายเหรินจงเอามือกุมปาก พลางชี้ไปทางฉู่เฟิงด้วยความเกลียดชัง “คุณ คุณ……”

“ใครมีเรื่องอะไรกัน！”

จู่ๆ ห้องรับรองหรูหรานั้นมีห้องพักอยู่ด้านหลัง มีชายวัยกลางคนเดินออกมา

ชายคนนี้ดูดีทีเดียว เพราะก่อนเปิดประตู มีผู้หญิงหลายคน ตามไม่หยุดเลย

เมื่อมีชายปรากฏตัว ต้ายเหรินจงก็เรียก： “เฉิน เฉินไต้ซือ คนพวกนี้……แค่กๆ ช่วยฉันฆ่ากลุ่มคนพวกนั้น”

เฉินไต้ซือปรายตามองต้ายเหรินจง แล้วขมวดคิ้ว พลางมีสีหน้าดูไม่ดี “กล้ามาทำร้ายเพื่อนฉัน ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้วเหรอ！”

“คิดไม่ถึงเลย ว่าจะได้เจอนักบู๊？” โล่เฉินแปลกใจมาก

ชายที่อยู่ตรงหน้านี้ เก่งไม่เบาเลย อาจจะเข้าเป็นหนึ่งในตารางจัดอันดับดินได้

ตารางจัดอันดับดินงั้นเหรอ？

นี่คือคนที่มีกำลังภายในในเมืองหลวง——สำนักเทียนจีประกาศตาราง มีทั้งหมดยี่สิบคน และเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกของกำลังภายในของประเทศจีน

สำนักเทียนจีไม่เบามือเลย และเก่งกาจในการเก็บรวบรวมมัน

อันดับนั้นมันจะอัปเดตทุกๆ สามเดือน คนที่สามารถเป็นหนึ่งในตารางจัดอันดับดินได้ ก็คือว่าเป็นหนึ่งนักบู๊ที่แข็งแกร่ง

ภายในโลกใบใหญ่นี้ คุณสามารถไปที่ไหนก็ได้

นอกจากตารางจัดอันดับดิน สำนักเทียนจียังประกาศตารางจัดอันดับฟ้าออกมาด้วย

ตอนนี้ ประเทศจีนแบ่งโลกของกำลังภายในเป็น：ฝึกร่าง กำลังภายใน ชี่แท้สามแบบ

กำลังภายในเปลี่ยนเป็นชี่แท้ ชี่แท้ปล่อยออกได้ เลือกคนระดับต้นๆ ขึ้นมา เรียกว่าปรมาจารย์บู๊！

ตารางจัดอันดับฟ้า เป็นรายชื่อของปรมาจารย์ตามพละกำลัง

“ไอ้หนุ่มคุณรู้จักนักบู๊ ไม่เลวเลย บอดี้การ์ดพวกนั้นคุณเป็นคนทำร้ายใช่ไหม มีกำลังเพียงน้อยนิด จะมาเทียบกับฉัน เหลือเท่ามดเลยล่ะ！”

เฉินไต้ซือทระนง พลางปรายตามอง และไม่แยแสเป็นอย่างมาก

“คุกเข่าลงเถอะ แล้วทำให้มือกับขาพิการซะ อย่างให้ฉันต้องลงมือ”

โล่เฉินส่ายหัวอย่างหยิ่งผยอง ถึงเฉินไต้ซือจะเก่งมาก กำลังภายในก็มั่นคงแน่วแน่ เก่งกาจไม่เบา แต่ว่าสำหรับเขาก็แค่มดที่ตัวใหญ่หน่อยเท่านั้นเอง

“ฉู่เฟิง คุณจะฆ่าเขางั้นเหรอ？”

“ความแค้นเพราะภรรยาถูกฆ่า ไม่ชำระไม่ได้แล้ว” ฉู่เฟิงมีความเคียดแค้น ด้วยความเย็นชานั้น ทำให้ต้ายเหรินจงตัวสั่นเทา

“อาจารย์ ช่วยฉันด้วย”

เฉินไต้ซือไม่พอใจเป็นอย่างมาก เขาเลยพูดเสียงเย็นชาอีกครั้ง： “คุณมั่นใจว่าจะไม่ทำด้วยตัวเองงั้นเหรอ ถ้าจะให้ฉันลงมือ พวกคุณจะเหมือนตายทั้งเป็นเลยนะ！”

“คุณเนี่ยนะ？”

“ไอ้หนุ่ม ขอชมคุณหน่อย คิดว่าเก่งมากเลยใช่ไหม ก็ได้ งั้นคุณลงมือเลย”

เฉินไต้ซือเดินก้าวใหญ่ ก่อนจะมาที่ด้านหน้าของโล่เฉิน

ผ่าง！

จากนั้น ก็มีหมัดต่อยออกมา

ฉู่เฟิงม่านตาหดลง หมัดนี้มันเร็วมาก จากนั้นห่างออกไปสามสี่เมตร ก็มีลมใหญ่พักมาทำให้เขาสั่นไปทั้งตัว

ในตอนนั้นเอง ฉู่เฟิงไม่สงสัยแล้ว ว่าถ้าเกิดถูกต่อยจะต้องบาดเจ็บขนาดไหน

“ระวัง！”

แต่ว่ามันไม่ทันแล้ว หมัดนั้นมันอยู่ต่อหน้าโล่เฉินแล้ว

เฉินไต้ซือมีสีหน้าทระนง

เพียงไม่นาน เขาก็รู้สึกได้ว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล

หมัดของตัวเองนั้นกะระยะเข้าไปไม่ได้เลย แต่สิ่งที่น่าจะใจไปมากกว่านั้นคือฉู่เฟิง เขาเห็นอะไรบางอย่าง——