จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี นิยาย บท 53

บทที่ 53 มันก็เพียงแค่สินสอด

ที่บ้านเก่าแก่ของตระกูลหาน บรรยากาศคึกคักกันมาก

ได้ยินว่าคุณชายตระกูลโล่แห่งจีนหลิงจะมาเจรจาเรื่องสินสอดการแต่งงาน บ้านเก่าแก่ของตระกูลหานบรรยากาศอลหม่านวุ่นวายกันไปหมด หญิงสาวแต่งตัวสวยงามกันอย่างที่สุด

หานหยุนซียอมที่จะจ่ายเงินหลายหมื่นเพื่อเชิญช่างแต่งหน้าที่มีชื่อเสียงจากเจียงโจว มาแต่งหน้าและแต่งทรงผมให้มีรูปลักษณ์ที่สวยงาม ตกตะลึงกันเป็นอย่างมาก

“คุณแม่”

ครอบครัวของหานเจี้ยนเย่รีบร้อนเพื่อเดินทางมา หลิวเซียงหลันเห็นหานหยุนซีที่แต่งองค์ทรงเครื่องอย่างสวยงาม แววตาก็แสดงออกถึงความดูถูกและดูหมิ่นแวบหนึ่ง

ขณะที่กำลังเดินทางมานั้น หลิวเซียงหลันได้กำชับเอาไว้ก่อนแล้ว

ใครก็ห้ามพูดออกมาว่าคุณชายตระกูลโล่จะมาสู่ขอหยู่เยน รอจนกว่าท้ายที่สุด เธอต้องการเชิดหน้าชูตา ทำให้ทุกคนตะลึงโดยไม่ทันตั้งตัว

“ยืนอยู่ด้านข้าง ใกล้เวลาที่เหมาะสมแล้ว คุณชายโล่ใกล้จะมาถึงแล้ว! ” คุณย่ามองดูแวบหนึ่ง พูดอย่างเบา ๆ ว่า

คิดไม่ถึงว่าตระกูลโล่แห่งจีนหลิง จะยิ่งใหญ่มากถึงขนาดนี้

“พวกเราน่าจะคิดได้ตั้งแต่แรกแล้ว ครอบครัวตระกูลโล่ ก็มีเพียงตระกูลโล่แห่งจีนหลิง การที่คุณชายโล่มาในครั้งนี้ น่าจะเป็นการตัดสินใจคัดเลือกคนแล้ว”

“เป็นไปตามนั้น แต่ที่น่าเสียดสีเหน็บแนมที่สุดก็คือ คุณชายตระกูลโล่ชื่อว่าโล่เฉิง โดยคำว่าเฉิงใช้ตัวอักษรเดียวกับชื่อของซิงเฉิน ส่วนสามีของหานหยู่เยนก็มีชื่อว่าโล่เฉิน แต่ใช้คำว่าเฉินที่ตรงกับตัวอักษรของคำว่าฮุยเฉิน (หมายถึงเศษฝุ่น)”

พูดถึงเรื่องนี้ ลูกหลานวัยหนุ่มสาวต่างพากันหัวเราะ

หานหยู่เยนไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ แต่กลับเป็นหานหยู่ถิงที่โมโหไม่น้อย จ้องไปที่กลุ่มหนุ่มสาวเหล่านั้น

ในเวลานี้ ผู้ที่ตื่นเต้นดีใจที่สุด ผู้ที่หยิ่งผยองที่สุดก็คือหานหยุนซี

เธอมีความมั่นใจในตนเองเป็นอย่างมากว่า คุณชายตระกูลโล่จะมาดูตัวเธออย่างแน่นอน คิดถึงการที่ได้แต่งงานเข้าไปอยู่ในตระกูลโล่แห่งจีนหลิง เธอตื่นเต้นดีใจมากถึงขนาดมากที่สุด

“หานหยู่เยน สามีของแกและสามีของฉันคนหนึ่งอยู่บนฟ้าอีกคนหนึ่งอยู่ใต้ดิน โชคชะตาเล่นตลกจริงเชียว โครงการของบริษัทเฉิงหยู่จะนับจำนวนได้เท่าไหร่กัน เมื่อเปรียบเทียบกับโครงการธรรมดาทั่วไปของตระกูลโล่แห่งจีนหลิงแล้ว ยังมีขนาดใหญ่กว่าหลายเท่าตัวเลย”

มาถึงขั้นนี้แล้ว หานหยุนซีก็ไม่ได้สนใจในเกียรติและศักดิ์ศรีอันใด พูดเสียดสีถากถางแบบตรง ๆ

คุณย่าหน้านิ่วคิ้วขมวด แต่กลับไม่พูดอะไร

“แกแน่ใจนะว่าคุณชายตระกูลโล่จะมาทำการสู่ขอแกน่ะ? ”

“หรือว่าจะเป็นแกงั้นเหรอ? ” หานหยุนซีเหยียดหยาม

หานหยู่ถิงยักไหล่ โบกมือแล้วพูดว่า: “ไม่ใช่ฉันอย่างแน่นอน ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันก็ขอแสดงความยินดีด้วย แต่งงานกับตระกูลคนร่ำรวยจะต้องทำตัวเป็นคุณหญิงที่ดีด้วยล่ะ”

“แกไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”

หานหยุนซีค่อย ๆ แหงนหน้าที่สวยงามขึ้น ราวกับนกยูงที่สง่างาม วันนี้เธองดงามมากจริง ๆ ทำให้ลูกสาวคนอื่นในตระกูลหานหมดรัศมีความงามไปเลยทีเดียว

“นี่ หยุนซี”

“มีเรื่องอะไรเหรอ? ”

หานหยุนเทาพูดเบา ๆ ว่า: “ก่อนอื่นขอแสดงความยินดีกับแกก่อน ลำดับต่อไปก็คืออย่าลืมเด็ดขาดนะ ในอนาคตต้องให้ความช่วยเหลือตระกูลหานมาก ๆ ช่วยเหลือฉันมาก ๆ อย่าให้หานหยู่เยนมีชีวิตอย่างสุขสบาย”

หานหยุนซีชำเลืองมองเล็กน้อย “อืม จำไว้แล้ว”

น่ารังเกียจเสียจริง

หานหยุนเทาเหมือนถูกมองข้ามจิตใจจึงขุ่นมัว แต่ก็ต้องจำยอม ตอนนี้เขาไม่กล้าที่จะล่วงเกินหานหยุนซีแล้ว

ห้านาทีต่อมา มีเสียงตะโกนดังมาจากด้านนอก “คุณชายโล่มาถึงแล้ว คุณชายโล่มาถึงแล้ว”

ครู่เดียว ห้องโถงก็เงียบสงบ

คุณย่าลุกขึ้นแล้วไปยืนอยู่ด้านหน้าสุด แวบเดียว ก็มองเห็นหนุ่มหล่อในชุดภูมิฐานสง่างาม ข้างกายมีบอดี้การ์ดสองคนคอยอารักขา ก้าวเดินเข้ามาด้านใน

“สวัสดีครับคุณนายใหญ่หาน”

“คุณชายโล่ เชิญนั่ง”

หญิงสาวในบริเวณนั้นจิตใจหวั่นไหว พวกเธอเคยได้ยินเพียงชื่อเสียงของคุณชายโล่ ไม่เคยพบเห็นตัวตนจริงของโล่เฉิง

เวลานี้ ได้พบเห็นท่าทางที่องอาจสง่างามเช่นนี้ ราวกับเป็นเจ้าชายผู้ขี่ม้าขาวที่ปรากฏในความฝันเลยทีเดียว

ใบหน้างดงามของหายหยุนซีค่อย ๆ แดงขึ้น ยกน้ำชาแก้วหนึ่งมาเสิร์ฟ “คุณชายโล่ ฉันคือหานหยุนซี เชิญดื่มน้ำชา”

“ขอบคุณมาก ได้ยินว่าลูกสาวของตระกูลหานเป็นหญิงสาวงามทั้งหมด วันนี้ได้พบเห็น เป็นเช่นดังที่เลื่องลือกันจริง ๆ ”

“คุณชายชมกันเกินไปแล้ว”

หานหยุนซีเก็บอาการตื่นเต้นและดีใจเอาไว้ไม่อยู่ กลัวว่าจะเสียภาพพจน์ จึงรีบถอยกลับไปยืนอยู่ด้านข้างของคุณย่า

ในกลุ่มคนดังกล่าว พวกหานหยู่เยนทั้งสามคนหลบอยู่ด้านหลังสุด ไม่ได้ออกไปแสดงตัว พวกเขาไม่ต้องการที่จะออกไปพบเห็นคนจอมปลอม

คุณย่าเห็นว่าโล่เฉิงดื่มชาแล้วสักคำสองคำ รู้สึกว่าพอเหมาะพอเจาะกับเวลา ยิ้มและสอบถามว่า: “คุณชายโล่มาที่บ้านตระกูลหานของเรา รู้สึกเป็นเกียรติและมีหน้ามีตามากขึ้นทีเดียว ได้ยินว่าการมาครั้งนี้เพื่อเจรจาเรื่องสินสอดการแต่งงาน เชิญคุณชายโล่พูดถึงรายละเอียดสักหน่อย”

“ง่ายมาก ฉันชอบพอกับลูกสาวของตระกูลหานคนหนึ่ง ต้องการที่จะสู่ขอกลับไปที่จีนหลิง ช่วงก่อนหน้านี้งานเลี้ยงฉลองวันเกิดอายุครบเจ็ดสอบปีของคุณย่า ฉันได้ทำการมอบสินสอดไว้แล้ว ท่านคงยังจำได้อยู่ใช่ไหม? ”

“แน่นอนจำได้อยู่แล้ว และไม่ทราบว่าคุณชายชอบพอกับหญิงสาวตระกูลหานคนไหนกันเหรอ? ”

“เรื่องสำคัญมาถึงแล้ว”

หานหยุนซีก้มหน้าลง ท่าทางเขินอาย

ลูกสาวคนอื่นจิตใจริษยาพลุกพล่าน พวกเธอแม้ว่าจะไม่พอใจแต่ก็รู้ตัวตนเองดีอยู่แล้ว รู้ว่ายังไงก็เทียบกับหานหยุนซีไม่ได้

“คุณย่า ฉันมีเรื่องรบกวนหนึ่งเรื่อง”

“อ๋อ? คุณชายกล่าวออกมาได้เลย”

โล่เฉิงกวาดตามองไปทั่ว แม้ว่าจะไม่พบเห็นหานหยู่เยน แต่ก็ได้สบสายตากับหลิวเซียงหลัน

“คุณย่ามีบางเรื่องที่ยังไม่ทราบ ผมกับหยู่เยนเป็นเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย ได้ยินมาว่าสามีของเธอทำเป็นเพียงงานบ้านงานเรือน ถูกมองว่าเป็นคนที่ไม่ได้เรื่องได้ราว ทั้งนี้เพื่อไม่ต้องการถ่วงเวลาความสุขของหยู่เยน หวังว่าคุณย่าจะตกลงที่จะให้หยู่เยนหย่า”

“นี่มัน......”

คุณย่าจ้องเขม็งไปที่หลิวเซียงหลัน

เธอรู้ว่าหานเจี้ยนเย่ไม่กล้าที่จะให้โล่เฉิงพูดเรื่องดังกล่าวออกมา แน่นอนว่าหลิวเซียงหลันเป็นคนจัดการทั้งหมด

หานหยู่เยนหย่าร้างจะทำให้ตระกูลหานถูกเยาะเย้ยนินทา แต่หากสมรสกับตระกูลโล่แห่งจีนหลิง ก็สามารถที่จะให้ตระกูลที่เยาะเย้ยเหล่านั้นสงบปากสงบคำลงได้

นี่คือความสั่นสะเทือนที่สามารถสงบใจผู้คนได้อย่างหนึ่ง

ถ้าหากว่าไม่ตกปากรับคำ เกรงว่าจะทำให้คุณชายโล่ไม่พอใจ คุณย่าไม่กล้าที่จะเสี่ยง

“เรื่องนี้คือเรื่องเล็กน้อย หยู่เยนทนลำบากมากพอแล้ว ก็สมควรที่จะหาคู่ครองที่ดี ๆ เสียที คุณชายโล่ เรื่องนี้ฉันตกลงรับปากกับคุณ ตอนนี้สามารถบอกได้เหรอยังว่าชอบพอกับหญิงสาวคนไหน”

“เมื่อครู่ฉันได้พูดบอกออกไปแล้วไง”