จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี นิยาย บท 52

บทที่ 52 วิกฤตของการแต่งงาน

ขณะกำลังเดินทางกลับบ้าน

หานหยู่เยนถามขึ้นว่า: “คุณคงไม่ขับรถคันนี้กลับบ้านหรอกใช่ไหม? ”

“แล้วแต่คุณเลย คุณคิดจะขับกลับบ้าน ฉันก็ไม่ปฏิเสธ”

“อย่างงั้นก็คงไม่ต้องหรอก เกินหน้าเกินตาเกินไปมันไม่ดีสำหรับคุณ อีกทั้ง สถานะของฉันในตอนนี้ ก็คงไม่เหมาะสมที่จะนั่งรถยนต์โรลส์-รอยซ์”

โล่เฉินรู้อยู่แล้วว่าหานหยู่เยนเป็นคนที่เข้าใจอะไรได้ง่าย เขายิ้มแล้วพูดว่า: “งั้นก็ขายมันแล้วกัน อย่างน้อยคงจะขายได้ที่ราคาประมาณสิบห้าล้าน รวมกับเงินในธนาคารอีกสิบล้าน ก็เป็นยี่สิบห้าล้าน ฮิฮิ ตอนนี้คุณก็กลายเป็นเศรษฐินีน้อย ๆ แล้ว”

“ที่ไหนกัน”

หานหยู่เยนพูดออกมาแบบนี้ แต่ใบหน้ากลับมีรอยยิ้มอ่อนหวานที่ตื่นเต้น “เป็นสิ่งที่คุณเอาชนะกลับคืนมาได้ มันเป็นของคุณต่างหาก”

“คู่สามีภรรยาจำเป็นจะต้องแบ่งสันปันส่วนกันอย่างชัดเจนขนาดนี้เลยเหรอ ของฉันก็คือของคุณเช่นกัน”

“อย่าคิดว่าจะเอาเงินมาหลอกล่อฉันได้ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้นสักหน่อย”

หานหยู่เยนเหลือบตาขาว ย้อนคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นที่ชิงเฟิงซานจวน เธอมีคำถามอยู่ในใจมากมาย

โล่เฉินเหมือนพอที่จะมองออกอะไรบางอย่าง จึงพูดขึ้นว่า: “ตอนนี้ไม่สามารถที่จะอธิบายอะไรให้คุณฟังได้ อนาคตฉันจะเล่าทุกอย่างให้คุณฟังอย่างละเอียด”

“ฉันทราบแล้ว”

หานหยู่เยนสูดลมหายใจลึก พูดด้วยสีหน้าที่แปลกประลาดว่า: “ใคร ๆ ก็พูดกันว่าคุณคือคนที่ไม่ได้เรื่องได้ราว แต่กลับไม่รู้ว่าแท้ที่จริงแล้วคุณคือคนที่มีความสามารถเก่งกาจมากกว่าคนทั่วไป”

“คนอื่นหัวเราะฉันว่าเป็นคนบ้า ฉันหัวเราะคนอื่นว่ามองตัวตนจริงของฉันไม่ออก”

เมื่อเหลือระยะห่างจากหมู่บ้านประมาณหนึ่งสถานีรถประจำทาง หานหยู่เยนก็ลงจากรถ โล่เฉินก็ขับรถต่อไปที่ตึกซิงหยุนเพื่อพบกับฟ่านหงชาง

ภายในสำนักงาน

ฟ่านหงชางอารมณ์ดีเป็นพิเศษ รู้สึกว่าตนเองเชิดหน้าชูตาได้ “อาจารย์ ฉันรับทราบเรื่องที่เกิดขึ้นที่ชิงเฟิงซานจวนแล้ว สะใจจริง ๆ”

“เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย” โล่เฉินถามว่า: “ท่านคุณปู่ล่ะ”

“ออกไปที่อื่นแล้ว ฉันสั่งให้คนไปส่งเขาที่หมู่บ้านเหอฮัว”

โล่เฉินพยักหน้า “ใช่แล้ว รถยนต์โรลส์-รอยซ์คันนั้นยังคงเป็นของคุณชายโล่ อีกทั้งฉันไม่ชอบที่จะเอิกเกริก นายช่วยจัดการขายทิ้งหน่อย แล้วโอนเงินเข้าบัญชีของฉัน”

“ตกลงอาจารย์”

ฟ่านหงชางหยุดชั่วครู่ แล้วรายงานว่า: “อาจารย์ หงเหลยถิงได้ฮุบส่วนที่เหลือของต้ายเหรินจงแล้ว ตอนนี้เป็นผู้ที่มีอำนาจที่สุดในสังคมอิทธิพลมืดแห่งเมืองเจียง คาดว่าเขานั้นจะตัดสินใจมาอยู่กับท่านแล้ว”

“นายคิดง่ายดายเกินไปแล้ว เขาคิดที่จะออกจากภายใต้การควบคุมของเสี้ยงจื้อสง แล้วทำไมจะมาอยู่กับฉันติดตามฉันได้ง่าย ๆ ล่ะ อย่างน้อย ก่อนที่ฉันจะมีอิทธิพลเหนือกว่าตระกูลเสี้ยง

หงเหลยถิงคงจะเพียงแค่ร่วมมือทำงานกับพวกเราเท่านั้น”

ฟ่านหงชางฮัมอย่างเย็นชา “เรื่องนี้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเขา อาจารย์ ฉันจะหาโอกาสสร้างความกดดันให้กับเขาเล็กน้อย”

“ไม่จำเป็น”

โล่เฉินโบกมือ “ฉันไม่ค่อยที่จะให้ความสำคัญกับหงเหลยถิงมากเท่าไหร่ หากมาติดตามฉันก็ถือว่าเป็นเรื่องดี หากไม่มาติดตามฉันก็ไม่นับว่าจะเป็นอันตราย นายช่วยฉันจับตาดูความเคลื่อนไหวของฉู่เฟิง”

“อาจารย์ ท่านให้ความสำคัญในตัวเขางั้นเหรอ? ”

“ห้าพันปีมานี้ ฉันมองคนไม่ผิดมาโดยตลอด นอกเสียจากคนทรยศในเมืองหลวงผู้นั้น”

“คิดไม่ถึงว่าเรื่องดังกล่าว จะทำให้โล่เฉินมีอารมณ์แปรปรวนถึงเพียงนี้”

“ฉู่เฟิงผู้นั้นคือสิงห์ร้าย หรือจะพูดว่ามีศักยภาพเพียงพอที่จะขึ้นมาเป็นสิงห์ร้าย ก่อนหน้านี้เขามี

ความกังวล แต่ตอนนี้ภรรยาของเขาได้เสียชีวิตลงแล้ว ไม่มีพันธนาการอะไรอีกแล้ว อีกทั้งฉันเคย

ให้การรักษาพ่อที่ป่วยของเขา ฉันเชื่อว่าอีกไม่นาน เขาคงจะมาพบฉันแน่”

โล่เฉินมั่นใจเป็นอย่างมาก ตั้งแต่เริ่มแรกที่เห็นบัตรประจำตัวประชาชนของฉู่เฟิง เขาก็มีลางสังหรณ์แล้ว

ฉู่เฟิงผู้นี้สุดยอดมาก

ณ บ่อนพนันใต้ดินในร้านสปา ถูกทุบตีขนาดนั้น ยังไม่มีเสียงร้องครวญครางออกมาแม้แต่นิดเดียว

ความอาฆาตแค้นที่ฆ่าภรรยา ก็จัดการล้างแค้นในที่แห่งนั้น สังหารอย่างเด็ดขาด

อารมณ์ที่เจ็บปวดทรมานสามารถอดกลั้นเก็บอาการได้ในฉับพลัน จิตใจลุ่มลึกคาดเดาได้ยาก

ลักษณะนิสัยทุก ๆ อย่าง ทำให้โล่เฉินชื่นชอบ มีความคิดที่จะต้องการเลี้ยงดูฝึกฝน

ฟ่านหงชางอายุมากแล้ว และคร่ำหวอดในวงการธุรกิจ เขาต้องการหนึ่งคนที่มาเป็นฮ่องเต้ในสังคมอิทธิพลมืด

หงเหลยถิงเจ้าเล่ห์เพทุบาย มักใหญ่ใฝ่สูง มีความคิดขัดแย้งทรยศ ไม่ใช่ตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด

หลังเคยผ่านประสบการณ์ที่ถูกหักหลังมาแล้วครั้งหนึ่ง ตอนนี้โล่เฉินระมัดระวังอย่างมากในการคัดเลือกคน

“งั้นตามนี้ก็แล้วกัน”

ออกจากตึกซิงหยุน โล่เฉินนั่งรถแท็กซี่กลับไปที่บ้าน

เมื่อเดินเข้าประตูบ้าน ก็พบว่ามีบรรยากาศบางอย่างที่ผิดปกติ

หานหยู่ถิงแอบส่งสายตาชำเลืองให้เขา โล่เฉินไม่เข้าใจ เขามองไปที่หานเจี้ยนเย่ที่หมอบฟุบอยู่ที่โต๊ะ และหลิวเซียงหลันที่นั่งพริ้มตาหน้าแดงอยู่บนโซฟา

นึกว่าจะมีเรื่องดีงามอะไรเกิดขึ้น

“คุณพ่อคุณแม่ ฉันกลับมาแล้ว”

“โล่เฉิน”

หลิวเซียงหลันลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว และพุ่งเข้ามา “กลับมาก็ดีแล้ว ฉันจะบอกคุณว่า รีบหย่ากับหานหยู่เยนเดี๋ยวนี้ เมื่อสักครู่ซิงเฉินได้โทรศัพท์มาหา หากภายในสามวันยังไม่ทำการหย่า จะนำสินสอดแต่งงานกลับ”

“เออ......” โล่เฉินมุมปากกระตุก

เดิมทีคิดว่าแม่ยายหน้าแดงก่ำจะมีเรื่องราวดี ๆ เกิดขึ้นซะอีก แต่ตอนนี้ดูแล้วว่า คงน่าจะทะเลาะกับหานหยู่เยนมา จึงโมโหอย่างรุนแรง

หานหยู่ถิงเอามือกุมที่หน้าผาก แอบด่าพี่เขยของตนเองว่าช่างโง่เขลาสิ้นดี

โล่เฉิน ฉันทราบดีว่านายคงไม่ต้องการที่จะทำแบบนี้ แต่นายต้องคำนึงถึงหยู่เยน คำนึงถึงตระกูลหาน และคำนึงถึงตัวเองด้วย