จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี นิยาย บท 60

บทที่ 60 หน้าด้านไร้ยางอายอย่างที่สุด

ตลอดทั้งการประชุม หานหยู่เยนพูดจาเพียงเล็กน้อย

การประชุมดำเนินไปจนใกล้จะเสร็จสิ้น หานหยุนเทาอยู่ดี ๆ ก็พูดอย่างแปลกประลาดขึ้นกะทันหันว่า “หานหยู่เยน ได้ยินว่าครอบครัวของแกซื้อบ้านหลังใหม่เหรอ เป็นหมู่บ้านที่โด่งดังบริเวณวงแหวนรอบที่สอง-------ไห่ถังหัวฝู่บ้านที่อยู่บนชั้นที่สูงที่นั่น หลังหนึ่งก็ราคาประมาณยี่สิบกว่าสามสิบล้านเลยใช่ไหม! ”

“แกหมายความว่ายังไง! ”

“เงินนี้ ไปได้มาจากไหน? ” หานหยุนเทายิ้มเยาะ

ขณะนั้น สายตาทุกคนก็จับจ้องมองมา คุณนายใหญ่หานก็ขมวดคิ้ว

หานหยู่เยนอธิบายว่า: “คุณย่า ก่อนหน้านี้ที่คุณพ่อซื้อลอตเตอรี่นั้นได้ถูกรางวัล สองล้านห้าแสนกว่า ดังนั้นพวกเราจึงไปซื้อบ้านหลังใหม่”

“ฮาฮาฮา เหตุผลแบบนี้มันไม่น่าขันไปหน่อยเหรอ”

“หานหยุนเทา นายนึกว่าฉันจะทำแบบนายงั้นเหรอ ฉันคงไม่ใช้เงินส่วนกลางของบริษัทแน่นอน บัญชีของบริษัทใครลองไปตรวจสอบดูก็ได้ ฉันบริสุทธิ์ใจอยู่แล้วจะกลัวอะไร”

หานหยู่เยนพูดโต้ตอบกลับไป: “แต่กลับเป็นนายเสียมากกว่า ที่ได้โยกเงินบริษัทไปใช้ประมาณหนึ่งล้านห้าแสนและยังไม่ได้คืนเงินกลับมา ให้เวลานายสามวัน หากฝ่ายการเงินยังบอกฉันว่าเงินยังไม่ได้โอนคืนกลับเข้าบัญชีบริษัท คุณลุงหลังจากนี้ท่านก็คงไม่มีเงินเดือนแล้ว ค่อยค่อยคืนทีละนิดแล้วกันนะ”

“สามหาวเกินไปแล้ว! ”

หานเจี้ยนกั๋วเกิดความโมโห “มันจะมากเกินไปแล้ว แกมีสิทธิ์อะไรที่จะมาหักเงินเดือนของฉัน คุณย่าของแกก็ยังมีชีวิตอยู่ หรือคิดที่จะทรยศงั้นเหรอ จิตใจที่คิดการใหญ่เปิดเผยออกมาเร็วไปหน่อยหรือเปล่า! ”

“ฉันคือรองผู้จัดการใหญ่ คุณย่าเป็นคนแต่งตั้งขึ้นเอง ฉันมีสิทธิ์ที่จะตัดสินใจเรื่องเหล่านี้ หรือว่า ครอบครัวของคุณลุงไม่คิดที่จะคืนเงินหนึ่งล้านห้าแสนนี้หรอกเหรอ? ”

“แกนี่มัน! ”

หานเจี้ยนกั๋วคิดที่จะพูดตอบโต้ คุณย่าตบโต๊ะ พูดด้วยเสียงอันน่าเกรงขามว่า: “พอได้แล้ว”

“คุณแม่ ท่านดูเด็กคนนี้สิ มันจะโอหังเกินไปแล้วนะ”

“ภายในสามวัน จะต้องคืนเงินหนึ่งล้านห้าแสน” คุณย่าพูดขึ้น หานเจี้ยนกั๋วไม่กล้าที่จะพูดอะไรอีก ทำได้เพียงแค่จ้องมองไปที่หานหยู่เยนด้วยความโมโห

หานหยุนเทาคับแค้นใจเป็นอย่างมาก

หนึ่งเดือนก่อนนี้ หานหยู่เยนนับประสาอะไร เขาเรียกใช้งานทางนี้ทีทางโน้นทีอยู่ แต่ตอนนี้กล้าปีนป่ายขึ้นมาค้ำบนศีรษะของครอบครัวของเขาแล้ว

มีอย่างที่ไหนกัน!

“ปัญหาเรื่องของบ้านใหม่ไม่ขอพูดถึง แล้วรถล่ะ? ครอบครัวของพวกแกมีรถ BMW 540 จำนวนสามคัน ราคารวมกันก็หนึ่งล้านเจ็ดแปดแสนกว่า เงินพวกนี้ได้มาจากการถูกลอตเตอรี่เหมือนกันงั้นเหรอ? ”

“ฉันจำเป็นที่จะต้องอธิบายให้แกฟังด้วยเหรอ ย้ำอีกครั้งหนึ่ง บัญชีบริษัทตรวจสอบได้ตามสบายเลย หากยังไม่วางใจ คุณย่าสามารถแต่งตั้งคนที่ท่านเชื่อมั่นไว้ใจได้ไปทำหน้าที่ฝ่ายการเงิน อย่างไรก็ตาม หากฉันใช้เงินของบริษัทแม้แต่เล็กน้อย จะลาออกจากบริษัทเองโดยทันที”

คำพูดนี้ ปิดปากปิดคำพูดของทุกคน

หานหยุนเทาโมโหจัด ไม่ยอมที่จะหยุด

“แกเป็นคนของตระกูลหาน เงินรางวัลลอตเตอรี่ หรือว่าเงินที่ได้จากการทำงานอื่นเสริม ทั้งหมดล้วนเป็นของตระกูลหาน จะต้องนำมามอบให้กับบริษัท แกมีสิทธิ์อะไรที่จะไปใช้จ่ายได้ตามอำเภอใจ”

เงียบสงบ

ทุกคนภายในห้องประชุมต่างเหลียวมองซึ่งกันและกัน

ไม่ต้องพูดถึงคนอื่นหรอก ในแววตาของคุณย่าเองก็ปรากฏให้เห็นถึงความผิดหวังขึ้นแวบหนึ่ง

หานหยู่เยนใช้สายตาที่สำหรับมองดูคนที่โง่เขลามองไปที่หานหยุนเทา แล้วหัวเราะขึ้น “มันน่าสนใจจริง ๆ หากแกคิดที่จะต้องการสิ่งของของครอบครัวของฉัน ถ้างั้นอุจจาระที่ฉันถ่ายออกมาแกจะต้องการด้วยไหม? ”

“แม่งเอ๊ย......”

“ทุกคนหุบหากกันได้แล้ว! ”

คุณนายใหญ่หานตะโกนเสียงดัง อื้ออึงไปหมด

หานหยุนเทาและหานหยู่เยนต่างกลัวหัวหด จิตใจพะว้าพะวัง

“แต่ละคนต่างก็ปีกกล้าขาแข็งกันหมดแล้ว ฉันยังไม่ตายสักหน่อย ก็วุ่นวายกันขนาดนี้แล้ว ถ้าหากว่าฉันตายไป ตระกูลหานคงถึงกับต้องแตกแยกทางใครทางมันเป็นแน่”

ทุกคนสงบเงียบไม่กล้าออกเสียง ไม่กล้าเงยหน้าขึ้น

“ปิดประชุม แยกย้ายกันไปทำงาน”

ออกจากห้องประชุม หานหยู่เยนมีอารมณ์ที่ไม่ค่อยดี

การแสดงออกของคนในตระกูลหาน ทำให้เธอรู้สึกผิดหวังขณะเดียวกันก็ยิ่งทำให้เจ็บปวดใจเป็นอย่างมาก

ตระกูลอื่น ต่างสามัคคีร่วมแรงร่วมใจกันต่อสู้ ตระกูลของตนเองกลับมาต่อสู้ทะเลาะกันภายใน ดังนั้นเมื่อเปรียบเทียบแล้ว ตระกูลหานนับวันจะยิ่งแย่ลงไปทุกที

“คนแบบนี้ หากตระกูลหานตกไปอยู่ในมือของเขา ต่อให้มีทรัพย์สินเป็นร้อยเป็นพันล้าน ก็คงจะผลาญไม่เหลือ”

หานหยู่เยนแอบด่าอยู่ในใจ และเธอได้ตัดสินใจเรื่องหนึ่ง:

ไม่ว่าต่อไปอนาคตจะเกิดเหตุการณ์อย่างไร จะไม่ยอมให้หานหยุนเทาและครอบครัวของเขาขึ้นมาควบคุมบริหารจัดการบริษัทเป็นอันขาด แม้เธอจะไม่ได้ขึ้นเป็นผู้นำไม่เป็นไร แต่หานหยุนเทาจะไม่มีทางที่จะเป็นผู้นำได้แน่

“มันน่าที่จะโมโหหรือไม่? ”