จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี นิยาย บท 78
สรุปบท บทที่ 78 แผนของหานหยุนเทา: จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี
สรุปเนื้อหา บทที่ 78 แผนของหานหยุนเทา – จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี โดย จิ่วเทียน
บท บทที่ 78 แผนของหานหยุนเทา ของ จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จิ่วเทียน อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
บทที่ 78 แผนของหานหยุนเทา
"คิดไม่ถึงเลย หานเจี้ยนกั๋วจะมีสปิริตขนาดนี้ แต่นี่ก็สมเหตุสมผลเช่นกัน เมื่อเทียบกับหานหยุนเทา คุณค่าของเขานั้นน้อยกว่ามาก"
หลิวเซียงหลันวิเคราะห์แล้วก็หัวเราะ "ผลลัพธ์นี้ฉันพอใจมากแล้ว ในที่สุดก็จัดการไปได้คนหนึ่ง ไม่มีพ่อของเขา หานหยุนเทาก็เป็นแค่ต้นไม้ที่โดดเดี่ยวไร้ที่พึ่ง หยู่เยนลูกจะต้องขยันเข้าไว้ ตอนนี้ลูกเป็นถึงรองผู้จัดการทั่วไป หานหยุนเทายังคงอยู่ในช่วงถูกไล่ออก "
“เวลาช่วงนี้มีค่ามาก ลูกจะต้องเอาชนะพวกหัวหน้าในบริษัทและเหล่าญาติๆ ตั้งหลักให้ได้ บริษัทตระกูลหาน จะต้องเป็นของพวกเรา!”
หานหยู่เยนพยักหน้า "แม่ หนูเข้าใจแล้ว"
"ยังมีโล่เฉิน บริษัทของนายก็ต้องทำงานให้หนักขึ้นเข่นกัน หากมีโอกาสก็พาเซี่ยซือหานคนนั้นมาที่บ้านให้ฉันเห็นหน้าสักหน่อย ฉันจะอบรมๆ เธอ ให้เธอขยันๆ ภักดีต่อบริษัทและรีบๆ ดังขึ้นโดยเร็วที่สุด”
คำพูดของหลิวเซียงหลันทำเอาหานหยู่ถิงตาโต เธอเอ่ยร้องเสียงเบา “แม่ แม่ให้นางจิ้งจอกนั่นมาที่บ้าน แบบนี้เท่ากับทำให้พี่สาวต้องอับอายไม่ใช่หรือไง! "
"นางจิ้งจอกอะไรกัน นั่นคือต้นไม้เงินของเราเชียวนะ"
“แม่ แม่ก็โดนโล่เฉินเป่าหูด้วยเหมือนกันหรือไง นี่แม่และพี่เป็นอะไรกันไปหมด!” หานหยู่ถิงโกรธจนแทบจะบ้าตาย ได้แต่จ้องมองไปที่โล่เฉินอย่างดุร้าย
ในรถส่งเสียงหัวเราะที่หาได้ยากขึ้นมา
ในใจของโล่เฉินเป็นกังวลมาตลอด เขากลัวว่าหานหยุนเทาจะแอบลงมือลับหลัง เมื่อกลับไปถึงบ้าน เขาก็รีบติดต่อกับฟ่านหงชางอย่างเงียบๆ ให้เขาช่วยจัดบอดี้การ์ดเพื่อปกป้องหานหยู่เยนและน้องสาวของเธอ
……
เขตชุมชนระดับไฮเอนด์ของเมืองเจียง ภายในบ้านสไตล์ตะวันตกหลังหนึ่ง
“พ่อ ทำให้พ่อต้องลำบากแล้ว”
หานหยุนเทาดวงตาแดงก่ำ เขายืนอยู่ที่ทางเข้าห้องโถงบรรพบุรุษเล็กๆ ที่ชั้นใต้ดิน
ในฐานะลูกชายคนโตรุ่นที่สองของตระกูลหาน หานเจี้ยนกั๋วรักตระกูลของตนอย่างยิ่ง ในชั้นใต้ดินบ้านเขาเองก็มีห้องโถงบรรพบุรุษขนาดเล็กอยู่
พื้นที่ไม่ใหญ่นัก ราวๆ สิบตารางวา
ควันธูปลอยล่อง บรรยากาศเคร่งขรึม
ทุกวันเช้าและเย็น หานเจี้ยนกั๋วล้วนต้องมาสักการะ
ผู้ชายที่รักตระกูล รักบรรพบุรุษของตน แต่ต้องถูกขับไล่และลบชื่อออกจากลำดับวงศ์ตระกูล
สำหรับเขาแล้วนี่มันเจ็บปวดยิ่งกว่าการเฉือนชิ้นเนื้อของเขา
“พ่อ ผมขอโทษ” หานหยุนเทาเอ่ยเสียงสะอื้น
"เฮ้อ"
หายเจี้ยนกั๋วถอนหายใจหนักๆ ครั้งหนึ่ง เขาลุกขึ้นและจุดธูปให้บรรพบุรุษอีกครั้ง ก่อนจะหันกลับมาและพูดด้วยรอยยิ้ม "ไม่เป็นไร ต้องมองไปข้างหน้า เรื่องที่เกิดไปแล้วไม่จำเป็นต้องไปใส่ใจกับมันอีก"
“อันที่จริง พ่อดีใจอย่างยิ่ง”
"พ่อออกจากตระกูล แต่แลกมาด้วยการเปลี่ยนแปลงเป็นคนใหม่ของลูก คุ้มค่าอย่างยิ่ง ตระกูลหานต้องพึ่งพาลูก ไม่ใช่พ่อ”
หานหยุนเทากำหมัดแน่น เสียงของเขาแหบพร่า "พ่อ ไม่ต้องกังวล ผมไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว ผมตาสว่างแล้ว ผมจะนำพาตระกูลหานไปสู่ความรุ่งโรจน์ เมื่อผมได้เป็นเจ้าบ้านตระกูลหาน ผมจะพาพ่อกลับเข้าสู่ตระกูลและใส่ชื่อของพ่อเข้าไปในลำดับวงศ์ตระกูลอีกครั้ง"
“พ่อจะรอวันนั้น” หานเจี้ยนกั๋วมีความสุขอย่างยิ่ง
พ่อและลูกออกมาจากห้องใต้ดินและนั่งลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น
"พ่อ พ่อทำงานหนักมาครึ่งชีวิต ตอนนี้ได้เวลาพักผ่อนแล้ว ไปเที่ยวกับแม่เถอะ เรื่องตระกูลพ่อไม่ต้องกังวล"
"นี่ไม่ใช่เรื่องต้องรีบร้อน" หานเจี้ยนกั๋วโบกมือและถามขึ้น "ตอนนี้ลูกยังอยู่ในขั้นตอนของการถูกไล่ออก หนึ่งปีเชียวนะ นี่เป็นโอกาสทอง หานหยู่เยนอาจจะได้รับการเลื่อนตำแหน่ง ลูกตัดสินใจจะทำยังไง มีความคิดหรือยัง?”
หานหยุนเทาผุดรอยยิ้มที่เย็นชาตรงมุมปาก เขาเอ่ย "พ่อ ยังไงเสียคุณย่าก็อยู่เคียงข้างพวกเรา พ่อถูกไล่ออกจากตระกูล คุณย่าเองก็เสียใจอย่างยิ่ง ขณะเดียวกันก็โกรธ อีกทั้งความโกรธนี้ยังพุ่งเป้าไปที่ครอบครัวของหานหยู่เยน"
"ยังไงกัน? "
หานหยุนเทาอธิบาย: "ถ้าญาติ ๆ ไม่ไปที่ภูเขาสุสาน คุณย่าเองก็จะสามารถกดเรื่องนี้ลงไปได้ แต่ตอนนั้นทุกคนล้วนอยู่กันหมด ในฐานะเจ้าบ้าน คุณย่าจำเป็นต้องจัดการตามกฎตระกูล”
“ทำไมญาติ ๆ ถึงได้รีบไปที่ภูเขาสุสาน แน่นอนว่าย่อมเป็นหานหยู่เยนที่ส่งข่าวบอก ดังนั้นคุณย่าจึงโกรธอย่างยิ่ง”
"นอกจากนี้ก่อนหน้านี้เรื่องผู้รับผิดชอบโครงการ คุณย่ายอมถอยให้ก้าวหนึ่ง แต่ก็ถือเป็นการตบหน้าคุณย่าไปแล้วเช่นกัน พวกหานหยู่เยนบางทีอาจจะยังนิ่งนอนใจ แต่เปลวไฟในใจของคุณย่ากำลังค่อยๆ ปะทุขึ้นมา เมื่อมันถึงจุดสูงสุด คุณย่าฟิวส์ขาดระเบิดออกเมื่อไหร่ หานหยู่เยนก็จะถึงคราวเคราะห์"
หานเจี้ยนกั๋วตะลึงไปชั่ววินาที จากนั้นก็หัวเราะลั่น "ไม่เลวไม่เลว ลูกฉลาดแล้วจริงๆ "
"พ่อ ตอนนี้ผมมีสองความคิด"
“ไหนเล่ามา”
สายตาของหานหยุนเทาแหลมคม เขาเอ่ยอย่างสบายๆ "ข้อแรก สร้างความขัดแย้งระหว่างหานหยู่เยนและคุณย่า ทำให้คุณย่าเสียหน้าและเกลียดชังหานหยู่เยน ขั้นตอนนี้เป็นกระบวนการที่ยาวนาน นั่นเพราะความโกรธแค้นนั้นต้องสั่งสมขึ้นมา ดังนั้นนี่จึงไม่ใช่เรื่องเร่งด่วน ค่อยเป็นค่อยไป”
เปลี่ยนไปราวฟ้ากับดิน
ก่อนหน้านี้เจ้าเด็กนี่วันๆ เอาแต่กินดื่มเล่นการพนันสูบบุหรี่ ในสมองไม่มีครุ่นคิดเรื่องอะไรทั้งสิ้น มาตอนนี้เขาเริ่มมีสติเดินไปอย่างถูกที่ถูกทางแล้ว
ชายหนุ่มอนาคตไกล
ลูกชายของเขา จะต้องโดดเด่นอย่างยิ่งแน่นอน
หานเจี้ยนกั๋วไม่สามารถหุบยิ้มได้ เขาได้ยินหานหยุนเทาเอ่ยด้วยน้ำเหี้ยม “บนโลกนี้ สิ่งที่สูญเสียคุณค่าไปก็มีค่าต่ำต้อยยิ่งกว่ามด ผมจะจุดประกายความโกรธของคุณย่าขึ้นมาอีกหน่อย ต่อให้หานหยู่เยนจะไม่ถึงกับถูกไล่ออกจากตระกูล แต่อย่างน้อยๆ เธอก็จะถูกไล่ออกจากบริษัท”
“ลูกเอ๋ย ไปเถอะ ให้ทุกคนได้ตาสว่าง”
“พ่อ ผมจะไม่ทำให้พ่อผิดหวัง”
หานหยุนเทาลุกขึ้นและเดินออกจากบ้านไป
ในไม่ช้า เขาก็ปรากฏตัวที่หน้าอาคารของบริษัทซิงเฉิน และได้พบกับโจวไท่คุณชายของตระกูลโจว
"โอ้ หานหยุนเทา นายมาทำอะไรที่นี่? "
โจวไท่เดินมาอย่างวางมาด เขาเอ่ยล้อ “ได้ข่าวว่านายไปขุดหลุมศพของคุณท่านหานขึ้นมาบอกว่าในนั้นมีสมบัติซ่อนอยู่ สุดท้ายทำให้พ่อของนายต้องรับผิดแทนแล้วถูกขับออกจากตระกูล ต้องบอกตามตรง การกระทำนี้ช่างล้ำเลิศเสียจริง ยกนิ้วให้!”
หานหยุนเทากัดฟันแน่น เขานิ่งเงียบไม่พูดอะไร
"มีโล่เฉินอยู่ในตระกูลหาน ตอนนี้ยังมีนายแบบนี้อีกคน ฮวงจุ้ยดีเสียจริง ตระกูลหานของนายช่างเต็มไปด้วยความสามารถ! "
“พูดพอหรือยัง?”
คำพูดเย็นชาทำเอาเสียงหัวเราะของโจวไท่หยุดกึก เมื่อมองไปที่สีหน้าเย็นเฉียบของหานหยานเทา เขาก็รู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ
เสียสมาธิไปชั่วครู่ โจวไท่โมโหขึ้นมาทันที
ถูกสุนัขกัดเข้าจนได้ จะทนได้ยังไงกัน!
"เชี่ยเอ้ย ไปขุดหลุมศพจนสมองก็ถูกขุดไปด้วยหรือไง นี่นายกล้ามาทำอวดเบ่งต่อหน้าฉัน ไม่ตีเข้าหน่อยก็เหลิงขึ้นมา พวกนิสัยหมากำเริบ”
พูดไป เขาก็กวาดฝ่ามือเข้ามา
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี