จุติใหม่ไร้เทียมทานในต่างโลก นิยาย บท 6

“บรู้ววว~บรู้ววว~”

ต้าไป๋ : ไม่มีสักหน่อย ช่วงนี้ในเผ่ามีเรื่องมากมาย เลยปลีกตัวออกมาไม่ได้

“ออ? มีเรื่องอะไรหรือ? หรือว่ามีลูกหมาป่าเกิดใหม่งั้นหรือ?”

“บรู้ววว~”

ต้าไป๋: ใช่แล้ว น้องชายที่บ้านข้ามีลูกเพิ่มมาสองตัว ข้าจึงกลับไปดู นั่นเป็นหลานของข้าเชียวนะ

“ไอหยา ๆ ดูเจ้าสิ น้องชายของเจ้ายังมีลูกแล้ว ทำไมเจ้ายังตัวเดียวอยู่อีกเล่า เจ้าไม่ใช่ว่าเป็นราชาหมาป่าหรอกหรือ ทำไมแม้แต่ตัวเมียสักตัวยังหาไม่ได้อีกล่ะ”

ต้าไป๋ : ใครบอกว่าข้าหาไม่ได้ นั่นเป็นเพราะข้าไม่ต้องการต่างหากล่ะ คู่ชีวิตที่ข้าต้องการ ไม่ใช่หมาป่าตัวเมียธรรมดาจะเทียบได้หรอกนะ

หมาป่าขาวร้องครางฮึดฮัดอย่างภาคภูมิ

“ได้ ๆ ๆ เจ้าเป็นราชาหมาป่าเจ้าพูดอะไรก็ถูกหมด” พูดจบนางก็หันไปมองดูรอบ ๆ และพูดเสียงเบาๆว่า “ช่วงนี้ช่องมิติกว้างขึ้นมาอีกแล้ว ข้าจะพาเจ้าเข้าไปดู” พูดจบ คนหนึ่งคนกับหมาป่าหนึ่งตัวก็หายตัวไปแล้ว

ช่องว่างมิติที่ว่านี้ มันเกี่ยวข้องกับจี้หยกที่ท่านแม่ผู้น่าสงสารของซูเย่ว์มอบให้มา

เมื่อตอนที่ซูเย่ว์อายุสี่ห้าขวบ ขณะที่กำลังเก็บพืชสมุนไพรอยู่ก็ได้รับบาดเจ็บโดยไม่ทันระวัง และมือที่เปื้อนเลือดก็สัมผัสไปโดนกับจี้หยกที่ท่านแม่มอบให้นาง ทันใดนั้นซูเย่ว์ก็เหมือนกลับได้ทำพันธสัญญาอะไรกับจี้หยกอันนี้ และค้นพบช่องว่างมิติเข้า

แต่พื้นที่ในช่องว่างมิติไม่ได้ใหญ่มาก มีขนาดเท่ากับห้องสองห้องและก็มีบ่อน้ำพุเล็ก ๆ หนึ่งบ่อ

แต่ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา หลังจากพยายามทดลองอย่างต่อเนื่อง ซูเย่ว์ก็สามารถปลูกสมุนไพรนานาชนิดได้ และเลี้ยงพืชพิษได้หลากหลายพันธุ์ ถึงกระทั่งที่สามารถนำสัตว์เลี้ยงเข้าไปได้ด้วย ช่องว่างในมิตินี่มีการขยายตัวอย่างต่อเนื่องเหมือนกำลังอัพเกรดตลอด เวลา และสิ่งที่ทำให้นางตื่นเต้นที่สุดก็คือมีน้ำพุศักดิ์สิทธิ์โผล่ออกมาจากบ่อน้ำพุ ซึ่งมีสรรพคุณในการฟื้นคืนชีวิตคนตายและสร้างเนื้อบนกระดูกขึ้นมาใหม่ได้

ในวันปกติ นางจะผสมน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ไว้ในน้ำดื่มของอาศรม เป็นอะไรที่ดีต่อร่างกายของทุกคนอย่างมาก ดูจากตาเฒ่าเสวียนจีจือสิ เมื่อสิบสามปีก่อนยังมีผมหงอกเต็มศีรษะอยู่เลย แต่ตอนนี้ผมหงอกเพียงครึ่งหนึ่งเท่านั้น แต่ว่าตาเฒ่าคนนั้นฉลาดเกินไป ซูเย่ว์จึงไม่กล้าใช้กับพวกเขามากเกินไปเพราะกลัวว่าความลับจะแตก

แต่ว่าทุกครั้งที่มองดวงตาที่ลึกลับของเสวียนจีจือ นางมักจะรู้สึกว่าตาเฒ่าคนนั้นไม่ใช่ว่าจะไม่รู้อะไรเลย เพียงแค่ไม่พูดออกมาเท่านั้น

ภายในช่องว่างมิติ ต้าไป๋นอนอยู่บนพื้นส่วนซูเย่ว์ก็นอนอยู่ระหว่างคอที่มีขนฟูฟ่องของมัน นางกำลังกัดผลไม้นานาพันธุ์ที่ได้จากการรดด้วยน้ำพุศักดิ์สิทธิ์

“ครั้งนี้ดูเหมือนว่าช่องว่างในมิติจะขยายตัวสองถึงสามเท่าในคราเดียว แม้ว่าจะไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด แต่ช่างมันเถอะ บ่อน้ำพุของน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ก็มีเพิ่มขึ้นเป็นสองบ่อ ข้าต้องคิดหน่อยแล้วว่าตรงจุดอื่นควรจะทำอะไรดี” หญิงสาวพูดพลางกับแกว่งขาน้อยๆไปมา

ต้าไป๋ : เมื่อก่อนที่นี่มีเพียงแต่สมุนไพรเท่านั้น หลายปีมานี้เจ้านำสิ่งของต่าง ๆ เข้ามาอย่างต่อเนื่อง และช่องว่างในมิติก็ขยายตัวขึ้นเรื่อย ๆ เช่นกัน นับวันยิ่งดูมีชีวิตชีวามากขึ้นเรื่อย ๆ

“ใช่แล้ว ตอนแรกมีแค่ข้าเท่านั้นที่สามารถเข้ามาได้ ต่อมาข้าก็สามารถพาเจ้าเข้ามาได้ด้วย ตอนนี้ที่นี่ดูมีชีวิตชีวาขนาดนี้ เจ้าว่าข้าสามารถพาคนอื่นเข้ามาได้หรือเปล่านะ”

ต้าไป๋ : ทำแบบนั้นไม่ได้หรอก มนุษย์เป็นสายพันธุ์ที่โลภมากที่สุดในใต้หล้า หากถูกพวกเขารู้เข้า จะต้องนำพาหายนะมาสู่เจ้าอย่างแน่นอน

ต้าไป๋ : อืม พวกเขาเป็นคนดี แต่ยังไงก็รอต่ออีกสักหน่อยเถอะ