จุติใหม่ไร้เทียมทานในต่างโลก นิยาย บท 7

เสวียนเสี่ยวซื่อกำลังนอนเอนกายอยู่ในห้องยาของนาง ในปากก็คาบหญ้าหางสุนัขเอาไว้

“เสี่ยวอู่ เจ้าทดลองเสร็จหรือยัง นี่มันก็ผ่านไปสามวันแล้วนะ”

“อืม ใกล้แล้ว” ซูเย่ว์ตอบกลับด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

“พิษที่เพื่อนของศิษย์พี่สามโดนมา มันร้ายกาจมากเลยหรือ? ขนาดเขายังแก้ไม่ได้ ยังต้องมาให้เจ้าแก้ให้ เฮ้อ หมอเทวดาอะไรกัน”

“ศิษย์พี่สามเก่งวิชาแพทย์ แต่ไม่เชี่ยวชาญด้านพิษ”

“ถ้าเช่นนั้นทุกครั้งที่เขากลับมาก็ได้ศึกษาพืชพิษเหล่านั้นกับเจ้าแล้ว ทำไมแค่นี้เขาถึงยังเรียนรู้ไม่ได้ล่ะ ยังไงก็ยังโง่เขลาอยู่ดี”

ซูเย่ว์ : พูดว่าคนอื่นโง่ ศิษย์พี่สามอย่างน้อยก็เป็นหมอเทวดา คนป่วยที่สามารถเชิญเขาไปรักษาได้ ถ้าไม่รวยก็เป็นคนสูงศักดิ์ ศิษย์พี่ล่ะ ความสามารถที่อาจารย์ถ่ายทอดให้ ศิษย์พี่เรียนได้อะไรบ้าง กินงั้นหรือ? อาจารย์ก็ไม่เห็นแก่กินเหมือนศิษย์พี่ขนาดนั้นเลย

ซูเย่ว์ไม่ได้สนใจเขาอีก และหมกมุ่นอยู่กับการค้นคว้าต่อ ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว ในที่สุดนางก็แสดงสีหน้าเหมือนยกภูเขาออกจากอก

สำเร็จแล้ว

จะบอกว่าคนที่สร้างยาพิษชนิดนี้ขึ้นมาก็ถือว่ามีพรสวรรค์เหมือนกัน ยาห้าพิษที่นางปรุงทำจากแมลงพิษห้าชนิด แต่แมลงพิษของนางถูกเลี้ยงจากพืชพิษต่าง ๆ ดังนั้นพิษจึงแข็งแกร่งมากกว่า แต่พิษนี้ปรุงจากหญ้าพิษห้าชนิด นางใช่เวลาศึกษาอยู่สามวัน แต่สิ่งที่ยากไม่ใช่การหาว่าปรุงจากพืชพิษห้าชนิดไหน แต่เป็นการหาลำดับของหญ้าพิษห้าชนิดนี้ตอนที่ปรุงพิษต่างหาก

“เป็นอย่างไรบ้าง? สำเร็จแล้วหรือ?” เสวียนเสี่ยวซื่อยืดตัวตรงบิดเอวไปมา ไอหยา นอนนานไปหน่อย

“อืม”

“ถ้าเช่นนั้นก็รีบให้คนเอาไปส่งเถอะ” ดวงตาของเขาเป็นประกายวาววาบขึ้นมา

“เสี่ยวอู่ เจ้าว่าหากข้าเอายาแก้พิษลงเขาไปให้อาสวีที่โรงหมอเทวดาแห่งนั้น แล้วอาสวีค่อยจัดหาคนไปส่งให้ศิษย์พี่สามต่อ จะล่าช้าเกินไปหรือไม่”

ภายในใจของซูเย่ว์กำลังกลอกตาขาวมองบน

ก็แค่อยากจะลงเขาไม่ใช่หรือ ความคิดในใจของท่านมันเขียนอยู่บนหน้าหมดแล้ว

เสวียนเสี่ยวซื่อไม่รู้สึกตัวสักนิดเดียว ยังคงพูดต่อว่า “เสี่ยวอู่ ข้าคิดว่าเรื่องนี้สำคัญมาก ไม่สามารถมอบให้คนอื่นไปทำได้”

“ตอนนี้ศิษย์พี่สามต้องร้อนใจมากแน่ ๆ เขาคนนั้นนะนอกจากพวกเราแล้ว ยากที่จะมีใครยินดียอมเป็นเพื่อนกับเขา เขาจะต้องหวงแหนเพื่อนคนนี้มากแน่ ๆ”

“ดังนั้นเรื่องนี้พวกเราไปทำเองกันเถอะ”

“เพื่อช่วยเหลือศิษย์พี่สาม พวกเราคงต้องลำบากกันสักครั้ง” พูดจบด้วยตาก็เป็นประกาย เขาได้มองเห็นเป็ดย่างตัวนั้น ขนมเกาลัด ถังหูลู่ ปลาเปรี้ยวหวาน ซุปฝูหรง...บินลอยอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว ฮ่า ๆ ๆ ๆ ของอร่อยทั้งนั้นเลย

ซูเย่ว์ไม่ได้สนใจเขา แต่หมุนตัวหันหลังจากไป

“เอ๋ เสี่ยวอู่ ศิษย์น้องหญิง ข้าพูดกับเจ้าอยู่นะ” เสวียนเสี่ยวซื่อรีบเดินตามซูเย่ว์ที่เดินจากไป

ตูม~

มีเสียงดังสนั่นหวั่นไหวดังขึ้น ทั้งสองคนชะงักไปครู่หนึ่ง และมองหน้ากันเล็กน้อย จากนั้นก็เดินมุ่งหน้าไปทางด้านหลังเรือน

ซูเย่ว์ : ช่วงไม่กี่ปีมานี้พลังของท่านอาจารย์เพิ่มขึ้นทุกๆปี เขาไป๋อวิ๋นเกือบจะถูกท่านทำลายจนโล้นแล้ว